Dit heb ik nog nooit gehoord, kan niet gezond zijn zeg. Als de wiedeweer naar een arts. Laat je door de molen halen in het ziekenhuis! Kom op zeg elke dag douchen te vermoeiend? Dan is er iets mis meid! Vervelend voor je dat mensen je niet serieus nemen en je ook de puf niet hebt er echt tegen in te gaan. Heel veel sterkte! Hoop dat je moed blijft houden en ik geloof je meteen hoor. Waarom zou je erover liegen? Beterschap!
Meis, Helaas weet ik er alles van. 2 x HG gehad en bij beide zwangerschappen ook bekaf. Inderdaad was douchen ook teveel... En tot een tijdje na de zwangerschap wel gebleven maar nu bijna een jaar verder en is het weg.. Rot dat ze je niet serieus nemen. Maar helaas is HG en oververmoeidheid daarbij nog vaak onbegrepen.. :x Je spuugt natuurlijk heel vaak en als je bijna geen eten en drinken binnenhoudt wordt je natuurlijk heel slap. Maar je zou voor de zekerheid het nog een keer aan kunnen kaarten
ook ik herken het wel, heb ook hg gehad. en werd na 28 weken zwangerschap pas weer een beetje mens. bij mij was een paar weken na de bevalling de ergste vermoeidheid wel over. maar ik denk dat je zolang je zwanger bent er dus last van zal houden. heel vervelend! wil je dan ook veel sterkte wensen. soms moet je je eisen wat bijstellen, ook al wil je dat helemaal niet.
Normaal gesproken wordt vitamine B12 in je darmen opgenomen. Als je geen opnamestoornis hebt kan je zelf aanvullen met hooggedoseerde tabletten. Als je wel een opnamestoornis hebt en dan je levenlang dus geen vitamine B12 opneemt, moet je injecties krijgen en voor de rest van je leven dus. Als je HA niet meewerkt kan je ook niet bij een internist komen trouwens want je moet een doorverwijzing hebben hè
Ja, alleen is dat iets voor latere zorg (zoeken ze na de zwangerschap uit) en mocht de b12 laag zijn is het zo dat ze bij zwangeren direct bij prikken om het omhoog te krijgen. Weet je al iets trouwens?
Ik denk dat het een gevolg is van je HG. Je hebt tot 17 weken praktisch geen beweging gehad (zoals je het beschrijft) en je lijf onwijs verzwakt met spugen, weinig eten etc. En nu ben je nog steeds veel energie kwijt met misselijk zijn. Het kost echt veel tijd weer bij te komen van zoiets. Je spieren verzwakken en daardoor kost alles veel moeite. Wat je zou kunnen proberen is om met behulp van een fysiotherapeut te revalideren. Die kan je helpen om weer op krachten te komen voor de bevalling. Ik herken je verhaal erg, was ook tot ongeveer week 20 ernstig misselijk en daarna af en aan tot week 25. Met week 29 ben ik begonnen met revalidatiefysio en toen kon ik niet eens de trap af komen, een paar weken later ging het echt een stuk beter! Je kunt ook contact opnemen met een dietist om te kijken of je in je voeding nog iets kunt doen of met suplementen oid. Overigens zie ik net je laatste berichtje, helaas zijn verloskundigen en gyneacologen vaak erg onwetend over HG... Ze lijken het niet erg interessant te vinden
wow, wat ontzettend veel en fijne reacties, zeg! Allemaal heel erg bedankt!! Sorry voor het late antwoorden, ook daar had ik steeds geen puf voor, haha. 2 weken geleden had ik de assistent van de verloskundige aan de telefoon, die raadde aan om Floradix, rood fruit en groene groente te nemen... daar ben ik enthousiast mee gestart, eindelijk het eerste echte advies wat ik in m'n zwangerschap heb gekregen! Ik heb alleen nog 0% verandering gemerkt, ik ben vaak gewoon te slap om rechtop op de bank te zitten, pffff!!! Morgen moet ik met een brief van de arbo-arts naar de verloskundige, in die brief vraagt hij mijn vk om haar 'bevindingen rond mijn zwangerschap'. Ik ben ontzettend benieuwd wat haar antwoord gaat worden, ze heeft namelijk totaal geen idee wat er allemaal afspeelt, want als ik mijn verhaal probeer te doen, valt ze me gelijk in de rede, het is namelijk 'normaal' om moe te zijn tijdens een zwangerschap. als ik, en mijn man, dan herhaaldelijke pogingen doen om aan te geven dat het echt extreem is en we proberen uit te leggen hoe het zich uit, krijgen we daar echt de kans niet voor. Ook over mijn bevalling maak ik me heel veel zorgen. Ook dit wilde ik met mijn verloskundige delen, maar voor ik er verder over door kon gaan viel ze me gelijk in de rede, dat dat het laatste is waar ik me zorgen om moet maken, omdat je lichaam het tijdens een bevalling helemaal overneemt, het gaat allemaal vanzelf. Kan wel waar zijn, maar laat het nou juist dat lichaam zijn, dat he-le-maal zonder kracht en energie zit. pfff, en dan de energie opbrengen om er tegenin te gaan, of door te vragen. Overigens heb ik in m'n hele zwangerschap, ook rond de ziekenhuisopname en terwijl ik dood- en doodziek 24 uur per dag op bed lag, geen enkele keer een meelevend woordje gehoord, nieteens 'wat vervelend', of 'naar voor je'. Als ik over HG begin, gaan ze snel over op een ander onderwerp, ze weten er gewoon helemaal totaal NIKS van heb ik het idee en dat is ZO! frustrerend!!! Niemand kent het, en de meest meelevende mensen 'begrijpen' het wel, want die waren ook zo misselijk in hun zwangerschap, of zo moe. ja, het is vervelend, maar het hoort erbij, hè... Ik heb nu nog 11 weken (77 dagen, we tellen af) voor de uitgerekende datum, maar heb nog bijna geen baby-uitzet, omdat ik simpelweg de energie niet heb om door een babyzaak te lopen. Verder moeten we het hele huis nog schoonmaken, voor 2 slaapkamers gordijnen uitzoeken, een lamp uitzoeken, geboortekaartjes en adressen regelen, etc. etc.... Geen flauw idee hoe we dat voor elkaar moeten krijgen, mijn man is vreselijk druk omdat hij lang werkt, het hele huishouden doet, de babykamer klaarmaakt, voor mij zorgt enz., en ik heb geen energie, en kan al helemaal niet in m'n eentje even op stap gaan voor zoiets. Morgen ga ik dan toch maar met mijn moeder, gewapend met rolstoel, naar een babywinkel, om zo veel mogelijk in te slaan. Wel erg leuk om eindelijk zelf iets te kunnen betekenen voor mijn kindje, en om dit samen met m'n moeder te doen, maar ik zie er ook errrg tegenop! Als laatste 'klacht' wil ik nog even kwijt, dat het zo verschrikkelijk frustrerend is, om van alles en iedereen afhankelijk te zijn! ik zit opgesloten in m'n eigen huis, omdat ik niet even de fiets kan pakken naar het dorp (5 minuten fietsen), of even lekker met de bus naar de stad, langs m'n werk of langs m'n ouders. Als er per ongeluk geen eten in huis is, moet ik wachten tot m'n man thuis is. Als het zonnetje lekker schijnt, of als ik ik behoefte heb aan sociale contacten, moet ik thuis blijven wachten tot er iemand langs komt. Een enkele keer ga ik met m'n man bij m'n ouders of schoonouders langs, of andere familie (langs vrienden lukt echt niet), maar dan ben ik een paar dagen doodziek daarna. Dit alles bij elkaar levert erg veel frustraties en baal-dagen op, een aantal avonden in de week een paar uur huilen, omdat ik me zo machteloos en gefrustreerd voel hierover, en ik heb een heel druk bewegelijk kindje. Ik ben zo bang dat ik allemaal negatieve en stress-hormonen doorgeef en dat m'n kindje hierdoor gewoon erg onrustig is en daarom zo veel beweegt. Als dat zo is, dan krijgt ze het allemaal mee, het heeft zo veel invloed op haar jonge leventje! Daar voel ik me dan zo schuldig over! Als ik erg zit te balen enzo, ga ik expres een komisch filmpje op internet opzoeken, om m'n gevoel zo veel mogelijk naar iets positiefs om te buigen, maar dat is zo moeilijk! heeft iemand een idee hoeveel invloed mijn gevoel op het kindje kan hebben? Sorry voor weer zo een lang en gefrustreerd verhaal, maar ik ben wel ontzettend blij te lezen, dat er meer HG-ers zijn, die dit herkennen. Ben ik misschien toch niet helemaal gek
Jeetje nee dit is niet normaal. Of het nou wel of niet komt door HG. Laat je onderzoeken misschien is het je schild klier lever of wat anders. En zoek een andere VK als je nu al niet normaal met haar kan cominiceren hoe dan met de bevalling. JE word niet gehoord. En ga naar je Harts misschien heeft hij een idee of laat hem naar je toe komen. Nee meis dit is niet goed en misschien kun je zoeken in het alternatieve. Hoop dat je toch een mooie bevalling mag mee maken en als je geen goed gevoel hebt bij deze VK zoek dan aub een ander
wat een rotsituatie!!! zou je niet een andere VK aan kunnen vragen? dat betekent wel op je strepen gaan staan en je mond opentrekken, of je man misschien, maar dit slaat gewoon nergens op. uiteindelijk gaat het om jou en je kindje, en niet om wat de VK wel of niet gelooft. zij voelt niet wat jij voelt, en ik moet zeggen dat ik dit gedrag erg naief vindt. sterkte!
Hoi, ik heb niet alle berichtje hier gelezen, maar zag al wel dat vitamine b12 genoemd is. Vitamine D kun je ook erg moe van zijn (weet niet of iemand anders dat al genoemd heeft). Ik had tijdens mijn eerste zwangerschap ook extreme vermoeidheid. Ik sliep 14 uur per nacht en als ik er dan uit was, lag ik op de bank voor de tv of met de laptop, maar als ik dat twee uur gedaan had, kon ik weer een uur gaan slapen. Aan eten had ik een vreselijke hekel, maar heb gelukkig geen hele maaltijden weer uitgespuugd (gelukkig niet, was zoveel moeite het erin te krijgen) Ik hoop dat je je snel wat beter voelt, zodat je nog even van je zwangerschap kunt genieten.
Jeetje, wat een heftig verhaal! Ik kan me goed voorstellen dat je helemaal naar je bevalling toeleeft om maar van die 'ellende' af te zijn... Je moedeloosheid begrijp ik absoluut... Wat heftig om zo een 'blije' tijd in je leven door te gaan. Ik heb geen HG, maar ben wel hele dagen ontzettend misselijk. De ene dag hou ik de boel binnen, de volgende spuug ik alles uit ( zelfs slokjes water )... Killing. Daarnaast, of daardoor ( dat weet ik namelijk ook niet ) ben ik ook verschrikkelijk moe. Douchen doe ik zittend en dat is dan eigenlijk ook zo'n beetje alles wat ik doe... Daarna kam ik mijn natte haar, trek mijn pyjama weer aan en ga als een vaatdoek op bed liggen. Na een poosje wordt ik dan weer heel moe en doe ik maar weer een tukje. Ik zette eerst mijn wekker om er nog soort van 'controle' op te hebben, maar dat heb ik maar opgegeven... want tukjes van 2,5 a 3 uur zijn te kort. Ik zak gewoon op ieder willekeurig moment in een diepe slaap en wordt dan uren later croggy wakker. Ik gok dat ik zo'n 16 uur, minstens, slaap op een dag. De overige uren ben ik futloos, voelt mijn lijf zwaar... Geen land mee te bezeilen. Mijn hoop is dat het dadelijk richting het einde van dit trimester beter wordt... dat het er inderdaad 'bij hoort', zoals iedereen me toeroept. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende weken. Ik hoop dat je toch nog iets vind wat de boel een beetje aangenamer maakt, zodat je nog een beetje kan genieten van de laatste loodjes.