Hallo, Bedankt voor jullie reacties. De reden dat ik nu kwaad ben weg gelopen is omdat ik voor de zoveelste keer weer niet serieus werd genomen,mijn klacht werd weggelachen en mijn verhaal over de vorige vervanger niet werd geloofd. Ik had met de vorige nl afgesproken dat mochten de medicijnen niet werken ik terug mocht komen en dat we dan gingen kijken wat de volgende stap werd,doorverwijzing of betablokkers. Maar die beslissing lag helemaal aan mij. Nu werd er dus beweerd dat er eerst met betablokkers werd gestart en dan pas doorverwijzing. Ik ben dus terug gegaan omdat nu alleen nog maar de Oxycodon werkt en de Sumatriptan maar die kan ik niet gebruiken als ik alleen thuis ben met de kids. Omdat ik weet van het gevaar van gewenning bij Oxycodon ben ik dus terug gegaan met de vraag om doorverwijzing zodat er nu eens gericht medicijnen kunnen worden gegeven dan maar blijven aanrommelen met van alles. Ook omdat ik twijfel over de laatste aanvallen,die voelen anders dan migraine en zijn altijd op dezelfde dagen van de week. En over kinderachtig gesproken,de huisarts weigerde zelf om een fatsoenlijk gesprek te voeren. Er viel niet te praten over een doorverwijzing,ze bleef maar doorhameren over die betablokkers die ik dus niet durf te gebruiken vanwege de bijwerkingen. Ze denkt beter als mij te weten hoe mijn medicijnen uitwerken. Daar ben ik dus kwaad over geworden en om geen scene te schoppen met de kinderen erbij ben ik wijselijk de deur uitgelopen. Omdat er bij ons maar 2 praktijken zijn heb ik heel lang getwijfeld om over te gaan maar dit was gewoon de bekende druppel. Mijn man en onze 2 meiden zijn uiteindelijk ook in het ziekenhuis beland omdat er niet werd geluisterd dus het is echt geen onbezonnen beslissing om zomaar even over te stappen.
Dat het de bekende druppel is geeft ook aan dat je er al vaker moeite mee hebt gehad. Heel begrijpelijk dus dat je overstapt en als je je daar beter bij voelt zeker doen. Jij noemt het wijselijk dat je bent weg gelopen. Ik noem het kinderachtig. Ik zal nog eenmaal uitleggen waarom. Je geeft op dat moment geen kans aan de wederpartij om ook nog iets te zeggen, daar is dat ook heus niet leuk voor. Je had een optie gekregen van de vorige huisarts om doorverwezen te worden, kom daar dan op terug. Werkt dat niet oké dan kom je later terug om dat te bespreken als je daar op dat moment te boos om wordt. Dan kan je uitleggen wat je dwars zit zonder kinderen erbij en mochten ze dan nog niet luisteren dan leg je uit dat je er klaar mee bent en zeg je gewoon eerlijk recht tegen die huisarts dat je weg gaat en dat dit een overwogen besluit is. Zo geef je de andere partij ook het respect wat je zelf ook zo graag wilde. Dat vind ik een normale manier van met elkaar om gaat. Boosheid maakt het moeilijk om goed te communiceren. Zorg dan dat je kijkt waar de boosheid vandaan komt en doe daar wat aan op het moment dat je die boosheid kan omzetten in acties die je wilt bereiken. Zo geef je anderen het respect waarmee je zelf ook behandeld wil worden
Dat kan ze altijd nog doen... Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar wanneer ik aan mijn kookpunt zit, dan is het voor mij (en voor IEDEREEN in mijn omgeving) héél erg wijs dat ik weg loop. Beter dan dat ik compleet uit mijn plaat ga en zelfs agressief kan worden. Nee, dan heeft TS juist gehandeld. Gewoon wegwandelen, de gemoederen tot bedaren brengen en daarna kan ze er altijd nog voor kiezen dingen uit te spreken of op papier te zetten.
Ik kreeg voor mijn migraine codeine... Binnen een half uur was ik er vanaf..... Bij mij kwam het vaak door de stress en codeine is dan een spierverslapper. Ik had daar veel baat bij, maar een paar uur slaap en een keer boven de wc hangen deed ook wonderen.. Weet hoe naar het is, heb regelmatig als kind met m'n hoofd tegen de muur aan lopen bonken en had op het hoogtepunt 3 aanvallen per week....
Waarom moet TS dit doen? De fout lag toch bij de huisarts? Als de huisarts wel naar TS luisterde (respect tonen!) en haar niet had uitgelachen(wederom respect), dan was TS waarschijnlijk niet weggelopen.. Ik vind jou verhaal dus meer rieeel richting huisarts. Actie, reactie noemen ze zoiets. Huisarts behandeld TS kinderachtig en respectloos, en dan kun je dat terug verwachten.
Maar je hebt het hier wel over een professional met hoe je het wendt of keert een machtspositie. Klinkt allemaal heel leuk wat je zegt, maar in deze situatie (zoals wij het verhaal gehoord hebben) snap ik heel goed wat TS heeft gedaan. Een huisarts die je uitlacht zou van mij ook geen respect meer krijgen, punt. Daar zou ik geen tijd en energie meer aan verspillen.
Als jouw man en 2 dochters ook al in het ziekenhuis zijn beland omdat er niet geluisterd werd was ik al lang naar een andere huisarts gegaan. Hopelijk gaat de opvolger serieus met de klachten aan de gang. Blijft vervelend dat je zoveel hoofdpijn hebt. Sterkte ermee!