Ik wil graag even mijn hart luchten en ik vind het ook moeilijk om toe te geven. Ik ben super gek op mijn dochter van bijna 17 maanden, ze is hardstikke gewenst etc. De eerste 6 maanden heeft ze dag en nacht gehuild, ik had gewoonweg nooit langer dan 3 uur slaap per nacht achter elkaar en overdag sliep ze 20 minuutjes. Ik kon slapen als ze bij mijn schoonmoeder ging logeren. De borstvoeding ben ik ook vanwege uitputting na 10 weken gestopt. Volgens de kinderarts was er niets aan de hand. De laatste tijd merk ik dat ik een korter lontje krijg. Mijn dochter gaan heel snel huilen als ze haar zin niet krijgt en krijgt ook kuren, zoals op de grond gaan liggen en huilen, niet aan tafel willen eten maar op schoot. Ik geef in in 9 van de 10 gevallen niet toe, leg haar uit dat ze aan tafel moet zitten als we eten, als ik aan het koken ben, dat ik haar niet kan optillen en dat ik niet elk moment van de dag met haar kan spelen. Overigens ben ik, als ik thuis ben wel heel veel met haar bezig hoor. Ik werk 3 en een halve dag in de week en mijn vriend heeft een heel drukke baan, waardoor hij bijna nooit thuis is. Het huishouden doe ik praktisch alleen; Mijn baan is voor mij ook heel belangrijk, aangezien ik een lange studie achter de rug heb en ook nog in opleiding ben. Ik sta er volledig achter dat ik parttime werk en ik wil er ook voor mijn dochter zijn. We zijn recent verhuisd en zitten midden in de verbouwingen. Mijn hoofd loopt over, maar mijn dochter staat op nummer 1. Alleen heb ik het gevoel dat ik echt niet aan mezelf toe kom, hoe moe ik me ook voel, alles gaat door en dan kan ik het soms moeilijk vinden om constant aandacht te moeten geven aan die kleine. Ik dacht altijd dat ik eindeloos energie had. Ik merk dat ik wel geniet van mijn dochter, maar dat ik ook heel blij ben als ze gegeten heeft, boodschappen zijn gedaan, huis opgeruimd (als dat al lukt) en dat ze lekker ligt te slapen, dat ik me afvraag of dit wel normaal is. Ik ben echt moe aan het eind van de dag en dan kan een nachtje huilen of dagen niets anders doen dan datgene dat moet echt heel zwaar zijn. Ik zie heel veel vriendinnen om me heen die ondertussen al een 2de hebben of zwanger zijn van de tweede en gevoelsmatig zou ik er aan willen beginnen, maar qua drukte denk ik dat ik het op het moment niet aan kan. Mijn familie woont een uurtje rijden bij mij vandaan en mijn dochter valt niet in slaap in de auto, tegenwoordig is het driekwartier non stop huilen, waardoor ik meerdere keren aan de kant moet, controleer of er iets scheelt, muziekje aan, liedje zingen, speelgoed, echt op een gegeven moment voel je je een entertainer/artiest en ze vind het leuk gedurende 5 minuten; Laatst ben ik boos geworden in de auto en met luide toon gezegd dat ze moest stoppen met zeuren en dat ze net als iedereen gewoon in de auto moet zitten. Daarna was het stil. Dit werkte ook maar 1 keer natuurlijk... Soms geniet ik er echt niet van en dan is het zwaar hoor, moeder zijn. hehe, nou lijkt het alleen maar kommer en kwel, dat is natuurlijk niet zo, maar soms weet ik het even niet meer Wie kan mij opbeuren?
Herkenbaar... alhoewel ik al de puf niet meer had voordat zoonlief er was. Wat mij veel rust bracht was een hulp in de huishouding...
Ik herken het hoor. Mijn zoon was de eerste 2 maanden ook een huilbaby. Gelukkig was dit snel opgelost na een paar behandelingen bij de osteopaat. Nu zit hij ook in zo'n fase dat hij op de grond gaat liggen als hij zijn zin niet krijgt. Ik ben heel consequent. Nee is nee. Hij doet het vooral wanneer hij zijn dag niet heeft. Slecht geslapen of als ie wat ziekig is. En als hij dit dan meerdere dagen achter elkaar heeft dan heb ik ook een kort lontje. Ik ga heel vaak in het weekend naar mijn paard. Even heerlijk verstand op nul. Manlief is dan wel thuis. Ook doordeweeks ga ik 's avonds even naar de sportschool. En het huishouden doe ik vaak in het weekend. Dan blijft manlief bij de kleine en kan ik even ongestoord in huis aan de gang. De ene keer kan ik het beter hebben dan de andere keer. Heb je geen goeie vriendin in de buurt wonen? Dat je even lekker met z'n tweeen wat leuks gaat doen als je man bij de kleine kan blijven. Of als je naar je ouders/schoonouders gaat, dan ga je lekker een weekendje. Dan kan je samen even uit eten en passen je ouders of schoonouders op.
Goed en moedig dat je dit beschrijft. Ik denk dat we allemaal zulke momenten kennen. Hoeveel je ook van je kind houd..je bent en blijft een mens met emoties en soms is het lontje gewoon even op.... hulp in de huishouden geeft idd een last minder. Is het een optie om je kindje een paar uurtjes ergens te laten zijn zodat je eventjes een paar uurtjes voor jezelf hebt om desnoods ff bij te slapen of dat je met je partner iets kan afspreken dat jij de weekenden bijslaapt ??? Schroom je niet om toe te geven dat je soms anders handelt dan je diep in je hart zou willen......sommige mensen vinden het raar dat je iets doet wat niet als correct wordt beschouwd...ik vind het menselijk en super stoer dat je het benoemt!! wil ik even gezegd hebben! Sterkte ermee meid!!
O ja Heel herkenbaar en dan heb ik niet eens huilbaby's gehad. Isabella is nu een echte peuter/kleuter puber en dat vergt veel energie. Ik ben de bV nu aan het afbouwen om toch meer energie te krijgen. Ik geniet ook erg van mijn kids maar om 8 uur lekker op de bank met een kopje thee geniet ik ook heel erg van. Kleine kindjes vergen gewoon veel energie. positieve en negatieve. Weet dat je af en toe super geniet en ook dat je ook flink mag balen. Want het mag. En als ze 3 jaar zijn geweest wordt het soms makkelijker. Ze kunnen namelijk meer zelf en snappen veel beter waarom ze iets wel of niet goed doen. Je kunt ze makkelijker straf geven of uitleggen als iets niet goed uit komt.
Kan me heel goed voorstellen dat je behoorlijk moe bent! Als ik dit zo lees denk ik eigenlijk meteen, ookal is je kindje wat ouder, ben je weleens bij een osteopaat geweest? Het klinkt alsof ze vanaf het begin niet helemaal lekker in haar vel zit, vooral doordat huilen en niet slapen. Dit had mijn kindje ook. Misschien is je kindje gewoon zo en dan zal je moeten kijken naar hoe jij jezelf af en toe op kan laden, alleen dit is vaak toch moeilijk met werk, opleiding, huishouden, een partner die veel werkt enz. Ik zou als ik jou was toch eens een afspraak maken bij een osteopaat, dit wordt meestal vergoed, en baadt het niet dan schaadt het niet. Heel veel sterkte!
Eens kijken of je wat tijd voor je zelf kan krijgen je bent niet alleen moeder maar ook je zelf. Ben me zelf een paar weken terug ook aardig tegen gekomen en nee dan heb ik geen huil baby. maar steun van andere of eens een nachtje dagje tijd voor je zelf heeft elke moeder/vader wel eens voor zich zelf nodig ook jij. Je moet je niet schamen dat je je zo voelt. De meeste moeders/vaders moet en eens eerlijk worden een kind hebben is niet altijd leuk. Het is hard werken en kost bergen engergie en die is bij jouw op kijk of je kindje eens een nachtje ergens anders kan slapen en schakel je partner in ook hij heeft zijn verandwoording( En nee dat ligt niet alleen bij zijn werk ook jij hebt je werk maar daar naast ook nog de hoofdvrandwoording voor het verzorgen van jullie kind) Je mag hem best in schakelen en zeggen van he ik wil ook eens wat meer tijd en engerie op doen zonder me kindje. Dus bespreken met je partner en des noots als je een auto heb je kindje naar je moeder/vader of iemand brengen die er een dagje voor wilt zorgen. Kortom het komt er op neer denk ook eens aan je zelf.
Bedankt voor de bemoedigende reacties! mijn schoonmoeder past al heel veel op, ze haalt ze regelmatig op van de crèche en kan in het weekend vaak komen als wij gaan klussen in huis. Maar natuurlijk wil ik ook genieten van mijn kind. Vandaag heb ik op de crèche gevraagd hoe mijn dochter is vergeleken met andere kindjes. En gelukkig, er zijn er meer op dit moment in dezelfde fase! Hoera, mijn kind is net zoals de rest! Ik merk, net als in de eerste 6 maanden, dat alles samen hangt met hoe uitgerust ik ben. We hebben net weer een paar nachten achter de rug dat we er een paar keer uit moesten. En ze wordt zowieso altijd tussen 5 en 7 uur wakker. In februari heb ik een paar weken vakantie, heerlijk. Ik ben overigens wel een keer met haar bij de osteopaat geweest, ze is daarna heel ziek geworden en na haar ziek zijn sliep ze (meestal) door.
Heel herkenbaar. Noor gaat volgende week een nachtje (of 2) logeren bij mijn moeder. En eerlijk gezegd kan ik me daar al op verheugen Niet dat ze weg is, maar het feit dat ik even wat kan slapen en mijn huis een grondig kan reinigen. Ze is tegenwoordig om 3,4 of 5 uur wakker. Klaar wakker. Dan duren de dagen lang en zijn ze soms behoorlijk vermoeiend.
irisvrijhof, ik heb het gevoel dat je de lat voor jezelf ontzettend hoog legt. Je wil alles maar dan ook alles voor 100%. Zodra je dochter er is geef jeje voor 100% aan haar, en dat zal op je werk net zo zijn, en in het huishouden, en in je relatie/huwelijk. Maar heb je ook wel daadwerkelijk 100% aandacht voor jezelf? Ga eens een middagje alleen weg... gewoon niks doen, dom koopjes winkelen ofzo iets... even lekker tijd voor jezelf.
Dat is denk ik wel zo DeeLighT, al denk ik regelmatig van niet . Momenteel kan ik niet nadenken over iets voor mezelf doen; Ondertussen ben ik al een uur mijn dochter naar bed aan het brengen en ze kan zich zo heerlijk overstuur huilen. Op het moment dat ik bij haar ben, aai over haar ruggetje is het over en zodra ik wegloop begint het opnieuw. Dit is nu een paar weken zo. Die eerste 6 maanden nonstop huilen komen dan ook weer naar boven. Ik haal haar er niet uit, maar jongens jongens, dit is een moeilijke fase. Vandaag is mijn vrije dag, het ging goed, behalve het slapen, terwijl ik zie dat ze doodop is. Ik bel regelmatig even met mijn moeder, die herkent het natuurlijk van ons (ik was zelf een huilbaby) en het advies is, volhouden, zij vond het ook moeilijk en bijna alle kinderen hebben deze fase; Gelukkig komt ze morgen langs xxx
Heel herkenbaar allemaal en begrijp je gevoelens helemaal. Dochter was ook huilbaby en sinds zoon er ook is weet ik bij god soms niet hoe ik alles voor elkaar moet krijgen en ren van hot naar her en denk ik regelmatig: 'waarom wilde ik zo graag een tweede...of uberhaupt kinderen??" (wil er niemand mee voor het hoofd stoten maar het is gevoel, tijdelijk!) Ben een half jaar geleden dan ook compleet ingestort en ben er nog steeds niet bovenop. Kan alleen maar zeggen, probeer rustmomenten te pakken en leuke dingen voor jezelf en samen met partner. Ook goed om deze gevoelens eens aan hem voor te leggen en het er alleen maar over te hebben, kan ook al lucht geven. Heel veel succes en het wordt écht beter. x
Het blijkt dat mijn dochter een dubbele oorontsteking had, ze had geen koorts en speelde eigenlijk ook wel, daarom heb ik er niet aangedacht. Vanaf dat we haar paracetamol, antibiotica en het hoofdeinde omhoog hebben gedaan, was het procent beter!