Hoi Dames! Gisteren heb ik me aangemeld voor dit forum. Ik ben de mama van Norah, die nu bijna 21 maanden oud is. We willen nu heel graag een tweede kindje, en daarom ben ik op 31 januari gestopt met de pil! We zullen zien wanneer de zich aandienen. De vorige keer dat ik met de pil gestopt ben (in feb. 2004) was m'n cyclus al snel weer heel regelmatig. Natuurlijk hoop ik stiekum dat ik nu al zwanger ben, maar ik ga er niet van uit! Liefs, mama van Norah
Hallo Allemaal Ik ben Diana, 28 jaar en ik woon in de omgeving twente. Ik ben momenteel 30 weken zwanger van mijn eerste kindje. Ik moest eerst erg wennen aan het idee dat ik zwanger was, dat lag namenlijk niet zo snel al in de planning. Mijn vriend en ik zijn al 12 jaar samen en hij wou altijd al kinderen en ik vond het nog wel goed zo. Dit voorjaar zei hij vind je het dan erg om kinderen te krijgen. Nee erg niet nou stop dan met de pil en dan zien we het toch wel. Zo gezegd zo gedaan maar de periode dat je zwanger kon raken meed ik eerst echt wel. Tot dat we op vakantie waren hartsikke slecht weer en tja......ik snap zelf eigenlijk niet hoe ik dat heb kunnen vergeten. Maar 11 september kwamen we erachter dat ik zwanger was mijn vriend dolblij maar ik moest zo aan het idee wennen. Ik heb tot nu toe ook bepaald niet op een roze wolk gezeten. Maar gisteren moest ik voor een tussen tijds leven controle naar het ziekenhuis. Ik heb de placenta ervoor liggen en voel de baby al de gehele zwangerschap eigenlijk niet. De verloskundige had toch liever dat ik rechtstreeks doorging naar het ziekenhuis. Ik was zo emotioneel in de auto en belde met mijn vriend en mijn moeder ik besefte ineens hoe waardevol dat babytje nu al voor mij was. Ik was zo bang om het kwijt te raken en terwijl ik er zoveel moeite mee heb gehad dat ik zwanger was. Dat is toch ook een rare gewaarwording weer voor jezelf. Ik was zo blij dat er uit de scan naar voren kwam dat alles prima in orde was. Ik ging als een blije zwangere kip de deur uit ha ha. Gisteravond hebben we er heel lang overgesproken en beseffen ik steeds meer dat enorm dankbaar moet zijn dat ik uberhaupt zwanger ben. We hebben diverse vriende en bekenden om ons heen die het niet lukken om zwanger te worden. En soms denk ik wel eens wat zullen ze er een moeiste mee hebben dat ik zwanger ben en er eiegenlijk eerst echt niet heel blij mee was. En hen lukt het maar niet. Maarja ik ben er altijd eerlijk over geweest ik zou ook geen toneelstukje daarover kunne uitvoeren. Nou meteen een heel verhaal van mijn kant, sorry moest ik even kwijt. Nu wil ik me echt wat meer op de zwanagerschap gaan verheugen nog 10 weken dus ben al aan het aftellen. groeten Diana