Beleving van religie

Ik geloof niet. Mijn man is Hindoestaans en gelooft wel. Wij leven en laten elkaar leven. Laten elkaar in elkaars waarde wat dat betreft.

 

Ik geloof niet, maar als mensen geloven respecteer ik dat ook. Ik zal ook nooit grapjes erover maken ofzo. Of bijvoorbeeld als ik weet dat iemand vanwege zijn/haar geloof geen varken eet zal ik die ook nooit iets laten proeven waar varken in zit (ben kokkin, dus ik hou echt wel rekening met mijn collega's dan dat die niets eten wat niet mag volgens hun geloof).

Mijn schoonmoeder gelooft wel en gaat ook elke zondag naar de kerk en zingt in een koor. Heel fijn voor haar, ik heb er niets mee maar vind het prima.
Wat zij wel graag zou willen is dat ik mijn toekomstige kinderen laat dopen maar dat wil ik juist weer niet omdat ik dat niet nodig vind. Zij vind dat je dan leert wat respect is voor anderen, maar ik heb ook respect voor anderen en ben niet gedoopt. Ik heb niets met de kerk, de bijbel en het geloof, dus vind ook niet dat mijn kinderen dat moeten. Dus ik ben benieuwd hoe dat nog gaat worden als ik eenmaal zwanger ben..

 

Ik geloof niet. M'n moeder heeft het naar de kerk gaan (op feestdagen) opgegeven toen ik een jaar of 6/7 was. Ze hoorden me 20km verder nog schreeuwen denk ik.
Plechtige communie ook niet gedaan.

Heel eerlijk. Ik dacht serieus dat bijna niemand nog geloofde totdat ik hier op dit forum terechtkwam. Ik was er van overtuigd dat mijn oma de laatste gelovige generatie was.
Ik ken buiten 1 persoon dus echt niemand die christelijk gelovig is.
Ik was ook helemaal in shock toen ik hier op het forum terecht kwam. In België is zijn ook geen gelovige gebieden zoals de biblebelt ofzo.

Ook moet ik er niks van weten. Van geen enkel geloof. Heb er 0,0 interesse in. Zoon zit/zat wel op een christelijke school maar daar doen ze ook niks mee buiten een kerstverhaal. Heb hem eens gevraagd wie Jezus is en kreeg als antwoord 'een baby'
Als hij vragen heeft zal ik google er wel bij halen.

 

Haha nee ik geloof niet. Van mij mag al het geloof binnenshuis worden gehouden en wordt het ‘verbannen’ uit overheid, scholing en samenleving.

 

Zo hoort het officieel ook inderdaad.. Leven en laten leven is ook echt mijn motto.

 

Hier niet gelovig.
Wel vind ik het idee van een hemel heel geruststellend, ondanks dat ik er zelf niet in geloof.

Ik vind dat iedereen moet kunnen geloven wat ze willen, zolang het anderen niet schaadt.
Wat is wel bijzonder vind is dat een collega graag terloops noemt dat hij christen is, alsof hem dat beter maakt dan een niet christen. Ondanks dat dit mijn interpretatie is van zijn opmerkingen, vind ik dit af en toe wel storend.

 

Ik geloof niet. Ben wel gedoopt en eerste communie gedaan, maar verder speelt het niet bij mij.
Mijn man gelooft ook niet.
Ik heb altijd een beetje een dubbel gevoel over het geloof. Ik denk dat het heel mooi kan zijn, maar het wordt vaak zo overschaduwd door negativiteit. Ik heb ooit een vriendinnetje gehad en zij probeerde me heel erg te overtuigen mbt het geloof en daar hou ik niet van. Iedereen moet het voor zich weten. Ik durf er vaak ook niet echt uitspraken over te doen. Ten eerste omdat het nogal gevoelig kan liggen en ten tweede omdat ik er niet zoveel verstand van heb en dan kun je vrij ‘gekleurd’ overkomen.

 

Nee bewust niet. Christelijk opgevoed en gedoopt etc maar mij op mijn 18e uit laten schrijven bij de kerk. Man idem. Wij hebben er om verschillende redenen niks mee en leven er ook niet naar. Wel heb ik respect voor alle geloven. Ik wil alleen ook gerespecteerd worden in het feit dat wij niet geloven. En in onze families is dat soms nog wat lastig voor ooms en tantes merk ik

 

Lastige vraag!

Ik geloof niet in God, maar op momenten van wanhoop kan ik zeker bidden. Ik ga niet naar de kerk, maar sta nog wel ingeschreven en kerk voelt als thuiskomen. Ik bezoek graag katholieke kerken op vakantie en wil een kaarsje branden, maar doe het niet omdat protestantisme niet werkt met heiligen.

Door de opvoeding en alle christelijke scholen en zelfs sportverenigingen, zit het geloof wel in mijn systeem. Maar ik doe er niets mee, omdat ik oprecht geloof in een God. En als er wel een God bestaat, bestaan alle andere Goden ook.

Ik heb zelf een fantastische godsdienst docent op school gehad, die met zoveel passie vertelde over veel geloven en ons meenam naar de synagoge, de moskee, ons op orginele wijze een project liet doen over het hindoeïsme en belangrijker: ons liet discussiëren over geloven. Zelfs de atheïsten van de klas vonden hem geweldig. Kennis zorgt voor openheid en openheid zorgt voor toenadering.

Mijn man heeft totaal niets met geloof, dus ik ga dat stuk van de opvoeding doen (en man vindt het prima, snapt hoe belangrijk ik dat vind voor algemene kennis) : zo breed mogelijk. Waarom ik als baby ben gedoopt, maar hij niet. Waarom hij op tv volwassenen zag die gedoopt werden, waarom onze postbode op bepaalde momenten vast (ramadan), wat al die beelden doen in een katholieke kerk etc. Hij vindt het interessant, stelt zelf veel vragen.

Wel heb ik er een gruwelijk hekel aan als ik in de stad wordt aangesproken met 'je ziel kan nog gered worden van de duivel'. Dat vind ik respectloos. Respecteer elkaar in wat je geloofd. Ga niet lopen bulderen dat er maar 1 God bestaat en dat een Hindoestaanse aan verafgoding doet...

 

Ik geloof niet maar ik vind het wel heel fascinerend. Heb er mij tijdens mijn studie ook veel (wetenschappelijk) in verdiept. Vooral de psychologische en sociologische aspecten van religie (en cultuur).

Ik vind verder dat iedereen moet kunnen geloven en moet kunnen leven zoals men wilt. Mits het anderen niet in hun vrijheid beperkt. Ik kom wel uit een christelijke omgeving/opvoeding en mijn vriend uit een boeddhistische. Maar we geloven beide niet.

 

Ja, ik geloof zeker. Maar heeft niets te maken met religie en de bijbel ook niet. Vind het altijd best jammer dat mensen met religie aankomen als reden dat ze niet geloven. Dat is door mensen ontstaan, maar nooit Gods bedoeling geweest. Hij is een God van liefde. Daar is de bijbel duidelijk in, als je niet een verhaal uit de context haalt. God heeft niets met religie, God wil een relatie. En hoe ouder ik wordt hoe meer verlangen ik daar ook naar krijg, zeker na een zeer heftige periode in mijn leven.
De bijbel is een houvast. Gods liefdesbrief voor ons (mij) en de kerk is een goede aanvulling, maar niet perfect.

Oh en natuurlijk is het prima als je niet gelooft. Ik zou het iedereen wel gunnen, omdat je leven er zoveel mooier van wordt.

 

Ik ben gelovig opgevoed en zelf ook gelovig.

Ik respecteer de andere religies of de ongelovigen. Laat ze in hun waarde, wat hun ook bij mij doen.

Voel verder absoluut geen drang om mijn geloof aan iemand op te dringen.
Als iemand in mijn omgeving nieuwschierig is, vragen heeft oid. sta ik altijd open voor een gesprek.

 

Ik geloof niet in een god. Ik zat vroeger noodgedwongen op een gereformeerde basisschool. Ik ben daar zo vreselijk gepest (ik was anders dan de rest) dat ik daarna nooit meer heb geloofd in een god. Ik koppelde toen het geloof aan dat pesten.
Want ja, als dat geloof dan zo sterk is, hoe kan je dat pestgedrag dan goedkeuren? Leerkrachten hebben mij nooit geholpen. Nu weet ik natuurlijk wel beter.

Ik respecteer ieders religie en houd rekening met een ander, mits de ander ook rekening houdt met mij. Stukje wederzijds respect.

 

Wij zijn allebei gelovig, onze families ook gedeeltelijk, onze vrienden eigenlijk bijna allemaal niet. We praten er eigenlijk ook niet over met onze vrienden, tenzij ze er zelf over beginnen.
Ik ben heel erg van leven en laten leven, ieder zijn eigen.
Daarom vind ik het ook echt kwetsend als ik in het andere topic woorden zie staan als ‘ouderwets’ en ‘bekrompen’. Ik herken mijzelf en vele van de mensen in mijn omgeving er oprecht niet in vind het vervelend dat alle gelovigen over één kam worden geschoren.

We voeden onze kinderen op met het geloof. We laten ze niet dopen, dat mogen ze later zelf beslissen. Wat zij later zelf met het geloof willen doen is aan hun.

 

Streng gelovig opgevoed, ook zeer actief geweest in de kerk tot ongeveer mijn 18e. Religie was mijn leven.
Nu van mening dat geen geloof het ware geloof is. Alle religies zijn gebasseerd op ongeveer hetzelfde en verder vormgegeven door mensen met zowel goede intenties (vrede, liefde) als kwade intenties (onderdrukking, controle).
Mensen nemen het ook allemaal veel te serieus. Ik zeg (en de Bijbel trouwens ook *knipoog*) : leef, geniet, je bent hier maar zo kort. Om je dagen te vullen met regeltjes en wetten. Zo zonde.

Mijn vriend komt uit een boeddhistisch gezin maar is er niet actief meebezig.

Ik ben van mening dat geloof thuis en in de openbare gebedsruimte hoort. Niet op school en niet in de politiek.

 

Ik geloof niet. Heb er ook niks tegen als anderen dat wel doen, tot ze mij er mee lastig gaan vallen (is serieus wel eens gebeurd).

 

Nee, ik geloof niet. Ik ben wel gedoopt, maar dat was de keuze van mijn ouders. Ook op een christelijke school gezeten, maar tot grote irritatie ieder jaar weer dezelfde bijbelse verhalen en liedjes. Kerst en pasen, allemaal zo zwaar beladen. Ik denk dat dat wel heeft geholpen in mijn keuze om niet gelovig te zijn.