Oh boy, wat erg joh! Hoop dat ex hier het zo lang niet volhoudt, probeer er zo weinig mogelijk op in te gaan want vaak heeft ie zo van die uitvallen en dan doet ie dat maar als ie merkt dat het geen effect heeft of zo dan stopt het normaal gezien wel. Ook al vaak met vanal gedreigd en zo maar als ik niet reageer dan is er uiteindelijk toch niks van aan en doet ie volgende keer net of er nooit wat gebeurd is (ben niet achterlijk hoor) Hopelijk is het ook zo met dit... en stopt het. Laatste keer was er toch niks wat hij zei (buiten dan "bij papa mag veel tv kijken hé" en dat ie koeken kreeg ed) Vind echt zo zwak dat je je kind gewoon omkoopt om de ander te kloten en hierdoor nog meer het leven van het kind om zeep helpt! Hoop zo hard dat ie zich terug trekt want zo kan dit gewoon niet. In een rechtzaak blijven aanhalen die dingen heeft geen zin, keer op keer doet de rechter net of ik overdrijf, en verzint hij weer een of ander mooi verhaaltje en doet (net zoals de vader van je stiefzusje) of ie 's werelds beste vader is, en als er dingen zijn dat het allemaal mijn schuld zijn (ik hem weghouden ed, terwijl ie zelf gewoon nooit kwam opdagen?) Heel vervelend! Heb geen zin in strijden uiteraard, en laat ook nooit wat merken als ZL erbij is, gaat via sms achteraf. Zal nooit zelf gaan uithalen, maar wel blijven vechten voor m'n kind. Ga m'n kind zijn leven echt niet kapot laten maken door zo'n loser die niet verder kijkt dan z'n neus lang is en maar gewoon op doet (maar wel elke keer zegt dat ie 't beste wil etc etc)
Hopelijk zal hij het niet zo lang volhouden dan. En inderdaad gewoon blijven negeren en niet doen waar je zoontje bij is. Wel zou ik die smsjes bewaren en aan jouw advocaat geven o.i.d. Wanneer hij jou dan bijvoorbeeld weer een streek wilt leveren tijdens een rechtszaak, heb jij ook bewijs achter handen...!! Heel veel succes de aankomende tijd. Hopelijk zal je zoontje hier niet veel van mee krijgen en zal je ex snel inzien dat dit niet de manier is, zo over de rug van zijn eigen kindje...!!
Idd dossier aanleggen van alles wat er speelt.... in de hoop dat je het over 18-20 jaar gewoon zo in het haardvuur mag gooien en het nooit nodig zult hebben... maar je weet maar nooit.
Wat jouw ex doet is een loyaliteitsconflict in de hand werken bij je kind. google hier maar eens op en lees wat de gevolgen kunnen zijn. Ik vind het wel iets om mee naar je advocaat te stappen, eerlijk gezegd.
Mja ben al met zoveel bewijs naar de advocaat gestapt, het enige wat de rechter zegt is "mensen veranderen, niet omdat hij toen niks voor zijn kind deed, dat hij dat nu nog zo doet" en dan sta je daar! 4j lang zit je met dezelfde vent, weet je hoe hij in elkaar zit, wéét je dat hij NOOIT zal veranderen (aangezien z'n pa net zo is) en TOCH moet je dan je kind meegeven?! Nee, een rechter zal echt geen verschil maken. Die strijd daar heeft toch geen zin, ze geven hem elke keer gelijk omdat ie zo geslepen is en verhaaltjes verzint en doet of hij het grote slachtoffer is en zoooo graag voor z'n kind wil zorgen (wat echt, echt niet zo is) Hij draait in no time mensen rond z'n vinger, ik ben een van de weinige die dat ziet omdat ik er zo lang mee heb samen gezeten. Hatelijk is het! Bah.
Meisje, wat een lastige situatie! Hier hebben wij dat ook een tijd gehad met ons stiefkindje! Wij hebben uiteindelijk rondom de tafel gezeten met elkaar en sindsdien gaat het elk jaar beter. Op dit moment eigenlijk te goed....haha! Ik denk dat als je zoontje op zo´n moment zulke dingen zegt, je aan hem moet vertellen dat dat niet zo lief van papa is en dat het niet netjes is om zo over anderen te praten. Ik weet nog goed dat ze tegen mij zei (ik ben haar stiefmoeder): Mama vind jou echt niet lief hoor! Toen zei ik, ik jou mama wel hoor! Toen vond ze het maar vreemd dat haar mama mij niet lief vond..en ik haar wel haha! Op dit moment (na 6jr) begrijpt ons stiefkindje prima wie er vroeger altijd kwaad sprak over de ander. Uiteindelijk hebben ze alleen zichzelf er maar mee. Wij hebben altijd goed over de ander gesproken in bij zijn van de kleine. Maar goed vergeet niet dat het toch de zijn vader blijft en jou zoontje dus wel waarde hecht aan hem! Het maakt niet uit wat hij daar doet, op dat moment is de vader verantwoordelijk voor de manier hoe hij de band met zijn zoon wil opbouwen. Het duurd gewoon heel lang voordat je na een scheiding normaal tegen elkaar kan doen. Je gaat tenslotte ook niet voor niets uit elkaar. En dat dan degene meestal de man die het kind het minst ziet er moeilijk mee om kan gaan, vind ik ook logisch. Eerst zie je je kind dagelijks en vervolgens ineens 2dgn van de 14dgn. Probeer gewoon normaal over de ander te praten, je kind kan er ook niets aan doen dat dat zijn papa is!
Dat het niet normaal kan is vooral omdat ex veel belooft maar weinig doet, kwam zoontje voor er een rechtzaak was ook nooit halen (achteraf gezien was ik beter nooit eentje begonnen, maarja, hij verhuisde naar NL en hij moest hem maar eens daar houden, dan kon ik niks!) Ik wéét gewoon dat hij nooit zal veranderen, niet omdat we uit elkaar zijn, gewoon omdat ik hem lang genoeg ken. Ik probeer zoveel mogelijk om normaal te doen, maar hij haalt elke keer weer dingen uit waardoor het voor mij heel moeilijk is om "de vrede" te bewaren (heb echt al een HOOP naast mij neergelegd omdat ik gewoon geen zin heb in dat heen en weer gedoe bij de rechter) En ja, het is ZL zijn vader, maar voor een vader te zijn moet je wel een pak meer doen dan wat ie nu doet. En dat gaat nooit komen, is er nooit geweest, toen niet, nu niet, en zal echt ook niet nog komen. Ik zie hoe m'n vriend nu is, en ZL ziet hem verschillende keren per week, vraagt er constant achter, praat er heel veel over (over m'n ex echt héél uitzonderlijk en meestal enkel als ie er pas geweest is of in een van die eerste dagen erna) Wil langs 1 kant gewoon niet dat ie zich gaat hechten aan m'n ex, omdat ik weet dat hij zich nooit aan die verantwoordelijkheid kan binden. En dan heb ik liever dat ie een (stief)papa heeft die er wèl voor hem is, altijd, niet eentje die toevallig een zaadje geleverd heeft en daardoor alle rechten moet krijgen. Elk kind heeft recht op een vader èn een moeder, maar als er de keuze is tussen biologische vader die er nooit naar keek/amper moeite voor doet (of enkel als z'n vrienden/familie er vragen over stellen, dan is ie plots super papa) en een papa die er biologisch niks mee te maken heeft, maar verder wel alles mee op zich neemt (tot opvoeding toe) dan weet ik het wel hoor. Ik vind het belangrijk dat hij in een stabiele omgeving kan opgroeien, niet bij een vader die samenwoont met een vriend, waar dan een meisje bij komt, die na paar maanden toch niet de ware blijkt, en daarna weer een ander en zo bij allebei? Dat slaat toch nergens op? Hier thuis heeft ie stabiliteit, z'n mama die er altijd is, m'n vriend die er steeds voor hem is, diens ouders die zich gedragen alsof ze z'n grootouders zijn. Ex z'n ouders hebben m'n zoontje altijd genegeerd, precies of ie was nooit goed genoeg en het idee van "wij willen nog geen kleinkind, dus zolang wij dat niet willen, is er dat ook niet"