Een aantal maanden geleden zijn wij verhuisd naar een heerlijk klein dorp en hebben al snel kennis gemaakt met de meeste buren. Allemaal zijn ze vriendelijk en maken snel een praatje, maar het is geen straat waar iedereen bij elkaar over de vloer komt (wat ik heerlijk vind). Er is alleen 1 buurman waar ik een beetje de kriebels van krijg en niet weet hoe hiermee om te gaan... Deze buurman is regelmatig thuis bij de kinderen en vind het altijd nodig om naar buiten te komen als ik ook buiten met mijn zoontje ben. Hij praat dan graag over zichzelf en kan hierbij heerlijk opscheppen over zijn boot, reizen of auto Een paar weken geleden ben ik op zijn uitnodiging ingegaan om een bakkie te komen doen en de hobby kamer van zijn dochters te bekijken (zij maken hele leuke knutsel dingen). Het verbaasde mij wel dat zijn vrouw en kinderen er niet bij waren en dat hij mijn man niet had uitgenodigd, maar dacht er niet te veel bij na. Tot mijn vriendin deze buurman had ontmoet (want zelfs met mijn vriendin erbij moest hij weer een praatje doen), zij noemde hem gelijk een rokkenjager en nu vrees ik dat zij gelijk heeft. Vorige week ging ik langs om geld te brengen (ik had iets bij zijn dochters gekocht), zijn vrouw en kinderen waren niet thuis en hij was een beetje aangeschoten. Gelijk begon hij te jammeren dat wij elkaar lang niet hadden gezien en waarom ik niet meer op een bakkie was geweest. (Hier had ik moeten ingrijpen, ik weet het) Ik vertelde dat mijn zoontje ziek was geweest (iets met zn darmen), waarop hij mij onderbrak omdat het hem deed denken aan zijn sterilisatie Daarna legde hij schaamteloos uit hoe makkelijk het was om gesteriliseerd te zijn en dat hij nu alles kon doen. Daarna vertelde hij over zijn huwelijk: dat zij meer vrienden zijn die samen wonen dan echt getrouwd zijn en wilde wel weten hoe dat bij mij zat.. Ook stelde hij voor om samen met onze kinderen ergens heen te gaan; naar pretparken en dergelijke en ik kon wel mee op zijn jaarkaart als wij deden alsof wij getrouwd waren. En ook mocht ik altijd mijn zoontje bij hem langs brengen om te spelen, wat ik ook erg bijzonder vind. Omdat hij overduidelijk een biertje te veel op had, ik beleefd wilde blijven en geen zin had in een langer gesprek, heb ik gezegd dat we dat zouden kunnen doen. Maar dat wil ik dus helemaal niet en eigenlijk vind ik het best een vreemd voorstel van iemand die ik zo kort en oppervlakkig ken. Krijg hier echt de kriebels van!! Ik heb dus geen idee hoe ik deze buurman op een vriendelijke manier moet laten weten dat ik dit niet wil en dat ik ook geen behoefte aan heb om wekelijks een bakkie te komen doen, helemaal nu niet meer. Hij is namelijk ook helemaal niet geïnteresseerd in mij (als buurvrouw of persoon), aangezien hij nooit echt luistert en alleen over zichzelf praat. Het lastige vind ik van dit dat het een buurman betreft, die ik dus dagelijks bij huis en op school zie en waarmee ik nog zo lang de straat zal moeten delen. Anders had ik het contact gelijk afgekapt. Heeft iemand een tip hoe ik dit op een vriendelijke manier moet aangeven of is hier geen vriendelijke manier voor?
Ik zou me denk ik als eerste tactiek 'verschuilen' achter mijn man. Spreek een keer iets af op een zaterdagmiddag en neem je man mee. Praat zoveel mogelijk over jullie fantastische huwelijk en wat een geweldige vent het is. Althans, daar zou ik denk ik mee beginnen. Ik zou ook proberen niet al te bot te zijn in eerste instantie, dat wordt zo ongemakkelijk.
Lijkt me een hele lastige situatie! Hoe denkt je man hierover? Ik ben wel benieuwd wat hij hiervan vindt..... Ik heb helaas geen tips voor je maar wil je iig succes wensen met deze rotsituatie!!!
Ik zou hem de volgende keer dat hij opdringerig doet gewoon eerlijk duidelijk maken dat ik daar niet van gediend ben. Vind je dat moeilijk omdat je bang bent dan ruzie met hem krijgt en het mischien niet meer zo leuk wonen is, kan je natuurlijk ook altijd nog je man en jullie relatie de hemel in prijzen Als hij begint dat zij vrouw en hij langs elkaar heen leven dan zeg je gewoon dat het bij jullie heel anders is Enz Enz. Moet er iets voorbij gebracht worden dan doe je dat of als zijn vrouw thuis is of je man brengt het voorbij.
Vertel het tegen je man. En maak het hem gewoon duidelijk. Zeg dat jij zijn manier van omgang niet normaal vind. Je was gewoon overrompeld. Zo maak ik dat op uit de tekst. Als hij buiten met je staat te praten kap het gesprek af en zeg dat je weg moet.
Denk ook je man er in betrekken. En niet in gaan op voorstellen. En eerlijk zeggen dat je er niet van gediend bent en gewoon normale buren wilt zijn zonder poes pas.
Ik zou het mijn man vertellen,even kijken hoe het verder gaat,en bij de eerstvolgende situatie dat zoiets weer voorkomt er gelijk korte metten mee maken. Bewaak je grenzen.
ja dit vind ik wel een goeie...ik ben ook niet zo van de directe: opkrassen engerd aanpak. Maar dit is wel duidelijk...beetje overdriven klef doen met je man.
Kans is ook aanwezig dat zo iemand een bord voor zijn hoofd heeft en juist duidelijkheid nodig heeft... Vooral doen wat je gevoel je ingeeft natuurlijk. Ben benieuwd......succes!
Hmm, niet lullig bedoeld, maar ik snap eigenlijk niet dat je een bakkie bent gaan doen zonder je man en terwijl die vent alleen thuis was. En de 2e keer (om te betalen) was je ook bij hem binnen of? Ik zou er helemaal niet meer komen (en dingen zoals betalen aan de voordeur afhandelen) . En mocht hij toch aandringen op een volgend bezoek, gewoon zeggen 'oke leuk, neem ik mijn man ook mee kan je die ook een keer ontmoeten' (of zoiets). Kijken hoe hij dan reageert. En inderdaad aan je man vertellen en laten zien dat jullie wel gewoon gelukkig zijn samen. En verder zou ik een beetje afstandelijk doen. Als hij bij je komt als je buiten bent, wel vriendelijk doen, maar ook kortaf. Krijg het idee dat die kerel gewoon aandacht wil.
Heel eenvoudig. Negeren, negeren en nog eens negeren. En dat is echt niet moeilijk. Zwaaien uit de verte en meteen wegwezen. Dan begrijpt hij de hint wel. En mocht ie aan de deur omen jammeren (gats, wat een loser), zeggen dat je geen zin hebt in praaterij van de buurt.
Ik vraag mij inmiddels ook af waarom ik daar alleen naartoe ben gegaan en niet heb gezegd dat ik met mijn gezin op een bakkie wilde komen. Aan de andere kant, in mijn vorige woonplaats deed ik ook gewoon een bakkie bij mijn buurman (maar wel nadat wij goed contact hadden met zn vieren). Mijn man weet dat het een vreemd gesprek was, maar niet meer dan dat. Hij is sowieso veel harder en makkelijker in deze situaties dan ik ben. Het liefst zeg ik hem dat hij deze moeite en energie beter in zijn eigen vrouw en huwelijk kan investeren, maar ik wil weer te aardig blijven voor een goede buurt. Ik heb al een poging gedaan om mijn man en huwelijk de hemel in te prijzen, maar daar luistert hij niet naar, dan kan hij alleen zeggen dat het saai is dat wij zo jong zijn getrouwd En begint weer over zijn eigen huwelijk... Ik vrees ook dat hij idd het type 'bord voor zn kop' is. Met jullie reacties zie ik iig in dat mijn gevoel niet overdreven is (daar was ik ook bang voor). En zal de volgende keer afstandelijk doen, ook als hij over koffie of pretparken begint en misschien dat ik die opmerking over investeren in zijn eigen vrouw wel maak. Ik ben zelf nl wel benieuwd of zijn vrouw hier moeite mee heeft en hoe zij hierover denkt... Dus bedankt meiden!
Ik zou nooit meer naar hem toe gaan voor een bakkie en als je het doet, met je man op komen dagen. Is de lol er voor de buurman ws snel af. Oppervlakkig blijven en vooral met je man ook praten! Hij moet overal van op de hoogte zijn zodat je geen nare verhalen achteraf krijgt! Vervelend zeg, zo'n buurman...
Ik zou eigenlijk gewoon super kort tegen hem zijn en als je in de tuin bent gewoon ben je eigen dingen bezig zijn en alleen met ja en nee en aha antwoorden.
hier ben ik het mee eens, als de vrouw niet thuis was geweest had ik direct al afgehaakt en aangeboden een keer koffie te drinken als zijn vrouw ook thuis is, en dan samen met je partner, ik houdt absoluut niet van dit soort situaties gelukkig mijn man ook niet, mijn buurvrouw tevens mijn vriendin is al meerdere malen door mijn man terug naar huis gestuurd omdat ik er niet was, hij is daar gewoon direct in maar toch netjes, sorry buurvrouw maar mijn vrouw is er niet dus ze appt je wel als ze er is hoeft toch allemaal niet zo omslachtig
Ik zou ook kortaf tegen hem doen. Weinig antwoord geven, niks vragen en weer weg gaan als je hem ziet. Daarnaast zou ik je man zeker inlichten en mocht er iets van komen, met je man samen op bezoek gaan. En mocht je iets met elkaar af moeten handelen, dan je man dat laten doen. En als de vraag om samen wat met de kinderen te doen weer eens komt, dan zou ik iets zeggen als: we hebben het nogal druk. We doen dat altijd met familie. Leuk aanbod, maar nee dankje. Oid. Bah wat een engerd...!
Ik zou inderdaad ook heel duidelijk laten zien dat ik blij ben met mijn man, en zijn gedrag verder negeren. Verder is het wellicht handig (en uit ervaring heb ik gemerkt dat dat werkt ) om contact te zoeken met zijn vrouw. Gewoon als je weet dat zij thuis is even langs gaan met een vraag, haar buiten eens aanschieten en laten zien hoe "aardig" je haar vind. Sowieso schrikt dat al af, maar buiten dat kan je ook als hij weer eens een opmerking maakt zeggen dat hij het getroffen heeft met zo'n leuke vrouw. Verder inderdaad niet meer naar binnen als hij alleen is, en als hij erop aandringt desnoods zeggen dat je nog wat dingen moet afronden.
Gut, krijg al jeuk van je verhaal. Ik zou hem een koekje van eigen deeg geven. Hij niet naar jou luisteren, dan jij toch ook niet naar hem. Doe zo ongeïnteresseerd mogelijk, ga gapen, kijk op je horloge, zeg dat je nog belangrijke dingen te doen hebt....... En vraag vooral bij ieder jammertje wat zijn vrouw er van vindt of zegt. Wel vriendelijk blijven natuurlijk. Deze man heeft aandacht nodig, als ie dat niet krijgt is het vaak snel gebeurd.
Ik heb een opdringerige buurman op seksueel gebied. Hij heeft een vriendin en een stiefzoon. Ik weet van andere buren dat ze bezig zijn om een kindje te krijgen. Ik plaatste iets op facebook, gewoon iets van onze zoon. Toen begon hij mij aan te spreken via de Facebook Messenger. Het begon heel onschuldig en de vragen werden steeds intiemer. De intieme vragen beantwoordde ik overigens steenvast met dat het hem niks aan gaat. Op een gegeven moment ging hij zover dat ik hem een lang bericht stuurde. Dat hij een hele leuke vriendin heeft die hij moest koesteren, want zulke meiden zijn zeldzaam. Dat hij een schat van een stiefzoon heeft. Dat hij zulke intieme vragen niet hoort te stellen als je relatie goed zit, met de vraag of hij soms alles kwijt zou willen raken? Dat ik een vriend heb, met wie ik 7 jaar een relatie heb. 2 kinderen en niet voor niks ga trouwen. Dat ik niet gediend ben van de intieme gesprekken, buiten mijn bijna man om. En dat als hij de behoefte had om intieme gesprekken met andere dames te voeren, buiten zijn eigen vrouw/vriendin om, dat hij dan maar moest gaan nadenken of hij wel gelukkig was met deze vrouw. Daarna nooit meer wat van hem gehoord. Praat nog wel met hem, maar niet als ik alleen ben. Doel bereikt...