Ik ben wel benieuwd wat jullie 10/11 jarige zo op een vakantie dag doet. Mijn oudste van 10 heeft echt ineens een hele korte spanningsboog alles wat hij gaat doen duurt niet langer dan 10 min. Zijn interesse om hem heen is echt 0, hij wil niks meer en voelt zich overal te oud voor. Zijn dag ziet er ongeveer zo uit: Hij wordt wakker en kijkt tv, gaat zich aankleden en komt ontbijten. Pakt zijn step en gaat kijken of er iemand buiten is. Komt 2 min later weer naar binnen en pakt zijn telefoon. Daarna begint hetzelfde riedeltje weer Hij heeft schermtijd dus op is op maar zijn telefoon is heel belangrijk. De hele dag draait hij om die van hem of van een ander heen. Hij heeft 1 vriendje met wie hij veel optrekt en hij doet precies hetzelfde maar heeft wel interesse in andere dingen. Als ik wat wil ondernemen bijv zwembad, strand, bios, centrum, lunchen, (binnen)speeltuin dan is het altijd stom en wil hij niet mee. Daardoor verpest hij meteen mijn zin dus dat maakt het zo lastig.. we gaan wel maar daardoor plan ik wat voorzichtiger. Ieder uitstapje gaat namelijk met gedoe. Ik ben benieuwd, is het ‘normaal’ 10 jarig gedrag? En anders ben ik heel benieuwd hoe ik dit weer een beetje positief kan gaan draaien want we lopen behoorlijk vast. Tips zijn heel erg welkom
Soms nemen we een vriendje mee als we bijv een ijsje gaan halen of naar de skatebaan in de buurt gaan. Een hele dag een vriendje mee (Naar het water bijv) zie ik zelf eigenlijk niet zo zitten om meerdere redenen. Ik raak daar vrij gestrest van omdat het als een grote verantwoordelijkheid voelt. Eigenlijk is het ook nooit echt nodig geweest omdat mijn jongens 2 jaar schelen en altijd heel goed met elkaar konden spelen. Dat is iets wat de laatste maanden minder goed gaat. Nu ik het zo opschrijf zouden we daar zeker iets mee kunnen gaan doen. Wij beiden vinden het altijd heel fijn om met het gezin op pad te gaan maar dat moeten we misschien anders invullen. Dank voor je reactie!
Ja het is ook zeker fijn om met het gezin op pad te gaan. Vinden wij idd ook, mag soms best een vriendin mee, maar soms ook even niet. Wij hebben meer het probleem met leeftijdsverschil (dochters zijn 6 en 12). Herken ook echt dat je geen zin meer hebt als er altijd maar negatief op plannen gereageerd wordt, dat heb ik ook. Maar meestal vind ze het wel leuk als we ergens zijn, is dat bij jouw zoon niet zo?
Nee, eenmaal daar kijkt hij meteen op de klok en vraagt constant of we al naar huis gaan. Hij kan zich niet over geven aan het moment en lekker gaan zwemmen/spelen en zich gewoon even lekker laten gaan. We vragen altijd of hij een cijfer voor die tijd wil geven en na die tijd, meestal is het dan een 3 en een 6.. Zelfs als wij zien dat hij zichtbaar plezier heeft gemaakt. Ik benoem dat altijd en bespreek dat ook met hem. Twee weken geleden zijn we spontaan op vakantie gegaan. Ik wilde de dagen thuis niet vullen met strijd en gedoe . In de vakantie zelf had hij veel zin maar eenmaal daar hing hij ook de hele tijd bij de tent om op zijn telefoon te willen gaan. Als hij dan even weg was naar bijv de speeltuin of het voetbalveld kwam hij na een minuut of 10/15 weer terug. Die telefoon/gamen is trouwens wel echt een groot ding voor hem. Hij heeft 1,5 uur schermtijd en ik weet dat hij bij en met vriendjes langer speelt. Als hij zijn spel niet speelt dan praat hij over zijn spel. In de ochtend is het het eerste wat hij zegt en in de avond het laatste wat hij wil bespreken. Ik vermoed ook dat dit aanpakken wel eens de oplossing kan zijn in de rest van zijn gedrag?! Maar waar die je goed aan, wat mag je verwachten en wat is eerlijk aan schermtijd.
Ik vrees ook dat ‘wij’ wellicht wat ouderwets zijn als het gaat om schermpjes... Hoewel ik aan mijn dochter ook merk dat ze vervelender ed wordt als ze veel op een scherm zit! Het gedrag wat je beschrijft herken ik heel erg... Lekker puberaal, volgens mij. Mijn dochter vindt foto’s maken gelukkig leuk, ze is nu bv. met haar fototoestel erop uit om foto’s te maken. En actieve, nieuwe dingen vindt ze vaak ook wel leuk. Vanochtend heeft ze bv. gesuppt. En attractieparken als Walibi vindt ze geweldig (maar ik hoef daar niet dagelijks of wekelijks naar toe, zeker nu niet ).
Bij onze oudste is het exact hetzelfde, de middelste die kan hem beter bezighouden. Zwembad :saai Spelletje :saai Speelstraat (afgesloten straat in onze wijk) : saai Fietsen in de wijk :saai Wil je dat er iemand komt spelen :neen saai. Wat wil je dan wel doen? Dan komen er altijd van die zaken uit, die gewoon niet direct kunnen. Met nonkel met de boot varen, naar de zee, naar familie in Antwerpen,... Ik zeg dat dan ook en stel dan voor een spelletje te doen of de vuurschaal aan te steken of pannenkoeken bakken,.. Dan kijkt hij mij aan alsof ik kweni wat zeg en vraagt of er ook leuke dingen tussen zitten Hij zit zich dan te vervelen en zagen of hij op de PlayStation of tablet mag.
@NiekeKris Actieve dingen probeer ik ook te stimuleren maar gister draaide een potje voetbal Binnen 15 min uit op ruzie. Draag jij bij je dochter dan de optie aan om bijv foto’s te maken of verzint ze dat zelf? Ik draag namelijk van alles aan, echt leuke dingen maar op alles wat ik zeg is het antwoord nee echt zo verwend en irritant.
@Neuzeke precies dat ja! En wat ik zo jammer vindt, hij neemt zijn broertje mee in het negatieve gedrag. Hij merkt ook dat het vooral aan hem ligt (sneu!) en noemt zich dan het kutste kind van de wereldbol Pfff
Als ik het aandraag is het ook standaard ‘nee’ (behalve op iets als Walibi, vermoed ik ). Ze heeft een boek met ideeën om foto’s te maken, dat werkt wel. En soms komt van het een het ander. Een buurjongetje en -meisje hier zijn regelmatig gewillig model, dus dan speelt ze ook meteen een soort van samen. Als ze blijft zeggen dat ze zich verveelt, noem ik meestal wat klusjes op die nog moeten gebeuren en dat ze die mag doen als ze blijft zeuren, dan weet ze meestal toch wel wat te bedenken. Werkt niet altijd, hoor, was het maar zo’n feest.
Mijn 11 (bijna 12 jarige) is wel geen typische pre puber denk ik, maar op een vakantiedag is ze zo ongeveer de hele dag buiten en wisselt dat af met kleuren en tekenen. Maar qua uitstapjes wordt zij van het meeste ook nog heel erg blij.
dat klinkt echt heerlijk!! speeltuin, kleuren enz is allemaal stom. Zelfs pizza’s maken is stom Mijn zoon is pas 10 (feb) maar speelt veel met oudere kinderen. Het is nooit een speelkind geweest maar vermaakte zich wel altijd oké. Begin Corona tijd ging het nog perfect maar daarna is het volledig omgedraaid. Wat daarvan de reden is weet ik niet en krijg ik er ook niet uit.
Lastig! Ik hoor het om mij heen ook wel hoor. Hier zijn schermtijden wel duidelijk afgekaderd dus daar wordt weinig om gezeurd.
Ik denk dat het wel wat bij de leeftijd kan horen en mss ook het karakter een beetje. Ikzelf vind bijvoorbeeld heel veel dingen saai en verveel mij bijzonder snel. Het laatste dierentuin bezoek vonden zowel de oudste als ik totaal niet leuk. Het blijft uiteindelijk ook wandelen en kijken. Onze oudste die zegt dat dan ook, wat een geld verspilling, betalen om zelf te wandelen. Schermtijd is hier ook heel duidelijk en zagen helpt niet maar dat kan onze oudste niet schelen. Die herhaalt, herhaalt, herhaalt...
Hier helpt het wel iets, maar zeker niet volledig. Er van uitgaande dat het toch de puberteit is, die komt nu eenmaal ‘opeens’ op een bepaald moment en verloopt bij de een anders dan bij de ander. Mijn oudste is zeker aan het (pre)puberen en haar telefoon is pas sinds een paar maanden vrijwel dagelijks een discussiepunt. Daarvoor vergat ze hem rustig weken lang, maar nu dus niet meer. Ik merk het ook aan andere dingen, ze verandert (zowel qua uiterlijk als innerlijk). Dat houd je toch niet tegen.
Idd. Je kan dat niet tegenhouden. Onze oudste is ook heel erg aan het veranderen op alle vlakken en dat hoort er nu eenmaal bij. GSM is hier nog geen gedoe maar dat komt. Hier is het vooral fortnite gedoe.
Hier juist eigenlijk geen limiet op schermtijd en moet zeggen dat ik dat dus echt ontzettend veel vind schelen. We hebben er geen gezeur meer over. Het enige wat ik vraag is dat ze niet de hele dag erop zitten en daar zelf wat verantwoordelijkheid in nemen. Zoon van 12 (bijna) 13 gamed van 10-12, gaat dan voetballen of zwemmen met zijn vrienden. In de avond ook voetballen of zoals gisteren hadden ze zelf een feestje georganiseerd. Allemaal hadden ze wat geld meegenomen en lekkere dingen gehaald, muziek erbij. Dochter van 10, bijna 11, knutselt vooral heel veel of speelt met haar beste vriendin, gaat dan cakejes bakken, trampoline, zwemmen. In de avond gaat, zij wat langer op haar scherm. Zij gebruikt haar telefoon ook om op pinterest knutselwerkjes op te zoeken. Ze zijn wel altijd enthousiast over uitjes, dus dat herken ik niet. Ook de puber kan dat altijd wel waarderen. We overleggen wel altijd wat we gaan doen, zelf vind ik ook niet alles leuk. Maar hier werkt het loslaten van schermtijd, dus echt heel erg goed, maar vast niet voor iedereen.
Mijn oudste kan zichzelf ook niet heel goed vermaken, maar met vrienden gaat het goed en hij wil ook heel graag dingen met ons doen. Als we op vakantie hem zijn gang laten gaan zonder dus vriendjes om hem heen, wordt het ook telefoon hangen. We gaan dan vaak een stukje fietsen, man en zoon hebben een dag Mountainbikes gehuurd, wat we ook nog een keer gaan doen is wat ik laatst zag bij iemand, een muntstuk meenemen en bij elke kruising kop/munt doen en maar zien waar we uitkomen. En 10 is natuurlijk wel een beetje een leeftijd waarop een buurt speeltuin ook niet echt heel interessant meer is. Sport hij verder ook? Nog andere hobby's dan gamen?
Lastige leeftijd: te klein voor het tafellaken en te groot voor het servet. Ik denk dat het een fase is, waar je doorheen moet. En laaaaaaaaaaange fase.