Hey dames (en heren), Ik ben Chantal, ik ben 27 jaar en zwanger van de tweede. Omdat ik nu de nodige zwangerschapskwaaltjes heb en tijdens mijn eerste zwangerschap met 32 weken in het ziekenhuis lag... nu dus eerder met verlof. Ik ben nu 30 weken zwanger en m'n verlof is net ingegaan. Ik probeer er lekker van te genieten omdat ik dit de eerste keer allemaal niet heb gehad. Ik had toen zwangerschapssuiker, te hoge bloeddruk en bleef maar door rennen. Met 32 weken braken mijn vliezen. Met 34 weken is op 19 april 2011 mijn dochter Sanne geboren. Mijn beste prestatie ooit. Ik ben een hele trotse mama van deze lieve ondeugende meid. Nu dus zwanger van de tweede (we weten nog niet wat het gaat worden, dat willen we niet). Uitgerekend over 9 1/2 week (12 februari). Omdat ik wederom een hoge bloeddruk heb en zwangerschapssuiker (hetzelfde patroon), dus op medische indicatie nu rustig aan. Ik probeer te genieten, maar ben ook veel met mijn kleine meid thuis. Daarom dacht ik... ik meld me gewoon aan. Ik lees vaak op dit forum met jullie mee... dus nu ga ik ook mee kletsen. Gezellig, ik heb er zin in! Chantal
hoi dats leuk . ik vind het ook een heel leuke pagina. ben op dit moment nog aan het genieten van mijn verlofdagen. volgend jaar weer beginnen met werken geen zin in eerlijk gezegd heb het prima naar me zin met me dochtertje thuis. ff goed nadenken wat ik zal doen straks. veel plezier met je zwangerschap en geniet ervan
Bedankt voor je reactie Archana. Geniet van je verlof, het gaat zo snel! Wat bedoel je met "ff goed nadenken wat ik zal doen straks". Heb je nog geen opvang? of werk? Gr. Chantal
ja ik heb ze allebei. wij gaan voor een gastouder opvang. en werk heb ik ook, maar ik heb gewoon helemaal geen zin meer in. had jij dat niet bij je eerste kindje? ik moet er niet aan denken om me kleine meid bij iemand anders achter te laten en te gaan werken. ik wordt er nu al zo verdrietig van. dus ff zitten berekenen op papier samen met mijn man. ik heb nu dus de keuze uit werken of thuis blijven. maar kom er nog steeds niet uit wat te doen het is zo moeilijk voor me om een keuze te maken. financieel zullen we het prima redden met de salaris van mijn man als ik zou kiezen om thuis te blijven. maar ja dan mis je de contacten weer. snap je? dus ik kom er niet helemaal uit