hey cam Ik bedoelde het dan ook met een dikke knipoog ... maar ik kan me idd voorstellen dat je je daar verschillende jaren schuldig over voelt. Zal bij mij niet anders zijn. xxx
Heb het erg met jullie te doen. Zou me namelijk ook vreselijk schuldig voelen, ik begrijp dat gevoel dus goed, maar jullie kunnen er echt niets aan doen. Bedenk dat goed hoor. Jullie zijn erg gek op jullie kleintje, dat kun je wel uit je tekst opmaken. Het kan iedereen overkomen. Hopelijk kun je het een plekje geven. Gelukkig is het niets ernstigs. Veel sterkte en een spoedig herstel. x Sophie
Hoi meid, Wij hebben het ook gehad, en ook met de maxi cosi....Britt was 6 weken en wij stonden op het punt van weggaan. Ik heb haar in de Maxi gezet. Mijn man wil de hendel uitklappen, maar deze klapte niet goed uit en doordat Britt nog niet vastzat viel ze zo van een meter hoog op de grond.... Ook heel hard huilen. Wij zijn gelijk naar de huisartsenpost gegaan en er was gelukkig niets aan de hand. We waren ook helemaal overstuur. Dit verhaal hebben we alleen maar aan mijn ouders verteld, we schamen ons er ook een beetje voor... Maar het zal inderdaad vast niet het laatste ongelukje zijn.....
noa is niet uit haar maxi cosi gevallen, wel is zij vorige week uit haar eetstoel gevallen. ik had haar een broodje gegeven en draai me om en zet het bord op het aanrecht en ik hoor een klap zo hard! lag ze op de grond en ze huilde en gilde zo hard, ik haar gepakt en getroost ik zag een rode plek op haar hooft en heb gelijk een koude doek erop gehad. ze bleef maar huilen, ik heb haar uiteindelijk op mijn bed gelegt en getroost op een gegeven moment begon ze te spelen en toen pas begon ik keihard te huilen. ik heb mijn moeder gebeld om te vragen of ik naar het ziekenhuis moest maar zij zei als ze hard gehuild heeft valt het vaak wel mee. ze is de rest van de dag gewoon vrolijk geweest, maar toch heb ik haar s'nachts voor de zekerheid om de 2 uur wakker gemaakt. tijdens dit alles was mijn vriend op zijn werk hij schrok erg toen ik het vertelde.
Meid, ik weet helaas hoe je je voelt... Ik heb mijn verhaal hier nog nooit geplaatst omdat ik bang was voor de reacties, maar ik ga het nu toch doen. 2 maandjes geleden heb ik ook met Jelina op de EHBO gezeten. Alleen was het helemaal onze schuld. Roy had 's nachts gewerkt, en hij was thuis gekomen, had zich een sigaretje gerookt en is na bed gegaan. Door de vermoeidheid heeft hij zijn sigaretten op de bank laten liggen. Jelina was gewoon aant spelen, en op een gegeven moment was ze stil. Ik voelde dat het niet deugde, en ik ging meteen kijken. Zat mevrouw verstopt achter de dekenkist sigaretten op te eten. Ze had 2 filters in haar handen en een deel shag in haar mondje. Ik heb er nog wat uit kunnen vissen, maar ze werd boos en slikte toen ik het uit haar mondje wilde halen. Ik heb toen meteen de Huisartsen post gebeld, ze zou mij terug bellen. Ik al na boven met Jelina gegaan om haar aan te kleden, want ik vermoedde dat ik moest gaan met haar. 5 minuten later belde ze terug, en ik moest met spoed na de eerste hulp, omdat sigaretten dodelijk zijn voor kleine kinderen. Op de eerste hulp aangekomen heeft ze gelukkig het grootste deel weer uitgespuugd, maar ze hebben haar ter observatie 4 uur op de kinderafdeling gehouden, 's avonds mochten we gelukkig weer na huis, omdat alles in orde was. Ik heb me nog nooit zo schuldig gevoeld, ik let normaal zo goed op, en nu kijk ik 2 min niet en gebeurt zo iets. Roy voelde zich ook schuldig omdat hij z'n sigaretten normaal altijd opruimd, en nu niet. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, maar ik heb menig traantje moeten laten hoor. XX Vera
ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt, een paar dagen voor elijah 1 jaar werd is hij van de trap gevallen, helemaal van boven naar beneden.. ik had mijn man al een paar keer gevraagd of hij het trap hekje goed had dicht gedaan en binnen tien minuten vergeet ik het zelf! ik was met twintig dingen tegelijk bezig en hoorde ineens een hoop kabaal, en ja hoor, hij lag beneden... hij was die nacht heel erg duf, ik heb m elk uur wakker gemaakt ook al ging dit heel moeilijk. de dag erna was hij alweer bijna de oude, en die nacht ook. ik voel me er nog schuldig om, en hoor nog steeds dat gestommel... het zal vast slijten, maar het maakt je zeker dubbel allert nu. ik controleer een paar keer of ie nu goed vast zit, en let dubbel goed op met alles. één ding hou ik steeds in mijn hoofd, om te relativeren, deed je het met opzet? NEE, zoja dan pas moet je een schuldgevoel hebben.. dikke knuffel en sterkte met je kleintje
ach jeetje... wat moeten jullie geschrokken zijn zeg Maar hier is het ookal drie keer gebeurd... 2x op dezelfde dag.. Ik leg hem op mijn bed, wil ik een flesje maken.. valt hij zo op zijn koppie op de grond. dezelfde dag wilde ik naar de koelkastlopen, enja hoor hoepla valt zo met zijn koppie naar voren van de bank HUILEN Ook heeft mijn vriend terwijl hij nog niet vast zat! de maxi cosie opgetild en toen was hij voor overgevallen hij was toen een maand of 2 Dus het komt vaker voor.. en schuldig voelen doet iedereen als je kindje valt..! het is verschrikkelijk! Maar probeer dat een beetje te verliezen dat schuldgevoel... DIKKE KNUF VOOR JOU EN JE VRIEND!
goh, zoveel positieve reacties had ik niet durven dromen. Het is idd niet met opzet gebeurt en we zien ons ventje ongelofelijk graaaaaag! het is zo een flinke vent, dat kan je niet geloven. Ondanks het feit dat zijn beentje is gebroken, is dat met meestal gewoon niet aan hem te zien. Hij lacht, kraait en grolt als nooit tevoren. Vanmorgen mochten we op controle komen in het ziekenhuis om te zien of de breuk nog mooi opeen stond. En ja hoor! Alles verloopt naar wens. Onze vent is ook hier weer ongelofelijk dapper geweest. Er was 1 röntgenfoto wel een beetje lastig, maar ja... hoe zou je zelf zijn, als je been gebroken is? Sinds vandaag zijn we dan ook gestopt met de pijnstilling te geven. Afgelopen dagen, gaven we hem alle 2u (behalve wanneer hij sliep...) de voorgeschreven pijnstillers. Dat ging super! En ook vandaag, zonder de pijnstilling gaat het nog prima! Ik denk dat wij echte pechvogels zijn geweest. Want als ik hier andere verhalen lees, waar het kindje dan niets aan heeft over gehouden... En zijn we daarom slechter moeders/ ouders? NEEEEEE! Tja echt pech! Gewoon verkeerd terecht gekomen, he? Gelukkig gaat het binnen een 14 dagen a 3 weken genezen zijn en zijn er geen blijvende letsels! En als kian groter is kunnen we hem zijn avontuur vertellen waarin hij zijn been brak, nog voor hij kon lopen. En wie weet kunnen we er dan zelfs mee glimlachen?!?
gelukkig gaat het goed en is het geen lelijke breuk! ik ben blij dat ik niet de enige ben bij wie er wat is gebeurt!