Hallo dames, Weet niet echt of mijn verhaal hier past, maar wil graag even van mij afschrijven. Afgelopen weken is er zoveel gebeurd. 6 weken terug ben ik opgenomen in het ziekenhuis. Ik was toen 23 weken zwanger. De zwangerschap verliep al moeizaam. Problemen met de vader van het kind. We zijn niet meer samen. (bericht geplaatst in alleen en zwanger) Ook had ik problemen met lage ijzers en was ik erg ondervoed. Maandagochtend dus opgenomen. De artsen dachten aan obstipatie, daar werd ik voor opgenomen. Dinsdag begon ik over te geven. Vanaf woensdag zat er ontlasting bij. De pijn werd heftiger, kreeg er niks voor ivm zwangerschap. Lag op de kraamafdeling. Ik kreeg een hevel in mijn maag. Was erg heftig! Donderdag een maagonderzoek gehad. Hierdoor kreeg ik een nieuwe hevel die in de darm zat. Nu dachten ze aan de verkeerde perilstatiek van de dunne darm. Dat kan door de zwangerschap komen werd mij verteld. Vrijdag werd ik overgeplaats naar afdeling chirurgie. 's avonds lag ik op de operatiekamer voor een spoedoperatie. Ik had invaginatie, een afsluiting van de dunne darm. Er is 10 cm darm verwijderd. Al die dagen ervoor amper pijnbestrijding gehad en geen eten. Vocht via het infuus, maar gaf meer over, of via de hevel. Dus ik was erg zwak. Tijdens de operatie is er een TPV lijn geplaatst tegen de ondervoeding. Na de operatie kreeg ik wel een aantal complicaties. (abces bij de wond, longontsteking, 2 schimmelinfecties door medicatiegebruik en een bloedtransfusie voor erg lage ijzers). Maar ik werd weer beter en gelukkiger. Al met al 16 dagen in het ziekenhuis doorgebracht. Tijdens de operatie hadden ze per ongeluk een gaatje in mijn darm gemaakt waardoor ik toch een flinke snee in mijn buik heb. Waar ik ontzettend blij mee ben is dat mijn meisje (ja ik ben in verwachting van een dochter) het al die tijd goed heeft gedaan. Ze bewoog heel veel en hartje was altijd duidelijk en krachtig. Wat heb ik mij zorgen gemaakt zeg! Ik wordt er nu alweer emo van. Ik ben zo blij met haar! Waarom ik nu pas van mij afschrijf? Ik lig weer in het ziekenhuis! Sinds dinsdag had ik weer heftige pijnen. Vanaf donderdagmiddag weer begonnen met overgeven. Donderdagavond naar de dokterswacht, werd doorgestuurd naar de eerste hulp. Mijn bloedwaarden waren oke, dus mocht ik weer naar huis. Vrijdag de hele dag niks gegeten, maar wel veel pijn en overgeven. s avonds weer naar de dokterswacht en wederom naar de eerste hulp. Dit keer werd ik opgenomen. Zaterdag ging het snel. Ik kreeg een echo van de bovenbuik, een mri scan en kort daarna werd ik klaargemaakt voor een operatie. Dit keer door verklevingen van de dunne darm. Nu gaat het redelijk. Lig weer aan de morfinepomp en maak mij weer grote zorgen om mijn meisje. Mijn vertrouwen in mijn lichaam is minimaal. Ik wil zo graag alles goed doen voor de kleine maar omdat ik ziek ben krijgt mijn meisje er vast iets van mee. Ondanks dat de gynaecoloog zegt dat de kans klein is dat de kleine er iets van mee krijgt. Ben toch ongerust. Wat verder wel goed nieuws is, is dat de vader van kind en ik nu goed contact hebben. We zien beide in dat we niet redelijk waren en ik zie hem nu veranderen. Hij gaat minder naar de kroeg etc. en is echt bezig om alles goed voor elkaar te krijgen. Ook hebben zijn ouders en ik weer goed contact. We hebben met zn vieren een goed gesprek gehad en laten wat er allemaal gebeurd is achter ons en denken nu in het belang van het kind. Dus met vader en de rest van zijn familie. Vind ik erg belangrijk. Lang verhaal, ik hoop dat het duidelijk is. Wilde het kwijt. Zijn hier trouwens meer vrouwen die geopereerd zijn tijdens de zwangerschap? Wat zei de gynaecoloog bij jouw er dan over. Dan bedoel ik alle medicatie die je krijgt. Je kindje krijgt er vast iets van mee. Kon de gynaecoloog jouw geruststellen?
Wat een heftig verhaal! Wil je veel succes wensen en hoop dat het met de rest van de zwangerschap beter gaat!
Dank je wel! Ik probeer in ieder geval wel positief te blijven! Ik heb door alle omstandigheden nog niet eens een babykamer uitgezocht! Ik hoop eind volgende week op pad te kunnen! Kijk er in ieder geval naar uit om alles te sorteren en uit te zoeken!
Jemig wat een verhaal. Wat fijn dat je succesvol bent geopereerd, terwijl je zwanger bent! Wist niet dat het kon. Gelukkig is er ook contactherstel met de vdr. Dit hoor je niet alleen te doen. Heb je naast hem en zijn ouders, zelf ook familie en vrienden, die je bijstaan? Vervelend dat je weer bent opgenomen. Zolang jij positief blijft, moet dat ook overkomen op je kleine. En al hebben jullie samen straks geen goede start, het komt allemaal goed. Mijn meisje heeft ook een zware start gehad en ik ook heftige zwangerschapsperiode, gelukkig niet fysiek, maar veel rust en geborgenheid, heeft mijn meisje goed gedaan. Probeer met behulp van alles nu te regelen voor je meis en zorg dat je na de bevalling een stevig vangnet hebt. En echt stevig!! Op deze manier houdt men jou op de been, en jij je meisje! Sterkte!
Poe he wat heftig allemaal! Zelf (gelukkig) geen ervaring met een operatie tijden de zwangerschap. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je je ongerust maakt, maar ik denk dat je je gyn moet vertrouwen als hij/zij zegt dat het allemaal goed is me je kleine meid. Heel veel sterkte en hopelijk mag je snel weer naar huis! Heel veel beterschap!
Hoi, Ik vindt het heel erg dat je zo veel ellende achter elkaar moet mee maken. Ik kan begrijpen dat je op deze manier je erge zorgen maakt. Ik wil je heel veel beterschap wensen. En dat het met je relatie ook weer goed mag komen. Groetjes sylvana.
sjee meid wat heftig allemaal!! Wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen, en hopelijk gaat het van nu af aan beter met je!
Jeetje meid wat een ellende allemaal. Ik hoop zo dat je je binnenkort beter voelt en dat alles goed zal blijven gaan de rest van de zwangerschap, ook met je relatie... Heel veel sterkte!