Hallo iedereen Ik ben 26 jaar en woon in België. Mijn vriend is 27 jaar. We zijn bijna 6 jaar een koppel, wonen nu twee jaar samen op een appartement en krijgen in januari de sleutels van het huis dat we gekocht hebben. Mijn kinderwens bestaat al jaren, die van hem iets minder lang. Na een goed gesprek beslisten we om in 2007 aan kinderen te beginnen. Aangezien mijn omgeving steeds van de eerste poging zwanger raakte, leek juni ons een goede maand om de pil links te laten liggen, kwestie van een lentekindje te hebben. Nu zijn we bijna 8 maanden verder en vandaag zijn we naar ronde 8 verhuisd. Dat was absoluut niet hoe wij het gewild hadden, maar de voorbije maanden hebben ons geleerd dat je op het gebied van kinderen niets kunt plannen. Dankzij dit forum had ik snel in de gaten dat niet iedereen van de eerste keer zwanger raakt, zoals het blijkbaar in mijn familie de gewoonte is, en dat geduld een schone deugd is. Ondertussen zijn er weer twee nichtjes zwanger en blijven wij achter. Twijfels steken steeds vaker de kop op: "Is het ons wel gegund? Gaan we hulp nodig hebben van de MMM?" Gelukkig vind ik hier op het forum of op het internet snel antwoorden op mijn vragen. Het staat nu al vast dat als ik binnen vier rondes niet zwanger ben, we naar mijn huisarts of mijn gynaecoloog stappen om hulp van buitenaf te zoeken... Groetjes Kibi
Welkom en veel klets en lees plezier toegewenst. Veel succes met zwanger worden, hopelijk is het snel raak. Liefs wolly
Welkom Belgje Ik hoop dat het bij jullie snel raak mag zijn en jullie helemaal niet naar de gyn hoeven. Succes!
Bedankt iedereen voor de lieve woorden. Het is wel vreemd om de mensen die ik al maanden volg als lezer, nu ineens aan te spreken . Zoals Caruli, jouw verhaal heb ik hier achter mijn laptop elke dag gevolgd met de updates toen je in het ziekenhuis lag met bloedingen. Ik kan enkel mijn hoofd buigen als ik zie hoe jij daarmee omgaat en dan even heel bescheiden mijn situatie proberen te relativeren. Gisteren ging het heel moeilijk: het doet echt wel vreemd om ineens tot die 30 procent te behoren die na 6 maanden nog niet zwanger zijn. Mijn moeder drukte me 5 jaar op het hart: "wees toch maar voorzichtig hoor, want als je mijn genen hebt, moet hij nog maar naar je kijken en je bent zwanger". Niet dus . En dan die tv-programma's waar ze van de eerste keer zwanger zijn. Leuk... Vandaag gaat het weer beter. De grootste ontgoocheling is doorgespoeld. Morgen zie ik mijn twee zwangere nichtjes en eentje die net bevallen is. Ik denk dat mijn "proficiat" tegen dan echt wel gemeend zal zijn. Gisteren ging die "proficiat" waarschijnlijk gepaard gaan met een huilbui in de auto . Ach ja, nieuwe rondes, nieuwe kansen, zeker? Ik wens iedereen een gezond en vruchtbaar 2008 toe. Mogen we allemaal zo snel mogelijk plaatsnemen op een roze wolk!