Hoi iedereen Hopelijk staat dit juist. Het gaat dan wel niet precies over de zwangerschap op zich maar heeft er wel wat mee te maken. Eigenlijk is dit begonnen bij de eerste zwangerschap... Wij hebben een Hondje A.iko, een chihuahua. Wellicht een kruising want hij is echt wel groter dan een gemiddelde chihuahua. Doet er eigenlijk niet echt toe Is altijd een bang beestje geweest en komt pas eenmaal hij iemand vertrouwt op de schoot. Voor de rest blaft hij enorm naar vreemden, en zou jammer genoeg zelf een snauw durven geven. Hij kwam altijd heel graag bij mij, lag dan op mijn schoot en vond het leuk om geaaid en vertroeteld te worden. Echter toen ik zwanger was van dochter merkte ik al snel op dat hij niet meer naar mij wou komen De hele zwangerschap hield hij afstand van mij en eenmaal bevallen verergerde dit alleen maar. Hij was bang van mij en al helemaal van de baby. Hebben toen ook wat problemen gehad met hem tegenover de baby, maar dit even terzijde (hiervoor gedragstherapeut meermaals langs geweest) Dus sindsdien kwam hij niet meer spontaan naar mij, en nu ik weer zwanger ben nog minder! Ik mag hem nog niet aankijken of hij krimpt ineen en gaat op zijn rug liggen. Loopt altijd weg van mij en als ik hem op mijn schoot roep of wil aaien dan is dat altijd heel laag tegen de grond en met staart tussen de poep. Hij zit dan ook niet langer dan 1min dicht bij mij. Ik vind dit erg erg jammer! Wil zo graag dat hij terug graag bij mij zit en met plezier bij mij komt zitten. Heb hem echt nog nooit iets misdaan en hoe ik er ook tegen doe, hij doet heel erg bang. Als mijn zus komt, dan huilt hij uit enthousiasme, loopt als een gek naar haar en doet van alles zodat zij hem zou strelen. Zou zo graag hebben dat hij dit ook weer bij mij doet. Komt dit ooit weer goed? En hoe kan er voor zorgen dat hij terug graag bij mij komt. Want ik weet het echt niet meer... x
Hij voelt natuurlijk aan dat er weer zo'n "enge baby" bij komt.... Hij is volgens mij enigszins gespannen/gestresst doordat je weer zwanger bent. Hij zal jou wel als oorzaak zien van zijn angst. Jij draagt immers die baby. Geen idee wat je kunt doen hieraan. Weer gedragstherapie? Of toch ook zo'n Feliway-spray of stopcontactding proberen wat rustgevende feromonen verspreid? Sommigen zweren daarbij, anderen zeggen dat het niet werkt. Ik weet het niet. Hoop dat iemand weet hoe je zo'n angst uit het beestje weet te halen.
Zou weer een gedragstherapeut in huis halen. En dan het liefst iemand die werkt met kalmerende signalen. Ergens is hij het vertrouwen verloren en dat moet je weer terug zien te winnen. Vind het altijd lastig om daar over te praten via een beeldscherm.
Ja heb er ook aan gedacht om weer een gedragstherapeut in te schakelen. Misschien eens een andere? Alleen heeft mijn vriend de hoop al zo beetje op gegeven. En als het aan hem lag dan gaat de hond weg. Maar we hebben dat beestje al van zijn 6weken (hij wordt er deze maand 6jaar) dus ben ondanks alles toch erg gehecht aan hem he. Dus het probleem zit hem nu vooral dat mijn vriend niet weer geld wil uitgeven aan een therapeut. Dus hoopte ik hier ervaringen te lezen en tips.
Ik hoop dat hij ouder was dan 6 wk toen je hem ophaalde, want dat mag niet eens..7wk is wettelijk verplicht en liever nog ouder. Mijn collega is hondengedragstherapeute en die ziet heel veel problemen bij honden die te vroeg uit het nest zijn gehaald. Ik zou het inderdaad in die richting zoeken.
ik weet niet waar je woont maar als je beetje in de buurt van Brabant woont heb ik mis een tussen oplossing. vriendin van me is bijna afgestudeerd natuurdiergeneeskundige ze heeft nog dieren nodig voor haar afstudeerden en vraagt alleen een kleine vergoeding van evt homeopathische medicijnen. kijkt niet alleen naar de hond en zn gedraag maar ook naar de situatie heden en verleden. een andere vriendin van me heeft ze goed kunnen helpen met haar hond die bang was van vuurwerk en nog wat andere dingen. is ook begonnen tijdens haar zwangerschap. is wellicht een iets goedkopere oplossing en. andere insteek? als je het iets lijkt mag je me pb sturen
Is de hond naar je zus brengen geen optie? Je zegt dat hij altijd erg blij is om die te zien. Blijft ie toch in de familie en dichtbij. Snap dat het moeilijk is om afscheid te nemen maar het zou voor het hondje echt beter zijn denk ik. Hij is echt heel bang voor nieuwe mensen en ook dus baby's. Ik vraag mij af of weer een gedragstherapie zal helpen. Ik denk dat het voor je hondje en jou gezinnetje beter is om hem naar je zus te brengen als dit kan.
Hebben we ook aan gedacht. Alleen mijn zus woont terug in bij mijn vader en heeft al 2 honden... Daarom ziet ze het niet zitten, vooral men vader niet.
Lastig verhaal wat mijn tip zou zijn. Idd weer gedragdtherapeut en zeker iemand die werkt op eenrustige manier, geen hulpmiddelen niets dit werkt averechts. Daarbij zou je je hond kubneb ondersteunen doormiddel van valeriaan of adapter (feliway wat hierboven werd gezegd maar dan voor de hond) ik werk zelf in en dierspeciaalzaak en weet idd ook dat het bij heel veel honden baad heeft maat enkele niet, maar ik denk dat het voor jouhond wel heel fijn voelt omdat de hond idd te vroeg weg is gehaald. Gebeurd vaker maar is echt nog te vroeg ze drinken dan meestal nog 1 keer bij mams. Dus de moederhormoon zal wel heel fijn zijnom te kalmeren, dit mag icm de valeriaan (frama valeriaan complex, bach rescue) Daarbij zou ik proberen om ook weer de veryrouwen te winnen, neem de tijd ga op de grond zitten zodat jij ook wat kleiner ben ipv de grote mevrouw neem een hand snoepjes en wees enthousiast. Komt die naar je toe snoepje geven en heel vrolijk niet te hard goedzo roepen. Dat induiken betekend ook onderdanig dus je hond geegtwel aan dat deze onderaan staat. Als de baby er straks weer is ga je weer lekker op de grond zitten metde baby bij je en weer hand vol snoepjes en beloon hem lekker waarneer de hond intresse toont. Het is echt belangrijknu dat je positief aandacht geeft en ook echt beloont met het gedrag. Bij veel dierenwinkels zijn en snoepjes te koop ook inimienies voor kleinere honden, deze geven geen vol gevoel dus je kan een hoopgeven. Ik heb zdlf ook een chi deze was zelf nog maar net 4 maanf toen de baby kwam, was even 2 dagen bij me moeder (de nest waar ze uitkwam was bij me moeder. De pupies die we kregen hebben we allegehouden) ze kwam binnen en zag de baby en wist niet hoe snel ze weg moest rennen... Daarna kwam ze gelukkig snuffelen en ik heb ervoor gezorgd dat ik niet in de buurt was anders zou ze afleiden, daarna rustig erbij gaan zitten en rustiggezegd lief he goedzo hoor. Vanaf dat moment zijn die 2 dikke vrienden , altans me hondje is echt gek op me dochter, en me zoontje weer niet die is te druk. Ik raad qua therapeut aan dogsbehabior maar weet niet tot hoever ze gaan even opzoeken. Ik heb al veel positieve verhalen van ze gehoord.
dat is inderdaad wat ver weg. (ze komt op huisbezoek maar dat is denk wat uit de richting) maar inderdaad misschien iemand dichterbij zoeken die verstand heeft van homeopathie en gedrag bij dieren. die kan je dan tips geven hoe je met je hondje het beste om kunt gaan + de persoonlijkheid van je hondje ondersteunen met natuurlijk kruiden. succes in ieg met het vinden van een oplossing die voor iedereen fijn is