Ik zou het pertinent niet doen. Als de nood zo hoog is en hij zo berouwig is kan het ook op een andere manier gevraagd worden.
Ik krijg hier een héél raar gevoel bij. Ze hebben hier nog even allemaal schulden gemaakt omdat ze toch niet meer terug dachten te komen? Dat lijkt me dan een typisch gevalletje van 'wie z'n billen brandt, moet op de blaren zitten'. Als je nou buiten je schuld in de financiële problemen terecht komt, of door onhandigheid of naïviteit of overmoedigheid, ik vind het allemaal van een andere orde dan de boel moedwillig bedonderen. Misschien heb ik het niet goed begrepen, sorry dan in elk geval. Het briefje komt op mij erg manipulatief over, alsof je niet van je vader zou houden als je hem niet maandelijks 350 euro overmaakt. Gesprek aangaan, samen met alle kinderen en vaderlief, en dan met de billen bloot laten gaan. Blijft het niet goed voelen dan is het: sorry, maar nee. We willen je helpen om met schuldhulpverlening een plan te maken, we willen je misschien ook best eenmalig geld geven/lenen om een tijdje te overbruggen, maar we gaan je niet structureel zo'n bak met geld overmaken. Mocht de situatie nou heel anders in elkaar zitten, bepaal dan zelf of je wat kunt missen, hoeveel dan, en voor hoelang.
Hmmm... Tja. Ik heb hier wel een beetje ervaring mee. Ik heb een schoonmoeder die zich ook om de haverklap in de nesten werkt. En dat leidt ook altijd tot financiele problemen. Nu hebben wij ook niet zo'n goede band met haar. Er is bij ons ook slaande ruzie geweest in het verleden, dus dat is wel anders. Maar momenteel bewaren we gewoon de lieve vrede. Toch hebben wij afgesproken haar nooit een rode cent te geven. En ik voel me daar niet (meer!) schuldig over. Dat heeft natuurlijk ook met die ruzie te maken, waarover ik hier niet uitweid. Maar het komt ook doordat het bij haar toch een bodemloze put is. Het is elk half jaar raak bij haar. Daar kunnen - en willen - wij gewoon niet bij helpen. En bovendien: ze werkt zich om de haverklap in de nesten (zo is ze een maand terug bij een man ingetrokken die ze net kende, huur opgezegd, maar nu het huis weer 'uitgevlucht' en is ze al haar spullen kwijt), maar ze werkt zich er ook altijd wel weer uit (nu zit ze weer op haar 70e in een antikraakwoning). Ik vind in het algemeen dat je je familie natuurlijk moet helpen. Maar als je een slechte band hebt, of als het familielid in kwestie duidelijk niet met geld om kan gaan, vind ik dat wel een andere zaak. (En daarbij krijg ik van die 'bedel-mail' ook een heeeeeel erg nare bijsmaak.)
" ik heb je alles gegeven" Misselijk wordt ik er van. Die vader maakt een cruciale denkfout.... Je geeft je kinderen niet alles, je kinderen geven jou alles. Alles wat jij je kinderen geeft is normaal, dat hoort, jij bent de vader of moeder. Het feit dat er een kindje bij je is gekomen is bijzonder, dat is het kadootje. Ik kan me je gewetensvraag voorstellen. Maar, meer dan 1000 euro per maand voor onbepaalde tijd lijkt me erg veel. En een chantagemail vind ik behoorlijk ziek. En dan ook niet de moeite nemen om zijn kleindochter te ontmoeten....? Wat is liefde hem eigenlijk waard? Mss hoef je niet meteen nee te zeggen, maar eerst eens zijn verhaal uithoren en je irritatie bespreken, en daarna idd een financieel plan maken. Hoe lang, hoe veel, terugbetalen? Volgende fiascos voorkomen?....als je het al doet, mijn eerste reactie zou nee zijn. Ik word nml kotsmisselijk van de manier waarop hij het vraagt. Ik zou mijn ouders makkelijk geld of een nier afstaan, maar niet als het zo gaat!
Wij hebben geld geleend aan mijn broer en schoonzusje en hebben heel veel spijt. Ze werden van gas, water en elektra afgesloten en om ze te helpen hebben we ze 1500 geleend. Ze hebben een zoontje en vooral voor hem vonden we het erg zielig. De afspraak was dat ze elke maand 50 zouden terugbetalen. Dat was bijna 4 jaar geleden en nog is het niet helemaal afbetaald. Elke maand is wel weer een smoesje waarom ze geen geld hebben. Op dit moment verloopt het contact met hen behoorlijk stroef en dat om geld. Zij vinden namelijk dat we niet zo moeten zeuren elke keer om het geld maar wij vinden dat ze zich aan de afspraken moeten houden. Dus...................leen NOOIT maar dan ook NOOIT geld uit aan mensen die krap zitten want je bent vast niet de enige die ze nog moeten terugbetalen en het kan de contacten erg verslechteren.
Ik zou mijn ouders in welke geval dan ook helpen. Je ouders gaan voor alles.Ookal vroeg hij het op een niet al te leuke manier, het blijft zijn vader. Ik zou hem juist advies geven het wel te doen. Vooral omdat je zelf zegt dat jullie het finacieel gezien wel zouden kunnen missen. Alles en iedereen is vervangbaar alleen je ouders niet.
hmm moeilijk...toen ik het las dacht ik van..pfff dat je daarover moet nadenken! tuurlijk geef ik mijn vader geld als dat nodig is. maar die gedachten gelden voor mij en niet voor jou..omdat mijn vader ons jarenlang in zn uppie heeft groot gebracht en altijd voor ons klaar staat. maar in jouw situatie is dat anders..dan kan ik jouw schoonvader vergelijken met mijn moeder..met haar heb ik helemaal geen contact al heel lang niet en als er contact was dan kwam het van onze kant dus ik had het bij haar niet gedaan. om antwoord te geven op je vraag phoeee dan nog vind ik het moeilijk om te zeggen: nee ik had het niet gedaan. he getver wat klinkt dat rot zeg, nou nee sorry ik weet het niet. moeilijke beslissing. succes alvast
wim heeft zn ouders 1x geld gegeven, was het er niet helemaal mee eens omdat ik vind dat hun het geld verkeerd besteden (constant andere auto: te duur, te groot, rijd niet goed etc, elke keer wat anders mis, dure kleren). Nu wilde ze terug betalen door ons een salontafel te geven en wat voor 1! zo'n mooie met tegeltjes erin! en tweedehands. Dacht het dus neit he, ik zoek zelf mn meubels uit. Ben ook niet van plan om hun ooit nog wat te lenen. Als mijn ouders het vragen ga ik eerst gesprek aan met hun maar als onze situatie het toelaat zal ik het hun denk wel lenen/geven
Ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt, maar met één heel groot verschil. Toen mijn broer+schoonzus bij me aanklopten met de vraag of ik ze geld kon lenen, heb ik gekeken hoeveel ik écht kon missen. We hebben niets afgesproken over terugbetalen en ik heb er altijd rekening mee gehouden dat ze dit niet zouden doen. Het zit ons ook echt niet in de weg; als zij de boel nu weer op de rit hebben ben ik blij daar iets aan bijgedragen te hebben. Dus mijn advies: 'leen' alleen geld uit aan mensen die krap zitten, als je het geen probleem vindt om het nooit terug te krijgen.