Ik zal mij ook even netjes voorstellen. Een mommy-to-be sinds 11 weken en 5 dagen. Zwanger van ons eerste kindje en sinds kort 29 jaar. Toch leuk om een plek te hebben om wat meer over zwangerschappen te kunnen lezen en lekker mee te schrijven. Hier helaas geen zorgeloze zwangerschap tot nu toe. En daar ik nog niet over de 12 weken heen ben blijft het spannend. Hier al vanaf de bevruchting (ja serieus, geen grapje) bloedverlies. Dat was voor mij ook het teken dat er die cyclus iets anders dan anders was en ben ik uiteindelijk 3 dagen na mijn nod toch maar gaan testen. En ja hoor hartstikke positief. Zelfs zo positief dat de teststreep binnen 10 seconde verscheen en eerder in beeld stond dan de controlestreep. Ondertussen 2 goede echo's gehad. Een vroege met 7 weken (Pfiew, een kloppend hartje en 8 mm) en toen eentje met 10 weken en 3 dagen. Waar ik net zo zenuwachtig als bij echo nummero 1 daar op het bed lag. Maar waar we wonder boven wonder een mooi kindje van bijna 4 cm zagen (van billen tot kruin). Goed gegroeid, lekker bewegelijk en hartje klopte prachtig. Mijn bloeddruk was ook nog eens helemaal naar tevredenheid dus voor die dag kon ik weer even opgelucht ademhalen ondanks al dat bloed(en bruin)verlies. Ondertussen zijn we dus bijna 12 weken zwanger maar ja, natuurlijk weer net zo spannend en nu moeten we tot de 14 weken wachten en dan mogen we het hartje gaan luisteren. Maar dat vind ik dan wel weer vrij moeilijk. Dat ik nu over die 12 weken heen ga (de 'veilige' zone) maar nog 2 weken moet wachten of alles nog steeds helemaal in orde is. Vast herkenbaar?! Dat is het 'nadeel' van een redelijk vroege termijnecho. Dan duurt het even voordat je weer mag. Maar ik probeer maar gewoon op mijn lichaam te vertrouwen. Anders valt er niks meer te genieten en natuurlijk doe en wil ik dat wel. We zijn zo trots op ons eerste wondertje. En vooral die laatste echo was puur genieten. Hoe hij/zij lekker aan het spartelen was in mijn buik. Onwerkelijk gevoel. Zo mooi!! Het is jammer dat het tot nu toe geen zwangerschap volgens het boekje is. Bloedverlies is gewoon echt niet wat je verwacht en wil. Maar tot nu toe lijkt het bloedverlies los te staan van de ontwikkeling van ons kindje. Dat gaat helemaal goed. Verloskundige kon me enigzins geruststellen daarmee. Wat het bloedverlies ook was, het had niks te maken met een dreigende miskraam. Waarschijnlijk dunne adertjes, heel gevoelige baarmoedermond. Zo een heel verhaal haha. Mijn excuses. Als er nog vragen zijn, stel ze gerust!
Gefeliciteerd met je zwangerschap en ik wens je heel veel succes toe, ik hoop dat het bloedverlies snel stopt en je ongestoord verder kan genieten van jullie wondertje
Welkom klinkt erg bekend hier vanaf 6 weken tot 16 weken bloedverlies gehad. Mocht bij 6 weken langskomen voor een echo en daar was gelukkig wel een kloppend hartje te horen. Bij de 8 weken echo bleek dat het eigenlijk een tweeling was. En dat mijn lichaam het lege vruchtzakje probeerde aftestoten. Vruchtzakje was ineens met 16 weken weg. Ook hier was het testvenster er eerder dan de controle venster.
Ik heb er wel even over nagedacht. Of het misschien een tweeling was. Vanwege die ontzettend positieve test. (Hoog hcg!) Maar zelfs als er eentje het niet red, zouden ze dat dan niet alsnog moeten kunnen zien op een echo? Er zit er nu echt duidelijk maar eentje haha. Maar ik heb dus wel bloeding gehad in die eerste weken, vergelijkbaar met een menstruatie. Niet extreem heftig maar wel enige tijd dus. Hmz, misschien ga ik dat eens vragen bij mijn volgende afspraak. Is het bij een vroege miskraam mogelijk niks meer te zien bij een 7 weken echo. Mocht het om een tweeling zijn gegaan. Ik vind het bijzonder om nu jouw verhaal te lezen. Het is namelijk wel door mijn hoofd gegaan. Maar aangezien er niks bijzonders te zien was op mijn vroege echo met 7 weken en de verloskundige verder niks gezegd heeft heb ik dat idee gelijk laten varen.
Bij mij was er op de eerste echo ook niets te zien. 2de daarin tegen was duidelijk te zien dat het er officieel 2 waren. de bloedingen waren behoorlijk heftig van inleg kruisjes tot bloed wat langs mijn benen naar beneden liep. Echt grote stolsels.
Oh nee dat heb ik niet zo heftig gehad. Moest wel maandverband dragen maar daarmee was het wel goed op te vangen. Maar bij mij was ik dus al aan het bloeden vanaf de bevruchting. 2 Weken voordat ik mijn menstruatie verwachtte. En zo ging dat nog weken door.
Is gelukkig al gestopt. Nu alleen nog bij hard niezen, hoesten of bij moeilijke stoelgang. Dus als ik er druk op zet. Ben wel blij dat het eindelijk zo goed als weg is. Het blijft je toch onzeker maken. Ook na een paar goede echo's.