niet voorbereiden op pijn, naïef?

Nee hoor, ik denk niet dat je jezelf in de vingers snijdt of zo. Ik heb me er bij de eerste ook niet in verdiept. Waarom zou je willen weten wat er boven je hoofd hangt? Het gaat toch wel gebeuren. Ik deed wel zwangerschapsgym en wát ik daar toch hoorde aan info, zat me juist ontzettend in de weg tijdens mijn eerste bevalling. Ik kwam in een weeënstorm waarbij ik in no time van 0 naar 10 cm ontsluiting vloog. Maar ik had gehoord dat een gemiddelde eerste bevalling 15 uur duurde...ik compleet in paniek tijdens de laatste ontsluitingsweeën...ging dít nog 15 uur duren?!?! Maar drie kwartier later was ons moppie er al. Paniek was helemaal voor niets. Liever had ik dus nóg minder geweten!

 

Nee hoor, gewoon op je af laten komen ..zo heb ik het ook 2 keer gedaan en ging prima

 

Ik ben ook zo m'n bevalling ingegaan en het is me vies tegengevallen. Ik had zo'n houding van: miljoenen vrouwen bevallen, dat lukt mij ook gewoon. Maar ik had achteraf bijv graag ademhalingsoefeningen geweten en iets simpels als t puffen. Ik wist echt niks en de pijn is mij enorm tegengevallen. Ik had ook niet echt een behulpzame verpleegkundige aan m'n bed en dat maakte het nog onprettiger. Ik voelde me heel verloren en was behoorlijk in paniek. Nu had ik ook een weeënstorm, dat speelt ook mee.
Uiteindelijk kom je er zo ook wel doorheen maar ik heb dus wel spijt van mijn eigen struisvogelpolitiek.

 

Lijkt mij juist alleen maar verstandig.
Je kunt je er namelijk denk ik niet op voorbereiden omdat iedere bevalling anders verloopt. Iedereen een andere pijngrens heeft. En zelfs verschillende zwangerschappen bij één en dezelfde vrouw totaal anders ervaren kan worden.
Wens je een goede bevalling met een prachtig lief kind als eindresultaat

 

Ik had ook een weeenstorm (van 4 naar 10 in een uur - die 4 had ik al paar weken) en was wel geschrokken van de pijn omdat het me zo plots overviel. Daarom zou ik je aanraden daar toch juist over na te denken en ook wat scenario's te bedenken hoe het kan gaan en wat je dan prettig vindt. Ik baal achteraf dat ik niet bevallingsverhaal en heb gelezen of met mensen erover heb gepraat. Dat had me wel geholpen denk ik. Ik had bijv. juist wel willen weten dat je gevoel vaak ook klopt. Tijdens die weeenstorm dacht ik ook dat ik aan de 10 cm al zat, ook al is 1 cm per uur normaal. Tijdens de weeenstorm zat ik daarom er juist extra doorheen omdat ik voelde dat ik aan 10 zat maar dacht dat dat niet kon want altijd maar 1 cm per uur etc. Ik was veel beter die pijn ingegaan met de wetenschap dat het dan ook snel voorbij is. Dus ja, voorbereiden zou ik zeker doen: lees er veel over en bedenk wat er zou kunnen gebeuren en hoe je erop zou reageren.

Eens met Chiggy dus

 

Al had je flink geoefend op het puffen, als je in een weeenstorm terechtkomt ben je denk ik acuut vergeten hoe dat moest. Zo te lezen ligt het denk ik vooral aan de slechte begeleiding aan je bed. De verpleegkundige had je er doorheen moeten coachen en je een gevoel van vertrouwen moeten geven.

 

Als je niet weet wat je te wachten staat kan je niet voorbereiden op pijn. Ik dacht er regelmatig eventjes aan dat het pijn zou gaan doen maar hoe...geen idee?

Ik heb het ook over me heen laten komen omdat ik me anders alleen maar onnodig druk maak.

Als je graag iets wilt oefenen als ademhalingstechnieken kan je dat ook nog wel aan de vk vragen.

 

bij de oudste ben ik er met de gedachte van we zien wel wat er komt ingegaan.
ik wist dat ik kans had dat het heel snel zou gaan want mijn moeder en zussen waren ook altijd vrij snel met bevallen.
het is ook heel snel gegaan en ja dat was af en toe toch wel heftig ik wist dan even niet wat me overkwam.
moest onverhoopt naar het ziekenhuis en had daar een goede vk.
mijn schoonzusje had zoiets van dat doen we wel even nou die heeft het geweten..
lange bevalling en veel reparatie nodig.
en idd het doet pijn maar iedereen ervaart het anders denk ik.
als je een weeenstorm krijgt lukt het idd ook niet echt om ze goed weg te kunnen puffen is mijn ervaring.
ik denk ook dat als je je van tevoren druk gaat maken over de pijn je het erger kan ervaren dan dat het misschien eigenlijk is.

 

Bij de eerste had ik mij ook totaal niet voorbereid, maar ik zag er wel enorm tegenop (mede door een naar verleden op seksueel gebied). Uiteindelijk vond ik het heftig, maar zo enorm meevallen. Achteraf zei ik:'ik doe het morgen zo nog eens' haha.

 

Ik ben vrij nuchter mijn bevallingen in gegaan... dat het zeer ging doen dat was een feit, maar ook dat honderddduizenden vrouwen mij voor waren gegaan was een ander feit. Ik had mezelf wel voorgenomen het zo lang mogelijk zonder pijnstilling te willen doen.
Uiteindelijk heb ik een pethidine injectie gehad, hierdoor ben ik wel drie uur "kwijt" van mijn ontsluitingsweëen, maar het was heel fijn.

BIj mijn tweede wist ik wat me te wachten stond en heb veel gebruik gemaakt van het bevalbad in het ZH waar ik ging bevallen. Op een bepaald moment weer uit bad in bed gegaan... helaas ging het op het laatst ineens zo ontzettend snel dat ik uiteindelijk jammer genoeg niet in het bad ben bevallen, maar op bed.

Mede door mijn nuchterheid gingen bepaalde dingen wel heel goed. Ik heb me geen voorstellingen gemaakt en heb het natuurgeweld ondergaan.

 

Ik ben het laatste trimester heel bang geweest. Mijn buik groeide maar. En dat moest er in 1 keer uit. Af en toe hyperventileren.

Toen begonnen de weeën en was ik ineens heel kalm. Ik liet de vk komen en ik zat op 4. Gelijk naar het ziekenhuis. Uur later en inmiddels veel pijn. Zat ik op 5. Ik hield het niet meer. Blijkt dat ik van 5 naar volledig in een kwartier was gegaan. Tussendoor mocht ik niet bewegen omdat ik aan ctg zat voor pijn medicatie. Toen ik bij de prikkenman kwam was het tijd om te persen. Alles bij elkaar 5 uur.

Dus al plan je een mogelijkheid tot pijnstilling, betekend dit nog niet dat je daarvoor de tijd gaat hebben. En zonder op je rug te hoeven liggen is pijn ook beter op te vangen. Achteraf ben ik heel blij dat ik het zonder heb gedaan. Op het zwaarste punt mag je toch geen pijnstilling. En met weeën kan je daar nog rustig naartoe werken. Ipv dat het je overvalt.

 

Ik denk dat het goed is om niet met de pijn bezig te zijn. Ik heb me dmv cursus wel voorbereid op de bevalling maar was ook niet met de pijn bezig. Ik zou het wel zien. Mijn bevalling viel tegen maar dat kwam door een niet vorderende ontsluiting. Zou het op je af laten komen, iedere bevalling is anders en je weer toch niet wat je gaat overkomen. Succes!

 

Lijkt me inderdaad juist prima! Je weet toch niet hoe jij die pijn ervaart en alles. Dus hoe wil je je echt voorbereiden? Heb ik zelf bij de eerste ook niet gedaan. Nu weet ik hoe het kan voelen en ga ik veel minder relaxt de bevalling in. Dus waarom zou je jezelf gek maken door je erin te verdiepen? Je bent je er in ieder geval bewust van dat het pijn gaat doen. Lijkt me voldoende

 

Ik had helemaal niets opgezocht bij de bevalling van onze zoon, ik liet het gewoon over me heen komen.
En het ging allemaal goed. Tuurlijk had ik wel iets pijn, maar om nu te zeggen dat ik een verschrikkelijke bevalling heb gehad, nee.
Ik zou tekenen voor ooit nog zo'n bevalling.

 

Ik vind het niet naïef. Ik denk dat niets je kan voorbereiden op de pijn en gewoon bevallen. Tuurlijk zijn er wel handvatten om om te gaan met pijn maar dat vind ik wat anders dan je er op kunnen voorbereiden. Je weet pas wat het is als je het echt meemaakt.

Wat ik je wel wil meegeven: durf los te laten en vertrouwen te hebben als d bevalling anders loopt dan je van tevoren hebt bedacht / gepland (ik las bad en geen zkh) want meid, het gaat zoals het gaat. En het gaat hoe dan ook goed komen heel veel succes!

 

Ik heb van tevoren geaccepteerd dat het pijn zou gaan doen en me daar door een soort mantra op voorbereid. Ik heb mezelf steeds voorgehouden dat als ik tijdens de bevalling zo ontspannen mogelijk zou blijven, mijn lijf de pijn beter aan zou kunnen. Gehoord in mijn bevalklasje en dat vond ik wel een realistische gedachte. Ik had uiteindelijk een soepele behandeling, ik was heel ontspannen en de pijn was bij mij heel goed te doen. Na afloop zei ik nog: Was dit het nou?

Met bevallen kan het alle kanten op. Als je je erop voorbereid dat het geen pretje wordt, kan het alleen maar meevallen. . Mooie bevalling gewenst straks!

 

Ik had me ook niet echt voorbereid. Had wel zwangerschapscursus gedaan en naderhand geprobeerd op de buikademhaling te oefenen, omdat ik dat erg moeilijk vond...

Ik kwam op een gegeven moment in een weeënstorm. De verloskundige was komen kijken, ik zat op 5 cm en ze ging weer, met de bedoeling over een paar uur weer te komen. (Achteraf zei ze dat ze me toen gestript had, omdat ik al een heel lange aanloopfase had waarbij ik de hele nacht niet had geslapen) De weeën kwamen toen non stop... Ik had geen enkele tijd meer om even bij te komen. Met behulp van mijn man wel de buikademhaling geprobeerd, maar was wel echt lastig en ik was ook nogal geneigd tot hyperventilatie.

Maar, ik heb het gered... We hadden ondertussen de verloskundige weer gebeld, ik kreeg vrij vlot ook persweeën en toen zij er weer was braken mijn vliezen en is hij geboren op de tijd dat ze aanvankelijk weer terug zou komen om te controleren. Van 5-10 cm ontsluiting was heel vlug gegaan door de weeënstorm. Wel heftig en heel pijnlijk, maar ja weet je... Je moet. Ik beviel ook thuis. Er is geen pijnmedicatie daar en je moet er maar mee omgaan... Toen ons zoontje er eenmaal was, was het allemaal goed. Ik heb er geen spijt van dat ik me niet meer heb voorbereid, kijk er achteraf wel heel positief op terug al was het op dat moment wel erg zwaar.

 

Je hebt vtv ook geen idee wat voor pijn het is dus het lijkt me prima om gewoon te accepteren dat het pijn gaat doen en het maar op je af te laten komen.
Ademhalingsoefeningen en de techniek om persweeen weg te puffen heb ik wel veel aan gehad, ook tijdens de weeenstorm..

 

Ik heb me er ook nooit druk over gemaakt. Was ook niet bang ervoor. Had een fijne en snelle bevalling.