In december heb ik een van mijn katten in moeten slapen. Hij was bijna 17. Het waren twee broertjes, dus de andere kat is er nog. Ondanks dat het broertjes waren, waren ze niet heel close. Ze hadden elk hun eigen slaapplaats in huis. Ik had dus niet verwacht dat de impact zo groot zou zijn, maar sinds de andere kat er niet meer is, is de andere kat heel vreemd. Trekt zich terug. Blijft boven, liefst verstopt onder het sprei. Hij was heel opdringerig aanhalig waarbij hij gelijk met zijn nagels in je gezicht krabte of in de vingers beet als je hem aanhaalde. Daarnaast heeft hij nu al twee keer in huis geplast, iets wat hij nog nooit gedaan heeft. Hij is dus duidelijk van slag. Ik heb eind vorige week een feliway stekker in het stopcontact gedaan en dat opdringerige aanhalige krabben en bijten doet hij nu niet meer. Hij kwam ook in de ochtend weer even naar beneden. Maar vanmorgen had hij toch weer in de hondenmand geplast. Heeft iemand hier toevallig ook ervaring mee gehad of heeft iemand tips hoe hiermee om te gaan?
Misschien is hij in de rouw. Maar misschien ook niet. Als het een broertje is van je andere kat dan is deze dus ook al oud. Ik zou hem voor de zekerheid even na laten kijken door de dierenarts.
1e stap is even laten nakijken door de dierenarts, om ziektes ed uit te sluiten. Als daar niks uitkomt en als je er zelf voor open staat zou je misschien kunnen kijken voor een vriendje erbij voor m...zou natuurlijk kunnen dat hij zich eenzaam voelt zonder kattenmaatje. Wat voor een kat is t? mijn moeder had 2 main coons, waarvan er eentje ziek werd en overleed. Al merkte je niet heel veel bij die andere jongere die overbleef, toch hadden zijnzelf heel erg t gevoel dat hij zich eenzaam voelde. Main coons zijn ook echte gezelschapsdieren en zijn niet graag de enige kat in huis (uitzonderingen daar gelaten uiteraard, voor ik daar opmerkingen over krijg ). Ze hebben er een kitten bij gehaald en hij fleurde helemaal op! T zijn nu dikke vriendjes (en ja ze hebben vaak hun eigen slaapplaats apart van elkaar )
@Madelie : wilde het zelf nog een week of twee aanzien en dan inderdaad eens met de dierenarts gaan overleggen en mogelijk alles na laten kijken. Was toch al plan een keer nierwaardes te laten checken, omdat zijn broer daar ook last van had. Al vertoont hij eerder gek gedrag ipv dat het iets lichamelijks lijkt. Of dat hij niet lekker is. Heb voor de zekerheid wel een extra kattenbak boven gezet. @BabyFG : het is een gewone huis tuin en keuken kat (Europese korthaar). Ik had mijn katten al voor ik mijn man leerde kennen. En hij bleek allergisch voor katten te zijn, toen ik hem leerde kennen. In het begin had hij ook piepende ademhaling en tranende ogen, maar gaandeweg, reageerde hij niet meer op mijn katten. Het gevaar bestaat dus als we andere katten nemen, de allergie weer de kop op steekt. En stel dat je katten dan weer weg moet doen. We hadden daarom eigenlijk afgesproken dat als de katten er niet meer zouden zijn, we geen katten meer zouden nemen. Ook ivm vakanties en mijn ouders al aardig op leeftijd zijn. Moeilijk dilemma dus. Ik zou het zelf graag willen voor de kat en mezelf. Maar omdat de andere kat ook bijna 17 is, zou het verstandig zijn er gelijk twee te nemen, omdat de andere kat natuurlijk ook al op leeftijd is. En dan zou je ineens met drie katten zitten..
Allereerst zou ik hem ook even laten checken zodat je zeker weer dat het rouw is en niet ziekte. Mijn kat heeft 6 maanden lang om haar "moeder" gerouwd. Ze bleef zoeken en mauwen. Ze is later, toen haar "zoon" overleed ook overleden, 4 maanden na haar zoon. Aan een hartprobleem. Klinkt heel suf maar dat is denk ik echt gekomen door zijn dood. Ze kwam heel regelmatig bij de dierenarts voor haar diabetes en er was nooit was mis met haar hart, tot mijn andere kat overleed. Dus ik ben er wel van overtuigd dat het heel erg mis kan gaan als ze erg gehecht zijn. Dus laten checken vind ik erg belangrijk.
Ik zou het om eerlijk te zijn niet twee weken aankijken voor je een dierenarts bezoekt. Je kat is niet zichzelf, vertoont ander gedrag en plast ineens in huis. Je kunt niet met zekerheid een fysieke oorzaak uitsluiten. Dan kan je toch beter meteen even een dierenarts laten kijken? Het beestje kan niet vertellen of hij zich ziek voelt.
Begrijpelijk wel...maar ook een grote kans dat je man ook weer went aan een nieuwe kat naarmate hij daar vaker mee in aanraking komt. Ben zelf ook allergisch, man ook. Mij interesseert het niet (want ik heb ook de ervaring van huis uit met meerdere katten dat t redelijk snel minder wordt mijn reacties), maar man heeft sowieso al niks met ‘die beesten’ zoals hij ze noemt....dus hoe graag ik ook een kat zou willen, gaat m ws nooit worden En een allergie is idd niet leuk....wanneer hadden jullie dit afgesproken? Jaren geleden al? Of recent ook nog? Wellicht staat je man er anders in nu en ziet hij t bijv nog wel zitten Maar zou eerst even laten checken bij de dierenarts Succes in elk geval!
@Madelie : klopt helemaal. Ik heb de laatste dagen hierover in dubio gezeten wat wijsheid is. Zou het verstandig zijn hem mee te nemen naar de dierenarts wat voor hem ook weer extra stress oplevert. Of moet ik hem juist maar even met rust laten. Het zou inderdaad handig zijn, als ze konden praten, ipv dat je continu op signalen af moet gaan. Maar ik zal in ieder geval even met de dierenarts gaan bellen voor overleg. @BabyFG : de afspraak is al even geleden gemaakt. Ikzelf zou het wel aandurven, omdat ik ook denk dat het misschien wel mee zal gaan vallen. Maar mijn man heeft ook helemaal niets met katten. Dus daardoor krijg ik de handen ook niet echt op elkaar. Na het overlijden begon mijn zoontje over een kitten, maar mijn man gaf nog even duidelijk aan dat hij geen katten meer wil .
Wat ontzettend verdrietig! Het kan inderdaad zijn dat je kat rouwt. Het in huis plassen kan echter ook het gevolg zijn van een blaasontsteking. Blaasontsteking bij katten is heel vervelend, vooral bij katers. Als hij ook last krijgt van blaasgruis dan kan op een gegeven moment de urinebuis verstopt raken. Katten worden dan heel snel heel ziek. Onze kater heeft 5 maanden lang diazepam gebruikt en af en aan antibiotica. Uiteindelijk voor 3 dagen een katheter en flink wat medicijnen gekregen. Dit heeft geholpen. Een paar euro's lichter maar hij is weer blij. Ik zou dus voor de zekerheid een afspraak maken bij de dierenarts arts en urine opvangen van de kat en die gelijk meenemen. Als je de afspraak maakt kan je gelijk vragen hoe je urine op moet vangen. Succes!
Wat sneu voor hem! Even OT, mocht je toch een maatje willen zoeken, kijk dan eens voor een Siberische boskat. Die zijn hypo-allergeen. Met mijn heftige kattenallergie, gaat dat toch supergoed!
Goed dat je overleg met de dierenarts zult hebben. En een kitten zou ik niet aan beginnen. Dat houdt het fokken alleen maar in stand. De asiels zitten vol met katten die een liefdevol huisje zoeken.
Ach wat sneu, het eerste wat ik dacht is na kijken of je kat geen blaasontsteking heeft. Eerst ziekte uitsluiten We hebben 2 katjes uit het asiel gehaald, het waren 2 broertjes van 1. Binnen 3 maanden moesten we er al 1 afstaan (vip) de andere werd aanhankelijker maar ging niet zoeken, hij voelde het denk ik al eerder aan. Ze sliepen altijd beneden maar hij miauwde alles bij elkaar toen de ander er niet meer was, hij mocht vanaf toen overal komen en ging het daarna goed. Helaas na 1 jaar kreeg hij als nog vip en hebben lange tijd geen katten gehad. We hebben sinds enkele jaren weer 2 katten uit het asiel (geen broer en zus) en gaat super samen, helaas blijk ik een kattenallergie hebben opgebouwd dus zodra ze er niet meer zijn nemen we geen andere. Kan voorlopig ondanks mijn allergie ze niet missen (ondertussen ligt er 1 in mijn armen met alle pootjes omhoog zich af te vragen waarom er niet geaaid kan worden)