Hoi allemaal, Ik lees al een hele tijd mee op het forum, maar had eigenlijk nooit de behoefte om zelf wat te schrijven. Maar na alle gebeurtenissen, moet ik het toch allemaal even van me afschrijven, hoor, pfff . Hieronder mijn verhaal .. Na 6,5 jaar proberen zwanger te worden, de hele medische molen doorstaan, inclusief operatie om endometriose weg te branden, zijn we in april dit jaar gestart met onze eerste IVF behandeling. Helaas had ik maar 7 eitjes, waarvan er 5 bevrucht raakten, maar er slechts 2 overbleven voor terugplaatsing. 10 dagen na de terugplaatsing werd ik ongesteld, de IVF poging was mislukt . Veel teleurstelling en verdriet, maar we wilden wel gelijk weer starten met de volgende poging. In ons ziekenhuis houden ze een maand rust aan voor je weer kunt starten. Alle medicijnen/hormonen weer in huis gehaald en de menstruatie afwachten. Maar die bleef uit. Het zal toch niet waar zijn? Na 8 dagen overtijd (ik kon het niet geloven) toch maar een test gehaald en ik was zwanger! Na 6,5 jaar voor het eerst spontaan zwanger! Wat waren we blij! Gelijk het ziekenhuis gebeld en we konden langskomen voor een echo als ik 6 weken en 3 dagen zwanger was. Op de eerste echo was bijna niets te zien. Er zat wel een vruchtzak, maar er zat niets in. We moesten een week later maar eens terugkomen. Dus met 7 weken en 3 dagen weer terug voor een echo en toen zag de IVF arts wel iets meer zitten en de vruchtzak was ook gegroeid, maar toch nog niet genoeg. 4 dagen later moesten we weer terugkomen. En een wonder: op die echo was een piepklein vruchtje te zien met een kloppend hartje! Wel was dat voor een zwangerschapsduur van 6 weken en 4 dagen, terwijl ik op dat moment eigenlijk al 8 weken zwanger was, volgens de telling. Maar als ik een late eisprong had en een late innesteling, zou dat kunnen. Wij weer helemaal blij en we moesten 2 weken later weer terugkomen. Nou, die 2 weken ben ik goed ziek geweest, echt zwangerschapskwaaltjes, dus volgens ons ging het allemaal goed. Afgelopen vrijdag had ik de echo terwijl ik dan 8 weken en 4 dagen zwanger zou zijn. Helaas was die echo niet goed . Het vruchtje was nauwelijks gegroeid in 2 weken tijd en het hartje klopte niet meer . Wat er dan door je heen gaat .. Niet te omschrijven. Maar veel meiden hier zullen begrijpen wat ik bedoel. Nu krijg ik a.s. maandag een curettage, want ik wil het niet spontaan afwachten, ook al niet omdat we volgende week op vakantie gaan. 6 weken na de curettage moeten we weer terugkomen bij de IVF arts om het vervolg te bespreken. We zijn ontzettend verdrietig, maar ook boos. Zwanger raken is voor ons al zo ontzettend moeilijk, waarom moet het nu ook nog mis gaan? Het is voor ons geen kwestie van weer even 3 maanden proberen en we zijn weer zwanger, nee, als we toch nog een kindje willen, moeten we de hele IVF cyclus weer in . Het lijkt allemaal zo oneerlijk, zucht .Hoeveel pijn en verdriet moet een mens toch meemaken? Hopelijk snappen jullie wat ik bedoel. Fijn dat ik alles even heb kunnen spuien en ik ben benieuwd of er mensen zijn die ook iets soortgelijks hebben meegemaakt. Liefs, Vera
Gossie Vera, wat een verhaal. Ik heb dat gelukkig niet mee hoeven maken en ik wens je dan ook veel sterkte!
Jeetje Vera, wat heftig allemaal. Zo onverwacht zwanger na lang wachten en dan alweer afscheid moeten nemen. Er zijn geen woorden voor. Je maakt een achtbaan van emoties mee in een hele korte tijd (helaas is dit herkenbaar) Ik wens je heel véél sterkte. Franka
Hai Vera, Wat een vreselijk verhaal! Het is ook allemaal oneerlijk! Ik heb wel verhalen gehoord van mensen die moeilijk zwanger werden en na een zwangerschap ging het ineens wel makkelijk! Ik weet natuurlijk niet of de endiometrose het enige probleem is bij jullie, maar dat je spontaan zwanger geworden bent zegt al heel wat! Probeer je daar aan vast te houden! Wij zijn de medische molen ingegaan na anderhalf jaar. Tijdens de onderzoeken bleek ik ineens zwanger! Helaas is dit ook fout gegaan. De gyn zei dat verder onderzoek niet nodig is, omdat de standaard dingen die ze onderzoeken hiermee uitgesloten zijn. Wij mogen pas over een jaar terugkomen.....Of als we toch zwanger zijn, met 7 wkn. Ze vertelde ook dat 70% van de mensen met een miskraam binnen een jaar weer zwanger zijn. Dat is best veel, ook al hoor je niet in de grote groep die wel makkelijk zwanger wordt, wil dat niet zeggen dat dat ook zo is bij deze 70%! Heel veel sterkte meid en schrijf het maar lekker van je af! Dat helpt! Liefs Olivia
Hoi allemaal, Bedankt voor het meeleven! Om me heen zijn mensen gelukkig ook heel meelevend, maar het is toch net wat anders als mensen hetzelfde hebben meegemaakt, dan weet je pas precies wat de ander voelt! Olivia, ze hebben niets anders gevonden dan de endometriose, dus ze verwachten wel dat het daar aan ligt. Ik heb nog een dochter van 16 uit een eerdere relatie, dus ik weet dat ik zwanger kan worden. Alleen was ik bij haar 19 toen ik zwanger raakte en nu inmiddels 37, dat scheelt natuurlijk ook wel! Wij denken zelf ook dat we nu spontaan zwanger zijn geworden door de zwangerschapshormonen die ik voor de IVF heb moeten inspuiten. Tenslotte zijn zwangerschapshormonen het "medicijn" tegen endometriose. Misschien dat we het nog 3 maandjes gaan proberen op de natuurlijke manier, in de hoop dat deze zwangerschap de endometriose genoeg heeft onderdrukt. Aan de andere kant heb ik mijn leeftijd ook niet mee en elke maand is weer een gemiste kans. Dit moet ik gewoon even met de IVF arts bespreken. Wat vervelend is dat, hé, dat je zomaar voor een jaar weer naar huis wordt gestuurd! Het kan bij jullie toch ook een gelukstreffer zijn, die zwangerschap? Wij werden ook na elk onderzoek weer naar huis gestuurd met "probeer het nu nog maar eens 3 maanden of een half jaar". En zo vliegt de tijd voorbij en elke maand weer die teleurstelling. Ik wens jou ook alle geluk en dat je maar snel zwanger mag zijn! Liefs, Vera
In zoverre kan ik me het niet allemaal voorstellen, heb voor een kleine maand geleden ook een miskraam gehad, en ben ook gecurreteerd. Maar vond het erg verdrietig om jouw verhaal te lezen.. WIl je ook heel veel sterkte wensen met alles en hopelijk gaat voor jullie ooit het zonnetje ook schijnen!