@mamavanjuul: wat een scheetje! Leuke naam trouwens. @steintje: wel sneu voor Gylano dat hij moet puffen. Heeft hij daar al lang last van (astmatisch of zo?)? @mrs hair: hoe gaat het met het broertje van R&H? Mooi baby'tje?
Hier druk geweest. Vrijdag gewerkt en vrijdagavond hadden we 'soepavond' op het KDV. Ouders kwamen met zelfgemaakte soep, de oudercommissie (waaronder ik, zei de gek ), mochten keuren. Pas om 20.30 thuis, na de kinderen op bed gelegd te hebben op de bank beland met Voice Kids. Zaterdagochtend eerst beetje bijgeslapen tot 09.00 (helaas wordt Q nog steeds zo'n 2x per nacht wakker), daarna huishoudelijke klusjes, 's middags lang weg geweest voor allerlei boodschapjes bij diverse winkels (en bij Wibra een super leuk jasje voor Q gekocht). Geno, de kleinzoon van Chris, was 's middags bij ons en toen ik terug kwam was Chris helemaal gesloopt. Danique zit niet goed in haar vel en ze zijn samen al druk maar nu was het continue drama omdat D helemaal niks kon hebben. We hadden ook nog afgesproken om naar de Pannenkoekenboot te gaan met Chris z'n dochter 's avonds, nou daarna was ik ook gesloopt. Vanochtend wat geteuteld en Chris heeft de weekboodschappen gedaan. Vanmiddag naar Ikea, leuk zeg op de zondag, half Nederland zit er (kreun). We gingen hier om 14.30 weg en waren om 18.00 weer terug, man oh man. Maar wel met een kapstok + trofast opbergsysteem + klein stoeltje voor Q + een knuffel voor D rijker Meet : ik denk niet dat Chris dan mee gaat. Danique red zich prima, we hebben in Ballorig Lelystad de Sinterklaasviering van mijn werk gehad en ik heb haar daar de hele tijd nauwelijks gezien . Dus ik kom denk ik geen handen te kort met Quinten, en kan Chris iets heeeeeel nuttigs gaan doen in huis of zo Maar als anderen wel gezellig met manlief komen, helemaal prima natuurlijk! Mrs Hair : iedereen gefeliciteerd met kleine Marvin! MamaMarije, wat leuk dat je voor het landelijke bestuur van de Mama's Club bent gevraagd! En een compliment voor je, zullen ze vast niet zo maar vragen. Mamavanjuul, aaah wat een schatje! Beterschap voor Gylano! Banaantje, ah jakkes meid wat een onzeker gevoel zal dit je geven. Ze zeggen bruin is niet erg, bij rood heb je 50/50 kans. Ik heb bij beide miskramen (waren missed abortions) helemaal niet gevloeid, bij Danique een week lang bruin tot heel donkerrood. Soms zegt het niets, maar ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Hou je taai meid, ik duim!
@ banaantje: dikke *knuffel* meid, dubbeldik zelfs... Neem de tijd, wij zijn er voor je als je ons nodig hebt!
Zo, mijn banner is weer aangepast Ik zal eerst even mijn verhaal doen voordat ik alles ga doorlezen en reageren. Het begon dus donderdag, beetje bruinige afscheiding, niet zoveel bijzonders. Vrijdag was het erger dus begon ik twijfels te krijgen, bij Caitlin had ik dat immers niet. Zaterdag was het weer erger, en zat er ineens rood bloed bij. Zaterdagavond was ik inmiddels de hoop helemaal verloren, we gingen die avond naar de buren en ik heb een wijntje gedronken. Ik voelde me ook niet meer zwanger en alles in mij zei dat het foute boel was. Ik was zaterdagmorgen wakker geworden zonder hongergevoel en als ik zwanger ben ben ik 's morgens zo hongerig als een wolf. Ook was ik niet misselijk meer maar de laatste dagen voordat het misging begon de misselijkheid juist weer, dus dat die ineens weg was was voor mij al een fout signaal. Zondagmorgen weer geen honger en geen zwanger gevoel. Ik zat eigenlijk te wachten wanneer het vruchtje zou komen. Manlief had al die tijd nog hoop. Ik niet. Voor die avond had ik met mijn neefje en nichtje afgesproken om pannenkoeken te gaan eten bij mijn favo restaurant. Om 15u zouden ze op de stoep staan. Ik ging om 14:45 nog even gauw plassen en ja hoor, ineens *plop*.... Een vruchtzakje!?! Ik schrok me wild, en heb het direct opgevangen. Ik wilde zien of dat het echt was. Het was duidelijk: het waren vliezen met daarin vruchtwater en een minimensje. Ik wilde het minimensje, mijn baby, met eigen ogen zien, dus ik heb de vliezen gebroken en net als bij een echte bevalling kwam er vruchtwater uit, ik vond dat toch wel shocking, het was echt een miniatuurbevalling zeg maar. Het mensje erin was 8 weken oud maar al zo compleet!!!! Bizar om te zien. Ik heb er foto's van gemaakt als aandenken en vervolgens in een luciferdoosje (miniatuurgrafkistje, zo zag ik het) gedaan en in de tuin begraven. Dat vond ik de meest gepaste manier. Nu heeft het kindje een gedenkplekje in de tuin en heb ik het gevoel dat hij/zij nog een beetje bij me is. Ik moest op aandringen van mijn ouders het ziekenhuis bellen en dat heb ik direct na de miskraam gedaan. Vooral ter informatie, maar gezien mijn voorgeschiedenis wilden ze dat ik langskwam en zelfs mijn nachtspullen mee zou nemen omdat ze me misschien wilden houden...toen brak ik. Toen mijn neefje en nichtje op de stoep stonden was ik aan het huilen dus ik heb maar alles aan ze opgebiecht. Ze waren helemaal in shock.... Gelukkig viel het ziekenhuisbezoekje mee, de placenta was voor het grootste deel al eruit, maar ze hebben toch een groot deel met de hand eruit gevist (dat gaat dan met een tang, brrrrr, was echt afschuwelijk!!). Maar ik was wel opgelucht toen ik weer naar huis mocht zeg. Vreemd genoeg, ondanks dat ik deze zwangerschap niet had zien aankomen en ik in eerste instantie vooral verbaasd was, valt het me ontzettend zwaar. Ik was al direct enorm gelukkig met het toekomstige broertje/zusje voor Caitlin. En ineens is plotsklaps alles weer weg. Vooral de vragen waar ik nooit antwoord op ga krijgen nu. Was het een jongetje of een meisje? Hoe zou het eruit hebben gezien? Wat zou het karaktertje zijn geweest? Zou die op Caitlin hebben geleken? Het idee dat ik nu nooit meer antwoord kan krijgen op die vragen, dat vind ik echt heel moeilijk te verwerken. Vandaag overigens wel een leuke dag gehad, ons bedrijf bestond 10 jaar dus kwamen mijn collega&vriendin&zoontje bij ons. We hebben lekker rustig aan gedaan (vanwege mij), zijn met de babies uit lunchen gegaan wat heel erg goed ging, daarna babies op bedje gelegd en beetje geluierd op de bank met z'n allen en gelachen, daarna de babies samen gespeeld wat erg grappig was, en samen pizza's laten komen. Ik heb echt met volle teugen genoten van Caitlin weer, en het lijkt wel alsof ze het aanvoelt, want sinds 3 dagen blijft ze me maar knuffelen en kusjes geven. Ze kruipt helemaal tegen me aan steeds. Echt bizar, zou ze het aanvoelen of zo? Ik ben blij dat ik Caitlin al heb, want anders was dit me nog veel zwaarder gevallen.
Jee, Banaantje, wat een heftig verhaal. En wat moedig van je dat je het zo hebt bekeken en begraven. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven, heel veel sterkte de komende tijd!
Ach banaantje toch, wat naar allemaal! Ik denk wel dat het goed is voor jezelf dat je een "gedenkplekje" hebt en dat je foto's hebt gemaakt van jullie minimensje. Dat is ook een stuk verwerking lijkt me. En ik geloof zeker dat kleintjes het verdriet van de ouders aanvoelen. Ik heb dit namelijk al vaker gehoord van mensen. Ook zij waren een kindje verloren en ook hun kindje begon die dag te kroelen en de clown uit te hangen, gekke bekken te trekken etc (kindje was al ietsjes ouder, anderhalf denk ik). Ik wil je heel veel sterkte toewensen en hoop dat je weet dat je altijd je verhaal kwijt kan hier. *dikke knuf*
@Eeka: Hoe is het nu met Sanne, is het mysterie rond haar huilerigheid al opgelost? Hoest ze nog zo? Hopelijk wordt ze niet ziek. @MamaMarije: Gaaf, voor de landelijke Mama's Club! Ambitieuze meid ben je hoor Begrijpelijk dat dat veel tijd kost en er minder voor hier overblijft, maar we kunnen je niet missen hoor! @mamavanjuul: Wauw wat is Loes een poepie zeg. Het gaat goed tussen de hondjes onderling toch? Zal vast genieten zijn met zo'n heerlijk klein pupje, zo leuk!!! @Mrs Hair: Gefeli met de gezinsuitbreiding, het is zeker dichtbij! Marvin, leuke naam ook, hoe was de baby? Zie je overeenkomsten met Rozan en Hugo? @Maryloes: Klinkt heerlijk die vakantie, ben je vandaag weer thuisgekomen? @steintje: Wat rot van die nacht met de kids. Eerst Gylano, dan weer Roan. Heb je nog een beetje bij kunnen slapen? Lieve foto! @Natas: Pfoeh, drukke dagen voor jou weer. Moedig dat jullie naar IKEA durven in het weekend, hihi.
Jeetje banaantje, ik vind het echt heel knap hoe je hiermee omgaat en hoe je toch nog even kennis hebt gemaakt met het kindje en het letterlijk een plekje hebt gegeven. Ik denk dat de gevoelens waar jij nu mee zit, heel begrijpelijk zijn en ik denk ook herkenbaar voor moeders die een kindje verloren zijn. Wat fijn dat je nu steun vindt bij Caitlin en de andere mensen om je heen, dat heb je ook echt nodig! Geef jezelf ook ruim de tijd om te rouwen over het verlies van dit kindje en idd, zoals Eeka al zegt, je mag je verhaal en emoties hier altijd kwijt! *nogmaals een dikke knuffel*
Jeetje zeg...krijg echt kippenvel! Wel moedig van je om alles zo bewust te doen... Sterkte meid! Hier gaat het wel goed met de hondjes, ze zijn al min of meer aan het spelen geweest en Mikki komt wel steeds meer in de buurt liggen. Emma en Julia vinden het helemaal geweldig! Julia wil de hele dag spelen en Emma wordt helemaal wild! Geeft Loes ook kusjes, want Loes is dol op de trappelden voetjes van Emma en kruipt ook echt bij haar op schoot. Emma buigt dan helemaal voor over en drukt haar mondje dan bijna in Loesje, haha! Zo schattig! We zitten dan met z'n allen op de grond zodat Emma ook mee kan spelen. En verder...overal waar Julia is, is Loesje ook! Die loopt de hele dag achter haar aan Momenteel ligt ze op haar rug tussen mij en de bank in en ze snurkt!