Hallo, Ik zit al op dit forum, maar ik heb het gevoel dat er mensen meelezen en het dus niet helemaal anoniem meer is, dus vandaar onder een andere gebruikersnaam. Mijn ex heeft mij verlaten bij 3 maanden zwangerschap, na een paar maanden van toch wel/toch niet er voor zijn dochtertje zijn; heeft hij in mei besloten er niets mee te maken wilt hebben; of in ieder geval niets met mij (ik heb hem zogenaamd zijn vrijheid ontnomen). Verder heeft hij veel leugens verteld over mij, en schijnt dit nog steeds te doen. Ik heb hem niet laten weten dat zijn dochtertje geboren is, ze is inmiddels 3 maanden oud. Nu hoor ik dat hij hier en daar om mijn telefoon nummer vraagt. Hij weet waar ik woon, maar hij durft schijnbaar niet langs te komen. Nu schijn je verplicht te zijn, je ex te informeren over de geboorte. Ik weet zeker dat hij ergens volgend jaar wel actie gaat ondernemen, om 'zijn bezit' op te eisen. Ik zit er nu aan te denken hem een e-mail te sturen, met daarin een foto, hoe ze heet en dat het goed met haar gaat. Ik toon dan goodwill en kan mij niets verweten worden. Ook hoop ik dat hij ooit tot inzicht komt en een geweten krijgt, of in ieder geval alsnog een foto heeft gezien. Ik heb er geen vertrouwen in dat een omgangsregeling gaat werken, maar misschien wilt hij haar een keer zien. Dan kan mijn dochtertje mij dat niet kwalijk nemen later. Ik heb het er zo verschrikkelijk moeilijk mee, ik gun haar zo graag iemand waarin ze zichzelf herkent. Mijn exvriend had heus wel goede kanten, helaas heb ik ze niet vaak gezien. Ze lijkt ook zo verschrikkelijk qua uiterlijk op hem, helemaal omdat hij antilliaans is en ik witter dan wit. Ze moet zich toch vrij snel af gaan vragen waarom zij donkerder is dan mam. Ok, lang verhaal, maar wat moet ik in hemelsnaam doen?
Wat een vervelende situatie zeg. Ik zou persoonlijk niets laten weten hij wou er zelf niets mee te maken hebben toch? Of hem misschien een geboorte kaartje sturen. Opeisen kan die toch niet. Hij heeft zijn kindje niet erkent en ook geen ouderlijk gezag over het kindje. Veel sterkte ermee en geniet van je mooie meisje!!
Ik ken je situatie natuurlijk niet helemaal en je ex al helemaal niet. Maar persoonlijk zou ik wel wat laten horen. Je ex klinkt niet echt betrouwbaar, maar ik zou er alles aan doen dat hij jou niks kan verwijten. Maar vooral voor je dochter zou ik toch proberen om contact te houden. Zij zal later vragen gaan stellen en dan is het voor haar denk ik heel fijn om te weten dat jij alles geprobeerd hebt en haar niet bij hem hebt weggehouden.
Hoi, Ik zit in een beetje een gelijke situatie en ik zit ook nog steeds te twijfelen, het is echt zo moeilijk. Kort even mijn situatie. Woonde in Frankrijk met mijn ex (ex is fransman en woont dus in Frankrijk), 9 maanden bezig geweest met zwanger raken. Meneer had eind augustus 2008 een paar tijd nodig om na te denken, ben naar mijn moeder in Nederland gegaan (wist nog niet dat ik zwanger was) en vertelde hij me haarfijn dat hij een ander had toen ik in NL was over de telefoon (ja lekker makkelijk!) en ik hoefde niet meer terug te komen, maar mijn spullen stonden daar nog en heb die opgehaald, week later deed ik de test en bleek zwanger te zijn, heb hem opgebeld en gezegt dat ik zwanger was en dat ik het wilde houden...toen ging hij mij elke keer bellen, hij wilde me terug, dan weer dan weer wel dan weer niet enz. Bij 3 maanden zwangerschap heb ik de knoop doorgehakt, het tegen zijn vriendin verteld en tegen zijn ouders (die wisten het niet, ik vond dat ze er recht op hadden, heb erbij gezegt dat ik geen contact voorlopig wilde en het kindje houd) en het contact met hen incl mijn ex verbroken, bij 20 weken echo sms gestuurd dat het een jongentje is, maar geen reactie. In mei ben ik bevallen en heb het hem niet laten weten ook zijn ouders niet dat hun (klein)zoon is geboren. Zijn ouders hebben mij laten weten dat ze er niets van wilden weten (toen ik hen vertelde over mijn zwangerschap in nov 08), daarna heeft mijn ex via een vriendin van mij laten weten dat hij er ook niets van wil weten, paar maanden geleden. Maar ik loop ook met de vraag of ik het alsnog zal zeggen of niet???
ja je hebt een soort van informatieplicht als je ex daarom zou vragen als je contact je op kan zoeken of op een andere manier contact met je zoekt voor info moet je die geven topic opener: ik zou het niet doen, maar komt door mijn ervaringen. heb altijd de valse hoop gehad dat het wel weer goed komt, ex wel veranderen zou als hij de kleine zou zien. niet dus en heb spijt als haren op mijn hoofd dat ik hem uberhaupt bij mij en de kleine heb gelaten want was niets anders dan een periode voor onrust voor mij (ruzies enz) en daardoor ook de kleine want die voelen dat feilloos aan als hij echt echt zo graag wil.... laat ze dat dan zelf maar bewijzen. waarom moeten wij achter hun kont aan blijven lopen terwijl hun zelf de "fout" hebben gemaakt om te kiezen voor geen contact als ze spijt hebben moeten ze het zelf maar laten zien ook klinkt hard, weet het maar anders zal er ook nooit wat veranderen of zal de basis nooit werkelijk vanuit hun gekomen zijn. mijn ex laat inmiddels ook nu dus al ruim 3 maanden niets meer horen en zolang hij niets doet, ik ook niet als hij echt graag toch zijn zoon wil zien gaat hij er zelf maar voor knokken.
precies mamametzoon en dat is ook de reden dat ik het dus niet laat weten aan hem, omdat ik vind dat ik gedaan heb wat ik moest doen en het nu zijn beurt is, maar het is in tegenstrijd met gevoelens, omdat je je verantwoordelijk voelt voor je eigen kind. Maar buiten dat weet je toch nooit hoe je kind daarop reageert en als je je kind goed duidelijk maakt dat je gedaan hebt wat je kon doen, de vader standvastig is geweest dat hij absoluut er niets van wil weten, waarom zou je dan tegen de vader zeggen dat zijn kindje geboren is?!Maar ik snap goed wat je voelt en bedoeld hoor lastanje, want het gaat hier om jou, maar ik d8 laat ik mijn verhaal vertellen, dan kan je er op een andere manier tegen aan kijken
Ik zou het niet laten weten! Hij toont dus geen enkele interesse, hij zou als ie echt een vent was bij je langs kunnen komen of een mail sturen of desnoods een brief!
Hij kan zelf ook uitrekenen dat je inmiddels bevallen bent,zou lekker doorgaan met je leven,laat zulke mannen maar achter. Hij zal er later wel spijt van krijgen.
als die vaders echt om hun kinderen geven vind ik dat ze zelf moeten komen !! Waarom zou jij dat moeten doen?
Over het goodwill..... Je kan hem een e-mail sturen met de datum erin wanneer je hebt bevallen en een foto van vlak na de bevalling. Je hebtde hoog nodige informatie gegeven. Is geborden en een foto. Je kan erbij zetten mocht je contact willen dan hoor ik het wel. (tip: Alles via de e-mail doen of schriftelijk NIET telefonische tenzij je het gesprek opneemt). Jij hebt je goodwill laten zien en de rest is aan hem. Je dochter moet zich niet kunnen vergelijken met iemand die misschien geen goede vader is. Ze moet zich kunnen vergelijken met een moeder die sterk in haar schoenen staat en die het beste wilt voor haar en voor haarzelf!