Hoi!

Hallo allemaal,

nu dan eindelijk ook bij de club... alhoewel... ik blijf mijn twijfels houden. Of eigenlijk moet ik zeggen dat ik het gewoon nog niet kan geloven.
Ruim 3 jaar zijn we al bezig om in verwachting te raken. Sinds een tijdje lopen we ook het ziekenhuis plat voor verschillende testjes, onderzoekjes en toestanden.
5 april was de eerste dag van mijn laatse menstruatie. Toen ik een week over tijd was heb ik een test gedaan. De zoveelste van de afgelopen 3 jaar en ook deze bleek net als de vorige negatief.
Een week later had ik weer een afspraak in het ziekenhuis. Ook daar hebben ze toen een test gedaan, omdat we niet door konden gaan met het volgende onderzoek als ik nu plotseling niet meer regelmatig ongesteld zou worden. Maar ook deze test was negatief. As maandag zou ik weer naar het ziekenhuis moeten, maar omdat ik ondertussen al 2 weken werd getijsterd door pijnlijke borsten, vermoeidheid en misselijkheid heb ik afgelopen donderdag toch voor de zekerheid nog een test gedaan. Ik kon het haast niet geloven toen er een kruis in het venstertje verscheen. Ik heb gillend en brullend in tranen boven aan de trap mijn mannetje staan roepen die net zo euforisch was als ik. De test die ik de volgende dag heb gedaan bleek ook positief.
Dus nu kijk ik al 2 dagen om de paar minuten naar die testen of het nog wel klopt. En ergens kan ik het gewoon niet geloven. Maar ik moet het geloven toch?!
De afspraak van aanstaande maandag is afgezegd. Deze is nu vervangen voor een afspraak voor de 1e echo, maar wel pas over drie weken . Als ik eraan denk dan branden de tranen al weer achter mijn ogen! Ik kan niet blijer zijn. Maar ik blijf ook nog steeds bang dat ik in een luchtbel zit die straks wordt leeggeprikt. Dus vandaar dat ik nu hier ben om eens rond te snuffelen.

Ik hoop jullie nog heel veel te spreken de komende tijd!
X