hallo ons zoontje van bijna 3 jaar heeft nog wel eens de neiging om mensen te slaan. als we bv visite hebben en ze zeggen ofzo wat tegen hem dan geeft hij soms een tik. hij doet dat al lang het was erger wordt nu ietsje minder. hij weet dat het niet mag, want zelf zegt hij regelmatig slaan dan maakt hij er een slaan beweging bij en zegt dat het stout is. op de peuterspeelzaal deed hij het ook bij kinderen eerst lief aaien en dan een tikje. hij heeft een beetje een spraak achterstand, volgende week krijgt hij buisjes en naar onze mening hoort hij ook minder. hij kan we enorm veel woorden en zinnen, maar hij spreekt veel onduidelijk uit, waarschijnlijk omdat hij het niet zo goed hoort, zou het slaan frustratie kunnen zijn ofzo? daardoor? wat denken jullie? groetjes wendy.
Ja lijkt mij inderdaad frustratie. Ik zie het wel vaker op die leeftijd hoor. Hij is zeker niet de enige. Boos worden als hij het doet en daarna vragen wat hij wil kan heel goed helpen. Dan weet hij dat het niet mag maar wordt wel erkend in zijn gevoel het niet goed te kunnen verwoorden.
mijn dochter doet het wel eens bij mij zou het niet zo snel bij een ander doen maar dan weet ik dat ze zich niet zo op haar gemak voelt dan is ze wat onzeker zeg maar (dat is trouwens wel als er andere mensen hier zijn niet als ik alleen ben)
Ons meisje had ook een praat achterstand en dan zag je dat ze wel iets wilde vertellen maar niet wist hoe en dat ze dan maar een klap gaf... frustratie lijkt me... hier is het nu helemaal over.
Nou onze zoon van 2 jaar en 9 maanden heeft absoluut geen spraakachterstand. Integendeel zelfs, hij praat bijzonder goed voor zijn leeftijd. Maar ook hij slaat regelmatig, gelukkig alleen mijn man en mij. En dat gebeurt altijd als hij zijn zin niet krijgt, dus ook bij hem is het frustratie. Ik had het niet gezocht achter mezelf maar het kost mij dan altijd heel veel moeite beheerst te blijven en niet tegen hem te gaan schreeuwen. En dat terwijl ik er zo'n hekel aan heb als hij tegen mij een grote mond opzet en dat ik het goede voorbeeld moet geven. Hij weet altijd feilloos mijn grenzen te vinden en er overheen te walsen. Ik kan alleen maar zeggen: consequent blijven, beheerst blijven en goed duidelijk maken dat dit gedrag niet getolereerd wordt. En dan maar duimen dat het helpt. Groetjes en sterkte met je opstandige peuter, Wendy