Meiden, ik zet het even hier neer omdat jullie eventueel ervaring hebben. Mijn man heeft inmiddels alweer 3 jaar kanker, hele voorgeschiedenis en nu is het afwachten of de kanker weg is maar de kans is groot dat het nog niet weg is maar dat weten we pas over een tijdje. Nu willen we heel graag een kindje. Daar komt ook het dilemma. Het zal in ieder geval via ki gaan omdat mijn man mij een jaar niet zwanger mag maken maar er is natuurlijk wel zaad ingevroren. Stel nou dat de kanker nu weg is dan kan het zijn dat het later weer terug komt. Als ik nu zwanger zou worden dan heeft hij in ieder geval de zwangerschap en het kindje waarschijnlijk in het begin nog meegemaakt echter sta ik er daarna wel alleen voor mocht hij komen te overlijden. Of als het nu goed gaat zou hij een hele tijd het kindje meemaken. We kunnen nu gaan wachten maar hoelang moeten we wachten? Want we krijgen gewoon geen zekerheid met deze rot-ziekte. Ik weet dat als ik nu zwanger zou worden ik hem wel door deze rot periode heen sleep omdat hij het gewoon super graag wil en ik natuurlijk ook. pfff het is wel heel moeilijk hoor deze beslissing. In mijn hart zeg ik, ja direct zwanger worden maar is het ook verstandig? Misschien hier mensen met ervaring?
Geen ervaring mee maar als jullie beide zeggen doen wat houdt je dan tegen!? Ik denk dat ik gevoelsmatig in zo'n situatie ook graag zou willen. een positief puntje in jullie nare situatie. plus wat je zegt hij kan dan nog zoveel mogelijk mee maken. en jij zou altijd iets van je man hebben. heeeeeel veel sterkte!
Ik heb hier geen ervaring mee maar wil wel even kwijt dat ik erg veel bewondering heb voor wat je schrijft en hoe je het allemaal van beide kanten overdenkt. Bedenk goed dat een kindje nooit de zekerheid heeft dat een ouder blijft leven of een vader het contact met een kindje houdt nadat je bijvoorbeeld uit elkaar gaat. Ik heb een aantal keer van dichtbij mee gemaakt dat een ouder plotseling is komen te overlijden maar ook een aantal keer dat een relatie uit is gegaan waarvan de vader het kindje niet meer bezoekt. Die garantie kan geen enkele ouder geven helaas. Jullie situatie is vreselijk heftig, maar een zwangerschap kan ook mooie dingen met zich mee brengen in deze moeilijke tijd. Bedenk voor jezelf of je het aan zou kunnen een kindje alleen op te voeden, heb het er desnoods met familie over hoe zij erover denken. Mocht jouw man komen te overlijden is het erg mooi dat jullie dit nog samen hebben kunnen mee maken, je nog iets van hem over houdt na zijn dood. In het slechtste geval natuurlijk want ik hoop voor jullie dat het weg gaat en weg blijft!! In ieder geval een dikke knuffel van deze kant!
Pfoe, heftige situatie zeg... Als ik dit zo lees, zou ik je het advies willen geven naar je hart te luisteren. Als dit echt jullie wens is, zou ik het doen. Wat je al zei, nu kan je man jullie kleine nog meemaken en zou jullie kindje ook nog een hoop herinneringen aan zijn/haar vader hebben. Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat ik sowieso een enorm gevoelsmens ben en er ook niet zo goed over nagedacht heb of een kindje nu wel verstandig is (ik studeer nog), maar ik denk dat je er nooit spijt van zal krijgen als dit je diepste verlangen is.
Meid, allereerst heb ik superveel bewondering over hoe je dit allemaal schrijft en oppakt! Daarnaast wil ik zeggen, wat meerderen in dit topic al gezegd hebben. Een relatie met of zonder kindje is nooit 100 % zeker. Je kunt er nooit 100% van overtuigd zijn dat mama of papa er nog is na zoveel jaar, of dat je niet uit elkaar gaat etc. Wat degene voor mij ( sorry ben je naam kwijt) ook schrijft; ze heeft nooit echt nagedacht of het wel verstandig was om een kindje te krijgen. Ze heeft gewoon haar hart en gevoel gevolgd. Als er 1 ding is in het leven wat zoo ontzettend belangrijk is om te doen, is dat je hart volgen. Je kindje zal alleen maar bewondering hebben voor je, mocht je man er niet zijn/haar hele leven meer zijn. En denk er vooral over na of dat je het zelf aan zou kunnen, want dat is belangrijk. Maar ik denk ook dat zwanger raken, zijn, de geboorte etc. een goed steunpunt en prachtig wonderlijke afleiding voor jullie gaat zijn tijdens deze moeilijke tijd. Heel veel sterkte met jullie besluit, maar wat je ook doet. Volg je hart! Liefs Troetelbeer
meidd jeetje wat een verhaal bah vreselijke ziekte. Ik heb geen ervarin g maar als jullie graag kindje willen zou ik zeggen DOEN.. als ik dit zo hoor moet je er niet op gokken langer te wachten. En waarom zou je als jullie allebei graag kindje willen. **KNuffel**
Hoi miesee, heftig verhaal en een moeilijke beslissing. Een beslissing ook die alleen jullie kunnen maken... Wat ik wel even wil toevoegen: hebben jullie er over nagedacht of jullie het aankunnen als elke poging om zwanger te raken keer op keer mislukt?? Niet dat ik negatief wil doen, maar ook met KI heb je geen zekerheid dat het gelijk raak is. Er kan best een tijd (en dus een aantal behandelingen) overheen gaan. En moet jij dan ook aan de hormonen e.d.??? Het kan best heftig zijn als jullie beiden elke keer in het ziekenhuis moeten zijn (je vriend voor controle en jij voor KI en alles er omheen) In het leven heb je geen enkele zekerheid. Als jullie kinderwens heel sterk is, zou ik zeggen: ga ervoor. Je weet nooit hoe het gaat lopen de komende tijd. Ik denk dat het feit dat jullie er zo goed over nadenken al erg goed is. Succes en sterkte met jullie beslissing. groetjes, Judith
Bedankt voor jullie reacties meiden. Ja ik denk er ook over na wat nou als ik niet zwanger kan worden maar ik heb mijn man beloofd dat ik er dan alles aan doe om zwanger te worden en dat meen ik nogsteeds, het verlangen naar een kindje is heel groot. Wat mij tegenhoud? Nou stel nou dat ik zwanger ben en dat ik ongeveer 8,5 maand zwanger ben of net bevallen en dat dan op dat moment mijn man komt te overlijden, dan gaat het gigantisch zwaar worden, lichamelijk maar vooral ook emotioneel. Hoe gaat het dan als je er nachten achter elkaar uitmoet. Ik weet dat ik kan terugvallen op mijn familie en een heel dierbare vriendin maar ik zou het dan toch een keertje alleen moeten doen.Andere kant hebben jullie gelijk dat het altijd kan gebeuren dat je man komt te overlijden maar ik kies er dan "bewust" voor omdat de kans vele malen kleiner is dat hij komt te overlijden dan dat hij deze rot-ziekte gaat overleven. Gisteren nog wel met mijn man over gehad, hij wil het echt heel graag, ik ook daar niet van maar ik wil er nog ff een paar dagen overna denken want ik ga niet over 1 nacht ijs
helaas kan niemand hier het antwoord.... maar zijn jullie daarin degene die het wel kunnen!!! volg je hart in deze zou emotioneel de juiste keuze zijn... er is dan nageslacht van je man , mocht hij komen te overlijden aan deze ziekte... maar kun jij het financieel ook dragen om alleen een kind op te voeden? er gaat namelijk heel wat in je fin situatie veranderen en ik denk wel dat je man het kind en jou goed wil achter laten en dus geen fin.zorgen mee wil geven... denk er goed over na maar ik denk dat ik het antwoord voor mezelf wel zou weten in deze situatie: JA! Mijn s.moeder heeft een klein half jaar terug de diagnose gekregen en is zo goed als uitbehandeld... erg triest allemaal en emotioneel vind ik dit al zwaar. toen we het nieuws kregen ben ik namelijk een week later bevallen van een prachtige dochter! onze dochter sleept mijn man en ik maar ook zeker mijn s.vader en s.moeder door deze moeilijke periode! zij is ons zonnestraaltje lieverds, volg jullie gevoel en het is natuurlijk héél mooi als je man het allemaal nog mee kan maken qua zwangerschap ed.!!!! hele dikke knuffel
Gelukkig zijn wij in de positie dat financieel geen belemmeringen zijn ook niet als mijn man komt te overlijden. Voor volgende week een afspraak gemaakt met de huisarts en dan zien we wel hoe het gaat lopen. Niemand heeft helaas een glazen bol maar het zou wel ff makkelijk zijn soms.
zeker zou dat heel makkelijk zijn miesee! maar soms zou ik het niet eens willen weten hoe het allemaal verloopt en wat je te wachten staat... dit is al genoeg om mee te dealen! hoe is het nu met je man? hoe langer ik er trouwens over na denk ; ik zou het zeker doen! zwaar wordt het toch wel als hij overlijd en jij kunt je troost dan ook uit het kind halen en je weet dat je man een prachtige beschermengel voor jullie tweeën zal zijn! dit zal je dan ook weer kracht geven om door te gaan! denk eigenlijks dat er niets mooiers is .....
Met mijn man gaat het op dit moment niet zo heel goed. Vooral het geestelijke gaat niet zo heel lekker, heel bang voor de toekomst en dat is ook 1 van de redenen waarom ik ook graag zwanger wil worden want dan heeft hij weer een doel om naar toe te leven als hij het even moeilijk heeft want ik weet dat hij het super graag wil.
tja niemand kan de beslissing nemen voor jullie ; dat moeten jullie toch echt zelf doen! hoop dat de ha jullie antwoorden kan geven op de vragen waar je mee zit en dat jullie voor julliezelf een goede en doordachte keuze maken ! sterkte meissie!
Ik kan ook de beslissing niet voor je nemen, maar je nog wel zeggen wat ik zou doen. Ik zou er zeker voor gaan! Succes met je beslissing, soper dat je het zo goed overwogen doet, maar ik weet zeker, je komt er wel!
Ik bewonder je moed en je rieele gedachte over hoe en wat. Ik heb het zelf niet mee gemaakt met mijn vriend maar wel met mijn vader. Mijn vader had ook kanker en wij hadden een kinderwens. Eigenlijk wilde we nog een paar maanden wachten maar dat hebben we toen niet gedaan. We waren alsof er een wonder gebeurde meteen zwanger en we hebben het onze ouders al snel verteld. Mijn vader was helemaal in de wolken en had nog weer een extra rede om te vechten en deze rotziekte te overleven. Hij werd geoppereerd toen ik ruim 3maand zwanger was. Het ging na de operatie aardig goed en hij werd weer sterker en kon weer dingen ondernemen. Hij wilde graag het kinderkamertje helpen maken en dat soort dingen hij is heel veel mee geweest naar de verloskunidige en we hebben extra echo´s mogen laten maken ivm toch een onzekere tijd ivm mijn vader. Toen kreeg hij een terug val en een klap van de man met de hamer, de kanker was terug en was niets meer aan te doen. Ik was 7maand zwanger en met mij en de baby ging het ook steeds iets minder goed. Die klap kwam heel hard aan en we hebben samen op 1 zaal in het ziekenhuis gelegen. Daarna zijn we samen naar huis gegaan en hebben daar samen nog een paar dagen gelegen. Toen ik 8maanden zwanger was is mijn vader overleden helaas heeft hij nooit meer zijn kleindochter kunnen zien de ks die gepland stond was een 5dagen na zijn overlijden dit hebben we toen niet gedaan en hebben het nog een poosje uit gezongen tot ik er wel aan toe was om te bevallen. In de tussentijd heb ik een longembolie gehad en ben ik met 41weken bevallen van een gezonde dochter. Na dat ik bevallen was ging het allemaal wel weer een beetje en mijn vader heeft wel de tijd van de zwangerschap en voorberijdingen mee gemaakt. Ik hoop dat jullie snel en makkelijk zwanger raken en dat je man gewoon alles nog mee kan en mag maken. Voor mijn vader was het een rede om alles uit het leven te halen wat er nog in zat en heeft heel bewust de zwangerschap samen met ons mee gemaakt. Heel veel sterkte in deze moeilijke periode en ik bewonder je kracht en moed. Liefs,
Ik ben helemaal om, heb een afspraak met de huisarts voor as maandag. Heb er een nacht niet van geslapen en jullie hebben me echt over de streep getrokken. We gaan ervoor, teminste als de huisarts ook groen licht geeft maar daar ben ik niet bang voor. Ik heb alles zeer goed overdacht, wat in de toekomst en ik weet zeker dat ik me wel red straks met de kleine of ik nu alleen of met mijn man ben dat komt wel goed daar ben ik niet bang voor. Het is een beslissing die je naar mijn idee echt niet zo snel neemt het is natuurlijk wel een behoorlijke beslissing die je voor jezelf, man en straks kind neemt maar het gaat goed. Ik laat het jullie nog wel weten wat de huisarts maandag zegt. eiden heel erg bedankt
Wat een vreselijk moeilijke beslissingen die je moet nemen. Ik heb echt bewondering voor hoe je ermee omgaat, en hoop dat als jullie er inderdaad voor gaan, jullie een mooie zwangerschap en een prachtig kindje krijgen!
Wat een mooie beslissing hebben jullie genomen. Kan me niet voorstellen hoe moeilijk het is om over zulke dingen na te moeten denken. Aan de ene kant jullie kinderwens, aan de andere kant het verdriet en de angst. Ik wil jullie heel veel sterkte, maar vooral heel veel geluk wensen en hopelijk mag je heel snel in verwachting raken. xx Chicken
Wow gefeliciteerd met je beslissing!!! Ik ga voo rje duimen dat het gesprek maandag ook positief is en jullie snel zwanger zijn. Niets mooier om samen een kindje te krijgen dus het allermooiste kadootje wat je je man kan geven!!