Hi allemaal, Ik heb een kind wat niet van winkelen houdt. Sterker nog, hij misdraagt zich zo erg, dat ik hem het liefst thuis laat, wat overigens dan weer geen optie is. Maar, alsof het nog niet erg genoeg is om met een schreeuwend, schoppend, aandachttrekkend kind door de supermarkt te moeten, maken de oudjes het nog erger! Ik snap dat het misschien niet rot bedoeld is, maar waarom denken zij mijn kind tot de orde te mogen roepen? Hem lachend te moeten mededelen dat hij niet zo hoeft te huilen en naar mama moet luisteren? Of terechtwijzende geluiden maken.. waar haal je het lef vandaan? Welk recht denk je te hebben? Hun vingers naar hem uit te steken om hem aan te raken, ook al is het maar een aai op zijn wang? Gisteren kon ik me niet meer inhouden en zei ik tgen een oudere man dat hij zich er niet mee moest bemoeien. Hij reageerde zwaar verontwaardigd waarop ik zei dat het MIJN kind is. Na 2 jaar van dit soort bemoeienissen ben ik er helemaal klaar mee en ben ik in staat mensen ook even over de wang of bol te aaien, wanneer ze weer eens niet met hun fikjes van mn kind af kunnen blijven. Ze snappen niet dat een kind ook niet de behoefte heeft dat vreemden binnen hun comfortzone komen. Zijn hier nog meer die hier tegaan lopen? Hoe reageer je er dan op?
Wat vervelend zeg! Eigenlijk heb ik nog nooit zoiets gehad terwijl ik in een bejaard dorp woon. Ik krijg wel aanspraak dat ik moet genieten en dat het zo hard gaat. Of juist iets als mijn peuter opstandig is van: je doet het goed hoor! Wel had ik toevallig gisteren dat een bejaarde vrouw naar de kassa kwam gestampt waar ik net de helft van m’n week boodschappen op had gelegd. Ze duwt me half op zij zet haar boodschappen voor mijn boodschappen en zegt ik ga even voor want ik hen maar 8 dingen. Jij hebt vast wel de tijd! Ik was zo sprakeloos dat ik alleen masr iets zei van ja natuurlijk joh mens doe wat je niet laten kan. Maar ik werd echt kwaad van binnen. Ik kan me dus voorstellen dat het je goed irriteert als iemand zich met je bemoeit. Ik denk dat je het goed hebt gedaan door een reactie te geven. En verder helaas toch negeren. Ik snap ook niet waar die drang van die mensen vandaan komt...
Je wordt boos als iemand je kind rustig zegt dat hij naar jou moet luisteren ? Dat vind ik nu wel wat overdreven. Mijn kind onder haar voeten geven als ik duidelijk met haar bezig ben, daar word ik ook niet blij van. Haar terechtwijzen als ik er niet bij ben, dat vind ik geen probleem. Als ze zich misdraagt natuurlijk. Zomaar aanraken vind ik ook niet prettig, maar als het op een gemoedelijke manier gebeurt tijdens een interactie, vind ik het nu ook weer niet zo'n probleem. Hangt allemaal een beetje van de situatie af. Maar iemand toebijten dat het wel MIJN kind is, nee, dat vind ik niet meteen nodig.
Ik vind het wel lief bedoeld eigenlijk? Vooral als ze zeggen dat hij naar mama moet luisteren... Mogelijk was je een beetje in het moment waardoor je het misschien wat heftiger ervaarde dan de bedoeling is? En ik hoor in je bericht dat je redelijk 'boos' was op dat moment. Dat betekend dus dat je niet 'kalm en assertief' was, je kind kon hierdoor dus mooi een loopje met je nemen en gedraagd zich dus dan zo... Maargoed, dat is een ander onderwerp.
Ik heb geregeld gezien dat een kind uit zo'n bui kwam omdat een vreemde er iets van zei (niet geïrriteerd maar op een leuke manier) en misschien is dat ook juist de insteek van deze mensen? Dat ze ook uit ervaring hebben gezien of meegemaakt dat dit kán helpen en willen ze juist behulpzaam zijn.
Ik zou een jaar geleden ook zo gereageerd hebben als jij. Echter nu ben ik ze altijd dankbaar want daarna is ze altijd weer poeslief...
Thanx voor de reacties. Het gaat er bij mij echt om dat ze (quasi) boos tegen mijn zoon doen, terwijl ik op dat moment bezig ben om hem te corrigeren. Maar ook aan zn gezicht blijven zitten wanneer hij het niet wil en wegduikt. De normale gemoedelijke aaien over zn bol of normale aanspraak vind ik ook prima hoor, leuk zelfs. Het gaat mij echt om de reacties wanneer hij zich misdraagt en ik er naast sta en probeer hem te kalmeren. @Bloem2310 daar heb je wel gelijk in hoor. Maar op zo'n moment stel ik het helemaal niet op prijs dat iemand zich met ons bemoeit. Maar wel goede insteek van jullie, missjien moet ik het gaan zien als helpen.
Op je eerste stukje... bij mijn dwarse zoon maken ze het zo alleen maar erger, dus nee, niet mee bemoeien (ook al kan het best goed bedoelt zijn)
Oh daar heb ik lak aan. Ze mogen zoiets best zeggen als het maar normaal gebeurd. Van de week in de supermarkt was mijn dochter behoorlijk dwars. Een oudere vrouw zei; Je moet altijd naar mama luisteren! Mijn dochter werd verlegen en kroop achter me weg. Die vrouw zei vervolgens; Oh ook al zo een eigenwijs kreng. Succes ermee. Waarop ik zei; dankjewel hoor mevrouw ik kan dat prima zelf af daar heb ik u niet voor nodig en u hoeft mijn dochter al helemaal geen kreng te noemen. Tegen mijn dochter zei ik; onthou maar goed.. wat ze zegt is ze zelf Als ze nou alleen had gezegd dat ze moest luisteren had ik er niet op gereageerd maar die opmerking erna maakte dat ik daarop gereageerd heb.
Ik herken het wel, mijn zoontje is helaas nogal van de driftbuien en daar zijn het idd ook altijd de ouderen die zich komen bemoeien. Het aaien en aanraken vind ik zelf nog het vervelendste. Ik denk dat het er heel erg aan ligt dat mensen in mijn "persoonlijke" zone komen en ik op dat moment zo met mijn zoon bezig ben dat ik ze niet aan zie komen. Dus opeens staat er iemand (te) dicht bij, maakt opmerkingen tegen mijn kind en ik kon het niet voorkomen omdat ik het niet aan zag komen. Anders had ik ze van tevoren al afgehouden. Daar boven op komt nog dat ik op dat moment eigenlijk geen energie en geen geduld voor nog een ander persoon heb. Maar goed rustig ademhalen, zeggen dat je van aanraken niet bent gediend. Ik duw altijd ook maar direct de hand weg. Zelfverzekerd en vriendelijk blijven. Dat zijn de enige tips die ik je kan geven.
Ik ben er heel gemakkelijk in. Vaak bedoelen mensen zoiets gewoon goed. Waarom is dat zo erg? Mijn zoon is een kind die ervan houd om mij (ons) uit te dagen en ‘grapjes’ te maken. Ik probeer dan zo kalm mogelijk te blijven en het gebeurd ook weleens dat mensen dan tegen mijn zoon zeggen je moet wel naar mama luisteren. Ik vind dat helemaal niet erg. Aanraken vind ik ook niet zo prettig, maar ik ga me niet helemaal op lopen vreten omdat iemand een aai heeft gegeven. Maar ik vind dat veel mensen hier op het forum weinig kunnen hebben van een ander en dingen nogal snel hoog opnemen.
Eens met @Strandbal It takes a village to raise a child. Als de kinderen uit de buurt hier eens wat uitvreten geef ik ze ook op hun donder. En ik hoop oprecht dat ze mijn kind straks ook aanspreken op ongewenst gedrag. Snap dat het soms best vervelend is wanneer je je kind al tot de orde roept, misschien kan je in het vervolg zeggen: 'Dank u maar ik ben er al mee bezig. Als een vreemde zich ermee bemoeit wordt het alleen maar erger. Dag hoor'. Soms kan juist de correctie van een vreemde helpen. Aanraken vind ik zelf ook niet fijn, op geen enkele manier. Mijn dochter vindt het ook niet leuk wanneer mensen dat doen, ze duikt dan helemaal in elkaar.
Moest ik ook direct aan denken. Helemaal mee eens. Zou er ook niet zo zwaar aan tillen als het mij gebeurt. Zeker niet als het mijn kind even uit zijn bui haalt.
Als je blijkbaar zo vaak strijd hebt met je kind in een winkel zou ik online boodschappen gaan doen. Jullie reageren dan alleen maar sterk op elkaar. Ik heb zelf 3 guppies die allen nog geen 3 zijn en er is er wel eens eentje vervelend bij het boodschappen doen. Als dit elke keer prijs zou zijn zou ik dus op een andere manier boodschappen doen en later weer eens proberen. Want die ene keer dat een van mijn kinderen afwijkend gedrag vertoond doet de omgeving mij namelijk niks. Elke dag zou ik ook super geïrriteerd van zijn.
On gevraagd mijn kind aanraken? Dan heb je een pittige aan mij denk ik. Jongste heeft ook weleens driftbuien. Gelukkig niet vaak met winkelen. Maar het enige wat dan helpt is negeren en laten uitrazen. Iedere bemoeienis van wie dan ook maakt het alleen maar erger. Heel fijn dat het goed bedoeld is, maar houd je er buiten aub. Ook ik moet dat soms. Als jongste gevallen is en in Papa-modus. Dan blijf ik dus kalm zitten en papa gaat er heen. Ik moet oudste dan ook steeds weer terugfluiten omdat die dan super bezorgd zit te doen. Lief bedoeld. Maar helpt niet.
Oja... Het irritantste wat ik met ouderen in de supermarkt regelmatig meemaak. Dat ze gaan vertellen over hun kleinkind. En ik maar vriendelijk blijven lachen en knikken. Zucht... boeit mij dat wat?
Is het zo erg dat mensen je aanspreken en iets met je delen? Jeetje, sommige mensen kunnen echt niets verdragen van anderen.