Los laten.. Wie? Vooral hoe?

Hoi Laura,

Ik kan niet echt een antwoord geven op je vraag, anders dan wat ik zelf doe om het te proberen (en lees proberen, want het lukt me niet om 100% los te laten).

veel afleiding zoeken, het stoppen met temperaturen heeft me rust gegeven. Evenals de onderzoeken waaruit bleek dat wij helemaal in orde waren.

Ik denk dat het een kwestie is van dingen proberen wat voor jou werkt. Je kan voorlopig eens stoppen met ovulatietesten en berekenen.. misschien helpt het.

Er zal geen 1 duidelijk antwoord zijn zo moet je het doen (en als dat er wel is, ben ik er ook wel nieuwsgierig naar! )

Ik weet hoe je je voelt, niet met de miskraam, maar wel met 1,5 jaar proberen!

 

Pfff, ik werd levensmoe van al die goedbedoelde adviezen over "loslaten". Dat werkt soms bij vrouwen die onbegrepen verminderd vruchtbaar zijn. Maar of het ook daadwerkelijk echt geholpen heeft of dat het toeval is, dat zal men nooit weten. Ik ben een aantal keer zwanger geweest en ik kan je vertellen dat ik het NOOIT los heb gelaten, wat natuurlijk ook lastig is als je in de mmm zit.

Ik denk persoonlijk dat als de wens zo sterk is, loslaten bijna niet kan. Wel ten dele, misschien een paar uur per dag of zelfs een paar dagen per maand. Maar er helemaal niet meer mee bezig zijn, zeker tussen eisprong en NOD? Ik heb er een hard hoofd in. Wellicht zullen er dames zijn met andere ervaringen, maar ik kan het me gewoon niet voorstellen.

Het enige dat ik je zou kunnen adviseren is inderdaad even niet meer testen, tenzij dat frustraties oproept omdat je misschien gaat balen dat je mogelijk je ei gemist hebt. Ook véél afleiding zoeken en je agenda vol plannen met leuke activiteiten. En proberen extra te genieten van dingen die je nog mag en kunt omdat je niet zwanger bent. Als is dat laatste natuurlijk heel relatief..

Ik hoop voor je dat je snel een goede zwangerschap mag hebben!!

 

Hier ook een loslater. In nov MA gehad. Daarna getwijfeld wel of niet verder gaan (emotioneel en praktisch, kans op carrièrekans die niet echt goede combi is met baby). Uiteindelijk gekozen voor carrièrekans onder mom laten we dat eerst proberen, wordt ik t niet dan gaan we er weer voor. Loslaten was voor ons stoppen met ovutesten en even plan maken voor half jaar (voorbereiding sollicitatie, vakantie gevoekt die niet babyproof is). Lang verhaal kort maken: eind maart de andere functie gekregen en do ontdekt dat ik zwanger ben.

Dikke vette oeps want kan eigenlijk niet, m'n baas gaat niet happy zijn, maar tis zo welkom! En ken nog 2 vriendinnen met soortgelijk verhaal. Loslaten is niet makkelijk, je moet ook echt ff andere focus vinden! En 100% loslaten lukt nooit, een kinderwens verdwijnt niet maar er rustiger instaan, geloven dat die positieve test echt komt dit jaar en genieten van de dingen in t leven zonder een kleintje helpt iig wel!

Succes meis, weet zeker dat jouw positieve test komt!

 

Moeilijk is het om het los te laten. Ik ben deze maand gestopt met ovulatie testen en ik merk echt dat het mij heel veel rust geeft ben er dan toch wat minder mee bezig. Veel leuke dingen doen.komt vast allemaal wel goed!

 

Beste Lauraw25,

Helemaal loslaten is mij nooit echt gelukt. Maar ik vond het wel gaandeweg makkelijker worden. Ik zie het meer als een proces van ienieminiestapjes en niet iets dat je van de ene op de andere dag kan besluiten. Ik geloof er eerlijk gezegd ook niet zo in. Je hoort alleen de verhalen van mensen bij wie het wel gelukt is, maar al die mensen die het hebben losgelaten en toen niet zwanger zijn geworden, hoor je niet.

Afleiding zoeken heeft mij wel erg geholpen. En nu ik zwanger bent, ben ik al het leed vergeten Heel veel sterkte!

 

Bij mij geen loslaten omdat er elke maand een teleurstelling is, maar wel loslaten dat ik niet elke maand menstrueer en dus ook niet elke maand een kans krijg. Mijn laatste cyclus was 105.
In die 3 maanden heb ik ook echt geprobeerd er niet mee bezig te zijn.
Gestopt met temperaturen, geen eventuele eisprong proberen te vinden, maar ook niet meer op dit forum lezen, niet meer het tijdschrift 'kinderen' lezen die ik altijd van mams krijgt als ze m uit heeft.
Kortom: bezig zijn met het leven dat ik leidde voordat ik bezig was met zwanger raken.

Dat is me 3 maanden goed gelukt. Elk gesprek over kinderen/babys ging ik met vriendinnen/partner uit de weg, flink op mijn werk gestort.
Maar wel bij elke toiletgang een domper dat er nog steeds geen menstruatie was.

Tot deze menstruatie na 105 dagen ineens wel kwam. En toen kon ik het niet meer wegdrukken en ben ik naar de huisarts geweest, en we mogen over 4 weken naar de gyn.

Ik mag niet klagen, het is nog geen jaar geleden dat we gestopt zijn met de pil. Maar wat gewoon enorm rot voelt is dat ik in dat hele jaar nog geen enkele eisprong heb gevonden. Ondanks alle ovulatie testen en het temperaturen. Gewoon geen enkele poging kunnen doen.
Niet aftellen tot de eisprong, niet aftellen tot het testen, gewoon in het duister tasten hoelang de cyclus gaat duren.

Sterkte met het verwerken van de miskraam, en ik hoop dat het 'loslaten' gaat lukken. Mij hielp het wel, ik was een stuk minder onrustig en teleurgesteld

 

Ik kan het ook niet los laten. Je wilt een kindje zo graag en wilt niet opgeven.

Bij mij is het verhaal vergelijkbaar. In jan '13 gestopt met de pil en precies een jaar later zwanger. Helaas werd het een miskraam bij 9 weken. En nu opnieuw beginnen...

Ik probeer afleiding te zoeken maar het lukt niet helemaal. Je bent toch de hele tijd bezig in je hoofd met zwanger raken. Overal zie je zwangere vrouwen, kindjes... en dat laat je alleen maar denken dat je nog steeds lege handen hebt

 

Hoi meid

Hier ook een positief einde na het 'loslaten'. Na bijna een jaar proberen waren we eindelijk zwanger, maar toen we op controle gingen na 9 weken bleek het vruchtje gestopt te zijn met groeien rond 6 weken. Een hele zware dobber om te verwerken.
Nadat m'n cyclus zich hersteld had besloten we om verder te gaan om na te kijken of alles wel in orde was. Moest toen beginnen met clomid omdat ik zo'n lange cyclussen had en ik kreeg ook een pregnyl spuit zodat ik een eisprong kreeg.
In februari '13 gingen we onze laatste cyclus in waarin we het zelf gingen proberen (de gesprekken van IUI waren rond en we hadden besloten om daar na deze cyclus dan ook mee te beginnen) en we zijn toen een week op skivakantie geweest. Alles losgelaten, nergens aan gedacht, lekker ontspannen en de week nadien kreeg ik de pregnyl. 2 eitjes zaten er klaar en we hadden dus een dubbele kans. Maar ook wij dachten dat het niet zou lukken, want waarom nu ineens wel als we al zo lang bezig waren. Toch is het toen gelukt, zonder IUI. En we kregen zelfs 2 prutskes. Ik ben er zelf nog steeds van overtuigd dat het kwam omdat we op vakantie geweest waren en we alles 'losgelaten' hadden.
Maar zoals hierboven al staat, echt loslaten kan je niet. Je gedachten staan op een kindje en elke maand extra is er 1 te veel!
Hopelijk komt jullie droom snel uit. Veel succes meid!

Knuffel

 

Loslaten.. een wens loslaten is niet te doen.
Je kunt het pas loslaten als het vervuld is (of misschien als je in de overgang komt ofzo). Denk ik..
Ik vond het heel erg lastig. In de maand dat ik dacht en nu ga ik er niet mee bezig zijn. Alles de deur uit, geen forum meer echt helemaal niets.. toen was ik zwanger van mijn dochter. Ik deed nog even een testje voor de vorm omdat ik maar niet ongesteld werd.
Maar dat heeft vast niets met het loslaten te maken.

Sterkte! ik hoop dat je wens snel in vervulling gaat.

 

Loslaten is moeilijk. Iedere maand die niet gelukt is verwen ik mezelf met iets wat ik graag eet en anders niet meer zou mogen eten en een paar goeie biertjes. Dat is de enige keer om de 1,5maand dat ik niet wil rijden als we weggaan. Vanaf dat ik weet dat mijn eisprong er geweest is wordt er geen alcohol meer gedronken of toch max 1 glas (als er iets te vieren valt).
Het blijft iedere maand een teleurstelling maar heb er ondertussen wel al beter leren met omgaan. Behalve deze maand is een ramp.
Zit ik hier nu te wenen omdat mijn ei dit weekend niet gesprongen is, en ik hier al had moeten zitten met een ton die op springen staat of een babytje of aan het bevallen zijn. Volgende maand zal het wel weer beter gaan denk ik hoop ik.

 

Na een grote teleurstelling deze maand ga ik het de komende maand ook "loslaten " maar dat is omdat het de komende ronde geen kans heeft. Mijn man en ik zijn niet samen rond mijn eisprong, dus voor mij geen ovulatie testen, temperaturen en zwangerschapspaguna deze maand... Hopelijk kan ik het op deze manier wel een maandje loslaten maar normal gesproken probeer ik heel hard nuchter te zijn en het los te laten maar kan ik niet. Onbewust weet ik precies hoeveel dagen t nog is tot eisprong, wanneer ik ongesteld word etc....

 

Hier nog iemand die het niet kan loslaten. Ik ben pas 2,5 mnd bezig maar de tijd heeft nog nooit zo lang geduurd!

Eerste menstruatie kwam pas na 58 dgn. En dan ook nog maar 2 dgn. De reden dat ik ooit aan de pil ging was juist een hele heftige menstruatie van zeker 7 dagen! Wel regelmatig. Maar nu? Wanneer komt de volgende menstruatie? Ik vind het maar niks dat ik daar geen invloed op heb. Het wachten duurt dan zolang!

Oja en een bekende die ongeveer tegelijk gestopt is met de pil en vrolijk aankondigd al 8 weken zwanger te zijn helpt ook niet.... ze "voelde" het gewoon.... pfff, hoe doe je dat dan??? Het voelen... ik voel vrij weinig hoor hahaha.

Ben zelf een medicus maar ook dat helpt niks. Moeder natuur doet toch wat ze zelf wil. En met elk krampje beredeneren ben ik tot nu toe ook niks opgeschoten. Ik hou van wijntjes dus eens in de mnd testen vind ik wel zo verantwoord tegenover een baby in wording maar het zorgt er ook voor dat je het niet kunt loslaten. Ook het foliumzuur wat je dagelijks in neemt herinnert je er ook weer aan.

Loslaten is een zeer rekbaar begrip....

 

Ach meid laat het toch los. Ik heb van die en die gehoord dat ze toen ineens plop zwanger waren.

Nou ik geloof er niet in.
Nu zitten we in de mmm en in december helaas een mk gehad.
Ik zou wel willen weten hoe je het los moet laten.

Succes!

 

Intens lijkt me, zo'n traject. "Probeer het toch te vergeten" is dan echt de meest simpele opmerking die iemand kan maken. Al helemaal als het van een vrouw komt. Sterkte aankomende tijd!

 

Hoi. Hier ook geprobeerd 'los te laten'. Ik wilde al twee jaar een kindje, misschien wel drie jaar - dus wel een andere reden om 'los te laten'... maar mijn vriend was er niet aan toe. Toen hij eindelijk zei dat hij het ook wel wilde, werd mijn menstruatie onregelmatig en om me heen raakte iedereen maar zwanger (want zo lijkt het dan...)... Na zo'n 8 maanden aanmodderen (ik weet het sommigen veel langer) ben ik gewoon lekker dingen gaan plannen waarvoor een zwangerschap niet handig was... weekendjes weg met vriendinnen en wijn etc. En daarnaast ben ik weggebleven van het NOD forum. Ik was zelfs bijna vergeten dat ik in een weekend vruchtbaar zou zijn en we hebben nog snel een keer geklust, maar vooral ook omdat we elkaar zo leuk vinden... daarna weer verder gegaan met al die leuke afspraakjes, tot ineens een vriendinnenweekend heel dichtbij kwam en ik me realiseerde dat ik nog steeds niet ongesteld was... en ja hoor...
Natuurlijk lukt het ook niet iedereen op deze manier, maar even wegblijven van dit forum helpt echt leek wel. Het werd zo'n gewoonte om de spanning van anderen ook mee te nemen in je eigen situatie. En ook dat dingen plannen waarbij je of zou gaan sporten, of alcohol moet drinken of uit eten gaan...

 

tsja loslaten, dat lijkt een big deal, omdat we allemaal de verhalen kennen van ' toen ik het losliet...en kijk nu een nu heb ik er 3'
Dus stiekem denken we nu allemaal, als ik het kan loslaten heb ik meer kans om zwanger te raken. It's messing with your mind en alleen dat maakt al dat je er weer mee bezig bent. Het is frustrerend en buitengewoon moeilijk want je wil zo graag. Ik denk dat we allemaal honderden keren denken 'ik laat het los' en als je dan een keer zwanger raakt denk je, ja zie je wel het hielp toch! Terwijl je voor het gemak vergeet dat dit 99 keer niet werkte.

'Loslaten' zoals het zo mooi heet is denk ik iets waar je aan toe moet zijn en het komt en het gaat. Ik probeer er ook minder mee bezig te zijn. Ik dacht dat doe ik even een maandje, maar dat blijkt minder gemakkelijk dan gedacht. Toch wil ik echt even een soort rust in mijn hoofd. Niet dat ik moet zwanger worden want ik wil zo graag, maar ik wil graag zwanger worden en hopelijk gebeurd het een keer binnenkort.
Het voelt voor mij als een soort afkicken en ik probeer stapje bij beetje de boel tot rust te brengen in mijn hoofd door dingen niet meer op te zoeken, niet te tempen, minder op het forum, ook geen app bij houden wanneer ik ongesteld, wordt want dan kan ik ook bedenken wanneer mijn vruchtbare dagen zijn en ik wil nu eigenlijk gewoon eens een aantal maanden vrijen wanneer ik echt zin heb ipv altijd in je achterhoofd wanneer je vruchtbaar kan zijn. En geen rekening houden met bepaald eten of drinken want wel of niet mag (en nee ik gooi niet ineens een fles achterover). Het is een proces en ik heb niet de illusie dat de wens weg gaat, alleen probeer ik mijzelf even niet meer gek te maken met van alles. Ik zie deze aankomende maanden wel wanneer ik ongesteld word en dan hopelijk een keertje niet.
En na die pauze zien we wel weer verder....

 

Pff, loslaten. Kon ik het maar. Een jaar geleden hebben we besloten dat ik zou stoppen met de pil. In oktober zwanger, miskraam. Januari hetzelfde verhaal. Het idee dat ik nu 7 maanden zwanger had kunnen zijn, trek ik echt even niet meer.

Loslaten zou fijn zijn, maar controlfreak als ik ben geloof ik niet dat me dat gaat lukken. Mijn onregelmatige en lange cyclus helpt hier ook niet aan mee. Ik durf niet alles los te laten uit angst dat ik mijn vruchtbare periodes mis. De volgende kans doet zich immers pas zo'n 2 maanden later voor. Gisteravond weer ongesteld geworden en zit nu echt in een dipje.... Ik vind het zo vreselijk frusterend en het voelt zo oneerlijk: het lijkt of iedereen in mijn omgeving zwanger wordt door alleen maar naar haar man te kijken. Sorry hoor, relativeren is op dit moment niet mijn sterkste punt en ik moest dit even van me afschrijven. Zucht.