Hallo, Naar aanleiding van een kennisje van mij die zwanger is en bloed moet laten prikken voor bloedgroep van haar ongeboren kindje vraag ik mij het 1 en ander af. Ze heeft al een dochter en daarvoor nooit (extra) bloed hoeven laten prikken mbt bloegroep en antistoffen ed. Nu krijgt ze dus een jongen en is dat wel het geval. Hopelijk is er verder niks aan de hand, natuurlijk. Maar het zet mij wel aan het denken als ik naar mijn eigen geschiedenis kijk, ik heb 2 jongens gekregen. Bij mijn jongste zijn er met de prenatale screening antistoffen in mijn bloed gevonden. Die antistoffen werden gemaakt omdat zoontje en manlief een eiwit in hun bloedcellen hebben die mijn lichaam niet herkent en dus weg wil werken dmv het aanmaken van antistoffen die het bloed van zoontje zouden afbreken. (zo is het door de gyn uitgelegd) Gelukkig was/bleef het percentage antistoffen dat ik aanmaakte tijdens de zwangerschap zo klein dat het geen kwaad kon. Kleine boef werd met 40 weken geboren en zag knalgeel van de bilirubine. Gelukkig geen bloedarmoede, maar we moesten wel een paar dagen in het zkh blijven om die bilirubinewaardes omlaag te krijgen zodat hij zijn afvalstoffen kwijt was en weer een normaal kleurtje kreeg. Hij hoefde niet onder een speciale lamp. Van onze oudste boef is niet bekend of hij datzelfde eiwit heeft dat voor mijn antistoffen zorgde. Of hij heeft het eiwit echt niet, of ze hebben het nooit (goed)gezien. Achteraf heb ik wel een aantal foto's van hem waar hij ook best "geel" op was. Nu ben ik dus heel benieuwd of een dergelijk bloegroep/ antistoffenverhaal vaker voorkomt bij zwangerschappen van jongens of dat dit niet uitmaakt en dit gewoon "puur toeval" is. Mama's die ook (extra) bloed hebben moeten laten prikken voor bloedgroep en dergelijke onderdelen, hebben jullie een dochter of een zoon gekregen?
Dit is puur toeval, maar komt vaker voor bij een tweede of volgende zwangerschap. Dit omdat je lichaam 'geheugen' heeft opgebouwd tegen 'het eiwit' en de reactie dan sneller en ernstiger kan zijn.
Hier een andere situatie: ik had bloedgroep A, mijn moeder O leidde tot A en O antagonisme, waarbij ik een week in de couveuse onder de lampen heb gelegen omdat ik enorm geel zag. Ging dus niet om een eiwit, maar de bloedgroep waar mijn moeder een afweer tegen had (zij O ik A).
Dat is hetzelfde Abri. De oppervlakte van bloedcellen zitten vol met eiwitten. Ze hebben allemaal een naam: A, B, 0 (al betekent dit eigenlijk het ontbreken van A en B), rhesus D, Kell, Duffy etc.
Dan zal het bij jou de rhesus c zijn waar het om gaat (FY-a is trouwens hetzelfde als Duffy). Deze screening is relatief nieuw als je zeanger bent. Het zou dus kunnen dat daarom het extra bloed prikken bij je oudste nog niet hoefde en bij je jongste wel. Als je rhesus c negatief bent kan dit in zeldzame gevallen problemen opleveren in de zwangerschap, maar dit komt veel minder vaak voor dan bij rhesus c. Mochten er antistoffen worden aangetoond, dan word je extra in de gaten gehouden (extra bloedprikken, soms extra echo's). Die antistoffen kun je overigens bij je eerste zwangerschap hebben opgebouwd of na bv een bloedtranspantatie. Het heeft dus echt niets met jongen/meisje te maken. Mogelijk speelt ditzelfde bij je Kennisje ook.
Preventieve rhesus screening doen ze pas sinds 2011. Dat kan dus daarmee te maken hebben. Ik heb het zelf ook gehad omdat mijn man A positief is en ik A negatief. Mijn man is homosygoot wat inhoud dat hij altijd zijn positieve deel doorgeeft. Onze kinderen zijn door omstandigheden allemaal geboren met rhesus D en ook knalgeel. Door de rhesus ook te vroeg gehaald omdat er anders wisseltransfusies moesten starten. Dit is bij een van de tweeling alsnog gedaan na een week omdat de bilirubine te hoog werd. Dat kan trouwens wel gevaarlijk zijn die gele stoffen. Als daar niet op tijd wordt ingegrepen kan het kindje gehandicapt worden omdat deze gele stoffen vast gaan zitten in de hersenen. Als je eerder hiermee te maken hebt gehad wordt je bij een volgende zwangerschap sowieso gescreend omdat de antistoffen altijd bij je blijven en bij een volgende zwangerschap vaak eerder en heftiger gaan reageren. Rhesus C zijn geen spuiten voor en de Kell en Duffy zijn minder agressief en minder voorkomend als de C en D
Dit verklaart wel een hoop! Ik ben door de eerste bevalling bijna 2 liter bloed verloren en heb daarom een bloedtransfusie gehad. Het is ook wat ik aanvankelijk dacht toen ik voor het eerst over de antistoffen hoorde. Ik moest in de 2e zwangerschap om de 6 weken bloed laten prikken om te zien of het percentage antistoffen was veranderd. Met 40 weken kreeg ik nog een echo om de bloeddoorstroming van zoonlief te bekijken en die was gelukkig goed. De vraag of het specifiek bij een jongen of meisje voorkomt was eigenlijk gewoon puur nieuwsgierigheid omdat zij nu toevallig ook een jongen krijgt.
Dat kan idd een hoop verklaren! (Schreef ik echt 'bloedtransplantatie'? Beetje last van m'n hormonen zeker, hahaha).