Ik zit een beetje met een knoop in mijn maag. Mijn ex en ik zijn nu ruim een jaar niet meer samen omdat hij probeerde vreemd te gaan. Dikke ruzies over gehad tot het voor mij genoeg was. 2 maanden voor de geboorte van mijn nu 8 maanden oude zoontje heeft hij alle contact verbroken (hij wilde nooit kinderen kwam ik later achter, hij heeft mijn zoontje ook niet erkend) en ik heb dus ook nooit iets van steun van hem ontvangen. Nu heb ik hem dus ineens in de stad gespot terwijl hij, voordat wij een relatie kregen, nog nooit in de provincie was geweest waar ik nu woon. Het kan stom toeval zijn, maar hij liep daar in zijn eentje. Ik zit eigenlijk niet te wachten op contact, niet nu al, na wat hij me allemaal nog meer geflikt heeft maar stel nou dat hij dit nog eens doet en ineens voor mijn deur staat. Wat doe ik dan? Edit: ik heb nooit verborgen waar ik nu woon. Hij wist dat ik terug in de buurt van mijn ouders zou gaan wonen ipv aan de andere kant van het land.
Maar dat hij daar loopt wil toch niet zeggen dat hij op zoek is naar jou ? Vind het een beetje gek dat je dit zo denkt. Maar wat kun je doen? Als hij voor de deur staat aangeven dat je niet op hem zit te wachten. Zou genoeg moeten zijn toch? Of ben je bang dat hij voor jullie kind komt?
Dat zeg ik, het kan stom toeval zijn maar gezien hij daar in zijn eentje liep en hij gezegd heeft dat hij hier niet dood gevonden zou willen worden krijg ik er een beetje de kriebels van. Hij mag van mij gerust contact opnemen, maar niet ineens voor de deur staan. Bel, app, mail, weet ik veel, maar gezien hij in het verleden nogal onvoorspelbaar was in zijn gedrag (hij heeft borderline bleek achteraf) ben ik bang dat hij ineens voor de deur staat. En daar zit ik dus niet op te wachten. De buren zijn in ieder geval al op de hoogte van de situatie. Ik merk alleen dat ik er zelf een beetje paranoïde van wordt.
Ik snap je heel goed! Zeker als jij daar alleen bewust heen bent gegaan. Buren vertellen hoe of wat is zeker slim en mocht je echt bang zijn kan je altijd de politie inlichten wat jouw angsten zijn zodat mocht jij bellen, ze niet eerst een halfuur moeten horen waarom je bang bent.
Ik zou eerst even rustig afwachten wat er nu gaat gebeuren. Misschien wil hij inderdaad meer over zijn kind weten en was om die reden op zoek naar jou. Misschien was hij met een hele andere reden in de stad. In een jaar kan er veel gebeuren, vrienden/ nieuwe vriendin leren kennen in jou omgeving. Wat betreft het contact. De vader van mijn zoon heeft ongeveer een maand na de geboorte elk contact met ons verbroken. Dit heeft hij ongeveer 6 maanden vol gehouden, geen cent betaald, zowiezo had hij het kind al niet herkent. Toen belde hij, hij wilde zijn zoon zien..... tja, het liefst had ik hem van alles naar het hoofd geslingerd en gezegd dat hij zijn zoon never, never nooit meer zou zien. Maar..... hij is wel de vader van mijn zoon en mijn zoon heeft daar recht op. Dus heb ik een dag later al met hem afgesproken en hem wederom aan zijn zoon voorgesteld. Nu (alweer 2 en een half jaar later) hebben die 2 een heel leuk contact en zijn echt dol op elkaar. Ze zien elkaar ongeveer elke 2 weken en bellen tussendoor. Ook wij kunnen samen weer goed en op een fijne manier met elkaar omgaan. En dat is voor alle 3 heel fijn. Sterkte, ik begrijp echt dat het schrikken is!
Nou hij stond dus van de week voor de deur. Niet omdat hij zijn zoon wilde zien, dat leek hem totaal niet te interesseren, maar omdat hij al een tijdje droog stond en hij dacht dat ik daar wel voor open zou staan. Daarvoor was hij dus speciaal naar hier toe gereden om mij te zoeken en dat heeft hij schijnbaar al een paar keer eerder gedaan. Maak ik me druk om niks, maar ik begrijp echt niks meer van mannen.
Ik heb inderdaad de deur in zijn gezicht dicht gegooid. Later kwam de buurvrouw nog even kijken want hij was schijnbaar al een paar keer eerder langs geweest toen ik niet thuis was. We hebben er samen even lekker om gelachen