Ik heb weer even een vraagje waar ik heel benieuwd naar ben... Ik baal er sinds de zwangerschap afentoe van dat mijn sv zo weinig contact opneemt om te vragen hoe het met ons en met de buikbeeb gaat. Als ik daar dan over 'klaag' krijg ik vaak te horen dat ik me daar niks van aan moet trekken, want 'mannen doen dat nou eenmaal minder snel..' En inderdaad: mijn vader neemt ook uit zichzelf weinig contact op, maarja, die hoort alles via mijn moeder.... Dus die is sowieso wel op de hoogte... Nu vroeg ik me af of ik me hier inderdaad bij moet neerleggen, omdat hij 'nou eenmaal een man is', of dat het toch wel soort van redelijk van mij is dat ik het jammer vind dat hij zo weinig interesse toont. Wat zijn jullie ervaringen daarin, wb gescheiden (schoon)ouders??
Sja, mijn ouders zijn gescheiden. en mijn vader belt ook sporadisch. Ik kan er niet wakker van liggen eigenlijk. Het is niet dat hij niet geïnteresseerd is hoor, integendeel, maar hij hangt niet wekelijks aan de lijn zeg maar. Ik zou me er niet druk over maken. Je gaat mensen toch niet veranderen, dus het is verspilde energie.
SOrry hoor, ik weet dat dit mijn zoveelste ik-maak-me-druk-topic is Komt door de hormonen... Heerlijk
Mijn ouders zijn gescheiden en ik hoor mijn vader ook weinig. Mijn man moet ik ook zeggen zijn oma eens te bellen bijv. Ik denk dus dat je er weinig aan kan doen. Als het niet in de persoon zit, zit het er niet in en dat kan je helaas niet veranderen. Ik denk overigens niet dat het geen interesse is.
Ben het met bovenstaande dames eens: Ook mijn vader belt niet uit zichzelf, en leek nooit geintresseerd in mijn zwangerschappen. Maar o wee als de baby was geboren (3x ) wist mijn vader niet hoe gauw hij moest komen kijken, kocht prachtige cadeaus en nam ook altijd iets lekkers voor mij mee.
Mijn ouder en schoonouders zijn allebei gescheiden. Tijdens de zwangerschap werd ik bij wijze van spreken gek van mijn schoonmoeder en moeder, maar van mijn vader en schoonvader hoorde ik weinig. Ik vind het prima hoor. En nu de kleine er is, is dat verschil nog steeds duidelijk merkbaar. Als ze hem zien vinden ze het superleuk, maar ze bellen niet wekelijks hoe het gaat
Mijn ouders zijn ook gescheiden en ik heb beide zwangerschappen niks van mijn vader gehoord.. Nou hoor/zie ik hem sowieso eigenlijk nooit dus het was niet anders dan normaal.. Nu de kinderen er zijn zien we hem nog steeds heel sporadisch.. Ik ben hem zelfs vergeten uit te nodigen voor de eerste verjaardag van mijn dochtertje.. Maar ik weet niet hoe het contact normaal gesproken met je schoonvader is? Spreken/zien jullie elkaar regelmatig of dat eigenlijk ook niet? Anders zou ik me er toch proberen niet zo druk om te maken
Zoals eerder gezegd: als het er niet in zit, komt het er ook niet uit. Mijn schoonvader zie/spreek ik ook nooit behalve op verjaardagen. Dan spreek mijn man hem wel wekelijks tijdens volleybal, dus hij is wel op de hoogte.
Mijn moeder was altijd degene die altijd belde, nu is ze overleden en mijn vader belt zelden... Zo is hij nou eenmaal niet. Zijn vriendin belt nog wel eens, ook leuk Mijn man spreek mijn sv regelmatig maar dat was ook altijd al zo. Ik zou me er niet druk om maken, en bovendien, je kan zelf ook bellen om te vertellen hoe het gaat toch?
Er was altijd sowieso al weinig contact... Maar met sinterklaas kreeg mijn man een 'grappig' bestraffend gedicht van 'sinterklaas' ssm (schoonstiefmoeder) dat wij zo weinig belden en verjaardagen waren vergeten (van stiefbroertjes die ons ook nooit bellen voor verjaardagen, maargoed...) En nu doen ze zelf zo :x Denk dat de irritatie daar ook wel een beetje in zit...
Mijn ouders zijn vorig jaar gescheiden. Ik spreek mn moeder wekelijks. Mijn vader, als ik geluk heb, eens per drie weken ofzo. En hij is echt wel betrokken bij ons! Maar hij belt idd gewoon minder vaak. En als ik eerlijk ben, bel ik zelf ook sneller naar mijn moeder dan naar mijn vader. En mijn broertje heeft precies dezelfde ervaring. Ik sms mijn vader nu wel vaker. Op een één of andere manier gaat dat beter. Prima dan toch? Zo hou ik hem op de hoogte van de ontwikkelingen rondom mijn zoontje, bijvoorbeeld. Tja, zo zijn mannen? ik weet het niet. Zo is mijn vader? Ja!
nou hier vroegen mn eige ouders het niet eens, of mn broers. denk dat het in mijn 2 zwangerschappen totaal maar 4x gevraagt is waarvan 3x door vriendinnen en 1x door mn stiefpa. en thats it
Mijn ouders en schoonouders zijn niet gescheiden. Toch kwam mijn schoonvader regelmatig even aanwaaien en vroeg áltijd hoe het ging.. Of hij kwam weer met een bakje druiven aan. Of hij ging fietsen kwam langs en vroeg of Julia mee mocht, had hij veel plezier in en ik kon even met de beentjes omhoog. Mijn vader stuurde regelmatig smsjes of pb's via facebook hoe het ging, of ik wel rustte tussen de middag, of ik savonds wel op tijd naar bed ging, of het goed ging, of ik boodschappen nodig had etc. Mijn moeder en schoonmoeder belden practisch elke dag, of kwamen ook aangewaaid. Dan hielpen ze gauw even stofzuigen oid. Of ze hadden weer wat leuks gekocht.. Schoonouders stonden zelfs op de stoep toen ik boven weeën aan het opvangen was. Ze wisten het niet en wilden kijken hoe het ging. Mijn man heeft ze toen vriendelijke toch dringend verzocht weer naar huis te gaan omdat ik begonnen was. Met een glimlach van oor tot oor stuiterden ze terug naar huis, lol Hier waren ze dus onafhankelijk van elkaar wel heel betrokken en geïnteresseerd.. Zou het niet leuk vinden als het ging zoals in jouw geval. Een beetje betrokkenheid zou ik toch wel erg waarderen tijdens de zwangerschap, maar vooral als de baby geboren is!
Wat lief, Manuk! Mijn vader zal niet snel bellen, maar hij is er wel helemaal mee bezig... Vorige keer vertelde ik dat ik naar de bus had moeten rennen en toen zei hij helemaal bezorgd: je moet niet rennen, straks val je!! Ehmz, pa.., de laatste keer dat ik ben gevallen met rennen is ongeveer 20 jaar geleden ofzo Maar het ging niet om mij, ging natuurlijk om zijn kleinkind
Maak je niet druk joh mijn schoonvader was ook zo hoor, Maar maakt me niks uit ben niet zo fan van hem
Mijn ouders zijn ook gescheiden, spreek mn vader juist vaker dan mn moeder. Pa 3 a 4 keer per week en mn moeder eens in de paar weken, soms wat vaker en soms een maand niet.. Mja ik ben ook een papa's kindje
mijn vader belt alleen om te vragen hoe laat ie bij ons moet zijn als hij een afspraak met mijn man heeft om iets te doen. En dat gesprek duurt meestal 20 sec. Ik weet aan de blik in mijn vader zijn ogen dat ie ontzettend trots op ons is en hij draagt zijn kleindochter op handen. Maar het is nou eenmaal een man van weinig woorden. Mijn moeder brengt hem wel op de hoogte, die is het tegenovergestelde haha. Bel je de vriendin van je vader weleens? Ik zou het dan gewoon via haar spelen. Ik weet niet hoe jullie band is, maar ik bel bijv. altijd ff mijn schoonmoeder op, nadat ik met mijn moeder heb gebeld. Ff een klein praatje en ze waardeert het enorm. Ff een update over haar kleindochter en het is voor mij een kleine moeite. Of we mailen ff een foto namens dochter met een klein verhaaltje.
Mijn vader was wel heel betrokken.. maar woont achter me dat is een groot verschil denk ik... ook heeft hij werk waarin hij met dood te maken heeft.. en dat ik zwanger was vond hij dat heel moeilijk dus belde wel paar keer in de week... (ook niet altijd fijn hoor) Ik vind het niet iets heel geks.. mannen zijn er vaak op een hele andere manier mee bezig.. zou je er niet te druk om maken.. Heerlijk he die hormonen hihihi
Hier ook gescheiden schoonouders en weinig interesse van SV kant af. Bij de geboorte van de tweede kwam hij na een maand een keer op kraamvisite, we hadden hem wel eerder gevraagd om langs te komen, maar een bbq met de buren en een schuurtje schilderen hadden een hogere prioriteit. Nou, sindsdien heb ik het opgegeven hoor, eerst vroeg ik mijn man nog wel eens om zijn SV te bellen of uit te nodigen, daar langs te gaan etc., maar ik steek er geen energie meer in. We zien ze 3 x per jaar ofzo.