Hallo allemaal, Ik ben Suzanne en ben 30 jaar en mijn vriend is 35 jaar. Wij zijn in april alweer negen jaar bij elkaar. Mijn vriend heeft altijd een grote kinderwens gehad, maar ik moest wat meer aan het hele idee wennen. Ik ben nooit een echte moederkloek geweest, zoals sommige vrouwen dat wel kunnen hebben bij het zien van baby's en kindjes, maar ik heb wel altijd geweten dat ik een kind wil. Het laatste half jaar hebben we het steeds vaker over kinderen gehad en we besloten dat als we eenmaal gesetteld waren in ons nieuwe huis, we 'er' mee zouden beginnen. We hebben immers een stabiele relatie en we hebben er de leeftijd voor. Door onze gesprekken is mijn gevoel gaan groeien en nu ben ik zo ver dat ik het aandurf. Dus: we gaan ervoor! Ik ben al een aantal maanden geleden gestopt met de pil om te 'ontpillen'. Ik blijf het wel ontzettend spannend vinden - zal ik wel een goede moeder zijn? Kan ik het wel? Maar gelukkig blijk ik niet de enige te zijn met die 'angsten'. Mijn vriend heeft echter een volle neef en nicht die zijn geboren met een open ruggetje. Ik ben dus al een tijdje foliumzuur aan het slikken plus een 'zwanger worden-multivitamine'. Navraag via de huisartst bij een medisch specialist leerde dat we geen extra foliumzuur hoeven te slikken, maar dat we te zijner tijd wel wat nauwlettender in de gaten gehouden worden. Gelukkig heeft mijn vriend zijn broer twee gezonde kindjes gekregen dus wij hopen dat ons dat ook gegund is.