Dat ik het niet snap, komt ook puur door andere ervaring en beleving met verjaardagen en kerst met familie. Hier is het ook vaak hetzelfde; lekker eten, veel kletsen en de kinderen spelen samen. Maar toch zijn er dingen veranderd de afgelopen jaren, doordat de kinderen groter worden of juist omdat er weer een kleintje bij kwam etc. We passen ons dan allemaal een beetje aan de situatie aan en genieten er toch van. Mijn broertje is er zelden bij met kerst. Eerst vanwege wintersport en nu vanwege wonen in het buitenland. En dat is jammer, maar wordt wel gerespecteerd. En door dat alles voelt het nooit als een verplichting, maar als iets waarbij we samen kiezen hoe we het vieren. Jij hebt blijkbaar andere ervaringen en uit de houding van je ouders klinkt ook een bepaalde stramheid die niet zo heel gezellig klinkt. Misschien zou je vanaf hier de basis kunnen gaan leggen voor hoe jullie het het liefst willen vieren, als gezin. Wat wil je bv aan je kind meegeven over het vieren van verjaardagen en kerst. Maar daarbij ook een balans zien te vinden dat je ouders er af en toe bij betrokken worden ofzo.
Ik vind je eigenlijk een beetje dwars en kinderachtig doen. Je hebt er geen zin in "omdat het hoort". Vragen ze op een gewone maandag of dinsdag of je komt vind je het wel gezellig? Ik vind dat een beetje aanstellen hoor.
Ik heb godzijdank nog niets gehoord over de kerst. Het is de 1e kerst voor ons als papa en mama en ik was van plan om lekker met zn 3en thuis te blijven, maar mijn moeder zal wel andere plannen hebben. Helaas voor haar.
Oh, ik snap het helemaal. Maar ik heb het dan met mijn schoonfamilie... Ze hebben 6 zoons + aanhang + kleinkinderen in de leeftijd tot 7 jaar. Daarnaast heb ik ook niks met ze en vier ik het liever thuis, met anderen of ga ik graag met kerst weg. Om tot een compromis te komen zijn we 's middags wel een aantal uurtjes bij mijn schoonfamilie, om het 's avonds wel als gezin te 'vieren'. Lekker eten en een kerstfilm kijken of zo. Tijdens eerste kerstdag vieren we het steevast met mijn ouders, maar daar kijken zowel mijn man als ik altijd naar uit
Mijn moeder zei heel mooi toen ik zwanger bleek te zijn : " nu schuift alles een generatie op en zijn jullie de speel van de familie, als jullie sinterklaas willen vieren met de hele familie op jullie manier dan doen wij dat, als jullie dat niet zouden willen doen, doen wij het niet. ( het zelfde geldt voor kerst) Ik vond dat persoonlijk een ontzettend mooi gebaar, maar ook bewustwording. Alles schuift op en iedereen krijgt een nieuwe rol in de familie. Daarom vind ik het jammer voor TS dat haar ouders niet sinterklaas willen vieren maar wel persee kerst. TS je moet doen wat goed voor je voelt en als dat niet kerst vieren is dan is dat maar zo!
Als ik jouw schoonmoeder zou zijn zou ik best boos zijn geloof ik...wel ieder jaar eerste kerstdag kerst vieren bij jouw ouders, maar op 2e kerstdag zou het min of meer een "moetje" zijn dat mijn eigen zoon en schoondochter een paar uur zouden komen.... Dat je niks hebt met je schoonfamilie, dat kan uiteraard, maar dan nog...Je bent nog liever thuis of bij anderen dan bij je schoonfamilie. Daarnaast kan ik me niet voorstellen dat wanneer er nog 6 zoons + aanhang zit je nou echt geen klik hebt met wie dan ook, ik vermoed echt dat dat dan ook deels aan jullie zelf ligt.
Nu ik het zo terug lees, klinkt het ook niet al te best . Natuurlijk ligt het ook een stuk genuanceerder, al klopt mijn reactie in de basis. Het is ook allemaal complex en voor een buitenstaander lastig uit te leggen. Normaliter zijn we er ook 's avonds met kerst, alleen afgelopen kerst alleen 's middags. Met meer dan 20 man in 1 woonkamer en onze mini was toen nog maar net twee maanden oud... Wij vinden zijn kant van de familie erg druk. Dat zal zéker aan ons liggen, want wij ervaren hetzelfde met verjaardagen. Hier zijn we altijd als eerste aanwezig, zodat we ook als eerste weg kunnen . Maar ik snap wat je bedoelt. Denk dat als ik mijn schoonmoeder zou zijn, ook wel pissig zou zijn als ik het zo zou lezen. Al gaf ze vorige week zelf aan dat zij dit jaar geen zin heeft om kerst te vieren met ons allemaal .
Ik vind hier vooral het issue dat er schijnbaar geen compromis mogelijk is. Ouders willen per se dat ze de hele dag komen, terwijl als TS voorstelt om wel te komen, maar dan korter er helemaal niks anders mogelijk is. Of bv Sinterklaas te vieren. Als er van kant van ouders niks mogelijk is, zou ik misschien ook wel mn kont tegen de krib gooien...
Jeetje wat een reacties staan er weer tussen zeg.... Ik snap je wel hoor. Dat verplichte gedoe altijd met die feestdagen. Als je er geen behoefte aan hebt dan is dat toch gewoon je goed recht of zie ik dat verkeerd. Gewoon lekker je eigen plan trekken zou ik zeggen.
Eigenlijk vind ik je een zeur gun je ouders die ene kerstdag, hoeft toch ook niet de hele dag? Maar... ik mag niets zeggen, wij vluchten al een paar jaar met de kerst, wij gaan dit jaar weer skiën. Maar wij hebben zoveel ouders en broers en zussen en die willen allemaal wat van ons (nee hoor, dit is overdreven, maar we zouden zo 7 kerstdagen kunnen vullen). Mijn stiefschoonmoeder lost dit altijd creatief op, ze nodigt ons allemaal (alle kinderen) een week eerder uit tja, en eigenlijk is dat evht een feestje altijd.
Het lijkt er wel een beetje op of dit een principe kwestie wordt. Je ouders willen geen Sinterklaas en jij geen kerst en uit principe doen jullie allemaal geen water bij de wijn. Je zegt dat ‘je niets met vieringen ed hebt’. Sorry hoor, maar ik heb soms ook niets met werken, maar dat gebeurt ook. Nu kun je zeggen dat werk en vieringen niet op elkaar slaan, maar vaak moet je gewoon iets doen wat niet zo leuk is. Dat heet de volwassen wereld. Het is toch ook leuk voor je kindje? Echt, jullie klinken me allemaal te kinderachtig in de oren. Beetje; ‘jullie doen het niet, dus ik ook niet. Lekker puh’... Wees blij dat je de keuze hebt om het met mensen te vieren! Er zijn al genoeg mensen die niemand hebben.
Oh heerlijk wij hebben dat gezeur niet. Ik weet dat we welkom zijn bij mijn moeder en bij mijn schoonouders. Komen we niet? Ook goed. Ik heb nog niet eens nagedacht over de kerstdagen. Meestal blijven we de eerste dag thuis. We gaan dan naar de kerk en 's avonds naar het kerstfeest van de zondagsschool. De tweede dag gaan we wel eens naar familie, of we nodigen familie uit. Lekker gourmetten ofzo. Wij vinden het belangrijk om.ook tijd te hebben voor onze kinderen. We zijn altijd druk, de kinderen ook. Met school, baantjes en vrienden. Even geen verplichtingen is dan echt wel heel lekker.
Wat een negatief topic! Probeer het eens vanuit een positief perspectief te benaderen. Ze willen samen zijn met jullie, super fijn toch. Jullie willen samen zijn met elkaar, ook prima, maar benader het even iets anders, er gaat een wereld voor je open. Tel je zegeningen, benoem dit ook.. zo van. Super fijn dat jullie het samen willen vieren, maar... je doet net alsof ze kerst hebben uitgevonden om jou het leven zuur te maken nu
Aan mij heb je niks want ik vind kerst helemaal geweldig. Vieren we ook elk jaar bij mijn ouders. Niet alleen mijn broertje en ik maar ook nichten, neven, tantes en ooms. Jaar in jaar uit. Totdat ze vorig jaar hadden besloten de kerstdagen met zijn 2een weg te willen. Mijn broertje en ik waren echt even van waaaat! Natuurlijk hebben we ze heel veel plezier gewenst maar wat voelden hij en ik (en onze gezinnen) ons verloren. Moesten we na 39 jaar kerst zonder ouders vieren. Waren helemaal van het padje af haha. Dit jaar gelukkig weer helemaal als vanouds. Scheelt denk ik ook dat onze ouders ons nooit het gevoel hebben gegeven dat het een verplichting is. Kan me wel een beetje voorstellen dat wanneer het je opgelegd wordt je daar opstandig van wordt maar joh, wat zijn nou 2 dagen op een heel jaar? Ook leuk voor jullie kindje toch?
Mijn schoonouders zijn overleden, mijn moeder is overleden en mijn vader zit tot eind januari in het buitenland met mijn stiefmoeder. Mijn jongste is onvoorspelbaar met prikkels en gezondheid, maar ik vind het dit jaar toch leuk dat we iig met kerstavond naar ml zijn oma kunnen en 1e kerstdag naar mijn zus, zwager en nichtje...dankbaar dat we nog wat hebben en kerst mogen en kunnen vieren
Ik word zo verdrietig van sommige berichten. Wij hebben weinig familie die in de buurt wonen, alleen mijn vader en mijn schoonouders. Mijn moeder is overleden en zowel mijn broer als mijn zwager wonen in het buitenland. Dus wij zijn maar met z'n 7. Ik zou echt heel veel over hebben om mijn kinderen een keertje een Kerst te kunnen geven waar iedereen bij is, neefjes, nichtjes, ooms, tantes....Laat staan het feit dat ze mijn moeder maar heel kort gekend hebben. Ik snap echt niet hoe iemand zo tegen een dag met de familie op kan kijken. Wij proberen zoveel mogelijk tijd samen door te brengen, feestdagen of geen feestdagen. Uit ervaring met mijn moeder heb ik geleerd dat je nooit weet hoelang je nog samen hebt. Het kan heel snel gaan. BTW, ik lees hier een paar keer over de "overgeprikkelde kinderen". Bij een baby snap ik het nog wel, maar ik heb nog nooit met een overgeprikkelde kleuter te maken gehad. Ik ben heel erg van de 3R, maar op een gegeven moment moeten kinderen toch wat flexibeler worden
Het eerste gedeelte snap ik helemaal. Hier een kleine familie die er niet op zit te wachten om het samen te vieren. Ook geen nichtjes of neefjes hier voor de kids en dat vind ik heel erg jammer, zeker voor de kids. Je laatste stukje. Een overprikkelde kleuter is heel normaal, sterker nog, ik ben zelf als volwassene nog regelmatig overprikkelt, maar ik weet hoe ik ermee om kon gaan. Mijn jongste kon je ook echt niet meenemen naar drukke plaatsen, werd een ramp. Nu is het nog niet makkelijk en dat heeft niks met flexibeler worden te maken. Dat zijn wij namelijk heel erg (ik heb niet zoveel met 3r).
Ja, wij zijn ook lekker alleen met de kerstdagen. Mijn man moet één kerstdag werken en de andere kerstdag vieren we alleen met schoonpa. Gewoon lekker simpel thuis, gourmetstel aan. De andere kerstdag kruipen m'n zoon en ik lekker vroeg in bed met een filmpje en hapjes ofzo. Voorgaande jaren vierden we het altijd met schoonma, partner, broer, zus, kinderen etc. Maar dat werd elk jaar een drama. Op het laatste moment werden zaken vaak afgeblazen/verschoven, terwijl de ander ook al weer plannen had voor de volgende kerstdag met andere familie-leden. Kortom, drama! Op een gegeven moment hebben we gezegd dat we kerst niet meer met hen willen vieren. Mijn familie woont jammer genoeg allemaal op een behoorlijke afstand, dus dat is lastig. Gelukkig is schoonpa lekker makkelijk!