Extreem gedrag peuter

Klinkt alsof jullie er aardig doorheen raken. Hier op momenten ook puber-tijden, maar volgens mij is het de kunst er mee om te gaan. (Wat niet wil zeggen dat observaties o.i.d. niet nuttig zijn)

Mijn zoon heeft ook, toen hij alleen in de kamer was en stiften binnen bereik had, de muur voorzien van een prachtige tekening.. boeken zijn ook erg intensief gelezen. Alleen zijn kamer opruimen verzand 9 vd 10x ook in spelen met iets wat nog op zijn kamer lag, tenzij ik er dichtbij ben en gericht tussendoor aanwijzingen geef.

Van een aantal dingen denk ik: hoezo kan dat gebeuren? Als hij wat rebels is met kleuren; leg kleurspullen dan niet binnen handbereik. Als hij zelf naar buiten loopt; doe de deur dan op slot.

Misschien doe je dit al, maar hier helpt het ook om te zeggen wat hij wél mag doen, wanneer hij iets doet wat niet mag en consequent zijn.
Bijv. 'Duplo is niet om mee te gooien, je kan er wel mooie bouwwerken mee maken. Als je nog één keer met duplo gooit naar de televisie dan ruim ik het op en kun je er vandaag niet mee spelen'. Dan dus ook echt de duplo wegleggen wanneer hij er nog eens mee gooit naar de TV.
Als je naar de winkel gaat: het is aardig om tegen mensen in de winkel 'hallo' te zeggen, het is niet zo leuk om 'oude taart' te zeggen tegen een mevrouw want daar wordt ze verdrietig van.
Flink de hemel in prijzen als hij dan iemand op een normale manier groet.

Ik moet zeggen dat ik het wel een beetje 'verveeld' vind klinken. Helemaal omdat je zegt dat het buiten, bij een uitstapje best wel leuk is. Misschien is er iets te bedenken waardoor hij het thuis ook meer naar zijn zin heeft?
Betrek je hem bij de dagelijkse dingen? Drinken klaar zetten en inschenken, koekjes uitzoeken, boodschappen opruimen, fruit snijden. Het is de kunst denk ik om hem aandacht te geven voor hij om (negatieve) aandacht vraagt.

Verder zou ik denken; pick your battles. Een lege koelkast is niet prettig, maar als het (gelukkig) nog heel is, gaat er ook geen mens dood aan

 

Dit is ook een beetje hoe ik er over denk en hoe we het hier aanpakken.
Nu luisteren ze hier doorgaans best wel goed, al hebben we met onze kleuter soms nog wel wat te stellen en de bekende peuterbuien van onze dochter natuurlijk.
Maar als een voorwerp niet wordt gebruikt waar het voor bedoelt is pak ik het af. Doe ik al van jongs af aan en dat vinden ze doorgaans niet zo leuk.
Neefje van mij doet ook zelf de voordeur open en loopt de straat op (hier doen ze dat gelukkig niet), maar daar zit dus altijd de voordeur op slot of op de knip, dan kan het je ook niet overkomen dat hij in een ongemerkt ogenblik opeens buiten staat.
En dat is natuurlijk met heel veel dingen zo, die 'moet' je zelf als ouders voor zijn, voordat je peuter ze bedenkt.
Hier wordt bijvoorbeeld tot een jaar of 4 ook niet alleen boven gespeeld. Ik wil zien wat ze doen. De oudste kan ik in dat opzicht wel vertrouwen, maar hij speelt niet graag boven, is liever beneden.
De jongste van net 2 trekt overal van alles open en overhoop, die gaat alleen met mij naar boven en zelfs dan wordt ik er nog niet blij van. Natuurlijk weet ze ergens wel dat het niet mag, maar het wel doen is natuurlijk altijd interessanter.
Dat is het ook met kinderen, ze zijn impulsief en overzien nog geen gevolgen. Ook onze zoon van 5 doet soms dingen waar wij dan boos om worden wat hij niet begrijpt. We leggen het uit en hij begrijpt het heus, maar in z'n impulsiviteit doet hij het soms toch op een ander moment weer.

Ik zou inderdaad ook proberen zoveel mogelijk positief te benaderen, wat kan negeren en wat echt niet door de beugel kan straffen/corrigeren. Maar wat hierboven ook wordt gezegd: pick your battles.
Bij de oudste ging ik elke middag samen opruimen voor ik ging eten koken. Dat duurt me nu soms veel te lang met 2 kinderen, om het nog niet te hebben over het gekibbel tussen de kinderen bij het opruimen. Sinds kort geef ik ze dus allebei 1 opdracht wat ze op moeten ruimen, daarna zet ik de tv aan en ruim ik de rest op, gaat veel sneller.

 

Hoe is hij naar andere kinderen toe? Speelt ie graag samen of liever alleen?

Bij bv je voorbeeld van voeden dat ie gewoon naar buiten loopt zou ik hem naar binnen halen en helemaal nergens meer heen

 

@Marrie1986 hoe gaat het nu?

 

Ik ben op vakantie en eigenlijk moet ik hier niet rondhangen, maar je topic greep me enorm aan, @Marrie1986. Wat heftig om te lezen dat je de verbinding met hem aan het kwijtraken bent, want aan de hand van je verhaal trek ik die conclusie.

Wat ik mis in de reacties is een advies specifiek op dàt punt. Zijn gedrag is het probleem, maar is dat ook het belangrijkste wat je aan moet pakken? Als je nu alles al uit de kast hebt getrokken om hem te sturen, kun je het dan misschien van de andere kant proberen te bekijken? Tussen de regels door lees ik dat je kereltje zijn veilige gevoel kwijt is. Een gezin dat van samenstelling veranderd kan ook erg heftig zijn. Zelfs onze zachte,gevoelige, open zoon was in de eerste weken helemaal hyper, maakte lawaai en dacht nergens bij na en hiel nergens rekening mee. Hij was bijna 4 toen zijn broertje geboren werd. Wat hielp was 1 op 1 aandacht, ook van mama. Samen met oudste en de baby dingen ondernemen, betrekken in de dagelijkse dingen, hem hele belangrijke klusjes geven die hij héél goed doet.. Dat doen we nog steeds. Zijn broertje is over een paar maanden 2.

.. terwijl ik dit typ weet ik best dat je dat punt al lang voorbij bent. Wat ik je mee wil geven is om eens te proberen om meer vanuit hèm te denken. Gedrag heeft altijd een reden. Vaak onterecht bestempeld als negatieve aandacht zoeken of manipulatief zijn. Ik geloof daar niet in. Zeker niet van een kindje van 3,5. Hij is nòg zo jong, heeft je nog zò erg nodig.
Ik zou zeker niet verder denken in de hoek van conditioneren van zijn gedrag, maar mogelijkheden zoeken om de band tussen jullie te herstellen. Misschien heb je daarbij hulp nodig, dat kan ik me voorstellen. Waardevol als je je daar voor open kunt kunt stellen. Hopelijke vind je iemand die niet probleemoplossend/symptoombestrijdend werkt, maar samen met jullie de oorzaak kan achterhalen.
Alles wat ik schrijf is alleen maar wat je bericht in mij, als moeder, oproept. Ik ben geen deskundige of zo, al lees ik veel en leef ik erg bewust. Omdat ik ook heftige issues op andere vlakken doorsta in mijn rol als moeder, hoop ik dat mijn advies je kan helpen. Zoals ik dat ook vaak heb ervaren als ik zoekende ben.

Nog wat linkjes.

Eva Bronsveld schreef veel over temperamentvolle kinderen.
http://www.evabronsveld.nl/www.evabronsveld.nl/Over_mij.html

Ook vreselijk interessant
https://kiind.nl/verbindend-gezag/

Zowieso is kiind.nl een heel fijn platform om onderbouwde info te lezen over opvoeding.
https://kiind.nl/straffen-belonen/

Veel kracht en geluk wens ik je de komende tijd.
En nu ga ik een potje yahtzeeën

 

Het klinkt alsof jullie het zwaar hebben! Bij ons waren de oudste en de jongste ook heel pittig. Wat ik je mee wil geven: als je de kans hebt om iemand mee te laten kijken, thuis op of de psz, en het is iemand waar je vertrouwen in hebt: altijd doen!
Het leek mij ook heel confronterend, maar ik kan van beide kinderen alleen maar zeggen dat het me gigantisch opgelucht heeft. De hele wereld had tips en ideeën voor me, iedereen dacht dat het vast makkelijker zou worden als ik het anders aan ging pakken en de uitkomst van de observatie gaf me zóveel lucht. Dat een professional constateerde dat we het echt prima deden, dat er geen tips meer waren maar dat de situatie gewoon niet te dragen was voor een gezin...dat crisishulp geïndiceerd was en dat het een wonder was dat we überhaupt nog overeind stonden als gezin... De bevestiging, steun en dat er toen meer hulp kwam, was precies wat we nodig hadden. De oudste groeide overigens volledig over haar problemen heen en behalve in het archief van de huisarts staat nergens meer dat ze extra hulp gekregen heeft. Niemand die dat nog 'weet'. Dus ik zou zeggen, wees niet bang voor een stempel maar ga voor die observatie! Ik kan het je zeker aanraden!

 

Wat klinkt dat fijn!
Hopelijk vinden jullie elkaar een beetje. Veel succes!

 

Sommige dingen heel herkenbaar! Hier een tweeling van 3,5 jaar en een zoontje van bijna 2. En echt het is een rot leeftijd. Heb er hier ook vaak zat even doorheen gezeten! Ik heb wel soms hulp gevraagd. Heb contact gehad met cjg en die hebben mij in contact gebracht met iemand die hier thuis kwam praten en meedenken. Zij is voor beide kinderen (zat een tijdje tussen) 1x geweest. Gewoon je verhaal kwijt kunnen even uithuilen begrip krijgen en vervolgens soms net iets andere kijk op dingen en wat tips hebben hier echt wonderen gedaan! Soms zit je er zo lang in en echt doorheen dat je de dingen niet helemaal realistisch en helder kunt zien, waardoor het echt fijn kan zijn om met iemand te praten die je verhaal aanhoort en met je meedenkt. En hier dus beide keren al 1 gesprek voldoende

 

Hier een draakje van 2,5 van afdeling uitgekookt 3.0. Fase van mama slaan (gewoon met luier verschonen nadat ze zelf vrolijk dr kleren heeft uitgezocht, zie dr ogen veranderen en ik krijg gewoon een mep (en vervolgens nog 3)), mama is alles, en gooien met dingen (hele ladingen potloden, drinkflessen met inhoud, puzzels, boeken etc).

Slaan is hier direct timeout, wel op haar niveau afgestemd, ik zit erbij o.a.. En slaan uit onmacht/frustratie zie ik anders dan zomaar een lel geven terwijl ik gewoon normaal met dr bezig ben, beiden wel een timeout maar iets anders qua zwaarte.

Gooien met spullen is al tijden een dingetje, lijkt er op dat we daar nu zo tegen t voorlopige einde van komen.

Bijv. de potloodjes die door de kamer gegooid worden gooit mama pontificaal in haar zicht in de vuilnisbak (haal ze dr wel weer uit als ze op bed ligt en dan gaan ze in een voorraadbak). Als je zo met je spullen omgaat, dan maar geen spullen meer. Dus na een dagje sipjes kleuren met 1 kleurtje, had ze de dagdeel erna 2 kleurtjes, dagdeel erna 3 enz. Gooide ze weer, had ze er nog maar 1. Afstandsbediening gooien van de horizonbox (vallen batterijen er uit) betekend hele dag geen tv of radio, want papa moest eerst maken. Concept "stuk" kent ze prima. Dat heeft zich nog 1x herhaald toen was t klaar.

Snap dat t vrij heftig klinkt als je mn dochter niet kent, maar t werkt wel, als enige. Pas als ze merkt dat ze zichzelf er vooral mee heeft en mama/papa er niet mee zit, past ze t aan.


Enige frustratiebommen daargelaten gaat dat nu goed. Gebeurd ook wel dat ze reageert en gooit uit reactie en vervolgens van zichzelf schrikt en dan heeeeel snel dr potloodje weer pakt, dan hoef ik dr alleen maar aan te kijken en pak t niet af. Ze roept dan zelf al "oh nee, op tafel" maar die grens wordt wel getest, dr ogen verraden alles.

Op sommige punten houden we dr heel strak, op andere punten is ze ontzettend vrij. We volgen montessori stijl losjes dus zijn nu aan t knippen met een kinderschaar, brood zelf smeren, zelf dr kleren uitzoeken (keuze wel beperkt) enz. Van de week heeft ze vlinder vlakbij gehad en een kikkertje van heel dichtbij gezien dus nu is vlinder en kikker thema. We lopen zo veel mogelijk mee in dr interesse en beleving. We merken daarmee wel dat ze een stuk rustiger is en minder gefrustreerd.

Oostindische doofheid is wel een ding en "nee" is voor dovemans oren. Diepe diep zucht en kiezen tussen voorkomen of volhouden. Sommige gevechten voorkom ik, andere ga ik bewust aan (of zijn niet te voorkomen). Uitleggen, uitleggen, volhouden en consequent blijven, 1x van een nee een ja maken en je hangt.

Alle deuren zitten hier op cilinderslot, man had t even niet in de gaten en van slot gehouden mevrouw ging de kat wel even naar buiten laten. Hardstikke lief en goed bedoeld, maar de glijbaan is de huidige hit en de speeltuin zit hiernaast, 1 bui en ze staat buiten en ze komen nog wel eens vrij pittig de hoek om met de auto's.

Aan de positieve kant: we worden kampioen pokeren en een gratis spoedcursus mindfullness en geduld.