Wauw wat is jou reactie hard zeg! TO: Met zoveel kindjes en nooit Hulp oid inschakelen dikke pluim voor jou hoor ik heb diep respect voor je! Ik kan je geen advies geven. Ik wens je heel veel geluk met je grote gezin vol liefde!
Volgens mij bedoel je het goed maar ik vind jouw reactie nogal hard. Soms werkt een schop onder je kont niet meer en ben je die fase al voorbij. @T.o; ik herken je gevoelens wel. Hier gepraat met man en hij doet nu meer in huis, ik minder, niet alleen met het huishouden maar ook met onze jongste kinderen. Dit scheelt al zoveel. Alleen al erover gepraat te hebben lucht enorm op. Dit raad ik je dan ook echt aan. Denk je dat je man iets meer zou kunnen doen? Dat je zelf even een stapje terug kan doen?
Ik denk dat het gewoon belangrijk is dat je tijd voor jezelf kunt nemen. En ik zou dus even met je man gaan praten wanneer dat in jullie gezin het beste uit komt. En dat iedere week zo plannen. Ik ben nu thuis vanwege mijn zwangerschap maar iedere week heb ik 1 dag voor mezelf, dan zijn de kids naar school/opvang. Dat kan ik je echt aanraden, gewoon een dag of ochtend niks moeten en alleen maar dingen doen die jij wil. Dan kun je eens ergens op visite gaan, of slapen, of winkelen, sporten whatever. Ieder mens heeft gewoon wat tijd voor zichzelf nodig.
Heb je naast je gezin geen enkele aanspraak van andere personen? Ik begrijp dat een groot gezin enorm druk is, maar ook jij hebt me-time nodig. Ik zou idd zoals gesuggereerd zwangerschapsyoga/ zwemmen gaan doen. Dan heb je echt even een moment in de week samen met de baby, mede omdat je aangeeft dat het je laatste zwangerschap is en je dat ook lastig lijkt te vinden. Kapper of schoonheidsspecialiste kan ik ook heel blij van worden en kan ook s avonds. O en wees eerlijk naar je man! Sterk houden voor je kinderen kan ik mij voorstellen, maar je man mag best weten hoe slecht je in je vel zit. Verder is het goed om te bedenken wat je mist van familie. Niemand helpt, maar heb je weleens contact met iemand? Weten ze dat je het best zwaar hebt? Wonen ze in de buurt? Ik kan mij je verdriet wel voorstellen. Ook al heb je al langer geen of weinig contact met je familie (dit is een aanname), er kan altijd een moment in je leven komen dat je daar moeilijker mee om kan gaan dan anders. Voor mij is hulp van familie zeer vanzelfsprekend (en ik sta ook voor mijn familie klaar). Voor mij is het dus niet iets om gewoon maar mee te dealen als dat niet het geval is. Probeer ook je zegeningen te tellen. Het moet een rijkdom zijn als al je kinderen bij je aan tafel zitten!
Misschien wel hard, maar zo had ik het ook verwoord. Kinderen zijn gewoon hard werken! Ik heb zelf ook zo goed als geen familie. Ik heb er zelf voor gezorgd om een leuk netwerk op te bouwen. Zij kunnen terug vallen op mij en ik op hen. Ik zie bijvoorbeeld ook gezinnen met 5 of meer kinderen van wie de verzorging echt slecht is. Tandjes worden niet gepoetst omdat mama savonds te moe is. Resultaat: alle kinderen hebben rotte Tandjes. Ik ben helemaal niet tegen grote gezinnen, maar dan vind ik wel dat je van tevoren na moet denken of je het allemaal aan kunt. En of je alle kinderen de zorg en liefde kunt bieden die zij nodig hebben.
Dat vind ik wel erg slecht. Te moe zijn om je kinderen hun tanden te poetsen. Dat is een kleine moeite. Dat je even te moe bent om met ze te spelen is prima maar verzorging is echt belangrijk. Hoe gaat het nu ts?