Ik ben op dit forum terechtgekomen doordat ik ongepland zwanger ben geworden en mijn vriend "dwong" me tot abortus. Het was het kindje of hem. Ik heb voor het kindje gekozen en hij is nog steeds bij me en dat blijft hij ook. M'n grootste zorg was of hij samen met me zou blijven en ik dacht als dat gebeurd komt het wel goed. Maar nu weet ik niet zo goed wat ik met deze situatie aan moet, ik voel me echt ontzettend alleen. Even een paar voorbeelden: - vorige week ben ik samen met hem uit eten geweest, we kwamen een bekende van hem tegen en toen we thuis kwamen heeft hij haar meteen een email gestuurd om te vragen of ze haar mond wou houden over mijn zwangerschap. Hij heeft zijn ouders namelijk nog niets verteld. - hij wil het nooit hebben over het kindje, spulletjes voor de baby, m'n kwaaltjes. - als hij al over het kindje praat zegt hij 'dat ding' - ik moet hem dwingen om mee te gaan naar de echo's - van de week dacht ik dat ik de baby voelde, toen ik hem dit vertelde kreeg ik zo'n geirriteerde blik ( ik moet rekening houden met zijn gevoelens en moet maar met iemand anders over dit soort dingen praten. En zo zijn er nog zoveel andere kleine dingetjes, opmerkingen, blikken enz. Voel me er echt heel rot door en dat begrijpt hij niet. Ik heb voor een kindje gekozen en hij voor mij zegt hij, maar hoe maak ik hem duidelijk dat het zo niet goed kan gaan?
Meid, dit klinkt niet best! Dat ding....? Sorry hoor..vind ik veeeel te ver gaan. Vraag je af of dit wel wat wordt, ik heb mijn twijfels. Praat goed met hem, veranderd hij niet..... dan denk ik dat jullie beter (tijdelijk) uit elkaar kunnen gaan. Zo kan je toch geen kindje grootbrengen! Denk er nog maar eens heel goed over na. Succes! Elmo
Oeh, ik geloof niet dat ik daarmee om zou kunnen gaan. Jullie moeten eens uitgebreid om de tafel, want nu zit de baby nog in de buik maar als het kind eenmaal geboren is kan hij er niet meer omheen en moet hij de situatie toch echt geaccepteerd hebben. Ik zou echt een goed gesprek aangaan, want anders krijg je op den duur de grootste problemen! Het wordt nog zwaar genoeg de laatste weken van de zwangerschap en zeker de bevalling en dan kun je wel wat steun gebruiken! Succes meid!
Wat een rotsituatie, maar klinkt bekend. Mijn neef stond ook voor zo'n situatie 4 jaar geleden. Zijn ex was zwanger, en hij had er weinig zin in. Kan me daar wel iets bij voorstellen, want een vrouw heeft altijd DE KEUZE, een man nou eenmaal niet. Je dwingt het echt niet af...Hij heeft er niet voor kunnen kiezen, de keuze wordt gemaakt. Bekijk het eens andersom...niet leuk voor een man, eerlijk is eerlijk. Hoe hard het ook klinkt, ik lees gewoon duidelijk dat hij er echt geen zin in heeft, maar niet lullig wil doen, en vooral mannelijk wil overkomen, door voor jullie te kiezen. Kies lekker voor jezelf en jullie kindje. Hij kan ook een vaderfiguur (tussen haakjes ) zijn als jullie geen stel zijn. Volgens mij word je daar veeeel gelukkiger van. Uiteindelijk loopt dat toch stuk, je bent pas 22, mannen zat hoor. De moeilijke tijd moet echt nog komen als de baby er is, kan je beter zonder ergernissen doen van hem. Mijn neef voelde zich ook verplicht, maar behandelde haar ook niet netjes (vind ik) Hij vertelde zijn ouders pas toen ze 5 maanden was dat ze zwanger was, daarvoor mocht ze niet in contact komen met zijn ouders...tja zegt genoeg hoor, doet jouw vriend ook, nou ja zeg.! Uiteindelijk zijn ze ook nog gaan samenwonen, en het was altijd bakkelijen. Na 1 jaar toch uit elkaar gegaan. Is toch veel beter, je dwingt dat gevoel gewoon niet af. Sterkte, en kies voor je eigen beste gevoel. annette
ja ik weet dat dit niet goed is, voel me ook enorm kl*te. Ik hou heel veel van hem en hij van mij. Daarom is het ook moeilijk om uit elkaar te gaan. hem al heel veel gepraat met hem, en toch steeds komen we niet veel verder. Hij is van mening dat dit iets is wat ik hem heb aangedaan. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen om duidelijk te maken dat hij het maar gewoon moet accepteren, dat niets in het leven gaat zoals gepland. Het is net of ik tegen een muur aanpraat.
sorry ik vindt dit wel te ver gaan en heftig klinken het gaat wel om jullie kind en niet alleen jou kind!ik zou met zo iemand niet kunnen leven! en ja hij kiest voor jou! nou daar hoort het kind toch bij want kindje hoort wel bij jou! en anders toch voorjezelf en je kind kiezen! wat als het dalijk geboren is en hij ontloopt het?zorg voor een goed gesprek en duidelijkheid!sterkte en succes ermee!
ben het met je eens anette, maar hij blijft niet bij me omdat het zo hoort. maar omdat hij van me houd. heb hem de keus wel gegeven om weg te gaan, hij hoeft het kind niet te erkennnen, ik hoef zijn geld niet enz.
ik denk dat je toch moet denken of je je kindje een leuk leven wil geven met jou of met iemand erbij die het nooit zal accepteren?heeft je vriend het wel erkend als ik vragen mag?
Maar hij moet wel beseffen dat als hij voor jou kiest dat ie dan ook voor de baby kiest.... En dat lijkt ie nog niet te doen. Verre van als je je eigen kindje "dat ding" noemt... Denk goed na meis! Een goed gesprek kan geen kwaad! Xxx
ik blijf ook niet bij hem als dit tot het einde zo doorgaat, maar wil gewoon een oplossing. hij erkend dat het zijn kind is, maar als erover gepraat word noemt hij het mijn kind. kijk, op deze manier wil ik niet dat hij bij me is als het kindje geboren is. maar als je van elkaar houd moet er toch een oplossing te vinden zijn? hij komt zo weer thuis, dus maar weer eens een gesprek beginnen met hem.
Hij houdt wel van je, maar als hij ECHT van je houdt, dan zou hij je niet zo behandelen. sorry, ik ben echt een dame van zwart of wit...! Vind dit zo shit voor je. Het is ook dubbel. Hij zegt: jij hebt me dit aangedaan...tja, aangedaan, ja da's waar, voor zover je dat zo kan noemen, klinkt wel hard. Maar je was al een gelukkig stel.... en je bent geen 16 ofzo. Weet jullie leefsituatie ook niet ofzo, woon je bij je ouders of op jezelf en waar woont hij? Als hij echt van je houdt, doet hij je niet zo'n verdriet, is hij trost, en accepteert hij je situatie, ik zie net dat je al 19 weken bent, jezus....da's al ver. Als hij het nu nog niet gewend is, wanneer dan wel. Geloof me, dat komt ook echt niet als de baby er is hoor, hij wil het gewoon niet. Hij wil jou, maar ja...jij bent nu niet meer alleen. Jij is er niet meer, het is ons of niets....tja. zo is het toch? Rotsituatie joh. Vroeger had ik veel vriendinnen in mijn omgeving toen ik ongeveer 20 was die dit overkwam. Nou ik zei noooooit, ik gebruikte altijd een rubber en de pil. Wilde echt nooit in zo'n situatie terecht komen. Voel echt met je mee. annette
meid ik hoop dat je snel een opslossing vind! er over inzitten en stressen is ook niet goed voor jou en het kind ! !ik hoop dat je straks wel in een plezierige omgeving bevalt en het kind ook opgroeit waar het 100% welkom is! succes met je gesprek hoop dat het wat oplevert!
Als je geen kinderen wilt, weet je precies wat je niet moet doen. Dat klinkt heel hard, maar hoeveel voorbehoedsmiddelen je ook gebruikt het kan altijd mis gaan. Dus tenzij jij hem destijds verkracht hebt (wat me niet waarschijnlijk lijkt) is dit iets wat JULLIE jezelf hebben aangedaan (wat een rotmanier van zeggen) en niet iets wat jij hem hebt aangedaan. Kom op meid, je zit al bijna op de helft (met een beetje geluk zit je op de helft) en hij heeft het nog steeds niet thuis verteld? Wat een watje. Als hij wel bij jou wil blijven, maar niet voor het kind wil zorgen, dan kan je altijd nog kiezen voor een lat relatie. Weet je hoe ongelukkig je kindje wordt als het voelt dat het niet gewenst is door één van de ouders (en dat gaatie voelen hoor!) En waarom moet hij dan degene zijn die kiest? Jij moet kiezen, voor je kind of voor hem. En als jij voor je kindje kiest, dan moet je hem dus gewoon de deur uit zetten, een statement maken. Want hij denkt dat hij er nu zo vanaf komt (wat een onvolwassen en onverantwoordelijke k****zak zeg). En eigenlijk heeft hij daar nog gelijk in ook, want ondanks dat je zegt dat je je er rot bij voelt, laat je dat met je gedrag niet zien. Je accepteert zijn houding. Hup op straat met die handel, laat het hem maar een tijdje zelf uitzoeken. Linda
Je zegt "Hij is van mening dat dit iets is wat ik hem heb aangedaan." Maar volgens mij zijn er 2 voor nodig om een kindje te maken Heeft hij het kindje al gezien op een echo? Misschien dat hij dan bijdraait. Zo niet, dan zou ik er echt mee stoppen, misschien makkelijk gezegd door mij. Maar ik zou er persoonlijk niet tegen kunnen. Je hebt met zijn tweeen zoiets moois gecreeerd, zo'n mooi wondertje. Waar sommige mensen alleen maar van kunnen dromen. En dat hij dat dan zo kan negeren :
ohh meid.. Wat schrik ik van zo een verhaal zeg! Echt een **** situatie! Maar ik zou hier echt niet tegen kunnen.. Je bent al bijna op de helft.. heb je al wel kunnen genieten van je zwangerschap? Want zwanger zijn is iets heel bijzonders, en daar moet je wel echt van kunnen genieten! Ik vind het ook echt heel erg onvoorstelbaar dat iemand zo rot kan doen, terwijl hij wel echt van je houdt. Misschien als hij jullie kindje op de echo ziet dat hij dan wel verliefd word op zijn kindje? Meid, heel veel succes.. Ik kan je gewoon niet veel tips geven, omdat ik in een totaal andere situatie zit. En mij niet goed kan voorstellen dat mijn vriend zoiets zou doen! Mijn vriend geeft nu soms ons kind in de buik al meer aandacht dan mij.. Vind het echt heel erg voor je. Veel succes, en vergeet niet om aan jezelf en je kindje te denken! Blijf genieten van je zwangerschap! Voor je het weet is het al voorbij! Liefs kiss
. we wonen allebij op onszelf, al is hij wel hier elke dag. ja hij wil alleen mij, en het kindje dat bestaat voor hem niet. ik ben nu al op de helft bijna en er moet nog zoveel gebeuren. heb gelukkig m'n ouders die me goed helpen, maar het is toch anders. het lijkt wel of de tijd stilstaat maar het kindje groeit gewoon verder
Het lijkt mij verstandig om een tijdje apart te wonen en hem na te laten denken wat ie wil. Dit kan echt niet zo!
hij is al 2 keer meegeweest naar een echo, de eerste keer was echt zo erg, nadat we de echo hadden gehad bleef hij maar zeuren dat hij de verloskundige kende. de tweede keer was hij wel liever voor mij. met 23 weken krijg ik een termijn echo, dan gaat m'n moeder ook mee. misschien accepteer ik zijn gedrag op een manier wel, toch merk ik dat ik niet zo lief meer ben voor hem. Toch wat harder zijn denk ik en echt laten zien dat ik het meen.. bedankt voor de lieve en eerlijke reacties
Hij wilt alleen jou? Maar je hebt nu toch echt nog een kleintje bij je, die ook deels van hem is. Je bent zwanger, je moet genieten van je zwangerschap. Ik denk dat je toch echt voor jezelf en je kindje moet kiezen. Ik heb het gevoel dat hij jou gewoon aan het lijntje houd. En dalijk is die kleine geboren, en ben je daar druk mee, en laat hij jou dalijk vallen. Ik zou hem maar een stapje voor zijn, en hem voor het blok zetten. Het is of JIJ met KIND, of NIETS en opzouten.