Hi dames, Ben nieuw hier, en kom al meteen met geklaag wat al een paar maanden aan de gang is en waar ik me even geen raad mee weet. Mijn vriend en ik zijn bijna 6 jaar samen en hebben een zoontje van 18 maanden. En tot op heden doet hij heel weinig qua opvoeding etc. Mijn zoontje kan nogal veel huilen snachts, en dan ben ik weer diegene die eruit moet. Mijn vriend doet dan net of die niks hoort. Ook met luiers verschonen, hij doet het niet uit zichzelf, ik moet het tegen hem zeggen van; Kan je zijn luier verschonen? En dan krijg ik als antwoord terug; Ben ik daar alleen goed voor? Heel sarcastisch. Er is nog meer, veel meer (helaas). Mijn vriend traint 4 dagen in de week, gaat 2x in de maand naar zijn vrienden en blijft daar een weekend, hij is gierig geworden en betaald alleen maar spullen voor mijn zoontje als kinderbijslag binnen is, heeft in die 18 maanden geen 1x papa dag gehouden. En is maar 1x wezen fietsen met ons zoontje. Zijn dagje uit bestaat uit, naar de kruidvat of jumbo gaan. En binnen halfuur weer terug zijn. Ik ben alleen maar bezig met ons zoontje, wat ik absoluut niet erg vind. Maar een keer wat tijd voor mezelf zou ik ook wel fijn vinden. Heb ook geen behoefte meer aan intiem doen met hem, is dat raar?Hij vind dat namelijk wel. Voel me de laaste paar maanden ook als een alleenstaande moeder. Heb ook al een paar keer gezegd dat die wat meer met ons zoontje moet doen, dan zegt hij; Ja ik moet werken en dat hij het volgend weekend gaat doen, wat dus niet gebeurt en alleen maar zielig is voor mijn kleine. Wat zouden jullie doen in zo'n relatie? Ik hou het in ieder geval niet lang meer zo vol..
Zoals jij het beschrijft klinkt heel onaangenaam en ik kan me voorstellen dat je daar absoluut ongelukkig van wordt. Maar zijn reacties klinken ook niet alsof hij nou zo denderend in zijn vel zit.. Zou je jullie kindje niet een weekend uit logeren kunnen brengen bij opa en oma en dat jullie wat tijd samen hebben? Het is natuurlijk behoorlijk heftig om voor het eerst moeder (of vader) te worden en misschien is het wel heel anders dan hij zich had voorgesteld. Ik zou dat wel samen willen bespreken. En dan niet hem eens even haarfijn alles wat hij fout doet onder zn neus te wrijven, maar vooral vragen: hoe gaat het? wat vind je ervan? Dat geeft je misschien inzicht in wat er in hem omgaat?
Het klinkt idd niet leuk nee. Ik veronderstel dat hij ook zijn issues heeft en ik denk dat jullie die moeten bespreken. Het is wel zo dat als hij werkt, en ik weet niet of jij thuisblijfmama bent of voltijds werkt of halftijds werkt, je minder zin hebt om dingen te doen. Dat gebeurd mij ook en mijn vriend heeft dat ook. In het weekend probeer ik nu de laatste weken wat meer met ons zoontje te doen en mijn vriend heeft daar ook minder behoefte aan. Wat betreft het verzorgen, dat kan hij ook en daar moet je echt een regelmaat in zien te vinden. Wij hebben het volgende afgesproken: Als we beiden gaan werken, doen we 's avonds alles samen: badje, verschonen, eten geven en op bed leggen. In het weekend sta ik 's ochtends op en blijft vriend liggen. Ik verzorg en entertain zoontje tot 's middags en en na zijn middagdutje is het de taak van mijn vriend. Dan kan ik iets voor mezelf doen, al is het maar tv kijken of een bad nemen of zo. De dagen dat we erop uit trekken doen we het samen. 's Avonds doen we het weer samen. Wat betreft er 's nachts uit moeten... dat wisselt. Als 1 van ons de dag erna vrij heeft, dan moet die persoon er uit. Zo niet is het om de beurt. Ik vind wel dat wie meer vrij heeft of minder werk heeft de nacht moet doen, daar met een slaapkop op je werk zitten echt niet kan.