Mijn zoon van 9 maanden is een aardige dwingeland.. momenteel zit hij ook in een sprongetje denk ik maar hij kan zo zijn zin doordrijven.. ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik daarmee moet.. beseft hij überhaupt dat hij dat doet op deze leeftijd.. Voorbeeld.. als hij mijn telefoon wil pakken en hij kan er niet bij of ik leg hem weg dan gaat ie janken alsof hij net keihard zn kop heeft gestoten en je denkt waaaat is er aan de hand?! Ik laat hem dan maar want troosten wil hij niet en ik geef hem de telefoon niet ( ik heb dat wel een keer gedaan om te kijken of dat het nou werkelijk is en toen was meneer tevree met een dikke smile van oor tot oor) Met eten ..als hij het warme eten niet meer hoeft en pas de helft op heeft als wat hij normaal eet en hij wel de yoghurt wil vind ik het ook lastig.. hij eet geen hap warm meer en eet de yoghurt wel helemaal op.. ik wil dan graag dat hij het wel opeet omdat hij anders snachts weer honger krijgt.. dus geef hem dan de yoghurt maar.. ik wil eigenlijk hier niet moeilijk over doen maar vraag me toch af of ik hem hiermee niet 'verpest'.. Hoe doen jullie dit??
Altijd een toetje geven ongeacht hoe ze eten, dat is mijn mening. Een toetje hoort erbij . En ik denk niet dat hij doorheeft dat hij zijn 'zin doordrijft'. Baby s hebben gewoon een directe behoeftebevrediging. Zien zij iets dat ze willen, dan willen ze dat nu, hihi. Zij kunnen nog niet begrijpen waarom iets niet zou mogen of waarom iets niet direct gebeurd, dus hoe kunnen ze dat uiten, door te huilen.
mijn zoontje heeft dat ook, intens verdrietig als ik hem iets afpak." Ik zie het niet als zin doordrijven, maar meer dat het voor hem ook heel erg is! Hij snapt niet dat het geen speelgoed is en waarom niet. Die eikel is juist heel leuk en lekker om in je mond te stoppen! En dan pakt mama hem zomaar af. Straffen en belonen met een toetje doe ik ook niet, ik wil dat eten gezellig is en ongedwongen, hij moet eten omdat hij wil en het lekker vind, niet omdat het van mij moet. Met 9mnd was het trouwens meer smeren met eten hier dan echt een bordje leeg eten .
Heel herkenbaar. Dl kan dit ook. Boos zijn als ik haar ergens weghaal omdat ze ergens aanzit dat niet mag. Als ze onze telefoon ziet wil ze die ook. Denk dag het bij de leeftijd hoort. Ze willen iets en snappen ook niet waarom ze dat niet mogen en iets anders wel. Toetje, ik geef ook toetje als ze haar eten niet op heeft. Zelf heb ik ook wel eens genoeg van mijn warme eten en lust ik nog wel een fris toetje na.
Heeel herkenbaar. Altijd brullen als ik wat afpak van haar wat ze niet mag hebben. Of als ze de telefoon en/of afstandsbediening wil hebben en ze mag deze niet is het ook brullen. Volgensmij heeft ze een sprong en zitten er tandjes door te komen. Is momenteel geen land mee te bezeilen.