En de eiceldonatrice is dan wel genetisch de moeder, maar biologisch gezien niet. Mijn bloed stroomt immers door de aders van mijn kinderen. En sociaal gezien is is zij ook niet de moeder. Niemand (behalve een lomp iemand in de zwangerschap die aan mij vroeg hoevaak wij de echte moeder van de kindjes zouden gaan zien) ziet de donor als moeder van mijn kinderen
Dat is een interessante vraag. Mijn kinderen en man met wie ik al 17 jaar samen ben komen altijd op de eerste plaats, in die volgorde ook omdat mijn kinderen afhankelijk van mij zijn. Maar dat wil niet zeggen dat er geen situaties zijn dat ik voor een zus/broer of mijn vader/moeder zou kiezen. Er is een periode geweest bvb toen mijn beste vriendin (voor mij een zusje) het ontzettend moeilijk had en echt zwaar op mij moest leunen. Tja, zij had toen 'voorrang' op mijn man en kinderen. ☺️
ik zou het niet weten maar het eerste wat in mijn hoofd komt is nee ik heb voor het eerst het hartje gehoord, de schopjes, de testen, de echo's, de bevalling.....nee ik kan me niet voorstellen dat ik dat intense gevoel van liefde bij stief of adoptie kinderen ook zou hebben
Oh dat had ik niet gelezen haha sorry Is ook zo inderdaad, maar gezien niet iedereen dat zo ziet zette ik het er nog even bij Gewoon omdat het kan haha
Ik denk ook dat het daar vaak fout gaat mbt gevoelens. Als jij een relatie aan gaat met een man of vrouw dan kies je automatisch ook voor zijn of haar kinderen. Als ik ooit in zo'n situatie terecht kom dan is dat iets waar ik heel bewust voor zou kiezen, ook als het vanuit de andere kant zou zijn dan zou ik mijn partner echt voor die keus stellen, als hij hier niet voor 100% achterstaat dan is het gelijk klaar. Ik heb als kind wel in die situatie gezeten en ik heb daar een kwade stiefmoeder en een hele lieve (stief) vader voor terug gekregen en ik kan met zekerheid zeggen dat hij evenveel van ons houdt als van zijn eigen kind en dat ik meer van hem hou dan van mijn vader.
Wauw, dat is dan wel mooi, want dit wist ik niet. Dat Carmen biologisch van mij is en dit ook vastgesteld is in een wet.😍 Hier btw ook wel eens zo'n opmerking gekregen over 'de echte moeder'. Ben toen behoorlijk uit m'n vel gesprongen.
Je kan 100% voor een partner kiezen die al kinderen heeft, en zielsveel van deze kinderen houden. Maar dat hoeft toch niet te betekenen dat de liefde precies hetzelfde moet zijn als de liefde die je voelt voor je biologische kinderen? Sowieso is gevoel niet af te dwingen en kan je gewoonweg op voorhand eigenlijk niet zeggen dat je hetzelfde zal gaan voelen voor je stiefkinderen als voor je biologische kinderen. Ik vind ook dat iemand dit niet van een nieuwe partner kan vragen. Uiteindelijk kan die liefde natuurlijk wel groeien, en er zullen vast stiefmoeders zijn die precies hetzelfde voelen voor hun stiefkinderen als voor hun biologische kinderen. Maar er zullen ook genoeg stiefmoeders zijn die van hun stiefkinderen houden, ze veiligheid, liefde en geborgenheid geven, maar die toch een (klein) verschil in die liefde zullen voelen t.o.v. hun biologische kinderen. En dat is denk ik niet erg, zolang je maar geen onderscheid maakt en je goed bent voor de stiefkinderen.
Dat moet groeien dat is niet iets wat er van de één op de andere dag is. Maar je moet er ook wel voor open staan en er voor de volle 100% voor gaan. Als je zoiets niet kan dan vind ik het van belang dat de ouder van deze kinderen hun kinderen op de eerste plaats zet ipv toch voor een partner te kiezen die hier niet of in mindere mate voor open staat. Het belang van kinderen staat in mijn optiek ten alle tijden voorop.
Ik heb naast mijn eigen kinderen nog 2 stiefzonen. Ik ben ontzettend veel om ze gaan geven, hun welzijn staat net als dat van mijn eigen kinderen bovenaan mijn lijstje, ik heb alles voor ze over, we maken hier geen onderscheid tussen de kinderen, iedereen is gelijk, niemand krijgt een voorkeursbehandeling. Dat is ook wat mijn man en ik heel stellig met elkaar hebben afgesproken..de kinderen boven alles! Maar de liefde die ik voor mijn eigen kinderen voel is toch echt anders dan wat ik voor mijn stiefkinderen voel. Wat ik voor mijn eigen kindjes voel is vele malen intenser. Mijn stiefzoontjes zijn nu eenmaal niet van mij, ze zijn niet in mij gegroeid, ik heb ze niet het leven geschonken. Betekent echter niet dat ik ze daarom minder belangrijk vind.
☺️ Ja, echt heel mooi hé?!! Mijn kinderen zijn echt alle drie ECHT mijn kinderen En ik ben sociaal gezien, wettelijk gezien en biologisch gezien hun moeder. Alleen genetisch gezien niet. Maar het leuke is wel weer: omgevingsfactoren in de baarmoeder hebben er voor gezorgd dat mijn twee jongsten zijn wie en hoe ze zijn. Zij waren niet dezelfde geworden als ze bij mijn donor waren teruggeplaatst!! ☺️☺️ Vind ik ook zo'n mooie Gaat alles met jullie ook goed? Ik ben wel benieuwd of jullie C. al iets verteld hebben..
Helemaal mee eens hoor. Maar dat geldt voor elke ouder toch, kinderen horen op de eerste plek te staan. Jessy77 omschrijft eigenlijk precies hoe ik het ook voel. Voor mij is het heel belangrijk dat mijn stiefkinderen zich geliefd, veilig en op hun gemak bij mij voelen. Ik ben zelf ook een kind van gescheiden ouders en heb een stiefouder die mij dit gevoel absoluut niet heeft gegeven. Voor mij het perfecte voorbeeld voor hoe het niet moet. Overigens is de band met mijn stiefouder nu gelukkig erg goed, maar ik zal er alles aan doen om mijn stiefkinderen niet het gevoel te geven wat ik heb gehad in mijn jongere jaren. Toch heb ik wel meer begrip gekregen voor de positie als stiefouder nu ik zelf in dat schuitje zit. Het is gewoon niet altijd even makkelijk als stiefouder, maar voor de kinderen met gescheiden ouders (die er dan ook nog eens stiefouders bij krijgen) is het nog vele malen moeilijker. Met die gedachte in het achterhoofd doe ik mijn uiterste best voor mijn stiefkinderen.
Ja dat klopt. Ik ben het met je eens en ik geloof en weet dat het ook echt niet makkelijk is voor stiefouders. Zolang kinderen maar niet het gevoel krijgen achtergesteld te worden en dit in de dagelijkse omgang niet zo is dan is het naar mijn idee helemaal niet erg als je wat sterkere gevoelens hebt voor je biologische kinderen. Er komen zoveel factoren bij kijken. Ik had het alleen in eerste instantie over het bericht waarin staat dat je bewust kiest voor biologische kinderen en dat je dat in het geval van stiefkinderen niet doet, en dat vind ik erg fout. Je moet juist wel voor de volle 100% voor stiefkinderen kiezen, doe je dit niet dan is dit erg verdrietig voor het hele gezin.