hallo, Ik lees veel verhalen over vrouwen die 'extreem moe' zijn, maar nergens kom ik verhalen tegen van vrouwen die het in zo een extreme mate hebben als ik. Ik ben met 7 weken opgenomen geweest ivm Hyperemesis gravidarum, daarna tot 17 weken DOODziek op bed gelegen, nu ben ik wel uit bed, neem geen medicijnen meer, ben nog wel misselijk en overgevoelig voor prikkels, de HG is dus niet 'voorbij', maar wat gewoon onverdraagzaam is, is de extreme vermoeidheid, waardoor ik echt bijna niks kan! Voorbeeld: als ik 's morgens ga douchen gaat dat als volgt: eerst lang uitstellen. Dan douchen, waarbij ik bijna niet op m'n benen kan blijven staan. Dan droog ik me af, en loop ik direct, bloot, door naar m'n bed, waar ik ongeveer een half uur heeeel naar lig uit te puffen. Na een half uur voel ik me iets minder naar, en blijf ik nog een half uur liggen om op krachten te komen om m'n haren te gaan fohnen (die hou ik ondertussen nat door een handdoek om m'n hoofd te houden). Dan, een uur na het douchen, fohn ik, slap als een doek, m'n haren. Na het haren fohnen, lig ik weer even op bed, daarna kleed ik me aan en doe zittend op het toilet (met de klep naar beneden) m'n make-up op. Dan ben ik klaar met mezelf verzorgen, loop ik naar beneden en zit ik vervolgens een paar uur doodmoe en slap op de bank bij te komen van alles. Alle kracht is dan uit me, ik probeer vaak mezelf een schop onder m'n kont te geven, dan denk ik, kom op, even doorbijten, maar er zit gewoon ECHT GEEN kracht in m'n lijf dan. Ik douche nu ook niet meer elke dag, dat voelt soms best een beetje vies, al doe ik bijna niks overdag, maar het is zo naar om je steeds zo vervelend te voelen, door een simpele douche te nemen! Zo een rare ervaring! En volgens mij begrijpt niemand het ook. Als ik m'n verhaal bij de vk probeer te doen, wuift ze het gelijk weg en zegt ze: het is normaal om moe te zijn tijden de zwangerschap, de één heeft hier meer last van als de ander. Ook zie ik erg tegen de bevalling op, als ik, in slenter-tempo, een klein rondje door de straat probeer te lopen, om m'n conditie op peil te houden, voelt dat al als een bovenmenselijke prestatie en moet ik heeel lang bijkomen... Ik weet niet of het met de HG te maken heeft en of er meer mensen zijn die dit zo extreem hebben, maar ik ben zo benieuwd naar ervaringen van anderen! Voel me ook zo schuldig tegenover m'n lieve man, hij heeft een hele drukke baan, als hij thuiskomt gaat hij boodschappen doen, eten koken en 's avonds vaak in de babykamer klussen of huishoudelijke klussen doen. En ondertussen zit ik met m'n gat op de bank, dat is echt ZO vreselijk frustrerend! voel me heel schuldig en gefrustreerd dat ik er niet voor hem ben zoals ik zou willen, en het is ook gewoon frustrerend om tegen alle leuke dingen 'nee' te moeten zeggen..... Bah, ben het gewoon ontzettend zat, kan totaal niet genieten van de zwangerschap en zal zo blij zijn als ik bevallen ben! Al zal het dan wel even duren voor ik m'n conditie weer terug heb... Sorry, lang verhaal, maar moet even m'n frustraties uiten en wil heel graag weten of er meer mensen zijn die dit hebben. Voel me zo onbegrepen overal!
zou jij niet eens heel snel je ijzer laten bepalen.. denk zomaar dat die op een 0 punt ligt. Sowieso floradix halen bij de drogist (even zeggen dat het voor je ijzer is , ze hebben ook mulivitamine)Floradix Vita Kruidenelixer - Salus Benelux en moe zijn is inderdaad normaal maar meestal stopt dat wel ergens bij de 13 a 16 weken. hg werkt natuurlijk niet mee maar dit is erg extreem. Niet druk om maken datje niet elke dag doucht, doe ik sowieso niet en al helemaal niet dat ik op volledige rust lag met premature weeen of tijden mijn rug problemen. dat is gewoon te zwaar en word onderschat hoeveel energie dat kost.
Ik zou toch nog eens aan de bel trekken bij de vk (eventueel met je man erbij, dan kan hij beamen dat het echt niet normaal is). En anders via de huisarts of een andere vk. Want zo extreem moe zijn is niet normaal en dan mag er op z'n minst wel het eea na worden gekeken (zoals inderdaad ijzer, maar ook schildklierwaarden ed) voor er wordt gezegd dat het 'er bij hoort'. Kan me ook goed voorstellen dat je tegen de bevalling op ziet...hopelijk komen er dan 'oerkrachten' vrij, waardoor het je toch lukt! Ik herken het trouwens niet van tijdens een zwangerschap, maar wel van 'gewoon'. Paar jaar terug sliep ik 20 uur per dag en in de vier uur dat ik wakker was kon ik alleen maar liggen en één of twee dingen doen op de manier die jij beschrijft... Bij mij kwam het door Lyme en een te trage schildklier.
ik herken je verhaal heb het zelfde gehad ( ook HG) en zooo erg moe en geen conditie meer mijn vk heeft me toen verteld dat je lichaam door die HG en wat het te voorduren heeft zo uitgeput is dat je zo moe blijft en je kan er eigenlijk weinig aan doen alleen veel rust nemen.. als ik jou was zou ik ook niet elke dag douchen ik weet nog dat het zoo veel van me koste dat ik me niet meer kon afdrogen erna en ging slapen met handoeken om ( zat trouwens ook op een stoel onder de douche ging makkeljker misschien een idee?) verder heb ik me tot aan de bevalling erg moe gevoeld en erna ook nog met een spoedkeizersnede. nu 7,5 maanden later ga ik me eindelijk beter voelen. sterkte de komende tijd
Wat ben ik blij met deze reacties! Begin steeds meer aan mezelf te twijfelen, maar door jullie reacties wordt wel bevestigd dat dit niet 'normaal' is... afgelopen week zijn mijn suiker en ijzer getest, ik heb er nog niks over gehoord, dus denk dat dat wel goed zit, maar ik bel maandag even om het te vragen. mamavd, wat fijn dat jij dit zo herkent! ik kan inderdaad ook niet op m'n benen staan onder de douche, maar we hebben een bad/douche in één, de badkuip is te smal voor een stoel, en als ik in bad ga zitten kom ik niet meer overeind, haha! Wat vervelend dat je je nu pas beter gaat voelen, ik dacht dat dat wel direct na de bevalling zou gebeuren, maar niet dus. Ik heb telefonisch contact gehad met de arbo-arts (omdat ik niet de energie heb om die reis daarheen te maken), hij vindt het maar een vreemd verhaal, hij 'wil niet zeggen dat hij het niet geloofd' (wat me al genoeg zegt), maar kan zich er eigenlijk niks bij voorstellen. Hij drong dan ook aan om maar alsnog langs te komen omdat hij me wel in levende lijve wilde zien, na veel aandringen heb ik toegestemd, maar, na dagen heel druk maken hoe ik dat voor elkaar moet krijgen (taxi? m'n moeder vragen? m'n man vrij laten nemen?) heb ik een mail gestuurd dat het niet gaat lukken en dat hij wel thuis langs mag komen. Nu belt die toch maar liever Wat gewoon heel vervelend is, buiten het feit om dat de hele HG heel vervelend is, is dat niemand het begrijpt. Zelfs m'n moeder en m'n man begrijpen het niet helemaal, ze steunen me wel heel erg, en doen heel erg hun best met alles en zijn heel lief, maar echt begrijpen doen ze het ook niet. En binnenkort trouwen 2 hele goeie vrienden, waar we de hele dag zijn uitgenodigd, maar daar zie ik zoooo tegenop, heb echt geen idee hoe ik die dag door moet komen. Maargoed, dat zie ik dan wel...
oh ja, zelfs de gyn. waar ik een paar weken ben geweest, vond dat ik maar moest gaan sporten en niet zo naar m'n lichaam luisteren. Terwijl ik in slakkentempo de straat nieteens uit kom gelopen... En daar moet ik dan heel lang van bijkomen:S
Ik herken het wel een beetje, maar niet in die extreme mate. Inderdaad je bloed laten onderzoeken. Een klein plastic krukje om op te zitten onder de douche? Past dat? Niet elke dag douchen inderdaad, dat kost veel energie. Kort en minder warm douchen. Haar niet meer fohnen maar op laten drogen? IK ben af en toe ook beetje te gek moe naar mijn zin, maar ik kom er met voldoende rust ook weer over heen. Tandenpoetsen gaat hier ook zittend hoorr. Ik sta voor de klas en laat de kinderen nu bij mij komen ipv andersom. Kleine dingetjes bedenken die je minder energie kosten. Sterkte!
Gebruik je nog medicatie voor de HG? Daar kun je ook extreem moe van worden. Met die medicatie sliep ik ongeveer 20 uur per etmaal en ik lag al hele dagen met HG op bed. Ik weet wel dat het enorm veel energie vreet en je lichaam gewoon op is. Laat je niet op je kop zitten door artsen enz. dat HG wel meevalt want het is gewoon verschrikkelijk. Gelukkig had ik gynaecologen die me daarin goed gesteund hebben. Ik heb 2 zwangerschappen met HG gehad en nu geen zwangerschap meer voor mij.
voor die medicatie was ik inderdaad bang, dat het veel invloed zou hebben, maar ik ben nu al een hele tijd zonder medicatie, helaas met dezelfde vermoeidheid... Van een vk, maar helemaal van een gyn. zou je toch verwachten dat die iets van HG afweet...
Ik herken het ook wel. ik heb er wel wat minder 'last' van aangezien ik gewoon de hele dag op bed lig. Eens per maand ga ik met mijn man en zoon een kwartier wandelen en meer ook niet. Douchen... om de drie dagen even kort. Maar als ik meer doe word ik ook veel misselijker, wat weer meer energie kost. Tot nu toe heb ik nog geen oplossing gehoord, ijzer is ietsje laag, maar niet schrikbarend enz. Het is zwaar en mijn man doet idd alles incl alle zorg voor onze peuter, maar ik heb de energie gewoon niet.
Jeetje wat heftig zeg! Tja die artsen weten gewoon niet hoe dit soort dingen voelen dat moet je maar in je achterhoofd houden. Moet zeggen dat ik ook wel snel moe ben (heb aardig wat complicaties) maar zo extreem gelukkig niet. Ik weet ook zeker dat het voor anderen moeilijk te begrijpen is maar daar moet je niet te lang mee zitten. Jij weet wat je voelt en dan is dat zo. Zelf mag en kan ik ook bijna niets en heb dus veel hulp van anderen nodig maar begin nu te merken dat mijn omgeving het een beetje zat wordt. Erg jammer maar ja. Dus herken ik het schuldgevoel dat je hebt. Succes nog de komende weken, ik hoop dat er een arts is die iets vind waardoor je je beter al voelen. Groetjes mamawenny
Klinkt heel logisch als je een lange tijd HG hebt gehad en dus niks binnen hebt gehouden, dan ben je redelijk wat reserves kwijt. Ik vind het een hele slechte zaak dat al die artsen zo doen. Vooral van een vk verwacht je toch wel iets?? Ik weet niet via wie je bloed hebt laten prikken, maar vraag alsjeblieft je waarden op. De kans is groot dat je ijzer goed laag is en als je meer pech hebt, is ook je B11 (foliumzuur) en B12 verlaagd. Als je slim bent, ga je nu ook niet afwachten en haal je zelf een grote fles floradix (te koop bij apotheek en drogist) en vitamine B11 en B12 aanvullingen. Je bloedwaarden moet je doorgeven aan je arbo-arts, als je HB laag is moet hij of zij zich wel kunnen voorstellen dat je erg slap bent.
ja dat komt me allemaal heel bekend voor hoor, niet zo ontzettend heftig gelukkig, maar lijkt me wel akelig. 1 trap oplopen en ik ben helemaal kappot alsof ik die trap 10 x op heb liggen rennen ben je zelf niet een beetje 'bang' voor de bevalling? ik vraag me af en toe af..jeetje als ik nu al zo snel moe ben dan kán ik toch niet fatsoenlijk bevallen, dan zal ik meer naar adem liggen happen als wat anders. terwijl mijn bloeddruk bvb wel heel erg goed is
en wat gebeurd er als je nu de medicatie tegen de misselijkheid weer in gaat nemen?? je zegt dat je nog steeds misselijk en beroerd bent en daar wordt je natuurlijk ook super moe van. vraag eens bij een thuiszorgwinkel in de buurt of ze badplankjes verhuren. die gebruiken wij hier ook in de zorg als er geen stoeltje in de badkuip kan. Etac badplank (69cm)
ik heb niet alle reacties gelezen. Hier geen hg gehad maar kon tot 24 weken ook niet zonder medicijnen ivm spugen en dan nog spuugde ik hoor. Maare ben er met 31 weken pas achter gekomen dat mijn vit. B 12 extreem laag was. Gebeurd vaker in het laatste trimester (was v.a 20 weken extreem moe) en moe zijn is wel normaal maar zo moe als ik jou verhaal lees niet. Dat vertelde mn vk. Die heeft B12 laten bepalen. Laat het niet verwarren met je ijzer dat kan namelijk gewoon goed zijn. Vaak is de oorzaak een maag/darmprobleem en bij zwangerschap kan zich dat uiten omdat de baby alles van de moeder pakt. Ik ben inmiddels behandeld en voel me echt super en dat voor de laatste weekjes nu. Lees je even in op het forum en zorg dat je geprikt wordt. Mijn vk heeft het gedaan maar kan ook via de HA. www.stichtingb12tekort.nl Daar staan ook linken ingenoemd mbt zwangerschap. (ik zeg niet dat je het hebt maar zo klinkt het wel heel bekend allemaal)
Toch even terug gelezen ik zag dat b12 al een keer eerder genoemd is. Echter b12 te kort kan je niet via je maag oplossen (mocht je dat hebben) je hebt injecties nodig omdat er een probleem in opname zit. als je gewoon dierlijk eet (zuivel vlees etc) dan kan je leuk vitaminen/floradix nemen maar word b12 niet hoger van. Ik hoop dat dit het probleem is en je het laat testen. Want het is echt niet normaal dat je zo moe bent. Ze vonden mij al niet normaal terwijl ik nog wel werkte maar 6 uur per dag en verder deed ik dan ook niks meer maar als zelfs douchen teveel is.. En kom je niet bij de HA/VK verder ga dan naar de internist. Het is ook voor je kindje he. Nu kan je misschien nog wat waardes meegeven en straks niet zo moe de bevalling in. Ik hoop dat dit het is en dan ben je optijd om een dosis b12 injecties te krijgen. Ik heb 3 weken lang 3 prikken id week gehad en echt een wereld van verschil.
Ik herken de vermoeidheid niet van Hg tijdens zwangerschap maar van tijdens een opvlamming van reuma. Haren kammen, tanden poetsen, aankleden etc lukte allemaal niet. Echt niet dat ik mijn armen nog zodanig kon bewegen. Duurde allemaal een eeuwigheid want ik moest elke keer weer pauze houden. Uiteindelijk in revalidatietraject gekomen want toen ik aan het herstellen was en me iets beter voelde ging ik dan weer meer doen....om in een drie keer zo groot gat te vallen. Ik zou er op staan dat er een arts goed naar je gaat kijken want de oorzaak vinden lijkt me wel zo handig.
Ik was ook bang voor de bevalling ivm. de slechte conditie na HG. Dat was voor de gyn. een reden om met medische indicatie te bevallen in het ziekenhuis. Achteraf goed dat ik er was want ik moest door naar de ok voor een placentaverwijdering en nieuw bloed. Gelukkig ging de bevalling heel snel want ik had al weinig conditie voor ik er aan begon.
Ik herken je verhaal. Ik heb vanaf week 5 hg met al het gedoe van medicijnen, ziekenhuisopname etc. eromheen. Met medicijnen lukt het me inmiddels om nog maar een paar keer per dag te spugen en kan ik weer redelijk eten. Alleen wat me ontzettend tegenvalt is dat ik zo ontzettend zwak blijf. Echt alles is teveel. Tegen douchen kan ik echt ontzettend opzien. Dat vreet energie. Op het steunpunt hg heb ik wel gelezen dat veel vrouwen met hg hier last van hebben. Je lijf is gewoon helemaal uitgeput van het ziekzijn. De baby neemt alles en er blijft weinig voor de mama over. Ik lees een aantal verhalen over tekort aan B12. Ik ben hierzelf nog nooit op getest, maar misschien voor mij ook verstandig??