Toch even voorstellen. Ik ben moeder van 2 kinderen, een meisje van 6 jaar en een jongen van 2 jaar. Ben op deze pagina gekomen toen ik zwanger was van de jongste. Onze zoon is de laatste in ons gezin. Genoeg voor ons, al zou ik best nog een derde willen, aan de andere kant toch niet als ik bedenk dat ik het wellicht niet echt aan zou kunnen. Dus kan ik me er nu bij neer leggen. Een poos niet hierop geweest, ook omdat ik niet meer kon inloggen en een mail naar deze site niet beantwoord werd. Toch kon ik het niet laten om heerlijk mee te lezen op deze site. Dus een email aangemaakt bij hotmail om toch weer opnieuw te registreren. Het blijft zo mooi en bijzonder om hierover te lezen en mee te leven met al diegenen die het rondom kinderen krijgen zo moeilijk hebben. Wat een dankbaarheid dan als je zelf 2 kindjes hebt, en wat gun je het zo aan anderen. Bij mijn dochter was ik erg ziek, en heb verschillende keren in het ziekenhuis gelegen. Ook aan de sonde. Verschrikkelijk!!! Niet vol te houden!! Ik dacht nooit zal ik een 2de durven krijgen. Onze dochter was geboren en wat anderen zeiden gebeurde, je vergeet het toch een beetje. Toen dacht ik: Als andere kinderloze moeders een kind zouden mogen krijgen en ook zo ziek zouden moeten zijn, ik weet zeker dat ze het er voor over zouden hebben. Ook al zou je dat op dat moment niet zo voelen. Ik hoop nog regelmatig hier te komen lezen. Veel sterkte voor al die mensen waarbij het allemaal niet vanzelf gaat. Sterkte voor al die zwangeren die in een zo onmogelijke situatie zitten. Want op deze site is zoveel blijdschap zoveel geluk, maar O wat een verschrikkelijk verdriet is er ook. Ik ben gewoon vruchtbaar, en toen we voor onze tweede keer zwanger wilde worden, was ik zelf erg verbaasd dat het zoveel teleurstelling gaf als ik de eerste paar keren niet zwanger werd, terwijl er in feite nog niets verontrustends aan de hand was!! Even heb ik dus een piepklein beetje gevoelt hoe het voelt als je jaren moet wachten!! En het viel me toen al vies tegen de innerlijke pijn. En de pijn en teleurstelling is veel meer (en dus eigenlijk helemaal niet in woorden te omschrijven) als het echt niet lukt en er zoveel maandelijkse teleurstellingen zijn. Daarbij ook nog dat andere verdriet, verliezen van dierbare kindjes, hoe klein ook. Of andere dierbaren.. Tot schrijfs al zal ik wellicht niet zoveel kletsen, maar in elk geval wel lezen.