Ik vergeef mezelf nooit! Altijd voor mijn dochter het bed afkruipt check ik het traphek en die zit altijd netjes dicht. Vandaag niet gecheckt, madam was te snel. Ik hoor het nog elke keer in mijn hoofd galmen, boem boem boem boem....... gehuil!! Ik was met 1 sprong beneden mijn kind opgepakt en getroost helemaal nagecheckt zag en voelde niks. Twijfelde 112 te bellen, ik met mijn domme kop vraag ook nog eerst een vriendin of ik de dokter moet bellen, geen antwoord, besluit toch maar wel te bellen. Huistelefoon eerst g een bereik(klote telfort!!) Ik krijg de mevrouw van de dokterspost aan de lijn en het enige wat ik kon is huilen!! Werd gelukkig al vrij snel teruggebelt en moet langskomen. Mijn meisje is van de trap afgegleden op haar buikje (heb haar geleert van bed bank enz eerst de voetjes en dan zo afglijden). Ik weet het niet 100% zeker maar zo hoorde het wel en ze heeft verder wonder boven wonder ook niks, behalve een schaafwond op dr hoofdje van de structuurmuur en een plekje boven dr wenbrauw. Dokter heeft dr helemaal nagecheckt, vond ze maar al te interessant en ze ahd de grootste lol. Maar ik niet nog steeds niet ik voel me kapot, gebroken en ongelovelijk schuldig (haar vader had traphek open gelaten). Hoe vergeef ik mezelf dit, ik hoor de 13 bonken nog telkens weer..
ag gossie wat zal jij geschrokken zijn zeg verwijt het je zelf niet zulke dingen kunnen gebeuren je bent immers ook maar een mens gelukkig kon je bij de hapost terecht gelukkig heeft ze er niet veel aan over gehouden. je vergeef je het wel kijk na je meisje het had veel erger kunnen aflopen je bent een mens en mensen maken fouten ook jij komt helemaal goed met die kleine voor jou een digi knuffel voor de schrik
Je kan hier helemaal niks aan doen. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Niet te hard zijn voor jezelf. Ze is er goed vanaf gekomen. Maar kan me voorstellen als de schrik er goed in zit. Sterkte.
gelukkig is ze ok! Ik begrijp heel goed dat je je schuldig voelt, maar ongelukken gebeuren en zitten in een heel klein hoekje. Jij en je man zijn ook maar mensen en het is heel 'normaal' dat je wel eens vergeet het hekje dicht te doen. 99 van de 100 keer gebeurd er niks en net die ene keer... Het overkomt iedereen en het zal heus niet de eerste keer zijn dat er een ongeluk(je) gebeurd. Een paar weken geleden pakte ik mijn zoontje van bed en verloor mijn evenwicht waardoor hij heel hard met zijn hoofdje op de bedrand viel. Voelde me ook zo schuldig, gelukkig heeft hij er niks aan overgehouden. Als ik er aan terugdenk krijg ik nog kippevel (wat je zegt...ik hoor de klap dan weer in mijn hoofd), maar het wordt wel minder. Hoop dat je een beetje mild voor jezelf kunt zijn als het allemaal wat gezakt is.
a jakkes ja dat is echt schrikken!!!! voel je je niet schuldig ongelukken gebeuren en dit is vast niet de laatste!!!! zo is onze zoon afgelopen zondag van de bank gevallen op een bijzet tafeltje en 2 tandjes eruit (die hebben er niet eens een jaar ingezeten)
Hey,wat erg dat je meisje zo gevallen is joh. Maar idd je hoeft jezelf niks te verwijten! Sterkte met verwerken.
Och meid, dit is ook een van die dingen waar ik zo bang voor ben! Ik kan wel zeggen dat je je niet schuldig moet voelen, maar dat is waarschijnlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Maar je doet zoiets natuurlijk nooit expres en het feit dat je je nu zo schuldig voelt zegt genoeg over jou als moeder. Wees blij dat het met je meisje zo goed is afgelopen en wees niet te hard voor jezelf!
das vreselijk! Gelukkig zijn kindjes heel flexibel en houden ze er meestal niks aan over maar goed, je voelt je er niet minder schuldig om. Mn zus heeft vorig jaar hetzelfde gehad met haar zoontje, ook helemaal van de leg natuurlijk. Ook met haar zoon was er niks maar goed, je schrikt je rot. alles goed gekomen met je dochter?
Ze maakt het uitstekend, is hartstikke druk en is me behoorlijk aan het stressen. Uitgerekent nu stoot ze haar hoofd ook nog aan elk openstaand deurtje enz. Dokter zei dat ik me niet druk hoefde te maken, het is vanmorgen vroeg gebeurt dus het elk uur wakker maken enz hoeft ook niet. Alleen als ze inneens begint te braken of suf word moet ik bellen.
aaaahhhh het is gebeurt meid en je kunt er niks aan doen hoor....maar snap dat je je schuldig voelt..zou ik ook hebben Maar als ze is nagekeken en er niks aan de hand is zit het wel goed. Kinderen zijn sterk! Vannacht wel een paar keer wakker maken hoor.....dat heb ik toen ook gedaan toen de oudste zo een trapgat in rende...wat van beton was...was een wijnkelder zeg maar. Bah wat heb ik me toen verschrokken!
Ow schat ik weet hoe je voelt! Ik heb Lise toen ze 8 maand oud was van de trap laten vallen, ik gleed uit en Lise gleed uit mijn armen, ze had haar harnas aan er viel als een pop die je aan een been door de lucht slingert naar beneden, ze kwam tot stilstand op het schoenen rek en huilde bijna niet ik ben ik mijn ondergoed naar de overburen gerent en hun uit bed getrokken, ook in hun ondergoed. We konden niets vinden ik was lichtelijk in paniek en belde de HA kon alleen maar huilen, de buurvrouw is onder tussen naar mijn huis gelopen om het flesje te pakken, had ik al klaar en een broek, trui en schoenen. Ik kon direct komen bij de HA en ze had niets, helemaal niet, HA was ook verbaasd waarschijnlijk heeft haar harnas de valt gebroken Ow wat voelde ik me schuldig! Was in 1 keer 10 jaar ouder, toen ik eindelijk weer thuis was en Lise in bed lag kwam alles er uit, janken janken janken. Nog steeds kan ik me niet voor stellen dat het gebeurd is, hoe kan het! Ik liep op blote voeten en na 1000 keer me te hebben afgevraagd hoe het is gebeurd heb ik het maar opgegeven. God dank heeft ze er niets aan over gehouden! Wat ik me nog heel goed herinner is dat de assistente met vroeg " heb je het express gedaan?" NEE tuurlijk niet, nou dan! Zegt ze Elke keer als er iets gebeurd vraag ik mezelf, heb ik het express gedaan? Nee? Nou dan!
Ik snap hoe je je voelt! Maar jij kan er helemaal niets aan doen! Gelukkig is alles goed met jullie kleine meid! En papa op het hart drukken dat hij invervolg 3x checkt of hij het hekje dicht gedaan heeft! Ze zijn zoooo snel!
@Anica....wat een belachelijke vraag...heb je het express gedaan!!!! Als het al zo was ga je toch niet zeggen...ja.... Poeh ik had haar wat aangedaan denk ik als ze het met had gevraagd...jeetje
Ach ja vervelend maar iedereen heeft z'n kind wel eens laten vallen oid. Oudste is bij mij ook eens van de trap geklettert, met 1,5 jaar. Middelste van een balkon gevallen op vakantie. De andere 2 is nog niets overkomen maar ja daar kun je op wachten. Mijn zoontje liep met bijna 2 jaar al alleen van de trap gewoon aan de trapleuning. VOel je maar niet schuldig, het overkomt ons allemaal eens een keer hoor. Je kunt nou eenmaal niet overal op tijd bij zijn.
Wou eerst even verbaast reageren hoe dat die assistente dat durfde te vragen maar na 2x goed te hebben gelezen vat ik hem. Ik zat bij de dokter ook te huilen, bang voor kinderbescherming e.d he ik ook aangegeven. Ze zei gelijk daar hoef jij je niet druk om te maken hoor zoiets gebeurt nu eenmaal.
hij zei gewoon doodnuchter dat ie het vergeten was. Hij was niet thuis op moment van gebeuren. Heb hem helemaal over de rooie opgebelt! Durfde die mij nog lui te noemen ook. Onze relatie loopt al een hele tijd niet lekker meer en voor mij is dit nu ook de druppel dat hij er gewoon uit moet. Klinkt hard maar zo onverantwoordelijk! (van mij eigenlijk ook dat ik niet heb gecheckt,maar goed vertrouwen he)