Hi, Even een vraagje over de kleine van mijn neef en zijn vrouw. Hun kindje is 16 november geboren met 26 weken, extreem prematuur dus. Ze heeft een flinke dip gehad een tijdje terug (longontsteking), maar nu gaat het heel goed. Vanwege de verkoudheidsvirussen die nu overal in de lucht zweven mag ze pas in maart naar huis. Wij gaan op 23 september trouwen en ze zijn ook uitgenodigd. Ze willen op zich wel komen, maar volgens mijn tante wordt het dan het eerste uitje voor de kleine en ze wisten niet of dat nou wel zo verstandig was. Ik vond dit wel een beetje raar, ze is dan 10 maanden en als het goed is al een half jaar thuis, ik neem aan dat ze in de tussentijd ook wel ergens komt? Is het 'normaal' om zo voorzichtig te doen, of is het nog wat angst wat speelt door de afgelopen maanden. Er is ze onterecht flink wat schrik aangejaagd de afgelopen week, echt belachelijk, maar goed, kan me voorstellen dat ze daardoor wat angstig denken. Of zijn ze niet zo angstig en is dit ook het advies wat de meeste artsen ook geven en gaan jullie daar ook zo mee om? Het maakt mij overigens niet uit als ze niet zouden komen om deze reden, ze moeten doen wat het beste voelt en ik snap heel goed dat ze wat voorzichtiger zijn dan ouders met kindjes zonder medische geschiedenis. Wij zijn destijds niet op hun bruiloft geweest omdat Lisa toen een sonde had. Verder hebben we eigenlijk geen contact met elkaar, zien elkaar alleen op verjaardagen. Maar het verbaasde me gewoon, ben dus wel benieuwd of dat terecht is of niet.
Hm, 16 november geboren, ze zou pas geboren zijn op rond begin maart dus niet zo gek dat ze dan waarschijnlijk pas naar huis mag. Dit is heel normaal, tenminste als het goed gaat! Wanneer het dan goed gaat met haar, is het zoals bij een pasgeboren baby, maar dan nog iets kwetsbaarder. Zij heeft namelijk meer kans op blijvende schade aan haar longetjes wanneer ze een infectie krijgt, en ook veel meer kans op het RS virus. Maar de ouders hebben een flinke klap gehad, zij hebben bijna hun kind verloren en ook nu nog is dat gevaar niet helemaal geweken, aangezien zij nu 10 weken oud is, en dus pas 36 zwangerschapsweken oud. Daarom is zij nog erg teer. In september is zij dus eigenlijk niet 10 maanden, maar juist een heel kwetsbaar kindje (kwetsbaarder dan een voldragen kindje) van iets meer dan een half jaar oud. In september zal ze een stuk sterker zijn, en waarschijnlijk kunnen zij dan wel naar de bruiloft, misschien houden ouders een slag om de arm? Je vraag is of hen angst is aangepraat, of dat het een reele angst is. Ik kan je zeggen dat de angst reëel is. Wij moesten tot 2,5 maanden na zijn thuiskomst alle bezoek weren die verkouden was, mochten niet met hem naar de winkel etc. Dit was op het advies van de kinderarts, de huisarts en wijkverpleegkundige. Ik vond die periode erg moeilijk, eindelijk thuis, maar je kind toch niet ontspannen kunnen laten zien aan wie je allemaal wilt. het bezoek in de gaten houden of zij hun handen wel wasten, of zij verkouden waren of soms moesten we zelfs mensen wegsturen. Hij kreeg in die tijd ook dure prikken van 900 euro per maand, om de kans dat hij het RS virus zou krijgen kleiner te maken, een beetje om je een beeld te geven van de ernst van de situatie. Toen hij 10 maanden oud was, dus eigenlijk 7 maanden, deden wij heel veel met hem. Toen hij 4,5 maanden oud was gingen wij voor het eerst met hem de stad in, het was toen zomer dus daarom kon het wel. Met 6 maanden ging hij naar het KDV voor het eerst. Maar dit is per kind verschillend. Ik denk dat ouders een slag om de arm houden en willen kijken hoe hun kind zich ontwikkeld. Ik hoop voor hen dat het goed blijft gaan. Fijn dat je vraag stelde zonder het zelf in te vullen voor hen.
Tja moeilijk om daar een oordeel over te geven. Sluit me aan bij ons kleintje. Echter als het kindje 10 maanden is, en de gezondheid etc gaat prima dan zie ik eerlijk gezegd geen problemen om naar jullie trouwerij te gaan. Wij hebben ook geen bezoek gehad in het begin, onze jongens zijn geboren met 28 weken. En zijn in november thuis gekomen. Tja dat zijn echt de maanden dat er van alles heerst dus daar waren wij wel voorzichtig mee geweest. Misschien zit hun angst er heel erg in, wat logisch is natuurlijk. Het is niet niks wat hun kleintje heeft meegemaakt. Iedere ouder van een prematuren kindje gaat er anders mee om.
Bedankt voor jullie antwoorden. Ik heb er zelf ook echt geen mening over, omdat ik er zelf niet zoveel vanaf weet, wel dat ze een stuk kwetsbaarder zijn. Ik had geen idee tot hoelang je heel voorzichtig moet zijn, maar ik vind 10 maanden wel lang, ik dacht dus dat het wel iets korter was, wat misschien ook wel zo is dus. Maar het belangrijkste is dat ze natuurlijk kijken hoe zij eronder is (o.a. haar weerstand) en natuurlijk hoe ze het zelf vinden, ik denk dat het voor hun ook nog niet in te schatten is hoe het straks is als ze thuis is, ik hoop dat het allemaal meevalt. Maar ik vind het dus heel logisch dat ze een slag om de arm houden, ik had ook niet anders verwacht, eerst maar eens de kleine mee naar huis nemen en daar hun draai een beetje vinden. Het was trouwens niet echt mijn vraag of de angst is aangepraat, want ik geloof/hoop dat ze echt wel goed advies krijgen van het ziekenhuis en als die een bepaald advies geven, zal dat wel een goed advies zijn neem ik aan. Alleen zijn er afgelopen week wat fouten gemaakt wat betreft medische info over hun dochter, waardoor ze flink in angst/spanning hebben gezeten. Dat moet nog bezinken natuurlijk, net zoals de rest van de afgelopen 2,5 maand... En ik schreef dat ze pas in maart naar huis mag, op zich is dat natuurlijk helemaal niet 'pas', maar als het voorjaar/zomer was geweest had ze hoogstwaarschijnlijk een paar weken eerder naar huis gemogen.
Mijn dochter is ook extreem prematuur en ze is in juni geboren. In september naar huis. Zo rond april/mei ben ik pas met haar naar feestjes, verjaardagen ed geweest. Tuurlijk kom je in die tussen tijd ook wel ergens anders je moet toch boodschappen doen. Maar das was zo'n beetje ons enige uitje. Als ik bezoek kreeg mocht diegene ook niet een beetje verkouden zijn, kuchten oid. Kindjes die zo vroeg geboren zijn kunnen heel ernstig ziek worden omdat ze veel kwetsbaarder zijn dan "normale" baby's. Mijn dochter had/heeft ook BPD dus haar longen waren heel erg kwetsbaar. Wij kregen ook een hele lijst met dingen die we moesten vermijden. Ik vind het wel erg goed dat je het hier eventjes vraagt. Ik stuitte veel op mensen die er absoluut geen begrip voor hadden en het overdreven vonden. Groetjes
Over virussen e.d. is alles al gezegd. Wat we bijna vergeten, is dat (extreem) prematuur geboren kindjes vaak zeer prikkelgevoelig zijn. Een bruiloft zou voor dit kindje misschien qua gezondheid niet eens zoveel inpact hebben, maar wel qua prikkels. Ik vind het heel verstandig van de ouders dat ze een slag om de arm houden. Op dit moment kunnen ze echt nog niet zo ver vooruit kijken. Iedere dag is er 1 en dat gaat nog even door als ze thuiskomen. Als je graag wilt weten hoe je het beste met deze situatie om kunt gaan (ook straks als ze thuis zijn), kijk dan eens op de site die je kunt vinden onder de link in mijn handtekening. Daar staat informatie voor mensen in de omgeving van een prematuurgeboren kindje.
Dat schreef ik inderdaad al, ze moeten goed naar haar kijken en niet alleen qua gezondheid, maar ook of die drukte wel goed is. Erg fijn jullie adviezen, zo heel overdreven is het dus niet, alhoewel ik het nooit overdreven vind als ouders zich er niet prettig bij voelen. Ook al zou het misschien prima kunnen, iedereen moet zich er prettig bij voelen. Maar ik had het niet zo 'extreem' verwacht eigenlijk, als een kindje al bijna 1 jaar is. Ik heb niet direct contact met ze (behalve het geboortekaartje dat we hebben gekregen en het kaartje dat we daarop hebben gestuurd), alles gaat via via. Ik heb verder ook helemaal niet zoveel met ze (anders hadden we wel meer contact gehad uiteraard ), maar goed, ze zijn natuurlijk wel uitgenodigd, het is toch familie en ik heb ook niet iets tegen ze.