Ik ben na een half jaar niet uit mezelf ongesteld geworden te zijn naar de HA gegaan en die heeft me doorverwezen naar de gyn. Wonder boven wonder kon ik daar 2 dagen later al terecht! De gyn. heeft me een kuur provera voorgeschreven en Clomid. Manlief en ik zijn wel in-to-the-kids, maar we zijn allebei nogal 'nuchter' over kinderen. We willen de Clomid-behandeling uiteraard proberen, maar als het dan na enige tijd (bijv. een jaar) nog niet is gelukt om zwanger te raken, dan stoppen we alle behandelingen. We willen absoluut geen heftig medisch traject in en zeker geen IVF. Adoptie staat mijn man niet achter, dus zullen we -als dat zo mocht blijken- kinderloos blijven... Het heftige medische traject wat ik bedoel is zoals Elmo en Elvira dat nu mee moeten maken. Ik heb zoooooo ontzettend veel respect voor die meiden, maar zelf zou ik het echt helemaal niet willen... Ik ben benieuwd of meer meiden er zo over denken.
Hey Quinnygirl, Ondanks dat ikzelf nu in de mmm zitten en morgen beginnen met ivf, heb ik lang geleden ook geroepen dat ik nooit aan IVF wou beginnen. Nu zijn we inmiddels jaren verder, en alle grenzen worden op een gegeven moment verlegd. Bij ons is de kinderwens zo ontzettend groot dat we zeer dankbaar zijn dat IVF bestaat. Vind het superlief dat je respect hebt voor Elmo en mij, maar ik heb ook respect voor jou dat je zo´n keuze maakt om verder niet een ingrijpend traject in te gaan. Ik hoop dat het met clomid voor jullie lukt, en anders heel veel succes. Liefs, Elvira
Hoi Quinnygirl, Voor onszelf hebben we dezelfde keus gemaakt. Ben echter na 5 maanden (al) zwanger geworden, dus staan we (meer)niet voor die "keus".
Hey Elvira, Wat heb je dat idd mooi verwoord. Ik weet dat de grenzen verder gelegd worden, naarmate het langer duurt om zwanger te worden. Ik ben dan ook benieuwd of wij ons standpunt wat wij nu hebben vast kunnen houden, want de kinderwens is vooral bij mij wel erg groot (ook al ben ik er 'nuchter' onder). Vandaag mag ik beginnen met de Clomid, ik ben dus erg benieuwd wat die voor ons gaat brengen. Ik ben het trouwens WEL met je eens dat we allemaal erg blij mogen zijn dat we geholpen kunnen worden om zwanger te raken, op welke manier dat dan ook is... Groetjes, Quinnygirl
Jeetje meis, Weet niet zo goed wat ik hier op moet zeggen eigenlijk. Het is heel moeilijk om vooraf te bepalen waar je grens ligt. Wij zijn ook eigenlijk niet met grenzen bezig. We zien per keer wel waar we uitkomen en wat de mogelijkheden zijn. Als dit niet lukt weten we ook niet wat we daarna zouden doen. Dat zien we dan wel. Het is misschien het beste om het zo te benaderen, stel dat jullie nu wel gauw zwanger zijn, heb je je voor niks zorgen lopen maken Zo doen wij het iig wel maar dat is natuurlijk heel persoonlijk. Wel vind ik het hartstikke leuk dat je dit onderwerp aansnijdt! Heel goed van je! Uiteraard ook alle respect voor jou hoor!! Dit is ook een moedig standpunt vind ik. Ik hoop echt dat jullie niet tot verdere beslissingen hoeven te komen en gauw zwanger zijn! Heel veel succes! Liefs Elmo
Tja, ik vind het ook moeilijk om aan te geven waar de grens ligt. Ik had last van het e.e.a. en toen bleek bij de gyn PCO en ja, dan moet je dus aan de Clomid....Daarbij heeft mijn man niet zulke goede zwemmers en rol je van het een in het ander. Dus wie weet wat de volgende stap is. Ik heb niet echt een grens gelegd. Mogen bloedprikken om te zien of ik een eisprong heb gehad en volgende week ee afspraak met de fert. arts. Dan horen we de vevolgstappen.... Grenzen hebben we dus nog niet bepaald...