Hallo Allemaal, ik wist niet goed in welk forum ik dit moest plaatsen maar vond het wel passen bij een kinderwens. Ik ben een vrouw van 28 jaar en zwanger van een 2e kindje. Vanaf kind af aan heb ik altijd geweten dat ik graag een groot gezin wilde hebben. Een stuk of 5 kinderen leek me geweldig. Toen ik bij mijn man kwam wist ik dat hij er absoluut niet zoveel wilde. Hij zei in eerste instantie dat hij 1 leuk vond en ik heb toen direct aangegeven dat dit niet genoeg is. Hij reageerde toen zeer flexibel en gaf aan dat het er dan ook wel meer konden worden. Na de eerste wist ik dat ik de tweede er graag niet te lang achteraan zou willen vooral om nog een 3e kind te kunnen krijgen. Ik heb bij mijn man aangegeven dat ik heel graag een 3e wil. Hij wil geen derde kind. We hebben er de laatste tijd veel over gesproken. Hij blijft alleen maar roepen dat hij er niet gelukkig van wordt als er een 3e kind komt. Ik wilde graag een echte onderbouwde reden en niet alleen dat hij het gewoon niet wil. Nu hebben we afgelopen weekend er een behoorlijke ruzie over gehad. Hij heeft toen aangegeven dat hij ons 2e kindje genoeg vindt. Hij wil zijn vrije tijd houden en niet te veel bezig zijn met kinderen. Dit terwijl ik eigenlijk alles doe met onze kleine. Hij hoeft niets te doen en heeft al een zeer vrij leven. Ik besteed graag aandacht aan mijn kind en vind het geen probleem dat dit voor mij veel tijd kost. Hij werkt veel en graag en is overdag en 's avonds altijd aan het werk. Dus het werk van de kinderen merkt hij niet eens. En bovendien zie ik hem enorm genieten van ons kind. Hij zegt nu dat hij kinderen niet zo leuk vindt maar roept ondertussen steeds hoe geweldig ons kind is. Hij geeft ook vaak aan hoe hij geniet van de kleine. Ik kan dus niet geloven dat hij er echt geen een meer wil. Maar wat moet ik nu doen? Ik wil echt heel graag nog 1 na deze. Ik word zeer verdrietig van het idee dat er geen 3e komt. Hij geeft aan dat hij wil dat ik gelukkig ben en dat ben ik met 3 kinderen. Vind het zo dubbel dat hij enerzijds zegt dat hij wil dat ik gelukkig ben en tegelijk datgene wat mij het meest gelukkig maakt niet wil. Hoor graag jullie ideeen en meningen.
Dat hij aangeeft niet gelukkig te worden van een derde lijkt mij een goede reden om geen derde kindje te krijgen. Sorry vindt het vrij egoïstisch van je om ruzie te gaan maken over een 3e terwijl hij bij begin al heeft aangegeven er maar 1 te willen, en voor jou akkoord is gegaan met een 2e.
Vervelend dat het een discussiepunt is tussen jullie, maar jullie wisten van te voren dat jullie daarin verschilde en ik denk ook dat dit problemen zal gaan geven in de relatie als ik het zo lees. Mag ik vragen wat jou onderbouwde reden is om 3 of meer kinderen te krijgen? Ik kan alleen maar zeggen, zorg dat jullie op een lijn komen wat dit betreft en misschien moet je blij wezen met wat je heb, wat je kan ook veel weggooien om perse een derde kind te willen.
Om eerlijk te zijn vind ik je verhaal onbegrijpelijk. Ten 1ste ben je zwanger van je 2de, oftewel hormonen op en top en een nieuw leventje voor je. Waarom begin je er niet pas over als je de 2de hebt? Ten 2de het lijkt erop dat je gewoon niet wil accepteren dat hij er niet meer wil hebben. Er gaan zo gauw relaties kapot door meningsverschillen waar ze niet uit komen, het is geven en nemen en soms ook gewoon stil houden en zien hoe het loopt. Advies: geniet van je zwangerschap en weer voor nu even tevreden met wat je hebt, helaas zijn er ook mensen die dit geluk niet/nog niet hebben.