Vanavond hebben we de kinderwagen verkocht... Ik wil een kleinere goede buggy hebben en deze was behoorlijk groot en stond in de weg. Maar ik moest echt flink slikken en heb wat traantjes gelaten hoor. Nathan heeft lang in de bak liggen slapen toen hij nog zo klein was. En we hebben er samen heel wat kilometers mee afgelegd. Zo ook de box laatst de deur uit gedaan, hij verdomde het om er nog in te zitten. Ook toen moest ik even flink slikken. Kleine mannen worden groot, maar mama is hier nog helemaal niet aan toe. Als ik die foto´s zie van bijna 1 jaar geleden. Waar is de tijd gebleven? Meer mama's hier last van? Waarschijnlijk wel... Het grote-loslaten-proces is begonnen. Dus: genieten van elke seconde!
Nou het is heel herkenbaar hoor! Iedere keer als Louise iets nieuws kan - zo heeft ze in 1 weekend handkusjes leren geven en kan ze uit een rietje drinken - moet ik ook wel even slikken! Maar ik begrijp dat jullie het bij 1 kindje laten? Dan lijkt het me nog moeilijker, bij ons gaan de spulletjes naar zolder voor een volgend kindje.
Joshua is nu ook wel uit de box gegroeid, wil er echt niet meer in, maar wij laten de box lekker staan, aangezien ik zwanger ben van de tweede. Maar als je alles echt weg doet, lijkt me dat inderdaad even slikken ja. Ik moet soms ook wel slikken hoor, als ie weer iets heeft geleerd, maar ook soms gewoon zomaar, omdat ik zoveel van hem hou, dat ik gewoon smelt.
Lijkt me inderdaad moeilijk. Ik zit soms wel eens te denken om de wagenbak gewoon te bewaren voor later. Maar dat is misschien wel wat gek.
Ik las dit topic gisteren en ik dacht, ja, herkenbaar, maar Nova is nog niet eens een half jaar. Maar ik moest ook slikken toen ik haar eerste kleertjes (maat 50-56) op ging bergen naar zolder. En gister alle spenen en fopspenen die ze niet meer gebruikt. Het gaat zo hard allemaal, ik probeer echt van ieder moment te genieten, omdat ze een jaar is voor ik er erg in heb...... Het zijn van die kleine dingen waardoor je het ineens beseft. Inderdaad, als ze dingen voor het eerst kunnen. En Bosi, waarom zou dat rgek zijn? Moet je toch zelf weten? Als je er de ruimte voor hebt, zou ik het lekker doen!
Ik heb er helaas ook last van. enige weken geleden de wipper/bumbo en speelkleed weggegeven aan mijn schoonzusje.......snik...
Ja we willen het bij 1 laten. Mocht er over 5 (of 10 )jaar toch nog een kleintje bij komen, dan maar nieuwe kopen (ohohoh wat erg ) Maar ja, het voelt wel definitief....
Heel herkenbaar hoor! En mijn meisje is pas 6 maanden oud Mijn zusje staat op het punt van bevallen en aangezien mijn dochter niet meer in haar wiegje slaapt heb ik het wiegje aan mijn zus gegeven zodat haar kleintje erin kan slapen. Ik heb eerst even afscheid moeten nemen en heb het niet droog gehouden... Het voelde echt als een soort afsluiting van de eerste periode. Maar, binnenkort zie ik mijn kleine neefje slapen in dat mooie wiegje en oooww wat zal ik dan genieten! En daar komt vast ook een traantje bij kijken hihi!
hier 3 weken terug ook de kinderwagen verkocht en heb ook even flink moeten slikken toen hij met die andere mensen mee ging. Begrijp je gevoel dus helemaal. Mijn man keek me aan alsof ik gek was en was alleen maar blij dat dat grote ding eindelijk weg was.
oh oh wat herkenbaar........... gelukkig ben ik niet de enige, ik vertelde het laatst aan een paar vriendinnen ...nou die hebben dat helemaal niet..die denken weg met de zooi , ruimte maken en yeuhhh hij/zij word lekker groot... mijn zoontje is nu 6 maand. en het voelt allemaal heel raar bij vlagen. ik ben eigenlijk een heel nuchtere mama, maar op sommige momenten de laatste maanden erg sentimenteel aangelegd. op een gegeven moment was mijn zoontje eigenlijk toe aan het ledikant. dacht je dat ik daar zin in had....op een dag had mijn moeder het in de gaten. ze zei: we gaan het wiegje opruimen en ik neem hem nu mee naar huis. phiewww, dan moet ik echt even slikken. stom he. en de eerste kleertjes ...men dat was ook zo wat. eerst ben je druk met die kleertjes kopen , wassen strijken, 10 keer goed leggen in de kast en dan......hup dan is alles al voorbij..... nu gaat het nog wel....we hebben de wens voor een 2e kindje... nu weet ik dus dat we het waarschijnlijk nog eens van zolder halen. maar daarna? daar wil ik liever niet aan denken... mijn grootste wens was mama worden en heb me mijn hele leven verheugd op het aanschaffen en gebruiken van baby spullen. maar dan komt die tijd nooooooit meer terug.... volgens mijn doe ik nog maar een tijdje aan struisvogel-politiek hahahaha
Ik maak dit hele proces nu al voor de derde keer mee, maar het went nooit! Erger nog: ik heb er nu zelfs meer last van dan met de eerste twee. Misschien wel omdat ik weet dat dit onze hekkesluiter is... Laatst hebben we het hemeltje van het ledikantje gehaald. Jeetje, wat baalde ik. En wat vond ik het erg dat de avondvoeding van tien uur stopte... In de kinderwagen ligt hij nog steeds, dus dat moet nog komen. Wat ik dan wel weer leuk vindt, dat we het zitje weer op de fiets hebben gezet gisteren, dus als het mooi weer is gaan we een ritje maken. Dus een stapje vóóruit zetten, vind ik leuk, maar het lieve oude kleine wil ik niet graag loslaten. Gek he? That's life.
Heel herkenbaar. Bepaalde dingen kan ik nou eenmaal geen afstand doen, zoals de eerste pakjes, bepaald rompertje. Die doe ik dus gewoon niet weg.
Nee sommige kleertjes doe ik ook niet weg, maar die nemen niet zoveel ruimte in Gelukkig hebben we vanmiddag een hele mooie buggy gekocht, toch een beetje troost...
dit klinkt heel bekend! Dion kan ook nog in de bak van de wandelwagen...ook zoiets zelfde als het wiegje, als hij daar uit is, is ie echt een beetje baby af...... sommigen kunnen er niet op wachten of stoppen een heel kleintje al in de wandelwagen inzet.....ik heb dat niet...wil hem niet klein houden maar het mag wel op zijn eigen tempo, het gaat al zo snel. en zoals kisbaba als zei, aan de ene kant is het moeilijk, aan de andere kant ook heeel leuk als ze weer iets nieuws kunnen...... raar heel raar......en ik denk idd dat het altijd zo blijft....hoeveel je er ook krijgt. als je weet dat het de laatste is dan is het echt definitief.
Hij heeft trouwens héél lang in de wagenbak gelegen, tot 6 maanden ofzo. Terwijl het echt een grote jongen is. Ook heeft hij de 1e 3 maanden bij ons geslapen in de wagenbak, ik zie hem er nog steeds in liggen *zucht* Gelukkig begreep mijn man het ook wel en kon hij me goed troosten.