Eigenlijk helemaal met je eens. ons huwelijk is inderdaad niet eg goed geweest de afgelopen jaren, we zijn zo bezig geweest met een levend kindje krijgen en daarna mijn pnd dat we elkaar een beetje vergeten zijn. Hier zijn we nu aan aan het werken. ik weet ook niet wat ik met dit topic wilde bereiken meer dan mijn verhaal kwijt te raken...
Als je er vertrouwen hebt dat het goed komt tussen jou en je man, dan moet je dat zeker doen. Die zogenaamde vriendin moet je dan echt uit jullie leven bannen, want dan blijf je je elke keer dingen afvragen. Ga gewoon nog eens een keer het gesprek met je man aan en vertel hem wat jou dwars zit. Alleen hij heeft de antwoorden waarnaar jij op zoek bent. Het is echt niet raar dat met wat jullie meegemaakt hebben, jullie relatie even niet lekker loopt. Zo ongeveer alle relaties zouden hier een flinke tik van krijgen en als er dan ook nog dit soort dingen gebeuren, is dat helemaal geen opsteker voor je relatie! En soms is het goed om even je verhaal te vertellen aan vreemden op een forum, Dat lucht vaak erg op en je kunt het zelf nog eens teruglezen en er daardoor op een andere manier naar kijken.
Geen reacties gelezen hoor. Mijn mening....Waar rook is, is vuur. Zo'n vriendin heeft er tussen gezeten en zal het niet laten om het weer te proberen. Ik geloof niets over mediteren. Met een kind er bij is het makkelijk voor een man om in 2 minuten klaar te komen dan om een hele middag te mediteren. Kies voor je relatie, voor wat daarvan over is. Vrienden komen en gaan. Ik zal zeggen... Laat deze 'vriendin' gaan, want anders vallen ze samen en floept er zo 'per ongeluk' wat naar binnen bij der. Sorry hoor.... Goedgelovig dat je denkt dat er niets gebeurd is. Als hij in ene savonds weg is en met haar... Sorry, als hij zegt al zo lang geen gevoelens meer te hebben, dan zoekt hij het in ene ergens anders en bij iemand anders. Geen advies voor je, rot situatie! Doe wat jouw gevoel zegt wat goed is.
Wat een vreselijk moeilijke situatie.. Hier zou het vertrouwen weg zijn en geen idee of dat weer opgebouwd zou kunnen worden.. Dikke knuffel en succes!
Dank je wel!! Hier kan ik echt iets mee! Ik ga inderdaad werken aan mijn relatie! Zodra mijn man thuis is en naar me kijkt ben ik overtuigd van onze liefde! Ik ben de laatste jaren door angststoornis en pnd en het denken wat er mis was mst onze relatie maar zijn ontkenning niet de gezelligste geweest en door zijn bevestiging ben ik als een blad aan een boom omgedraaid en kan ik weer een stuk blijer zijn! Daardoor is hij weer gelukkiger en lijken we zelfs wel weer verliefd! We appen weer de hele dag, willen graag samen zijn en gaan binnenkort lekker een avondje samen uit! Hij gaat wel echt voor me en ik moet loslaten wat er gebeurd is. Heb net nog even met hem gesproken en hij lijkt oprecht klaar met haar te zijn en ik moet dat ook zijn! We willen toch mettertijd gaan verhuizen naar het oosten van het land en die "vriendin" gaat uiteindelijk naar Zweden verhuizen met haar hele gezin dus dan vinden we wel nieuwe vrienden! Vertrouwen komt hopelijk met de tijd wel terug! In haar in ieder geval niet! Dank jullie wel voor het begrip en de positieve reacties!
Gezien het feit dat je hier je verhaal doet, weet je zelf ook dat er dingen niet kloppen, hoe loopt de relatie van jullie de laatste jaren, maanden weken, je hebt al meerdere keren gevraagd of hij gelukkig is, waarom zo onzeker? Hij heeft voor jou gekozen, getrouwd? en nu al het contact met haar verbroken, of vergeef hem voor wat gebeurd (kan zijn) is?! en ga verder met het versterken van jullie relatie. Of ga nadenken wat je precies wilt. Vertrouwen is het belangrijkste wat er is in een relatie, net als goed praten, communiceren, open naar elkaar toe zijn, en ook op seksueel gebied (en nog wat dingetjes, maar dat weet je zelf ook wel) Is dit er nog, of zijn er dingen in het verleden gebeurd waardoor je je twijfels hebt en steeds hebt gevraagd aan hem of hij nog gelukkig is. Ben jij wel gelukkig, heb je bij je zelf wel afgevraagd of deze relatie je gelukkig maakt, het is niet voor niks dat je dit steeds aan hem gevraagd hebt. Hij heeft voor jou gekozen toen en als het goed is nu ook, vertrouw er op, bouw er op, praat er over and move on. Maar beslis nu en werk ook aan je zelf vertrouwen, juist in de periode dat je meer aan je zelf vertrouwen werkt zul je ook meer inzicht krijgen in je relatie en wat ej zelf wilt, hij is niet de enigste die gelukkig hoort te zijn, jij ook zonder dat jij onzeker over jullie hoort te zijn. Jij hoort zijn basis te zijn, en hij die van jouw en zo elkaars imperfecties bij te schaven en samen hier aan te werken, relatie sterker te maken. Laat hem duidelijk zijn, en wees duidelijk naar hem wat je nodig hebt van zijn kant, schrijf het desnoods op, want duidelijkheid en vertrouwen en vergeven is nu noodzakelijk. En een vriendin... manipuleren was ze goed in, stoken nog beter en schijnheilig in jouw gezicht... de waarheid heeft ze niet gezegd wel jullie relatie geprobeerd kapot te krijgen, haar relatie is naar de maan schijnbaar, maar die van jullie is met vergeven openheid naar elkaar en duidelijkheid absoluut te redden (enne relatie therapeut is misschien ook een idee) Succes enne jullie redden het wel (ik ga er van uit als jij en hij duidelijk open en standvastig naar elkaar toe worden en met elkaar aan elkaar werken en helpen) ps. ze wist precies waar ze bij jouw op de juiste knoppen kon drukken, en waarschijnlijk ben je ook te zachtaardig en te goed voor sommige mensen, en daar heeft ze dus misbruik van gemaakt, zulke WETEN waar ze opmoeten letten en hoe ze het aan moeten pakken, en boven alles ze weten hoe ze je in moeten pakken, keer op keer, waak daarvoor.
Ik heb al meerdere malen gevraagd of hij nog wel gelukkig is omdat het de laatste paar jaar inderdaad niet heel goed gaat. Toen bijna 5 jaar geleden ons meisje overleed zijn we beiden obsessief bezig geweest met het krijgen van een levend kindje. Alles wat we deden stond daarvan in het teken. We hebben het financieel niet heel slecht, maar mijn man is opgevoed in een welvarend gezin waar hij alles kreeg wat hij wilde en dat maakte de situatie financieel gezien niet makkelijk. Hij baalt er nog regelmatig van dat wij niet zomaar alles kunnen kopen. Toen twee jaar geleden ons zoontje geboren werd ging ik minder werken dus het is nu altijd bezuinigen. Bovendien heb ik een angststoornis en pnd gekregen na de geboorte. Ik vertrouwde niemand anders, zelfs hem niet, alleen met onze zoon. Ik ben hier 3 maanden na de geboorte voor naar een psycholoog gegaan, en heb me ziek gemeld op mijn werk. Ik had het idee dat mijn man het allemaal wel grappig en makkelijk vond dat ik thuis bleef zitten, maar ik voerde dus ondertussen ook nog een strijd met mijn werkgever en alles kwam thuis op mij neer, mede omdat ik anderen me niet wilde laten helpen. Ik zat gigantisch in de knoop. In die tijd had ik al een paar jaar erg intensief contact met mijn nichtje, die volgens mijn man enorme invloed op me had. Ik zag dat zelf niet zo. Wel wist ik dat ze een hekel had aan mijn man. Ze haalde me over om contact te zoeken met mijn allereerste vriendje, voor wie ik vroeger ook uit huis ben weggelopen en waar zij later ook iets mee heeft gehad. Gewoon om te kijken wat voor zielig leven hij nu had zei ze. Het begon met hem afkraken maar hij zei hele lieve dingen tegen me dus het ging steeds verder. Ik heb hem nooit irl gezien, maar onze gesprekken gingen echt te ver. Toen ik me na een paar maanden beter begon te voelen en besefte dat ik mijn man niet kwijt wilde heb ik het contact gestopt. En even later ook door ruzie het contact met mijn nichtje. Ik had met mijn nichtje gezamelijke vrienden, de man daarvan is de collega van mijn man. Ook die stopten ineens het contact met ons. Ik had toen wel al een poosje contact met de "ex" van mijn man. Zij hadden trouwens verkering toen ze 16 en 18 waren, dit is nu ruim 12 jaar geleden, ik had daarvoor al eens verkering met mijn man gehad. Een maand na de grote ruzie met mijn nichtje en die vrienden had ik ruzie met mijn man en toen kwam de aap uit de mouw. Mijn man zijn collega vertelde aan mijn man dat Mijn nichtje die gesprekken had laten lezen aan die vrienden en die vertrouwden mij niet meer en hebben dus het contact gestopt, mijn man was boos, maar heeft me vergeven na praten met zijn ex, mijn vriendin. Vanaf toen leek het even beter te gaan, maar al snel ging het weer minder. Ruzies om niets, bijna geen s.ex, ik ging weer werken enw as veel moe en snel geirriteerd... Nou ja, genoeg redenen om niet gelukkig te zijn, dat te vertellen en te vragen of hij nog wel gelukkig was. Omdat hij altijd zei wel gelukkig te zijn ging ik me afvragen of het niet aan mij lag... Dat ik gek was dat ik dat dacht, en daardoor werd ik weer geirriteerd, waarom ging die stomme depressie weer de kop opsteken en zag ik dingen die er niet waren?! Toen ik mijn man de laatste keer dus vroeg of hij gelukkig was en dat hij wist dat ik dat niet was, en hij antwoordde dat hij inderdaad niet gelukkig was, was dat voor mij een hele opluchting! Mijn "vriendin" vroeg nog of ik niet gekwetst was, meerdere malen, maar ik voelde me echt beter omdat ik dus niet al die tijd gek was. Ja, al het gebeuren die week daarna heeft me gekwetst. Daar voel ik me rot over. Maar ik ben een stuk opgewekter en we kunnen nu werken aan onze problemen, zorgen dat we weer naar elkaar toe groeien en dat gaat nu goed aangezien we ons op onszelf kunnen concentreren ipv op vrienden die zich overal mee bemoeien. Het probleem was dat ik mijn verhaal kwijt moest, dat heb ik gedaan bij mijn beste vriendin, maar ipv te luisteren is ze zich ermee gaan bemoeien op een stiekeme manier. Ik heb hiervan geleerd, het is me meerdere keren gebeurd dat ik mensen vertrouw, zoals ook mijn nichtje toen, maar keer op keer naaien ze me. Ik vertrouw niemand meer. Vanaf nu oppervlakkige vriendschappen en verder niets meer. Mijn man en ik lijken elke keer problemen te krijgen door anderen. Mijn man is gewoon geen prater, ik moet daar echt dagenlang, soms zelfs jaren hihi, mijn best voor doen om eruit te krijgen wat er is. Ik ga daar mijn energie weer insteken ipv vrienden. Na alles wat mijn man en ik samen hebben meegemaakt, bijvoorbeeld ruim 3 jaar op 30m2 wonen zonder slaapkamer, ben ik ervan overtuigd dat we bij elkaar horen. Maar de afgelopen jaren, vooral na onze dochter, was ik de energie kwijt om er nog veel moeite voor te doen. Ik weet nu dat ik van hem hou, hem niet kwijt wil en al mijn energie daarin wil steken. Btw, haar relatie is helemaal niet kapot hoor. Een andere vriendin heeft haar nog wel op fb en ze waren 2 dagen nadat ze zei dat ze wilde scheiden heerlijk samen een romantisch filmpje aan het kijken op de bank hoor! Mijn man haalt donderdag uit zijn werk, voordat hij ons zoontje van het kdv haalt onze spulletjes daar op en dan is het klaar over en uit met haar. Mission failed voor haar. Ze had moeten weten dat wat er ook gebeurd mijn man altijd voor mij kiest in the end. Always was and always will be!
Dit klopt, ik geef mensen teveel denk ik, daarom kunnen ze me elke keer pakken. Ik ben hier, toen ze zo leuk reageerde op mijn berichtje over haar trouwjurk ook heel waakzaam voor geweest en toen zelfs haar uberjaloerse man het vertrouwen had dat het goed was en vriendschappelijk heb ik dit laten varen. Maar tot een paar weken geleden waren we altijd eerlijk tegen elkaar en hebben we ook vaker naar elkaar uitgesproken dat we dit allebei hebben gehad aan het begin, bang dat de een de ander zou naaien. Daarom... Ik ga niet meer zulke hechte vriendschappen opbouwen, keer op keer pakken ze me in en dumpen me daarna als oud vuil. Maar helaas, ze heeft heel lang invloed gehad op mijn man, zelfs zo dat hij het contact met mij heeft verbroken, hem daarna als oud vuil aan de kant gegooid en als ze het als spelletje ziet heeft ze verloren. Misschien dat ze daarom nu zo boos is, de laatste avond zei ze iets van ik wilde helpen maar besef me nu dat dat niet mijn plek is, ik reageerde dat ze niet hoeft te helpen omdat we het de 8 jaar voor onze vriendschap ook allemaal best zelf konden.