Ik ben jonge meid van 19jaar ..30 weken zwanger nu van een agressieve man. Hij wilde dat ik zwanger werd, hijzelf was 24jaar. Ik gaf in en werd na de eerste keer al zwanger. Alles veranderde daarna. Hij werd een monster, zo agressief en probeerde mij naar allerlei insteliingen te sturen zodat hij niet voor me hoefde te zorgen, want hij betaalde op dat moment mijn huur. Ik was van hem afhankelijk ook al woonden we niet samen. Hij deed van alles maar ik bleef bij hem ook toen hij vreemdging en op sexsites ging, en illegale dingen begon te doen. Ik hoopte dat het beter zou worden voor onze kind. De druppel was voor mij toen hij mij in mijn hoogzwangere staat commandeerde om een soort huislaafje voor hem te zijn. IK reisde een uur met de trein om hem te zien, zat nog een half uur in de bus..nadat ik doodsmoe van school kwam. Moest ten eerste voor hem koken en daarna afwas enzovoorts..en het ergste het was nooit goed. Hij was nooit blij met niets wat ik deed. Toen ik hem uiteindelijk had verteld dat ik te moe was om al die dingen voor hem te doen werd hij zo boos alleen omdat hij het geld binnenhaalde. Hij vond zichzelf uitermate zielig en heeft me zelf in mijn buik geslagen. Ik ging weg. Hij belde en stalkte me met smsjes voor ongeveer een maand. Viel zelf mmijn moeder lastig. Uiteindelijk hoorde ik niets meer van hem..heb alleen een keer via de account van een vriendin gezien dat hij op een dating site allemaal meiden in london zocht. Hij wilde namelijk daar naartoe verhuizen. op zijn verjaardag emailde ik hem nog om hem te feliciteren en te vragen naar de gang van zaken maar ik werd zo bot afgewezen dat ik schrok. Hij maakte het duidelijk dat ik en mijn kleine hem maar met rust moesten laten. Het ging beter met hem sinds ik weg was..hij leert autorijden en heeft veel meiden die hem snachts warm houden. Ik was duidelijk overbodig. Ik schrok ..zo snel was hij veranderd. Eerst haalt hij mijn over met mooie beloftes om zwanger te worden, mishandelt me en dan doet ie net alsof ik een of andere stuk vuil ben die zijn leven probeert te besmetten. Ik probeerde hem te bellen maar hij liet een van zijn "dronken" vrienden opnemen om me te vertellen dat hij nu bezig was met een mooie dame en dat ik niet moest storen. Ik was zo verdrietig omdat hij mijn leven zo op de kop heeft gezet en me uiteindelijk zo gebroken achter heeft gelaten. Ik geloof niet meer in mezelf maar ik doe hard mijn best voor mijn baby. Ik heb het gevoel dat iedereen mij in de steek laat..zelfs mijn moedere is op vakantie gegaan ook al weet ze dat ik haar nu het hardste nodig heb. Iedereen doet maar alsof ik geen hart heb maar ik hield zoveel van hem..ik zou nog bij hem zijn als ik niet zwanger was maar gelukkig was ik tenminste sterk genoeg voor mijn baby om te weten dat dit geen gezonde relatie is voor een kind. Ik voel me wel behoorlijk alleen en zit bij allerlei instellingen . Maar die nemen ook alleen maar beslissingen voor me die ik soms helemaal niet leuk vindt. Ik heb het gevoel dat alles voor me wordt beslist terwijl ik ook mijn kind eigenlijk zelf het beste zou haden willen geven. Ik voel me zo nutteloos als een moeder al..en iedereen houdt me zo in de gaten om te zien of ik faal zodat ze gelijk mijn kind af kunnen pakken en aan betere ouders kunnen geven. Wat ben ik machteloos en alleen... Waar haal ik mijn kracht vandaan als ik het niet meer in me heb... Ik voel me ook zo moe..elke dag hele stukken wandelen om boodschappen te doen, elke dag 5 uur naar school, huiswerk, geen geld voor babyspullen..Geen huis.. Waarom zijn sommige mannen zo wreed?
Hey meid, Tja wat zal ik zeggen.. Had je niet eerder kunnen weten dat hij zo was? Hoelang had je een relatie met hem? Jullie hebben er samen voor gekozen om zwanger te raken dus het lijkt me dat je elkaar dan goed kent. Maar goed, buiten dat kan een persoon altijd veranderen en ineens anders worden of dit is zijn ware aard.. Ik ben blij om te horen dat je in ieder geval hulpt krijgt. Ik snap dat je het liefst mensen om je heen hebt die je kent en vertrouwd, maar gelukkig bestaan er dit soort instellingen die voor je klaarstaan. De enige tip die ik je kan meegeven is om sterk te blijven en denk aan die kleine die in je buikje zit. De rest is op dit moment echt niet belangrijk. Die kwal van een ex van je moet je echt zien te vergeten. Neem geen contact met hem op! Wat bereik je ermee? Je gevoelens bij hem uiten lost niks op. Ik vind het echt vervelend voor je, maar zo'n vent kan echt de pot op. Jou als slaafje behandelen, dat moest je niet laten gebeuren.. Gewoon nee zeggen en als die daar problemen mee heeft dan is dat zijn zorg. Had je de politie niet gebeld toen hij je sloeg? Dat zou ik gelijk gedaan hebben. Wat denkt die wel niet! Een zwangere vrouw in de buik slaan. Als je dit had gemeld dan kon die Engeland vergeten. Het moet je allemaal wel lukken. Ik ben inmiddels 39 weken zwanger en heb ook alles in mijn eentje gedaan. Geen hulp van niemand. familie woont ver weg en komen alleen maar wanneer de kleine er is.. Mijn ex wilt er niks mee te maken hebben en dat heb ik geaccepteerd. Je moet wel.. als iemand niet wil dan houdt het op. Als het mij lukt dan moet het jou ook wel lukken! Zometeen heb je je kleine in je handen en besef je dat de rest niks meer uitmaakt. Ik hoop dat je het allemaal red met je studie. Zo niet, dan neem je toch gewoon een tijdje vrij? Ik wens je het beste toe en veel succes met alles! Liefs
Dank je wel voor de reactie.. Ik voel me ook zo stom, Ik was nog maar 17 toen ik hem ontmoette en hij was zo'n beetje mijn eerste echte vriendje. Ik denk dat een volwassene vrouw wel zou hebben herkend dat hij gewoon een bedrieger was maar ik niet. Ik geloofde alles wat hij zei alsof hij God was. Dat was stom van me en daar moet ik mezelf nog steeds voor vergeven. Ik denk dat ik daarom het vertrouwen in mezelf ben verloren. Ik heb het laten gebeuren!Ik heb hem elke keer vergeven als hij schreeuwde of vremdging of agressief werd. IK en niemand anders en dat is denk ik het ergste..HIj is wat hij is en ik had beter moeten weten maar goed Ik ben ook zeker blij met de kleine alleen er is zoveel te regelen en het is zo moeilijk om zware dingen alleen op te tillen, dan mis ik het soms wel dat ik niemand heb om me te helpen. Ik word van die instellingen ook niet gelukkiger omdat ze me soms zo erg vooroordelen. Ik ben jong maar ik Doe zo hard mijn best. Ik ben niet van school af gegaan en werk in de tussentijds ook al ben ik doodmoe en dan nog is het niet goed. tja dan weet ik het niet verder...
Pfff wat een verhaal. Zou zeggen open je ogen en neem geen contact meer op met die klootzak. Hij heeft je gebruikt, en speelt een vies machtspelletje met je. Dit vreet energie van je, en je weet nu blijkbaar hoe hij is. Waarom dan nog contact opnemen met hem als je al bij voorbaat weet dat hij je kwetst. Totaal geen aandacht meer aan schenken dat is het beste voor jou en je kindje. Focus je op je kleine hummeltje die straks komt. Jij en je kindje redden het wel hoor. Woon je nu bij je moeder? En blijf je daar wonen als de kleine er is? Sterkte met alles!
meissie, haal jezelf niet zo naar beneden, dit is NIET jouw schuld. Ik vind dat je het hartstikke goed doet, je hebt voor jezelf en je kindje gekozen, je zit op school en je hebt hulp gezocht! Super goed van je. Ik snap dat je het vervelend vind dat alle instanties beslissingen voor je nemen. Maar jij hebt ook wat te zeggen hoor, je hoeft je niet te laten sturen door anderen, tenminste niet als jij het niet wilt. Wat doen ze dan zoal? En welke instellingen zijn er op dit moment bij jou betrokken? Mijn ouders gingen ook op vakantie toen ik er helemaal doorheen zat, ik vond t vreselijk, maar bedacht me ook, dat ik wel heel egoistisch was om zo te denken, mijn ouders staan altijd voor mij klaar en zaten door de hele situatie er ook goed doorheen. Zij hadden het even nodig om eruit te gaan. Toen ze weer terug waren konden ze me weer beter opvangen. Jouw moeder doet dat echt niet om jou te pesten hoor. Waarom denk je dat de instellingen je kindje af willen nemen straks? Want ze nemen echt niet zomaar een kind van je af hoor meis. En je bent dan wel 19 jaar, maar er zijn genoeg meiden die op jouw leeftijd een kind opvoeden, sommigen daarvan zijn ook alleen. Als jij genoeg hulp krijgt en steun van vrienden en familie ga jij het zeker redden hoor. Ik wil je wel de tip geven, om echt je school af te maken. En geen contact meer te zoeken met de "verwekker" van je kindje. Ik noem het geen vader, want die titel verdient ie in mijn ogen absoluut niet. Hij is zwaar kinderachtig en zielig bezig. Jij bent misschien 19 en jonger dan hij is, maar echt waar volgens mij ben jij hier de volwassene in dit verhaal. Sterkte meissie, kop op, jij komt er wel. En niet bang zijn dat iemand je kindje af wil pakken, dat doen ze niet zomaar. Wees blij dat je wat hulp krijgt van instellingen en zoals ik al eerder zei, jij hebt ook een eigen mening en je hoeft niet alleen maar te doen wat zij beslissen. Ook jij hebt inspraak! oh ja nog iets heeeeeel belangrijks.... geniet van je zwangerschap.. de schopjes de bewegingen.. je gaat je buik straks nog missen hahahaa.
Je hebt een prive bericht. Ik ben erg geschokken van jouw bericht hier. Wil je in ieder geval ook nog even sterkte wensen en dit is NIET jouw fout. Sommige mannen manipuleren heeeel goed en doen idd net of ze de beste bedoelingen hebben..
Heftig zeg! Dat sommige mensen ineens zo om kunnen slaan. Ik wens je veel sterkte. Denk aan jezelf, en je kleine.
Hartelijk bedankt voor al jullie steun en moedige woorden. Ik voel me een stuk beter en ik ga mijn best doen voor mij en mijn kind. pff wat ben ik blij dat ik daar vanaf ben..soms is het goed om jezelf en je verhaal te uitten. Ik ben zeer blij met deze forum.. Nogmaals bedankt allemaal
hee meis zoals de voorgangers zeggen ... het is echt niet jou schuld ... ik ben nu 3 maanden van mijn ex af, ook losse handjes stalkt me tot op de dag van vandaag nog en word er doodmoe van ... hij weet alles van me wie er bij me is waar ik ben soms dood eng... elke week zit op bij de politie voor weer een aangifte. maar ik besef me heel goed dat het beter is zo zonder hem hij kan nu niet meer die kleine pijn doen of mij. tuurlijk voelt het nog wel zo alsof hij je pijn kan doen maar hij kan je niet meer dwingen tot dingen en je slaan en dergelijke. wees trots op wie je bent en wees trots op de beslissing die je hebt genomen, want zoals mijn vk zegt die beslissing neem je niet zomaar. je komt er alleen met de hulp van die liefdevolle mensen om je heen ook wel. en ook al is niet elke dag de makkelijkste... jij hebt straks een heerlijk kindje in je armen, dat is alles waard.... houd je hoofd omhoog en onthoud wie je bent....
erg heftig allemaal maar probeer je zelf niet te kleineren want dan gaat het alleen maar erger en erger worden voor je zelf, krijg zelfvertrouwen en ga het leven samen met de kleine weer goed en mooi tegemoet!!