Ja, met Nutramigen is het hier gelukkig ook onder controle. Maar Tobias blijkt nu dus ook nog andere allergieën te hebben en dan ben ik toch benieuwd hoe het zou zijn geweest als k bv had gegeven.... Maar ik moet het toch gaan loslaten
mijn oudste heeft ook allerlei allergien, tarwe, kippenei, pinda, walnoot ... en die heeft 11 maanden bv gehad.... dus...
Bolkje, je vraagt of dat rotte gevoel ooit over zal gaan.. Ik hoop het wel voor je en ik denk dat jij zelf de enige bent die hier aan kan werken. Heel lastig natuurlijk, want jij bent zelf ook de persoon met de negatieve ervaring.. Toch zal je moeten proberen om het een plek te geven. Ik heb je bv verhaal even terug gelezen in je topic, en 't is inderdaad de 2e dag goed mis gegaan. Wat jammer zeg... En helemaal dat het eigenlijk een 'bekende' was. Ik denk dat je je er aan moet vast houden dat dit helemaal buiten jouw schuld zo gegaan is. Jij hebt hier niks aan kunnen doen en je eigen lichaam heeft eigenlijk gereageerd op dit gebeuren. Misschien een 'schrale troost' voor je, maar iets anders zou ik er niet van kunnen maken. Ik was er tijdens de zwangerschap van mijn 1e ook helemaal van overtuigd dat ik bv ging geven. Helaas was de bevalling zo traumatisch dat ik in de kraamtijd de kracht er niet voor had. Mijn dochter was ook zo getraumatiseerd dat ze de borst niet kon pakken en eigenlijk niet vastgehouden mocht worden. De bv werd dus helemaal niks... Het heeft me een paar dagen gekost om er vrede mee te krijgen, maar ik had geen andere keus. Ik wil je verder veel sterkte wensen, ook nu je waarschijnlijk geen 2e kans meer krijgt. Probeer je niet teveel aan te trekken van opmerkingen die door anderen in 't algemeen hier worden gemaakt over bv. Die zeggen niks over jou.
Hier ook ei en pinda erbij, hoor. Helaas...., ik vraag mij soms weer af of het anders was geweest als ik kv had gegeven
Bolkje, ik kreeg maar flarden mee van de heisa, en was in geen van de discussies betrokken partij, maar ik wil toch even zeggen hoe knap ik het vind dat je dit topic opent. Mooi om te zien hoe je je zo kwetsbaar opstelt en hoe de forumgemeenschap als een warm deken om jou valt, met veel begrip en troostende woorden. Hopelijk zal dat alleen al een steun zijn bij de strijd in jouw hoofd en hart. Dan nog over die verwerking... Ik herken het bij mezelf ook, net als zovele moeders. (Bijna) allemaal hebben we aspecten van het moederschap waarover we zelf niet (helemaal) tevreden zijn, en waar we jaloers op zijn bij anderen, en zeker wanneer die zichzelf op de borst slaan ivm dat aspect. De meest voor de hand liggende zijn al genoemd: vruchtbaarheid, zwangerschap, bevalling, verzorging en voeding. Ook mijn verhaal als moeder liep aanvankelijk niet over rozen, en nog niet alles is helemaal verwerkt. Maar na meer dan 10 jaar kan ik er nu eindelijk een beetje normaal over praten. De kentering is er pas recent echt gekomen, na gesprekken met mijn oudste dochter. Erg eigenlijk dat ik blijkbaar haar bevestiging nodig had, maar zo is het nu éénmaal...
Ik heb het er gisteren met hem over gehad, toch maar wel Hij was best wel geschrokken dat zijn opmerking over een tweede kindje bij mij zoveel emoties had losgemaakt en voelde zich eigenlijk wel een beetje schuldig. We hebben nu afgesproken dat hij alleen maar praat over een 2e kindje als hij ook 100% zeker is dat hij ervoor wil gaan. Anders zegt hij er niks meer over (en ik probeer er dan ook niet over te praten)
Als er wel ooit een tweede kindje komt zou ik je juist wel aanraden eerst "in het reine" te komen met je ervaringen. Mijn ervaring is namelijk dat ik me juist nog schuldiger voelde over de "fouten" bij de eerste toen ik het bij de tweede "goed" deed. Ik heb echt moeten leren om ze als twee aparte individuen te zien met eigen karakters en daardoor weer eigen"fouten" van mijn kant. Bij de eerste heb ik mijn best gedaan en keuzes gemaakt op basis van de kennis en ervaring die ik toen had. Bij de tweede geldt hetzelfde. En bij beiden had ik achteraf soms graag andere keuzes gemaakt. En ik heb ook gemerkt dat ik soms bij de tweede dingen anders doe dan bij de eerste en dat dat juist een verslechtering is. Ik doe mijn best, maar ben ook maar mens en de tweede kan,mag en moet niet de verbeterde versie van de eerste zijn. Koppel dus alsjeblieft de bv-ervaring en verwerking los van de hoop op een tweede kindje.
Bedankt, Femkes. Ik doe mijn best. En ik zal er toch sowieso mee in het reine moeten komen. En het helpt echt om hier mijn hart te luchten Want ik voel me soms echt zó stom dat ik er nog mee zit.... En als ik erover begin tegen mijn zusje of moeder dan reageren ze ook echt zo van "maak je jezelf nou nóg druk daarover?" en mijn moeder is inmiddels ook soort van bevriend geraakt met mijn kraamzorg en wil ook geen slecht woord over haar horen. En dat snap ik ook wel, want het was ook echt wel een toppertje, alleen ze wist gewoon bepaalde dingen niet en dat is heel erg jammer achteraf.
Hey Bolkje, Ik reageer niet zo vaak en al helemaal niet op de discussies die hier soms gaande zijn. Wil alleen maar even zeggen dat ik zo'n bericht moedig vind vanwege de kwetsbaarheid die je hiermee laat zien. Ook ik herken het gevoel van falen, voor mij door het ziek worden waardoor mijn zoon te vroeg gehaald moest worden en ook het mislukken van de borstvoeding door alle medicijnen en stress die ik had. Ook mijn zoon had koemelkallergie (is hij gelukkig nu wel overheen) en ook daarin voelde ik vaak schuld. Toch is dit oneerlijk tegenover jezelf. Ik denk dat het inderdaad nodig is alles wat er is gebeurd een plekje te geven. Misschien voelt je man dan ook meer ruimte om weer verder te kijken, want ik kan me voorstellen dat het voelt alsof dit hoofdstuk nog niet gesloten is. Alleen dan kun je denk ik weer een verstandige keuze maken.
Wat ben jij moedig! Ik heb je oude onderschrift niet gezien, en kan me ook niet herinneren dat ik ooit een reactie van je gelezen heb die ik minder correct vond. Wel heb ik een keer gelezen dat je refereerde aan je onderschrift, maar dat had je toen al weggehaald. Wat jammer dat de borstvoeding niet is verlopen zoals je gehoopt en gewild hebt. Soms moet je je verwachtingen bijstellen en dat kan pijnlijk en moeilijk zijn. Hardhandige "hulp" bij het aanleggen is niet goed en klinkt zelfs als een foute techniek. Het is logisch dat je dat de kraamzorg verwijt. Ook aardige en professioneel goed onderlegde mensen maken fouten. Maar het is ook logisch het moeilijk is om dit soort dingen te bespreken met een kraamzorg die je al persoonlijk kende. Tel daarbij op de emotionele/hormonale wervelwind waar je op zo'n moment in zit, pas bevallen... poeh! Het is altijd zo dat je handelt met de kennis, de ervaring, de situatie èn de emoties die je op dat moment hebt. Wees dus mild voor jezelf, en ga geen "oude ikjes" afkraken op basis van wat je nu weet en voelt. Je zoontje groeit prima, is een happy kereltje en jullie hebben een prima band: Geweldig! Dat is toch uiteindelijk waar we allemaal op hopen. Er zijn zat kindjes die borstvoeding gehad hebben en toch allergisch zijn. De kans is wel wat kleiner, maar er zijn nog veel meer factoren die bijdragen aan meer/minder kans op allergie, die niets met borstvoeding te maken hebben. Ik geef dan wel al bijna 2 jaar borstvoeding, maar ik heb ook wel iets wat nog steeds knaagt. Ik heb een heel heftige rotbevalling gehad. Inclusief 9 uur persweeën (waarvan de laatste 2 ½ met ruggenprik). Daar voel ìk me nog steeds rot over. Ik had thuis willen bevallen, zonder toeters en bellen, zonder ziekenhuisfouten en vooral zonder emotioneel trauma achteraf. Ik denk niet dat dat ooit helemaal overgaat, al slijt het wel. Als ik vrouwen hoor praten over voorspoedige bevallingen (vooral thuisbevallingen), dan ben ik blij voor ze, maar denk ik ook altijd "Goh, dat had ik ook zo graag gewild". Als er geen tweede komt (we zijn er nog niet over uit), is dat hoogstwaarschijnlijk omdat we het risico niet aandurven van nog een bevallingstrauma. De nasleep is namelijk nog steeds voelbaar. Maar al heb ik later een droombevalling van een eventueel tweede kindje, die eerste bevalling zal ik nooit "goed kunnen maken". Misschien niet helemaal vergelijkbaar, maar misschien helpt het toch een beetje. Trek je niet te veel aan van borstvoedingsmoeders die zich superieur voelen en dat ook even komen rondstrooien in flesvoedingstopics met opmerkingen over slagroom en zo. Dat is echt beneden alle peil. Dat soort moeders geven borstvoedingsmoeders een slechte naam! Wees mild voor jezelf, meid. Kijk eens naar dit topic: Je durft je kwetsbaar op te stellen en toe te geven waar het fout ging. Als je zoontje die eigenschappen in jou ziet, zal hij ze zelf ook ontwikkelen naar jouw voorbeeld. En moet je dan eens opletten wat een geweldige man jouw zoontje over een jaar of 15 à 20 is geworden, omdat jij het goede voorbeeld geeft! Misschien denk je dan nog af en toe met weemoed terug aan de borstvoeding die niet is gelopen zoals je hoopte. Maar er zijn tegen die tijd zoveel nieuwe ervaringen overheen gekomen, dat het relatief veel minder belangrijk zal zijn geworden.
Wat krijg jij een hoop veren in je bips zeg! Je huidige onderschrift is natuurlijk nog steeds een sneer naar de borstvoedende moeder. Als je die weghaalt, wil ik er ook wel een pluimpje bijproppen hoor. Ik ben heel allergisch voor moeders waarbij de borstvoeding niet is gelukt die hun eigen falen en jaloezie projecteren op die moeders waarbij het wel is gelukt. Kennelijk hebben moeders die borstvoeding geven het vermogen om andere moeders zich slecht te laten voelen over wat ze doen, alleen maar door hetgeen wát zij doen, terwijl die andere moeders dát eigenlijk ook het allerliefste zouden willen doen. Nogal krom niet?
Ik vat het onderschrift eigenlijk gewoon op als een grapje. Er zijn zoveel bv-moeders die zeggen dat ze "slagroom" hebben, terwijl kv-moeders dat in de regel nooit zeggen. In werkelijkheid heeft natuurlijk helemaal niemand slagroom
Sneer? Zowel het vorige onderschrift als het huidige heb ik altijd wel humoristisch gevonden. Wat de achtergrond ook is geweest. Over reacties in topics kan ik niet oordelen, het is me nooit opgevallen. En eigenlijk snap ik hem heel goed. Borstvoedende mama's kunnen ook vreselijk superieur doen (mijn mening dan he) en soms heel kwetsend overkomen als er wordt gezegd dat als je maar hard genoeg je best doet, dat borstvoeding dan altijd moet kunnen lukken. En dat borstvoeding altijd het beste is voor je kind en als je het niet geeft, dat je dan faalt als moeder. Ik geef nu voor de derde keer borstvoeding en ik ben behoorlijk 'pro', maar ik ken zeer zeker ook de verhalen van moeders die met pijn in hun hart hebben moeten stoppen en die krijgen in topics over borstvoeding vaak weinig begrip. Bij mijn zoontje heb ik in de kraamweek moeten bijvoeden, omdat hij meer dan 10% van z'n gewicht kwijt was. Nou, ik kan je zeggen: als je je eigen baby ziet 'fladderen' in z'n bedje van ellende en soms bijna niet meer wakker krijgt, dan moet je echt een hart van steen hebben om dan vast te houden aan je borstvoeding. Soms moet je kiezen voor het best voor je kind ipv voor bordtvoeding! En daarbij kun je ook denken aan andere redenen dan alleen een tekort aan borstvoeding. Bolkje: voor mij hadden excuses niet gehoeven, maar ik vind het 'sterk' van je dat je dit doet. Blijf dicht bij jezelf en je (moeder)gevoel, dan word je vast een top-moeder!
Nee, dat klopt, ik zou mijn melk nooit hebben durven vergelijken met slagroom: Ingrediënten: 91% room, 8,5 % suiker, drijfgassen (E941, E942), emulgator (E471), stabilisator (E407), natuurlijke vanillearoma.
Absoluut niet mee eens: ik lees juist heel vaak veel troostende woorden bij de moeders waarbij het niet is gelukt. Of goede tips, waardoor het toch nog lukt. Hoezo 'ipv' borstvoeding? Je kan toch tijdelijk bijvoeden. Dat is ook gebeurd bij één van mijn jongens. Ik had ook een fladderaartje. Dat was geen keuze hoor, maar docter's order!
Lief van je en ontzettend moedig heb weinig tijd nu.....maar 1 schrale troost: dochter 1: 6 weken bv, nergens last van dochter 2: 6 mnd bv, onder de eczeem, nog steeds wel dochter 3: nu 7 mnd bv, ook eczeem Dus denk eerder dat eczeem, genetisch is dan dat het met bv te maken heeft
Borstvoeding vermindert de kans op atopisch eczeem. Dat is bewezen. Wat dus niet hoeft te betekenen dat er géén eczeem kan ontstaan als er bv wordt gegeven.
Als jij mijn huidige onderschrift als een sneer opvat, sorry, maar dan ben je niet alleen allergisch voor moeders waarbij de borstvoeding niet is gelukt die hun eigen falen en jaloezie projecteren op die moeders waarbij het wel is gelukt. Maar blijkbaar ook voor humor Mijn huidige onderschrift is namelijk totaal niet snerend bedoelt
ja, en ons mannetje is ook opeens een lijntje omhoog gegaan vanaf het moment dat hij Nutramigen kreeg Dus in principe was dát voor hem "slagroom" ten opzichte van de standaard kv.