ga ik doen duidelijkheid vanavond. ben blij met jullie antwoorden, nu heb ik weer een beetje een idee van wat er moet gebeuren. ik begon zo te twijfelen of ik me niet aanstelde, want dat gevoel krijg ik steeds als ik met hem praat. en ik wil ook van m'n zwangerschap genieten inderdaad, het is zeker om de dag huilen en heb helemaal geen zin meer om iets leuks te doen met vrienden.
Nou jaaaaa.. wat n botte l*l zeg.. Ik had m allang dan de deur gewezen.. Als iemand je kindje niet eens accepteert.. Vreselijk lijkt me dat.
heey acire Ik heb je verhaal tot in de puntjes gelezen en wou toch nog even reageren Ook al is het een 'ongelukje' ik vind dit wel erg gevoelloze reacties Als het kindje toch ontstaan is uit jullie 2, een deel van jullie 2, zal hij er ook van moeten houden. Sorry als ik wat bot uit de hoek kom maar dat is dan mijn gedachte. Het is zijn kind en hij accepteert het inderdaad niet laat hem vooral weten hoe jij je voelt, jij bent nu belangrijker als zwanger vrouwtje. Nou ja ben benieuwd hoe het verder gaat veel liefs Groetjes dreams
Ik kan er ook niets positiefs aan toevoegen hoor! Lekker voor jezelf en de kleine kiezen. Zet 'm aan de kant. Wat moet je later anders tegen je kleine zeggen: "tja, je pa wilde je niet hebben maar hij hield van me dus ik heb 'm geen schop onder zijn hol gegeven...." Neeee..... dit wil je later niet tegen je kleine zeggen! Sterkte meis.
meissie toch! Jij hebt hem wat aangedaan? Kan aan mij liggen maar volgens mij heb je sex met z'n 2! Dus (hoe julllie zwangerschap ook is ontstaan) hij had er wel degelijk een aandeel in. En waarom schrijf je dat je zijn gedrag misschien wel zou kunnen accepteren? Waarom zou je met minder genoegen nemen als waar je recht op hebt? Ik kan nu gaan opschrijven hoe mijn vriend is en omgaat met de zwnagerschap vergeleken met de jouwe maar daar heb je niets aan dus dat doe ik ook niet. Iets zegt mij dat je ergens in je hart al weet wat het beste is voor jou en je beeb. Het enige wat ik kan zeggen: durf die stap te nemen en kies voor je beeb maar vooral voor jezelf! Heel veel sterkte! liefs
Ik sluit me aan bij iedereen die zijn reacties bot vindt, en om dezelfde reden: jullie zijn samen verantwoordelijk. Er is geen keuze meer voor alleen jou, de keuze is inderdaad voor jullie of wegwezen. Bot maar waar. Ik denk aan je, dit lijkt me afschuwelijk. Sterkte!
gisteren heb ik even gesproken met hem, hij kwam pas om 1 uur thuis van z'n werk. hij verteld het in ieder geval aan zijn ouders maandag hij werkt overdag en 's avonds en zijn ouders overdag, dus kan niet eerder. Heb hem ook gezegd dat ik hem voorlopig niet wilde zien en dat hij maar na moest denken of hij wel echt bij ons wil zijn, maar dat weigerd hij gewoon :O Ik vind het zo jammer dat hij het gewoon echt niet begrijpt. wat er uit hem kwam is: ik hou van jou en jij van mij, dus ik blijf gewoon. En dat hij echt wel lief zal doen tegen de baby (iedereen noemt 'm nog even fritsje ) hem gezegd dat het ook zijn kind is en dat ik niet meer 'dat ding' wil horen. het was al erg laat geworden dus ik spreek hem straks nog wel even verder erover. @kvptje ik bedoelde dat ik zijn gedrag accepteerde, of dat hij het zo ziet. hij weet al 16 weken dat ik zwanger ben en heb hem altijd voor de keuze gelaten weg te gaan. ik heb hem nooit weggestuurd. Ik praat gewoon weer verder met hem, als er iets uitkomt dat me bevalt krijgt hij nog 1 kans. Zo niet ben ik er klaar mee. klinkt misschien zwak, maar ik denk niet dat hij me bewust pijn wil doen en dat hij het zelf ook gewoon heel moeilijk heeft.
prima dat hij het moeilijk heeft maar op deze manier maakt hij het er voor niemand makkelijker op natuurlijk. Eerlijk gezegd zou ik zo'n vent niet bij mijn kind willen hebben, die voelen dat meteen aan! Hoe wil hij dat straks gaan doen als de kleine er is, negeren? Ik zou hem toch voor een duidelijke keuze stellen want hier word niemand gelukkig van.
Lieve meid, heb ongelooflijk veel begrip voor jouw situatie! Die moet echt heel moeilijk zijn... hoop dat je van jouw familie toch de steun krijgt die je nodig hebt in deze zwangerschap. Nu vind ik het wel moeilijk om het gedrag van jouw vriend te veroordelen omdat ik hem niet ken... maar net zoals de anderen hier op het forum keur ik het absoluut niet goed. Je wordt zwanger met 2 en dat maak je niet zomaar weer ongedaan. Maar je geeft me idd wel de indruk dat hij van je houdt en jij ook van hem?i Eigenlijk komt hij mij (weet niet of dat klopt hoor) een beetje over als een nukkig kind dat zijn zin niet heeft gekregen en langs geen kanten weet hoe hij nu met die ongewenste situatie moet omgaan... daardoor lijkt elke nieuwe stap in de zwangerschap voor hem een serieuze confrontatie met zijn gedrag. Misschien dat de geboorte en het zien, vasthouden van zijn kindje hem helpt om hier overheen te komen? Ik weet het niet hé, maar ik hoop het natuurlijk heel hard voor jullie. Maar meid, jij moet je hart volgen en kijken wat je aankan... en dit vooral heel vaak aan hem duidelijk maken. Hij heeft ook een verantwoordelijkheid te dragen in de situatie en je kan hem hier maar elke keer op wijzen (zonder dat je beschuldigend moet zijn naar hem). Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke situatie! Twins