Locatie midden in het land is denk ik het meest handig omdat we allemaal uit verschillende regio's komen. Het mag ook bij mij hoor, huis is in principe groot genoeg, maar ik woon niet echt heel centraal. En bij mij moet iedereen zijn schoenen uit (home policy, haha) omdat de woonkamer op de 1e verdieping is We hebben zo'n 'drive-in' woning. Mijn mond valt open bij het bewuste 'topic' en dan met name bij die ene persoon, die komt nu ermee dat ze 'haatgevoelens tegen haar eigen baby' had, oh my.... Ik snap dat niet. Misschien ben ik naief of heb ik nog geen uitersten meegemaakt, maar haatgevoelens? Ik vind dat zo verschrikkelijk om te lezen! Ik blijf er nu maar weg, anders ga ik mij opfokken over de uitlatingen van anderen, en dat is me de energie niet waard. Zojuist kerstkaartjes besteld via kaartje2go, echt geinig, met onze katten erop en Caitlin in 2 fotovenstertjes. Voor het eerst dat we zo creatief doen, hihi! Vorig jaar hadden we niet eens een kerstboom staan, kon het niet opbrengen met mijn zwangere buik. We hebben kerst zo'n beetje overgeslagen toen. Maar nu Caitlin er is vind ik het weer op en top genieten!! Zo grappig, ineens ben je een gezinnetje... @Mrs Hair: Beetje mosterd na de maaltijd misschien, maar alsnog van harte gefeliciteerd meid!!!
Prakje van KDV opgewarmd, zag er niet anders uit qua dikte of zo, met eigen lepeltje naar Quiten's mondje...... en hij zette z'n laadklepje wagenwijd open Schiet mij maar lek. Nog vóórdat hij kon weten wat erop zat begon ie al te happen, kon het zo naar binnen schuiven. Vraag me nu dus weer af of deze test wel geslaagd was of dat dit toeval was, hahahaa! Ik ga de test nu uitbreiden, morgen neem ik een hap van mij mee naar het KDV en laat hun dat geven. Quinten had de afgelopen 2 dagen goed gegeten (KDV) maar ik heb 2 vreselijke nachten met hem gehad. Afgelopen nacht ongeveer elk uur gezien, vreselijk. De link met wel goed eten en dan hopelijk beter slapen werkt dus iig niet meteen. Kipkip ook een rotnacht weer gehad, lees ik. Pfffff, wat voel je je dan belabberd hè Hier krijgt Chris er niet veel van mee. Behalve dat in het weekend ik die 2 mannen 's ochtends vroeg het bed uit schop, dan mag hij het doen en slaap ik een uurtje of 2 bij. Nu geen tijd meer om dat doorslaap topic te lezen. Maar dat lijkt me beter ook voor mijn irritatiegrens. Sommige mensen weten gewoon niet hoe het voelt. Dat je naast je bed probeert te gaan staan voor de zoveelste keer die nacht en al maanden lang, maar dat je je nog net beseft doordat je zo vreselijk van de wereld bent dat je je man 't kind moet laten halen omdat je anders met baby en al tegen de vlakte kan gaan. Of in huilen uitbarst als je man je verteld dat hij de volgende ochtend je niet met 1 kind kan helpen en je daarom een kwartier eerder je bed uitmoet om 2 kinders klaar te krijgen. Ik noem maar wat. De hard way zal ook vast niet jouw way zijn, maar ik geef je gelijk : op een gegeven moment moet je wat. Ik ben dat moment nog aan het uitstellen, het lijkt me zó moeilijk. Alvast sterkte en heel veel succes! MamaMarije, ja mijn vader was jong toen hij overleed, nog maar 54. Toen Chris zo oud werd was dat een hele rare gewaarwording. Banaantje, super fijn dat je geen last meer hebt van het hotmailprobleem (nieuw woord ). En ook heel veel dat Caitlin ontstekingsvrij is. Beterschap voor Nina! Eeka, wat duurt het lang voordat je iets te horen krijgt over die vrije dag zeg Anmiri, ik kan me voorstellen dat je hier onrustig door wordt en je zorgen gaat maken. Kunnen ze niet specifieker zeggen waarom ze hem vaker willen zien?
@natas: nou ja zeg, die Quinten toch! Dan ben ik toch benieuwd hoe het morgen gaat als jouw groentehap op het kdv gegeven wordt... Wel heel erg jammer dat er geen link is tussen het goed eten en dan beter slapen. Als ik je stukje lees heb ik zo met je te doen. Dit hou je echt geen weken meer vol! *dikke knuffel* @vrije dag: tja, dat is het nadeel van in een winkel werken. Zaterdagen zijn topdagen qua omzet en één collega is vrij want die is jarig die dag. Dus het is even afwachten of we met twee weekendhulpen vrij mogen zijn. Moet waarschijnlijk wachten tot de roosters gemaakt zijn, zal binnen nu en een maand zijn verwacht ik. Maar zo gauw ik de filiaalmanager zie zal ik het nog een keertje vragen.
Ik heb me echt ontzettend in moeten houden zeg in het bewurste topic...maar wat heb ik dan een zin om een bommetje te gooien. Frappant hoe bepaalde mensen zo'n topic meteen weten over te nemen he! Vooral die ene.....oooh, die weet alles te betrekken op bv geven en hoe geweldig ze wel niet is...blegh! Maar goed: Kipkip; Doen waar je achter staat! En een huilend kind gaat tegen alle moedergevoelens in, maar ik begrijp je 100% als je zegt dat je de negatieve cirkel moet doorbreken. Hij zou gewoon echt zonder nachtvoeding moeten kunnen met alles wat hij eet! Hoe is het afgelopen nacht gegaan? @Natas: Heel vreemd hoor, van die hap! @Anmiri: Kan me voorstellen dat je geschrokken bent. Is je zelf niks opgevallen qua ontwikkeling van Noah? @hier: Emma heeft zo'n last van haar tandjes...knalrode wangen, naar haar oortjes grijpen en uit het niks vreselijk huilen. Maar er komt niks door! Ze kauwt driftig op haar drinkbeker, drukt het drinkgedeelte tegen haar onderkaak aan en schudt dan nee met haar koppie, dan hoor je het drinkgedeelte over haar tandvlees piepen, zo hard drukt ze het er tegen aan.... Vanmorgen was ze weer erg vroeg wakker, 6.15, maar goed. Verder gaat het hier ook niet zo goed. Word (ook) stapelgek van het gedrag van Julia. Ze is altijd al een papa's kindje geweest, maar duwt me nu gewoon weg. Roept ze 's ochtens papa en ik kom, dan zegt ze gewoon: Ik roep jou toch niet! Of als ik haar uit de auto wil helpen, dan moet papa het doen. Ben het zo zat, dat ik niks meer van haar kan hebben en daardoor ook niet meer van Guido, omdat ik het hem toch kwalijk neem. Hij heeft alle tijd als ie thuis is voor haar...maar zodra ze op bed ligt, is ie weer aan het werk. Terwijl als ik thuis ben, het huishouden gewoon door gaat! Gister dus even een goed gesprek gehad met elkaar. Hij moet wat meer aandacht geven aan Emma en mij waar Julia bij is en ik moet toch echt wat strenger en consequenter worden. Ik kan namelijk tot in den treure waarschuwen en boos waren, maar er hangt niet echt een consequentie aan. Het boeit haar totaal niet als ik boos ben. Guido is veel consequenter, en loopt waar Julia expres gaat treuzelen gewoon weg, waar ik blijf waarschuwen. Dus waarschijnlijk weet ze gewoon meer bij hem waar ze aan toe is en trekt ze daardoor, als ze het moeilijk heeft, meer naar hem toe. Maar goed, dit gaat al maanden zo, dus zal heel pittig worden om dit cirkeltje te doorbreken. Dus Natas en Marije...ik weet wat het is Alleen is het hier zo ingeslopen, ik eerst zwanger en geen energie, toen last van mijn bekken, daarna weer een keizersnee, ontzettend vermoeid zijn, gezeur op mijn werk, dat ik, nu ik er weer bij ben, het zo zat ben....dat er wat moet veranderen, anders gaat het totaal mis met onze peuter-puber dochter. Julia is echt haar identiteit aan het ontwikkelen, eigen wil en hangt tussen de fase peuter-kleuter in....zucht! ***dit krijg je er gratis bij** Nou...was mijn echo-stukje weer! Ondertussen zit Juul op de psz en was Emma net bij mij op schoot in slaap gevallen **smelt** We waren lekker gek aan het doen, want ze begint te brabbelen, elke keer als ik zeg:"zeg mama!" dan ligt ze helemaal in een deuk en zegt ze :ba-ba. Daarna lag ze op mijn benen, en ik was aan het heen en weer gaan en dan gaat ze mee doen uh-uh-uh-uh. En toen lag ze opeens te slapen, de schat!
@mamavanjuul: dus jij ook al in zo'n moeilijke fase met je peuter. Wel goed dat je met Guido gesproken hebt hierover, zo kunnen jullie in ieder geval één lijn bepalen. *dikke knuffel* Wel lief trouwens dat Emma bij je in slaap is gevallen. En sneu dat de tandjes nog niet door willen komen maar ze er wel veel last van heeft...
@natas, wat frappant dat je het eten gisteren zo naar binnen kon schuiven! Klein boefje. Ben benieuwd hoe het op het kdv gaat met jouw eigen hapje. Hoe is het vannacht gegaan? Balen van de 2 slechte nachten. @kipkip, heb het topic natuurlijk ook even gelezen. Meid, maak je er niet druk om. Het is altijd makkelijk roepen vanaf de andere kant. Gewoon doen waar je je goed bij voelt en weet dat je vanuit hier wordt gesteund! @mamavanjuul, hopelijk komt het tandje bij Emma snel door. Kunnen ze dan last van hebben he. Jammer dat het met Julia even wat minder loopt. Gelukkig heb je een goed gesprek gehad met manlief. Als ik het zo lees, moet dat goed komen zoals jullie het nu gaan doen. @eeka, logisch dat het wat lastiger is om de zaterdag vrij te krijgen, helemaal als er al een collega vrij is. Maar ik hoop echt dat het lukt, zou super zijn als jij er ook bij bent! @Anmiri, dat soort berichten hakt er altijd in. Kan me voorstellen dat je daar van geschrokken bent. Sterkte! @meet, ik had het al aangegeven maar het mag ook bij mij! Ik woon voor de meeste op een uurtje rijden, alleen voor Mamavanjuul, anmiri en Natas zou het iets verder zijn. Maar vind het ook geen probleem om ergens naar toe te rijden, ook niet als dat wat verder is. Is iedereen nog steeds van plan te komen? Mochten daar nog wijzigingen in zijn, dan helpt dat wellicht ook bij het bepalen van de locatie.
Nou er ging eerst een fikse ruzie en discussie aan vooraf hoor Het vreemde is, dat ik mezelf altijd best wel streng vond, maar blijkbaar dus niet. Ben zelf erg streng opgevoed en naar mijn idee kreeg ik vroeger meteen op mijn lazer, zonder waarschuwing en ben dus nu zelf naar de andere kant doorgeslagen door te blijven waarschuwen, tot ik het zat ben en dan ben ik zo boos, dat ik boos blijf...
@ mamavanjuul: ik herken heel erg wat je zegt! ik vond mezelf ook altijd best streng, totdat ik een keer echt goed ging kijken en waarschuwde ik ook veel te vaak. Ook omdat me hier op het forum (niet door jullie hoor!) aangepraat was dat het zielig is om je kind op de gang te zetten... Tuurlijk moet ie er niet de hele dag zitten, maar soms is het gewoon echt even nodig. Het lijkt al wel te werken... Nu is het dus twee keer waarschuwen en dan hoppa, 2 minuten op de gang, sorry zeggen en klaar. Goed dat je het met Guido besproken hebt! Balen dat Emma zoveel last heeft van haar tandje! Hoop dat ie snel doorbreekt, is altijd zo sneu voor die kleintjes... @ natas: wat een boef die Quinten ! Het wordt zo echt een experiment ja, haha. Wel balen hoor, dat het zo moeizaam gaat met eten/slapen... nogmaals een *knuffel*! @ meet: prima om het bij Maryloes te doen! Hier mag het ook, dat scheelt niet zoveel qua reistijd. Hebben we ook al een leuke activiteit? Of gaan we gewoon kletsen en thee drinken ? @ maryloes: Nina alweer beter? Hoe is de week gegaan zo zonder manlief? @ hier: Benjamin heeft zich opgetrokken!! Hij stond op zijn voetjes met gestrekte beentjes en gestrekte armpjes op zijn loopkar te steunen! Helaas werkte het fototoestel niet mee en rukte Lucas de loopkar onder hem vandaan, dus ik heb geen foto Hij gaat ook al aan de hand meestappen (durf het haast niet te zeggen...)
Ja, bizar hè? Ik zag het al wel aankomen want het enige wat Benjamin wil is klimmen, klauteren en staan! Hij doet niks anders dan naar je toekruipen en dan aan je vastklampen om maar rechtop te komen. Meestal is het enige wat ie nodig heeft een klein steuntje, maar blijkbaar kan hij het ook zelf
@mamamarije, wow die Benjamin! Die gaat als een speer! Leuk hoor. Was Lucas ook zo'n vlotte? En de meet bij jou is ook prima hoor, mij maakt het niet uit! @op de gang zetten, wij doen het hier ook hoor. En het werkt prima voor ons. Nu heb ik voor sinterklaas het boek how 2 talk 2 kids gekregen en dat heb ik inmiddels voor een deel gelezen en dat heeft wel tot nieuwe inzichten geleid. Over op de gang zetten zeggen zij bv: De time out methode waarbij een kind even apart wordt gezet is geen goede oplossing. Een kind dat zich niet goed gedraagt, moet niet worden weggestuurd, zelfs niet eventjes. Maar hij moet natuurlijk wel ophouden en terecht gewezen worden: 'Sebastiaan, niet slaan! Je kunt je zusje vertellen hoe boos je wordt als ze je iedere keer aan je mouw trekt terwijl jij aan het tekenen bent'. Door het kind af te zonderen kan het gedrag even ophouden, maar je gaat voorbij aan het onderliggende probleem. Wat het kind niet nodig heeft is een time out. Wat hij wel nodig heeft is een time with: persoonlijke aandacht van een zorgzame ouder. De moeder kan bijvoorbeeld zeggen: het is niet makkelijk als je een zusje hebt die steeds aan je zit te trekken. Vandaag werd je er zo boos om dat je haar sloeg. Sebastiaan, ik accepteer niet dat mijn kinderen elkaar slaan. We gaan een lijstje maken met dingen die je wel kunt doen als ze je lastig valt. Sebastiaan kan zijn lijstje met oplossingen overal ophangen en zelf bepalen wanneer hij er op kijkt. Hij wordt niet meer gezien als een slecht mens dat wordt weggestuurd, maar als een verantwoordelijk mens dat op veel manieren met zijn boosheid om kan gaan. Sommige dingen uit het boek vind ik wat overtrokken, maar sommige dingen probeer ik wel toe te passen. Voorbeeld: zondagochtend is manlief vertrokken en 10 minuten later hoorde ik milan in bed huilen. Ik er naar toe. "ik mis papa zo". Voorheen had ik misschien gezegd, ah joh, het valt wel mee, papa is weer terug voordat je het weet. Hiermee ga je dus voorbij aan zijn gevoelens. Nu zei ik: dat is niet leuk he, als papa weg is. Ik mis papa ook. Wat kunnen we doen om er voor te zorgen dat je papa minder mist? Uiteindelijk hebben we later beneden een aftelkalender gemaakt met foto van papa. Het werkte perfect. Milan was niet meer verdrietig en ik was best een beetje trots haha.
@maryloes; Dat helpt misschien wel als er een reden is waarom het gedrag er is, maar bij Julia is er vaak ook geen reden. Wij vragen ook vaak: waarom ben je nou boos, of waarom ben je verdrietig en vaak krijgen we dan te horen: dat weet ik niet of kan ik niet zeggen. Maar in geval van ons, dus dat ze mij constant afwijst door mij weg te duwen, accepteer ik gewoonweg niet. Als er de hele dag door gejengeld, gepiept en gejankt wordt, dan ga ik het gesprek niet meer aan hoor, maar dan ben ik er na ruim 8 maanden gewoonweg klaar mee.
Maar goed, om het alleen maar bij Juul te zoeken is ook niet helemaal eerlijk Zal vooral zelf duidelijker moeten zijn naar haar toe en hopen dat haar gedrag daardoor verbeterd. Overigens is het niet elke dag zo.....wel vaak Emma zit ondertussen ook weer in de box te spelen. Heb vandaag al de 2de poepluier gehad. Hoop echt dat het tandje snel doorkomt zeg!
@ maryloes: ik heb toevallig het boek over de Gordon-methode liggen, volgens mij is dat hetzelfde principe! Ik kan er idd ook zeker wat mee, met name het bevestigen van het gevoel. Ik stel dus juist ook niet meer de waarom-vraag (omdat ze het niet weten of niet kunnen vertellen), maar stel vast: je bent boos nu hè? Dat snapt mama best. Maar het lastige vind ik dat Lucas nog zo klein is en hij met name de momenten neemt waarop ik met Benjamin bezig ben. Dan is er gewoon even geen mogelijkheid om me volledig op Lucas te richten. Misschien is dat ook een tip voor jou mamavanjuul? Waarom-vragen zijn nog heel moeilijk op deze leeftijd. Zeg bijvoorbeeld: je wordt er boos van hè, als je toren steeds omvalt (of weetikwat). Dan toon je begrip. Daarna zeg je: ik snap dat je boos wordt, maar je mag niet slaan/schreeuwen/duwen. Dat doet pijn (of iets dergelijks). De psycholoog gaf mij trouwens de tip om met smileys te werken met Lucas, een blije, een verdrietige, een boze en een bange, zodat hij kan aanwijzen wat hij voelt en het wat concreter wordt. Ook stelt ze mij altijd de vraag: wat heeft Lucas nodig als hij zo boos wordt? Voor mij betekent dat meestal dat ik tot het inzicht kom dat hij inderdaad te weinig 1-op-1 aandacht heeft, of dat ik te weinig duidelijk ben in het waarschuwen en straffen. Als ik telkens blijf waarschuwen en dan ineens toch straf geef, kan hij daar heel boos van worden, omdat het dan heel onverwachts komt (hij denkt dat ik het toch niet doe). Nu is het duidelijk, 2 keer waarschuwen en dan op de gang. Hij weet dus wat er komt en waar hij voor kiest. Inmiddels is hij op de gang ook al een stuk rustiger (niet meer tegen de deur schoppen, zooi maken, etc.). Daarnaast maak ik overdag bewuster tijd om even met hem te puzzelen of te spelen, ookal is het maar 10 minuten. Ik herken overigens wel je irritatie als het de hele dag zo doorgaat, dat is echt het moeilijkste van moeder zijn!! Altijd consequent en kalm blijven... het heeft uiteindelijk wel het beste resultaat Oeps, lang verhaal... sorry @ maryloes: fijn dat de methode zo goed werkte met Milan! sneu als ze zo verdrietig zijn hè?
@ mamamarije en maryloes : ik probeer het ook zo te doen, gecombineerd met op de trap bij té opstandig of ongehoorzaam gedrag. soms is even tot rust komen juist goed. In het begin van mijn stirfmama tijd probeerde ik r en h als ze hun mama misten ook té troosten door té relativeren. inmiddels hebben we gemerkt dat één hele dikke knuffel en erkennen van het verdriet veel beter werkt...
ja, idd mrs hair, soms is ook even afkoelen wel goed. Psycholoog zegt hier ook altijd: negatieve gevoelens zoals boosheid, verdriet en angst mogen er best zijn. Wij als ouders (en ik net zo goed dus) hebben te vaak de neiging om die negatieve gevoelens weg te poetsen omdat we het zelf moeilijk vinden om ermee geconfronteerd te worden. We leiden ze af of straffen kinderen ervoor (bij boosheid bijv.). Het werkt vaak beter om het gevoel te erkennen en alleen ongewenst gedrag te corrigeren of af te leiden. Bijvoorbeeld niet broertje/zusje slaan, maar even heel hard op de grond stampen om af te reageren.
Vooral ook het benoemen en erkennen van gevoel probeer ik nu toe te passen. In het boek staat ook een voorbeeld waarbij het kind wakker wordt na een middagdutje en zegt dat ie nog steeds moe is. Waarop de ouder zegt, je kunt niet moe zijn hoor, je hebt net geslapen! Nou ik hoor het mezelf zo zeggen. Lastig hoor dat opvoeden