even van mij afschrijven...

wat verwarrend allemaal
ik kan me voorstellen dat dit voor jou allemaal niet leuk is en je het jezelf nogal aantrekt maar misschien kun je het ook eens langs een andere kant bekijken dat ze misschien juist wel rekening met je gevoelens wilden houden en daarom nog niet te veel hebben gezegd !

en als ik mijn moeder vraag om iets niet tegen mijn zus te zeggen zou ze er idd ook niks over zeggen tegen haar hierdoor weet ik ook dat ik haar kan vertrouwen op het moment dat ik eens iets aan haar vraag ....

maar ik vind niet dat je kan verwachten van je zus dat ze wacht met een zwangerschap omdat jij hoopt zwanger te worden !
Volgensmij als ik het zo lees wil jij de aandacht van je moeder ...

 

Sorry ik vat je verhaal ook niet echt, misschien kun je het iets duidelijker uitleggen.
Succes ermee.

 

Bekijk het eens van de andere kant, als jij iets in vertrouwen zou zeggen tegen je moeder en haar er duidelijk bij verteld dat ze het niet tegen je zusje mag zeggen, zou jij het wel kunnen waderen dan als je er achter zou komen dat ze het JUIST WEL tegen je zusje verteld heeft.

Sorry, maar als ik iets tegen iemand vertel in vertrouwen mag ik hopen dat ze er zo mee om gaan als dat jou moeder gedaan heeft.

Ik vind dat je overal nogal zwaar aan tilt. En idd wat de andere meiden ook al vertelde praat erover met je zusje en moeder wat je dwars zit.

 

Hoewel ik niet alles uit je verhaal begrijp, herken ik wel iets van mijn eigen gevoelens hierin.

Ik heb ook een zus die altijd veel beter met mijn ouders kon opschieten dan ik. Of in ieder geval closer was en meer raakvlakken had. Ik was hier niet echt jaloers op maar ik benijde het wel. Toen ik zwanger raakte van mijn zoontje (hun eerste kleinkind) voelde ik me wel even heel speciaal! Toen ik 6 maanden zwanger was vertelde mijn zus dat ze ook zwanger was. Even vond ik dit heel moeilijk, omdat het in mijn ogen dan minder bijzonder was voor mij, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Mijn ouders waren nog steeds ontzettend blij met mij en mijn zwangerschap en ook met die van mijn zus. Ik heb tijdens de zwangerschap en na de bevalling een hele bijzondere band opgebouwd met zowel mijn ouders als mijn zus, die ik me ervoor niet had kunnen voorstellen. Vooral omdat we nu iets gemeenschappelijks hebben, (klein)kinderen.

Hetzelfde had ik heel even toen mijn neefje werd geboren. Mijn zoontje was toen 5 maanden oud en tot dan toe natuurlijk de ster in de familie. Ik was bang dat hij die plaas zou moeten afstaan aan mijn neefje toen die werd geboren, maar ook dat is niet zo. Mijn ouders zijn even gek op allebei de kinderen en vinden het heerlijk om op ze te passen en met ze te spelen.

Wat ik hiermee probeer te zeggen is, dat je geen controle kunt hebben over hoe de dingen in het leven lopen. Je moet er dus gewoon het beste van maken en er de positieve kanten van inzien. Probeer je over die onzekerheid heen te zetten! Het leven is geen wedstrijd. Als jij nu ook zwanger zou raken is het toch harstikke leuk als jullie kids ongeveer dezelfde leeftijd hebben!

Ik hoop dat je er voor jezelf uit komt.

 

Het is rot voor jou dat jij je zo voelt, wat ik er op uit maak is dat je erg jaloers bent op je zus. En dat je maar alles aandraagt om dit te doen bevestigen. Met deze houding zal jou band met jou zus en moeder niet sterker worden. Praat er gewoon eens over met jou moeder en zus waarschijnlijk zien zij dit toch anders. En ik vind ook dat jou moeder niet tegen jou heeft gelogen zij moest iets voor zich houden en dat heeft ze dan ook gedaan. Als jij graag had willen weten wat er aan de hand was/is met jou zus bel of ga dan langs bij je zus dan kun jij je moeder ook niets verwijten. Praat erover met jou zus en moeder want op deze manier maak je het voor jezelf erg moeilijk.

 

Meid, ik heb geprobeerd alles te begrijpen maar alles begrijpen lukt niet. Maar ik begrijp er wel uit dat jij je nu erg klote voelt en dat begrijp ik wel. Ik kijk nu alleen even jouw kant, niet die van je zus, moeder of opa. Je voelt je niet lekker en dat kan ik me voorstellen.
Ik hoop dat je snel zwanger bent en dat je ervan geniet. Ook hoop ik dat je moeder de normale aandacht geeft aan jou (als het ietsiepietsie minder is dan wat je zus krijgt, ben je dan nog steeds verdrietig? Ik hoop het niet).
Jouw zwangerschap is van JOU, en jouw kindje is van jou!
Sterkte

 

doe maar op slot ja.
als je geen reacties wilt moet je niks neerzetten hier, klaar..
Sorry maar iedereen probeert je te helpen en jij reageert alleen maar met: "het zijn niet de reacties die ik gehoopt had"
Ga dan naar een professioneel iemand, dan krijg je mischien de reactie die je gehoopt had, hier zitten net zulke normale mensen als ik en jij (?)

 

Ik ben het eigenlijk wel met lentefee eens, als jij net zo reageerd op ons als je doet op je moeder en je zusje dan kan ik me heel goed voorstellen dat jullie relatie zo slecht is.! en dat meen ik!

Mensen reageren hier om je te helpen, om je iets duidelijk te maken.... Ook als het niet is wat je wilt horen steken mensen wel moeite in een reactie is de bedoeling goed.
Misschien kom je dus wel heel anders over dan dat je wilt overkomen!

Ik heb het idee dat je heel erg met jezelf in de knoop zit, dat je het moeilijk hebt met het feit dat jij niet die band hebt met je moeder die je zus wel heeft. En ben je bang dat ze straks samen met jou zwanger is en jou kindje daardoor niet meer speciaal is.

Dit zijn zaken die je zelf niet kan veranderen, behalve door te praten ( ook al zeg je dit al 27 jaar te doen) zeggen wat je dwarszit en vervolgens je eigen weg gaan.
Soms is de relatie die je wilt hebben niet mogelijk ook al wil je dat nog zo graag en ook al voel je je er heel erg rot bij.

(en ik spreek uit ervaring heb zelf een slechte moeder dochter relatie )

 

Ben ik nu de enige die het verhaal wel begrijpt?

Ik begrijp dat je je rot voelt en dat het je pijn doet. Ik denk dat ik me precies zo zou voelen in jouw situatie.

sterkte. Ik hoop dat je je snel beter voelt.

liefs,
Manouk

 

Wat ik eruit begrijp, is dat je jaloers bent op de band die jouw zus met jouw moeder heeft. Als je al 27 jaar het gevoel hebt dat je zus meer waard is, dan jij gaat dat steken op een gegeven moment. Maar is het wel zo? Niemand kan in jouw situatie kijken, we kunnen alleen oordelen op de feiten die jij met ons deelt. Als je een betere relatie met je moeder wilt krijgen, ga dan eens leuke dingen doen met elkaar. Steek er energie in, ook al vind je dat je dat al genoeg gedaan hebt.

Over het verhaal van je opa..Je zus is toch al de boosdoener (want, betere band met je moeder), ik denk dat alles wat je zus zegt toch in verkeerde aarde valt bij jou. Het was ook haar opa, wie weet wat zij allemaal voelt binnenin....

Laat dit topic nou niet zomaar sluiten, alle reacties kunnen ook voor zelfinzicht zorgen. Ik zou proberen lering eruit te trekken...

Succes ermee...

 

euhm .. ik versta ook iets niet .. is het dan belangrijker wat je moeder en zus van je kind gaat denken een keer het geboren wordt
denk je dan niet dat als je zo blijft denken dat je dat dan ook op je kind projecteerd waardoor hij zich laten net zo rot voelt als jij nu?

waarom ben ik niet even belangrijk of m'n neef of nicht, waarom heb ik die band met oma niet ?

vind het vervelend om te zeggen maar denk dat JIJ de enige bent die het kind een speciaal gevoel kan geven
een kind heeft vooral behoefte aan een warme thuis, een plek waar je je veilig, geliefd en vooral geborgen voelt

jammer voor je dat jij dat niet gehad hebt, maar dat je zus zwanger zou zijn samen met jou en dat zij meer aandacht krijgt wil niet zeggen dat het kind erom minder welkom is bij jou , toch ?
zolang jij en je man helemaal in de wolken zijn , wat kan je de reactie van een ander dan schelen
als zij niet zien hoe geweldig jouw kindje is is dat hun verlies, niet dat van jou of je ongeboren kind