Ff mijn verhaal kwijt.. Ik heb dus drie weken terug in het ziekenhuis gelegen met een hoge bloeddruk, eiwitten in de urine en verstoorde leverwaardes. Diagnose pre-eclampsie. Op de een of andere wonderbaarlijke wijze heeft mijn lichaam zich hersteld door de medicatie ( aldomet 3x500) en mocht ik het thuis met rust proberen. Dat is de laatste tijd goed gegaan, mijn man is een paar dagen thuis gebleven om bij mij en Eef te zijn, op andere dagen ging Eef naar de opvang of naar (schoon) ouders. Alleen morgen dus niet, en ik schaam me er dood voor, maar ik heb mezelf de hele week al moed in gepraat dat het me ging lukken, ik ben toch haar moeder, dan maar een dagje geen rust. Ik heb een geweldige meid, ze wil alleen niet meer slapen en van de hele dag binnenzitten wordt ze ontzettend druk. Maar ok, dan zou ik gewoon even gaan liggen als mijn vriend thuis komt van zijn werk. Belt hij net op dat hij een storingsdienst heeft overgenomen van een zieke collega... De kans zit er dus in dat ik morgen van 7 uur tot 's nachts er alleen voor sta en als ik pech heb dan moet hij er 's nachts uit en ligt ie zaterdag ook de halve dag in bed. En zondag staat zijn eigen dienst.. Dus nog een dag. Ik begrijp het wel, ze hebben hem ook gematst toen ik ziek was (ben?) en misschien dat het ook komt dat ik echt heel verkouden ben, maar ik heb net echt een potje gejankt toen ik ophing. Wat ben ik nou van een moeder dat ik mijn eigen meissie niet fatsoenlijk een dagje durf te verzorgen? Ik voel me daar zo rot over. Afgelopen dinsdag was mijn bloeddruk iets hoger, dat hoorde bij het termijn, maar ze vroegen nogmaals of alles thuis goed geregeld was met de kleine zodat ik voldoende rust kan krijgen. Ik rijd in principe geen auto meer omdat ik door de aldomet me heel slecht kan concentreren.. Anders was ik naar mijn ouders gereden, maar die wonen 45 minuten verder op.. En ik wil Eefje ook niet in gevaar brengen. Mijn gastouder zit op vrijdag vol en ik wil Eef ook niet weer wegbrengen. Mijn schoonouders wonen een uur rijden. Daarnaast rommelt het de laatste paar dagen in mijn buik en omdat Eef ook drie weken te vroeg was ben ik als de dood dat mijn vliezen onderweg in de auto breken. Mijn vader heeft aangeboden mij en Eef op te halen en weg te brengen, maar ik wil ze niet nog meer belasten, want ze hebben al zoveel gedaan. Dat betekend dat hij 2x 45 min moet rijden en hij is slecht ter been.. Bij ons blijven is geen optie want ze passen op vrijdag op mijn nichtje van zes, Eefje's grote vriendin.. Voor dat ik ziek ben was ik bijna elke vrijdag daar. Mijn twee grote verantwoordelijkheden, mijn prachtige grote meid en het kleine meisje in mijn buik en soms heb ik het gevoel dat ik voor beiden niet voldoende kan zorgen. Wat een verhaal weer.. Sorry..
Probeer echt hulp te aanvaarden misschien komt dit lullig over maar iemand die slecht ter been is er beter aan toe als jou je mag en kan het leven van jezelf en je baby niet in gevaar brengen. Het is even niet anders. Nogmaals misschien komt dit hard over maar wat heb je eraan als het goed fout gaat. veel liefs en sterkte kim
Hey meid, ik zou toch gebruik maken van het aanbod van je vader.... Hoe moeilijk je dat ook vindt omdat je hem niet wilt belasten, hij heeft het zelf aangeboden, toch? Jij moet echt je rust pakken hoor! Ik vind het ook heel moeilijk om hulp te vragen en andere mensen te belasten hoor (dus da's lekker makkelijk praten hier), maar bij mij gaat het voor nu allemaal nog goed (qua gezondheid), terwijl jij echt rust moet nemen omdat je lichaam en de beeb dat nodig hebben. Sterkte!
Met PE moet je echt voorzichtig zijn. Je moet echt rustig aan doen. Als de PE namelijk wel doorzet heb je na de bevalling ook moeite om voor je beide meisjes te zorgen. Ik voelde me ook altijd heel schuldig naar mijn familie toe dat ze zoveel voor me deden. Daardoor ben ik te snel weer zelf alles gaan doen met als gevolg dat het een jaar geduurd heeft voor ik van de PE hersteld ben. Nu heb ik maar 1 dochtertje maar met 2 kindjes heb je straks geen tijd om te rusten.
Dat maakt je absoluut geen slechte moeder maar juist een hele goede. En je kleine meid vind het toch ook gezellig met haar nichtje. groetjes kim
Ik ben idd ook gewoon bang dat ik de beeb in gevaar breng.. Ik heb namelijk nooit veel klachten gehad terwijl ze in het zh al dachten dat ik de andere kant op zou schieten. Overal hebben ze me op voorbereid, vroeggeboorte, insulten.. Ik heb daar met mijn man gewoon moeten praten over wie er voor zou gaan als het mis zou gaan, zij of ik. Ik zou niet voor de bevalling naar huis komen. En dan opeens draait alles om, ik probeer het te accepteren, maar blijf het er moeilijk mee hebben.. Ik vertrouw mijn lichaam gewoon niet meer, dus doe maar wat ze me opgedragen hebben en dat is rust nemen.. Als ik een dag wat drukker ben geweest en bijvoorbeeld even naar de winkel ben geweest dan ben ik de volgende dag bekaf.. En Eef heeft het idd zo naar de zin bij opa en oma, ze vraagt er al de hele week om en was er al verdrietig om dat we morgen niet zouden gaan.. Maar het voelt zo als falen..
Kan Eef niet een of twee nachtjes bij opa en oma logeren? Dan heeft zij het leuk met haar nichtje en kan jij echt bijkomen. Desnoods ga je mee en lig je bij je ouders op de bank, of durf je dat niet aan ivm met de afstand? Wel je vader laten rijden dan bedoel ik he... Ik denk echt dat je nu alle hulp aan moet pakken, ze bieden het niet voor niets aan , jij bent hun kindje en ze willen goed voor jou zorgen, net als jij voor jou kindjes.
Logeren heb ik ook aan getwijfeld, maar zit een beetje met mijn moeder, die heeft ook best een klap gehad toen ik in het zh lag en is de laatste tijd erg moe, dus dat durf ik niet te vragen...
Jawel.. Maar ik maak me best zorgen om haar.. Mijn ouders hebben 4 jaar terug beiden kanker gekregen, mijn vader wordt niet meer beter (prostaatkanker) mijn moeder had borstkanker, maar ze is nu schoon, maar is nu dus weer aan het afvallen en erg moe.. Dus zorg ik ook een beetje voor haar
Buuv, ik heb je een berichtje gedaan. Manlief zei ook tegen mij als we wat kunnen doen gewoon bellen of smsen.
lief toch gewoon aan nemen zulke dingen het zal je helpen begrijp hieruit dat beautevil je buurvrouw is laat hun je helpen en voel je je niet schuldig het is nu eenmaal niet anders
Ik zou ook echt hulp aanvaarden!! Je hebt het zeker nodig nu. Het meisje in je buik is op dit moment het belangrijkst even. Nog 2,5 week volhouden meid, anders sla je jezelf toch voor je kop als je te druk bent en er gebeurt iets..
werd net gebeld door mijn moeder, of we daar niet wilden blijven slapen.. konden we zaterdag even naar de markt.. heb even gruwelijk gejankt dat ik hun niet tot last wil zijn en toen zei mijn moeder dat ik haar kind was en de kleine haar kleinkind en dat ze daar alles voor doet.. dus heb ik weer even gejankt.. zucht..
als je nu eens allebei daar gaat slapen, dan ben je en bij eef en eef is bij opa en oma. Daarbij kunnen zij jou helpen als je niet meer kunt, en jij kan doen wat je kan en wil. En jij kan ook je moeder in de gaten houden omdat je je daar wat zorgen over maakte, een win win situatie in mijn ogen. Veel plezier.
jaa, ik blijf nu ook daar.. hoe ik ook niet de halve nacht wakker te liggen als mijn man weer opgebeld wordt.. heb het Eef net verteld, die was al kleren in haar tas aan het stoppen moeilijk hoor afhankelijk zijn van anderen, ik hou daar echt niet van..
Fijn dat je toch iets hebt kunnen regelen! Neem wel goed je rust he, en geniet van het samenzijn in familie. Fijn weekend .